Αλγεβρική θεωρεία α-πιθανοτήτων

-"Βγάλε τη μπλούζα σου" τη διέταξα με τη φωνή βραχνή από την καύλα κι εκείνη υπάκουσε.

Αν ήμουν καρτούν το σαγόνι μου θα έπεφτε στο πάτωμα. Εκείνη απλά έβαλε τα γέλια.

Πώς φτάσαμε εκεί;

-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-

Σπίτι, διάβασμα, πανεπιστήμιο, διαλέξεις, γραφείο, δουλειά, σπίτι, διάβασμα και ο κύκλος να επαναλαμβάνεται. Ως μαθηματικός δύο κλάδους μισούσα, την Άλγεβρα και τη Θεωρεία πιθανοτήτων. Και πόσο τη μισούσα αυτή τη γαμημένη την άλγεβρα. Γαμώ τις πιθανότητες και γαμώ τις κατανομές. Γαμώ την άλγεβρα και γαμώ τις ομάδες και γαμώ τους δακτυλίους και γαμώ τα σώματα.

Είπα γαμώ τα σώματα και θυμήθηκα την Εύη. Δευτεροετής, λιγερόκορμη, φανερά εμπροσθοβαρής με κοντό καρέ καστανό μαλλί και υπέροχο κώλο όπως τουλάχιστον αυτός διαγραφόταν κάτω από το παντελόνι. Κουκλίτσα σκέτη και σε μια σχολή όπως το μαθηματικό δεν ήταν περίεργο που έγινε ατραξιόν.

Αμφιθέατρο. Περιμένουμε την Σούζι που τσούζει να έρθει για να ξεκινήσει την παράδοση στις Πιθανότητες. Το μυαλό μου είναι αλλού, φαντάζεται όλο και πιο φρικιαστικούς και βίαιους θανάτους στους οποίους θα υπέβαλα όποιον καριόλη συνέβαλε στην ανάπτυξη της θ. Πιθανοτήτων, από τον Πασκάλ μέχρι τον Κολμογκόροφ κι ας έπαιρνε και η μπάλα αγαπημένους μαθηματικούς όπως ο Γκάους ή Λεμπέκ. Εντάξει, ίσως να άφηνα τον Γκάους απ' έξω.

Εκεί χαμένος στις φαντασιώσεις μου δεν παίρνω χαμπάρι την Εύη που έχει σταθεί δίπλα μου και μου ζητάει να σηκωθώ για να περάσει. Γυρίζω και την κοιτάω και πνίγω μια χριστοπαναγία που μου βγήκε αυθόρμητα. Σηκώνομαι και η τύπισσα περνάει και κάθεται δίπλα μου.

Κάτι μουρμουράω μέσα στα δόντια μου καθώς ο κώλος της τρίφτηκε πάνω μου αλλά δεν το πιάνει με αποτέλεσμα να γυρίσει και να με ρωτήσει τι είπα.

...Σε άπταιστη βλαχάντερ.

Μαλάκα μου ένας θεός ξέρει πως κρατήθηκα και δεν έβαλα τα γέλια.

Το μάθημα ήταν μια κόλαση. Από τη μια η Σούζι να κάνει μαθηματικές ακροβασίες στον πίνακα και από την άλλη η Εύη να προσπαθεί να συμμετάσχει και εγώ να είμαι μεταξύ του να την βγάλω έξω και να την παίξω για πάρτη της και του να σκάσω στα γέλια. Αυτή η κατάσταση υστερικής ευθυμίας δεν πέρασε απαρατήρητη από την Εύη η οποία σε κάποια στιγμή με ρώτησε "Έχεις κάποιο πρόβλημα με αυτά που λέω;"

-"Όχι, όχι... αυτά που λες είναι σκέτη ποίηση."

Έχετε ακούσει την έκφραση "το απλανές βλέμμα της γελάδας"; Το κυριότερο, το έχετε ζήσει από κοντά με μια πολύ όμορφη κοπέλα φανερά ωστόσο υψηλής νοημοσύνης; Αυτό ήταν, δεν άντεξα και έβαλα τα γέλια με κίνδυνο να εισπράξω κανένα κεραυνό από τη Σούζι που πάλευε με ένα ολοκλήρωμα στον πίνακα για να αποδείξει ότι έχει τιμή 1 άρα η συνάρτηση πληροί ένα από τα απολύτως απαραίτητα για κατανομές κριτήριο.

Η Εύη με κοίταξε και αυτή ενοχλημένη αλλά αυτή τη φορά, δόξα τον Αρχιμήδη, τον Εύδοξο και τους λοιπούς αρχαίους μαθηματικούς θεούς αποφάσισε να το βουλώσει.

Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με την Εύη και φανταζόμουν -όπως είχαν εξελιχθεί τα πράγματα- και η τελευταία. Βέβαια είχαμε το κοινό μάθημα -το οποίο πλέον παρακολουθούσε από μεγάλη από μένα απόσταση- αλλά καμία άλλη επαφή. Αυτό ωστόσο που εκτίμησα, έστω και από απόσταση, ήταν το μυαλό της. Οι πραγματικά καλοί ξεχωρίζουν γι αυτόν που έχει τα μάτια να το δει.

ΧΑ!

Ποια νομίζετε ότι έσκασε μύτη όταν βάλαμε αγγελία για operators/jr administrators?

Η αφεντιά μου ως ο Κθούλου (ήτοι Μεγάλος Παλιός) των φοιτητών στο συγκεκριμένο τμήμα που αναζητούσε φοιτητές -πέραν από τα μισθολογικά οφέλη- είχα υπό την επίβλεψή μου και την ομάδα των νέων φοιτητών.

Είχε τόση σχέση με τους υπολογιστές όσο η προσφορά της με καθηγητή Αγγλικής φιλολογίας στην Οξφόρδη ωστόσο είχε τρία μεγάλα προταιρήματα: Δύο στο μπούστο συν το γεγονός ότι βλαχάντερ ή όχι ήταν απίστευτα έξυπνη κοπέλα και αυτό με ερέθιζε εξίσου με το μπούστο της. Αποτέλεσμα αυτού ήταν ότι προσελήφθει μετά βαΐων και κλάδων.

Η σύντομη εκπαίδευσή της κράτησε λιγότερο απ' όσο θα ήθελα καθότι τα έπαιρνε απίστευτα τα γράμματα η ρουφιάνα. Σε κάθε περίπτωση πάντως αρχίσαμε να κάνουμε κάπως παρέα αν και για τα προσχήματα προσπαθούσα να είμαι απόμακρος, όπως και για τους άλλους φοιτητές.

-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-

Το εξάμηνο περνούσε και φυσικά πλέον στο μάθημα των Πιθανοτήτων δεν καθόμαστε μακρυά ο ένας από τον άλλον. Κάποια στιγμή μου πρότεινε η ίδια να πάμε σπίτι της να λύσουμε μαζί ασκήσεις, μια τελείως σαδομαζοχιστική εμπειρία όταν τις ασκήσεις τις βάζει η Σούζι που τσούζει. Εγώ βέβαια στο μυαλό μου είχα άλλες σαδομαζοχιστικές εμπειρίες ωστόσο καθένας μπορεί να παίξει ανάλογα με το φύλλο που του μοιράστηκε.

Πήγαμε σπίτι της με το σαραβαλάκι μου -Θεός σ'χωρέστο- και μπήκαμε μέσα. Μια γκαρσονιέρα ήταν όλη κι όλη με ένα μεγάλο τραπέζι στο κέντρο. Εκεί καθήσαμε και λύσαμε -δηλαδή έλυσε, εγώ αρκέστηκα στην ψυχολογική συμπαράσταση- τις ασκήσεις κάτι το οποίο δεν πήρε και πολύ χρόνο καθότι είπαμε, το κορίτσι ήταν μεγάλη γάτα.

Αφού δεν είχαμε τίποτα να κάνουμε πιάσαμε κουβέντα περί ανέμων και υδάτων, κουβέντα η οποία έφτασε στα προσωπικά. Έμαθα λοιπόν ότι ήταν μόνη της ένα χρόνο και παρά το γεγονός ότι είχε αρκετές προτάσεις δεν ενδιαφερόταν για σχέσεις. Κατόπιν της είπα τα δικά μου και από δω πήγε από κει το φερε η κουβέντα κατέληξε στα σεξουαλικά.

Μου είπε τη μεγάλη της φαντασίωση: Να την εκβιάζει κάποιος ώστε αυτή να του κάνει αυτά που θέλει.

Έβαλα τα γέλια και της είπα: "Κρίμα που είσαι τόσο ευφυής, θα έκανες ευτυχισμένους κάμποσους από τους καθηγητές. Ή πάλι πάρε ένα ρόπαλο και πήγαινε σπάσε το παρμπρίζ ενός αυτοκινήτου και περίμενε τον ιδιοκτήτη να κατέβει."

-"Άσε τις μαλακίες" μου είπε γελώντας.

