Per aspera ad astra

Listen to the wind blow,

watch the sunrise.

Running in the shadows,

damn your love, damn your lies.

Με είχε κουράσει πολύ να την καταφέρω. Την κυνήγησα, την κυνήγησα επίμονα. Κοίταξα την κορυφή του κεφαλιού της, κοίταξα τα χείλη της που είχαν αγκαλιάσει τον πούτσο μου, με τα μάτια της κλειστά να με ικανοποιεί με το στόμα της. Η γλώσσα της με χάιδευε και σε κάθε κίνηση με έπαιρνε μέχρι το λαιμό της.

Με είχε κουράσει πολύ να την καταφέρω. Μα είχε γδυθεί πρόθυμα μπροστά μου, είχε γονατίσει πρόθυμα μπροστά μου και με είχε πάρει πρόθυμα στο στόμα της. Δεν της είχα πει τίποτα περισσότερο από "ξέρεις τι να κάνεις". Με ρούφαγε καλά, το κάτω κεφάλι το απολάμβανε, το πάνω κεφάλι ωστόσο... το πάνω κεφάλι ως συνήθως απολάμβανε να τρώει τις ίδιες του τις σάρκες.

Μου άρεσε ως γυναίκα, μου άρεσε πολύ. Μου άρεσε και το περιτύλιγμα και το περιεχόμενο. Γλυκό γελαστό πρόσωπο, γαλάζια φωτεινά μάτια, όμορφο καστανόξανθο μαλλί, γυμνασμένο και καλοφροντισμένο σώμα που ανταπέδιδε στην ιδιοκτήτρια τη φροντίδα που του έδινε και χαρούμενο, φωτεινό μυαλό.

Τι σε νοιάζει ρε μεγάλε; Πήρες αυτό που ήθελες, σε έχει στο στόμα της και μπορείς να την πάρεις όπως επιθυμείς. Τι σε νοιάζει που είναι αρραβωνιασμένη; Δικό της πρόβλημα είναι, όχι δικό σου. Καμία υποχρέωση, μόνο αγνό σκληρό γαμήσι, αυτό που επιθυμείς και αυτό που επιθυμεί.

Γιατί με γέμιζε οργή η προθυμία της να με ικανοποιήσει; Πώς είναι δυνατόν να σε εξοργίζει αυτό ακριβώς που σε καβλώνει;

Η Ξένια συνέχιζε απερίσπαστη να με τσιμπουκώνει με ενθουσιασμό μην έχοντας ιδέα τι γίνεται στο πάνω κεφάλι όσο αυτή περιποιούνταν με το στόμα της το κάτω.

And if you don't love me now

You will never love me again

I can still hear you saying

You would never break the chain

Μπορούσα να την αφήσω εκεί να παιδεύεται για ώρες. Αφενός, μην είμαι ψεύτης, μου άρεσε το τσιμπούκι που μου έκανε και αφετέρου η γνώση του ότι είναι εκεί και παιδεύεται μου πρόσφερε μια μικρή, μια ασήμαντη σαδιστική ικανοποίηση.

Δεν χρειάζομαι να έχω λόγο για να θέλω να προκαλέσω πόνο. Χρειάζεται ωστόσο να μην έχω νεύρα, γιατί ο συνδυασμός νεύρων και σαδιστικών πράξεων με οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε αυτή τη φρενήρη, την μεθυστική, την ωμή, την ξέφρενη Λύσσα που ταυτόχρονα τη λατρεύω και την φοβάμαι.

Γιατί είχα νεύρα όμως; Ναι, με είχε κουράσει να την καταφέρω, είχα κουραστεί πολύ να διαπεράσω τις άμυνές της αλλά δεν το είχε κάνει επίτηδες για να μου σπάσει τα νεύρα. Εγώ το είχα δει σαν πρόκληση από την πρώτη φορά που είδα τη φωτογραφία της και είπα μέσα μου "Στέλιο, αυτή θα τη γαμήσεις."

Και τι απέδειξα στον εαυτό μου πέραν του ότι μπορούσα να το κάνω; Ναι, δεν είναι δικό μου πρόβλημα αλλά η δική της ζωή θα γίνει μπουρδέλο, αν δεν έχει γίνει ήδη. Δε με ένοιαζε, ποτέ δε με ένοιαξε με ποιο τρόπο θα πετύχω το στόχο μου αλλά καμιά επίτευξη δεν πλήρωνε το ανικανοποίητο μέσα μου.

