Σοφία

Η Σοφία, το Σοφάκι. Ψηλόλιγνη, όμορφη, εντυπωσιακή. Έχει καστανά μαλλιά που τα τονίζει με κόκκινες ανταύγειες. Έχει δυο πράσινα μάτια που σε κοιτάζουν και βυθίζονται στην ψυχή σου.

Η Σοφία, το Σοφάκι. Θα μπορούσε να είναι μοντέλο αλλά ποτέ δεν της πέρασε αυτή η ιδέα από το μυαλό. Η Σοφία που ήθελε να σπουδάσει, να γίνει επιστήμονας.

Εικοσιτριών χρονών κοπέλα η Σοφία. Που διαφέρει από τις συνομήλικες της. Γιατί στα εικοσιτρία της το Σοφάκι έχει δει την ανάποδη πλευρά της ζωής. Αυτή που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν τελικά αξίζει τον κόπο να ζεις.

Στα πέντε της έμεινε ορφανή από πατέρα. Το Σοφάκι που είδε τη μάνα της να γερνάει μέσα σε λίγα σκληρά, δύσκολα χρόνια προσπαθώντας να αναστήσει τρία παιδιά. Τα ωστόσο χρόνια περνούσαν... Σοφία, Σοφάκι που στα 16 σου, εκεί που οι κοπελίτσες νιώθουν τα πρώτα τους ερωτικά σκιρτήματα, εσύ γνώρισες το βιασμό. Και όμως Σοφία, έσφιξες τα δόντια και συνέχισες.

Στα δεκαεφτά σου κατάφερες να μπεις στο πανεπιστήμιο και στα 20 σου είχες πάρει πτυχίο. Στα εικοσιτρία σου πλέον τελείωνες το διδακτορικό σου. Σ’ άρεσε η Φυσική , Σοφία. Προσπαθούσες να κατανοήσεις τον κόσμο...

Ένα ελάττωμα είχες Σοφία. Άλλαζες τα αγόρια το ένα μετά το άλλο. Έψαχνες να βρεις... να βρεις τί, Σοφία; Που ένιωσες τον εξευτελισμό Σοφάκι, όταν κάποιο από τα αγόρια σου βιντεοσκόπησε κρυφά από εσένα τις περιπτύξεις σας. Που βρέθηκες στο νοσοκομείο μετά από ένα δεύτερο, ομαδικό αυτή τη φορά, βιασμό.

Πού την έβρισκες τη δύναμη και συνέχιζες, Σοφία; Με ποια περίεργη δύναμη σε είχε προικίσει ο Θεός;

Στα εικοσιένα σου γνώρισες αυτόν που πίστεψες ότι θα είναι ο άντρας της ζωής σου. Πέρασες δύο όμορφα και για πρώτη φορά στη ζωή σου, ήσυχα χρόνια. Προχωρούσες το διδακτορικό σου και έβγαζες καλά λεφτά από τα προσεκτικά επιλεγμένα ιδιαίτερα που έκανες.

Και στα εικοσιτρία σου, έμεινες έγκυος Σοφάκι. Που νόμισες ότι θα «σκάσεις» από την ευτυχία που σε πλημμύριζε. Μικρό γλυκό αγγελούδι, που πήγες να πεις τα ευχάριστα στο αγόρι σου για να τον βρεις καβάλα σε μια ξανθιά. Εκείνος, που με θράσος περισσό σου είπε « Τι γουστάρεις ρε Σοφία; Θα στο έλεγα, δεν τραβάει πλέον»

Όταν βρήκες τις αισθήσεις σου Σοφία, ήσουν σε ένα δωμάτιο στο Μητέρα. Χωρίς παιδί. Άδεια, χωρίς θέληση να ζήσεις. Σοφάκι , γλυκό αγγελούδι που η μητέρα σου σε πρόλαβε σε μια απόπειρα αυτοκτονίας σου.

Και όμως o χρόνος άρχισε σιγά-σιγά να σε γιατρεύει. Πήρες ένα υπολογιστή Σοφία και αμολήθηκες στο Δίκτυο. Ανακάλυψες εκεί έναν άλλο κόσμο, ένα κόσμο που δεν μπορούσε να σε πληγώσει. Και μπήκες και γνώρισες κόσμο. Που μπορούσες πια να ανοιχτείς άφοβα.

Εκεί που γνώρισες το Μανόλη. Τον γλυκό, ασχημούλη Μανόλη. Τον άνθρωπο που ερωτεύτηκες παρ’ όλο που τον είχες δει μόνο σε φωτογραφία. Το Μανόλη που σε έκανε να δεις τη ζωή θετικά. Το Μανόλη που απάλυνε τον πόνο σου.

Και μια μέρα Σοφία, γλυκό Σοφάκι, γνωριστήκατε από κοντά. Αναγνώρισες στο πρόσωπό του τον άντρα που θα μπορούσε να σε κάνει ευτυχισμένη. Και δεν λάθεψες Σοφία μου. Και του δόθηκες στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου. Και η μουσική έπαιζε το Light My Fire…

The time to hezitate is throughNo time to wallow in the mireTry now, we can only looseAnd our love become a funeral pyre

Και όχι, δεν έχασες Σοφία. Ένιωσες όπως δεν είχες νιώσει ποτέ στη ζωή σου. Η αισιοδοξία σου ξαναγύρισε και το υποσχέθηκες στο Μανόλη. Θα τελείωνες το διδακτορικό σου και μετά θα ζούσες τη ζωή. Τη ζωή που ξανάρχισε να γίνεται όμορφη.

Γλυκιά Σοφία, τίποτα δεν μπορούσε να σε αγγίξει πλέον. Και όταν γυρίζατε στο σπίτι ακούγατε τη μελαγχολική φωνή του Morison να τραγουδάει:

Now, I’m gonna love you,till the heaven stop the rain,I’m gonna love you till the stars fall from the sky… For you and I

Μεθυσμένοι από ευτυχία, δεν είδατε το φορτηγό που ερχόταν κατά πάνω σας. Ένας εκκωφαντικός κρότος... και μετά... τίποτα, Σοφάκι. Τίποτα...

Τίποτα πια δεν μπορεί να σε αγγίξει πια Σοφάκι. Τίποτα πια δεν θα μπορέσει να σε χωρίσει από τον αγαπημένο σου...

Αγγελούδι μέσα στα άλλα αγγελούδια... Η Σοφία... Το Σοφάκι...