-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-

Έκανε το σύστημα τόσο ασφαλές που ούτε ο ίδιος ο root δεν μπορούσε να μπει στο mail server. Το πάλεψε είναι η αλήθεια αλλά χωρίς boot σε single user mode δεν μπορούσε να το φτιάξει.

-"Έκανα μια μαλακία" μου είπε "και πρέπει να ρίξουμε τον mail server".

-"Τι έκανες καμάρι μου" τη ρώτησα πνίγοντας το φόβο μου γιατί αυτή το έκανε, εγώ θα το πλήρωνα.

-"Να, άλλαξα το shell του root αλλά έκανα τυπογραφικό λάθος και τώρα ο root δεν μπορεί να κάνει login στην κονσόλα και ούτε su αφού αυτή χρησιμοποιεί το shell του root και αυτό είναι λάθος γραμμένο."

Η καρδιά μου επέστρεψε στη θέση της.

"Εντάξει τις λέω, δεν έγινε και τίποτα. Όπως είπες, κατά τα μεσάνυχτα, θα μπω και θα κάνω shutdown και θα μπω σε sigle user mode. Είσαι τυχερή που το έκανες σε DEC και όχι σε SPARC γιατί τότε θα χρειαζόταν boot από CD και κάμποση αλχημεία. Don't worry"

-"Να έρθω κι εγώ;" με ρώτησε.

-"Αύριο γράφουμε καμάρι μου" της είπα. "Εγώ βέβαια δεν υπάρχει περίπτωση να περάσω αλλά εσύ δεν έχεις λόγο να ξενυχτίσεις."

-"Όχι, θέλω να έρθω. Αφού την έκανα εγώ τη μαλακία είναι άδικο να κάτσεις μόνος σου να την μπαλώσεις".

Περιμέναμε να πάει η ώρα δωδεκάμιση για να ρίξουμε το server. Τον έριξα και μετά από την consola έκανα boot -s. Αφού φορτώθηκε το sh έκανα τα απαραίτητα ταχυδακτυλουργικά με τη sed προκειμένου να βάλω το σωστό path -και πριν αρχίσετε τις σοφίες θέλω να σας πω πως ο vi δεν έπαιζε τότε σε x-console DEC τα οποία ήταν σχεδιασμένα για χρήση X-Windows.

-"No harm, no foul" μου είπε.

-"Ε, όχι και no foul. Άλλαξες το shell χωρίς να ρωτήσεις."

-"Ε αφού όλοι χρησιμοποιούμε το tcsh γιατί κάθε φορά θα πρέπει να το τρέχουμε ξεχωριστά;"

"Υπάρχει λόγος που το root shell είναι το /sbin/sh και όχι tcsh ή το bash. Το /sbin/sh είναι στατικά linked και μπορεί να τρέξει ακόμα και αν το σύστημα έχει γαμηθεί πατόκορφα, κάτι που δεν μπορούν να κάνουν το tcsh ή το bash αφού δεν τα έχουμε κάνει στατικά compile. Αλλά ακόμα κι έτσι ποιος σου είπε να επεμβαίνεις στο σύστημα χωρίς τουλάχιστον να ενημερώσεις;"

Κατέβασε το βλέμμα της.

"Τέλος πάντων" της είπα. "Τελειώσαμε για σήμερα, την κάνουμε;"

-"Πάμε για ένα ποτό";

-"Ρε χαϊβάνι γράφουμε αύριο!"

-"Ε και;" με ρώτησε. "Δεν χρειάζεται να είσαι ατσίδας στη θεωρία πιθανοτήτων για να ξέρεις ότι εγώ μάλλον θα περάσω με βαθμό κι εσύ θα μάλλον θα κοπείς."

-"Δε γαμιέται" λέω. "Πάμε". Πήγαμε στο αυγό.

Ούτε εγώ ούτε εκείνη πίναμε. Δεν ήθελε πολύ να γίνουμε κουρούπελα. Και εκεί έκανα κάτι απίθανο για μένα και οι θεοί των πιθανοτήτων αποφάσισαν να μου κάνουν δώρο ή τουλάχιστον να με παρηγορήσουν για το σχεδόν βέβαιο γεγονός ότι θα έγραφα χάλια την επόμενη μέρα.

-"Ξέρεις" της είπα, "χάσαμε την ευκαιρία να πραγματοποιήσουμε τη φαντασίωσή σου. Η εχεμύθειά μου για το αποψινό με αντάλλαγμα τις σεξουαλικές σου υπηρεσίες."

-"Τέτοιες ευκαιρίες δεν χάνονται" μου είπε γελώντας.

-"Τι να κάνεις; Είναι η φύση μου τέτοια. Όταν βλέπω damsel in distress πάνω να τη σώσω."

-"Κακώς μου είπε" χαμογελώντας αδιόρατα. "Οι ευκαιρίες είναι κάτι που σου δίνονται σπάνια και ακόμα σπανιότερα δεύτερη φορά."

-"Τότε αιτούμαι δεύτερης ευκαιρίας" της είπα. "Η εχεμύθειά μου για το αποψινό με αντάλλαγμα τις σεξουαλικές σου υπηρεσίες. Εμπρός, σήκω να πηγαίνουμε".

Νόμιζα ότι κάναμε πλάκα όταν φώναξε το γκαρσόν για να πληρώσουμε. Ακόμα νόμιζα ότι κάναμε πλάκα όταν την πήγα σπίτι της. Άνοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου και βγήκε έξω. Ήρθε από τη μεριά μου.

Πάνω που σκεφτόμουν ότι εδώ λέμε καληνύχτα και ο καθένας σπίτι του, αυτή για νάνι, εγώ για μπράτσα μέχρι να βγάλουν κάλους τα χέρια μου με ρώτησε "Δε θα ανέβεις;"

-"Εύη, κομμένη η πλακίτσα" της είπα.

-"Όπως νομίζεις" μου απάντησε.

Με προκαλούσε;

Άνοιξα την πόρτα του αυτοκινήτου και βγήκα έξω. Θα δούμε τώρα ποιος είναι η κότα είπα μέσα μου. "Πάμε" τη διέταξα.

Μπήκαμε σπίτι της. Ένιωθα φοβερή αμηχανία και ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι αυτό το ιδιότυπο chicken θα τέλειωνε γρήγορα αλλά όπως είχε πει και η ίδια "Οι ευκαιρίες είναι κάτι που σου δίνονται σπάνια και ακόμα σπανιότερα δεύτερη φορά."

-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-

-"Αν και νομίζω ότι κάνεις πλάκα" της είπα "i will play along". Εκείνη απλά με κοίταξε.

-"Βγάλε τη μπλούζα σου" τη διέταξα με τη φωνή βραχνή από την καύλα.

"Εδώ τελειώνει το σημερινό παιχνίδι" σκέφτηκα μέσα μου αλλά εκείνη υπάκουσε.

Αν ήμουν καρτούν το σαγόνι μου θα έπεφτε στο πάτωμα. Εκείνη απλά έβαλε τα γέλια.

Μπροστά στα μάτια μου, με ένα σουτιέν που πολύ δύσκολα τα έκρυβε, ήταν οι δύο από τους τρεις λόγους για τους οποίους την είχα προσλάβει.

Σηκώθηκα από την καρέκλα και την πλησίασα. Δίστασα για λίγο αλλά τελικά άπλωσα τα χέρια μου και χούφτωσα τα στήθη της. Περίμενα ότι θα μου πει εδώ σταματάμε αλλά δεν έγινε. Τότε παίρνοντας θάρρος έβαλα τα χέρια μου από πίσω και της έλυσα το σουτιέν και το άφησα να πέσει στο πάτωμα.

Έκανα λίγο πίσω και τη θαύμασα. Μετά την έβαλα να καθίσουμε στο κρεββάτι και απλά άρχισα να τη χουφτώνω με μανία ενώ ο πούτσος μου είχε γίνει κάγκελο.

Πολλές φορές τον είχα κάνει λάστιχο φαντασιωνόμενος τέτοιες στιγμές μαζί της. Ποιος καλός Θεός είχε ακούσει τις προσευχές μου;

Όπως ήταν καθισμένη στο κρεββάτι σηκώθηκα και στάθηκα μπροστά της. Έλυσα τη ζώνη μου, κατέβασα το παντελόνι μου και το μποξεράκι μου και ο ορθωμένος πούτσος μου πετάχτηκε μπροστά της. Χωρίς να της πω τίποτα και χωρίς να πει τίποτα απλά τον έσπρωξα στα χείλη της και αυτή τα άνοιξε και τον πήρε μέσα.

Παρθένα δεν ήταν με την καμία. Η τεχνική της δεν μπορώ να πω ότι ήταν η καλύτερη που έχω συναντήσει ωστόσο μπορούσε να τον πάρει πολύ πιο βαθιά απ' όλες όσες είχα γνωρίσει μέχρι τότε. Την άρπαξα από το κεφάλι και της είπα να βάλει το ένα χέρι της γύρω από τον πούτσο μου για να μην πνίγεται. Αυτό το mouth fuck δεν κράτησε πολύ, έκανα να τραβηχτώ για να τον παίξω αλλά εκείνη με κράτησε από τα κωλομάγουλα και έτσι έχυσα στα χείλη της και μέσα στο στόμα της.

Τα κατάπιε όλα. Ακόμα και αυτά που είχαν χυθεί στα χείλη της απλά τα έγλειψε. Όταν καθαρίστηκε τον ξαναπήρε στο στόμα της μέχρι που μου ξανασηκώθηκε. Δεν ήθελε και πολύ, μικρός ήμουν τότε.

Πρέπει να το κάναμε τρεις-τέσσερις φορές εκείνο το βράδυ. Αλλά αυτό που μου έμεινε περισσότερο και από το τσιμπούκι ήταν όταν την πήρα από πίσω. Είχε πραγματικά υπέροχο κώλο και ήταν σφιχτή.

Την έβαλα να σκύψει στο τραπέζι πάνω και την χούφτωσα βίαια στα στήθη. Μετά πήρα το ένα χέρι και το σάλιωσα ενώ το άλλο συνέχιζε να τη μαλάζει. Παιδεύτηκα αρκετά μέχρι να καταφέρω να μπω μέσα της και πόνεσε και μου το έδειξε αλλά δεν έδωσα σημασία. Απλά συνέχισα να τη γαμάω σα να μην έτρεχε τίποτα και εκείνη παρά τον πόνο και τις φωνές δεν τραβήχτηκε.

Παρά το ότι μου είχε πάρει πίπα και το είχαμε κάνει και άλλες δυο φορές δεν μου πήρε και πολύ να τελειώσω -όχι ότι είχα και πολλά να βγάλω είναι η αλήθεια.

Μετά αφού κάναμε μαζί ντουζ, πέσαμε ξεροί για ύπνο μέχρι τις 8:00 όπου ξυπνήσαμε. Εκεί είχαμε και την τελευταία σεξουαλική μας επαφή, από τον κώλο πάλι αλλά αυτή ξαπλωμένη μπρούμητα.

-"Νομίζω ότι εσύ χρειάζεσαι περισσότερο την κωλοφαρδία απ' ότι εγώ σήμερα" μου είπε και εδώ που τα λέμε δεν είχε άδικο ωστόσο αποφάσισα ότι προτιμούσα την παρθενία του κώλου μου από την αμφίβολη αύξηση των πιθανοτήτων μου να γράψω καλά στην Θεωρία Πιθανοτήτων.

Έγραψε 10 και έγραψα 4. Αναμενόμενο.

Δεν ξανακάναμε σεξ. Η ίδια το είπε ξεκάθαρα, δεν επιζητούσε σχέσεις και η αλήθεια είναι ότι στον μισό χρόνο που κάθησε ακόμα -τέλειωσε το μαθηματικό στα 2.5 χρόνια και μετά πήγε με υποτροφία στο Princeton- δεν είδα να έχει κάνει σχέσεις με κάποιον.

Δεν ξέρω αν εγώ ήμουν ο μόνος ή ένας από τους λίγους τυχερούς που τη χάρηκαν όσο έμεινε στο Π. τση Κ. και εδώ που τα λέμε τι σημασία έχει;

Τη Θ. Πιθανοτήτων τελικά την πέρασα το επόμενο έτος με άλλο καθηγητή και ήταν και το τελευταίο μάθημά μου. Ίσως ήταν μια αφιέρωση στην Εύη το δεκάρι που τσίμπησα κι εγώ αλλά τότε δεν είπα κουβέντα στη "Γαλάτεια", τον πρώτο μου μέχρι τότε έρωτα, με την οποία έκανα σχέση τρεις μήνες μετά τα συμβάντα που ανέφερα πιο πάνω.

Από τότε αποφάσισα να αγαπώ όλα τα μαθηματικά. Ακόμα και την Άλγεβρα, ακόμα και τη συνδυαστική ακόμα περισσότερο δε την Θεωρία Πιθανοτήτων.

Ποια η πιθανότητα να γνωρίσεις σε μια διάλεξη της Θεωρίας Πιθανοτήτων μια κοπέλα που θα σου πραγματοποιούσε μια φαντασίωση την οποία θεωρούσες απίθανη;

Είναι ένα τρελό-τρελό σύμπαν αυτό στο οποίο ζούμε και η Τύχη -όπως λέει και η κβαντική φυσική- είναι η σκληρή του Mistress. Είναι σκληρή, είναι ατίθαση και απρόβλεπτη και συνήθως είναι σκυθρωπή. Καμιά φορά ωστόσο χαμογελάει...

Και έχει υπέροχο χαμόγελο η πουτάνα.