And if you don't love me now

You will never love me again

I can still hear you saying

You would never break the chain

Με πολύ κόπο άδειασα το μυαλό μου και αφέθηκα με κλειστά μάτια στην αίσθηση του πούτσου μου στο στόμα της. Άρχισα να νιώθω το τέλος να έρχεται, δεν την είχα ρωτήσει που θέλει να τελειώσω και ούτε με ενδιέφερε τι θα απαντούσε η ίδια στην ερώτηση που δεν είχα κάνει. Την άρπαξα από το κεφάλι και το κράτησα ακίνητο ενώ ο πούτσος μου δονούνταν στο στόμα της πλημμυρίζοντάς το σε ριπές.

Δεν ξέρω αν τα κατάπιε πρόθυμα, πάντως τα κατάπιε υπάκουα ακόμα και αν ποτέ δεν της είχα πει τι να περιμένει. Την είχα γονατιστή μπροστά μου, γυμνή από τη μέση και πάνω και εγώ απλά τη χάιδευα, τη χούφτωνα και της μιλούσα. Όταν τραβήχτηκα πίσω δεν χρειάστηκε να της πω τίποτα περισσότερο από το "ξέρεις τι να κάνεις" για να με κοιτάξει γελαστή, να νεύσει, να με βοηθήσει να βγάλω το παντελόνι και το μποξεράκι και να με πάρει στο στόμα της πρόθυμα.

Όσο με τσιμπούκωνε είχε κλειστά τα μάτια της, όταν τέλειωσα και κατάπια με κοίταξε χαμογελώντας.

Ήθελα με την ίδια ένταση από τη μία να της ρίξω χαστούκι που να γυρίσει το κεφάλι της τρεις σβούρες και από την άλλη να τη φιλήσω στο στόμα, να γευτώ ότι είχε μείνει από το ίδιο μου το σπέρμα.

Και όπως κάθε φορά που αναγκάζομαι να πάρω απόφαση μεταξύ δύο πραγμάτων δεν έκανα τίποτα από τα δύο. Της χαμογέλασα -και το αστείο είναι ότι το χαμόγελό μου δεν ήταν καν ψεύτικο- και τη χάιδεψα στο πρόσωπο μαζεύοντας λίγο το μαλλί της που είχε πέσει μπροστά.

- "Μια δεκάρα για τη σκέψη σου" μου είπε ακόμα χαμογελαστή.

- "Δεν σκέφτομαι κάτι ιδιαίτερο" της απάντησα

- "Σε ευχαριστώ που με άφησες να σε ικανοποιήσω" μου είπε σε πιο σοβαρό τόνο ούσα ωστόσο ακόμα χαμογελαστή.

Δεν της απάντησα. Το χαμόγελό της ταυτόχρονα με εξόργιζε και με γοήτευε. Έσκυψα και έπιασα απαλά τη ρώγα του δεξί της στήθους ανάμεσα στα δάχτυλά μου. Άρχισα να τα σφίγγω, όλο και πιο δυνατά, όλο και πιο δυνατά, όλο και πιο δυνατά. Η Ξένια έσφιξε τα χείλη της και σφάλισε τα μάτια της. Τα δάχτυλά μου έγιναν μέγγενη. Η Ξένια δάγκωσε τα χείλη της αλλά δεν έβγαλε άχνα. Άρχισα να στρίβω τη ρόγα. Ο μορφασμός του πόνου της με όργιζε, ήταν το γνωστό, το γνώριμο πρώτο άγγιγμα της Λύσσας.

Άφησα τη ρώγα της. Η Ξένια σταμάτησε να δαγκώνεται.

Ήταν ακόμα γονατιστή μπροστά στα πόδια μου, γυμνή από πάνω.

Τη βοήθησα να σηκωθεί. Κοίταζε το πάτωμα περιμένοντας να δει πως θα συνεχίσω. Εγώ απλά κάθισα ξανά στην πολυθρόνα αφήνοντάς την όρθια.

Χτύπησε το τηλέφωνό της και από το ύφος της κατάλαβα ότι ήταν το ringtone που είχε για τον αρραβωνιαστικό της. Το τηλέφωνο χτυπούσε αλλά εκείνη δεν έκανε κίνηση να το πιάσει, μόνο με κοίταξε.

-"Απάντησέ το" της είπα. "Πήγαινε μέσα στο δωμάτιο να μιλήσεις"

Σήκωσε το τηλέφωνο και απάντησε χαμηλόφωνα, όχι τόσο χαμηλόφωνα ώστε να καρφωθεί αλλά αρκετά ώστε να μην την ακούσω καθαρά. Κίνησε προς το δωμάτιο, εγώ απλά σηκώθηκα και πήγα και άνοιξα ακόμα μία μπύρα.

Κάθισα μηχανικά στην πολυθρόνα και τράβηξα ακόμα μια γερή ρουφηξιά. Άφησα κάτω το μπουκάλι και έστριψα στα γρήγορα ένα τσιγάρο. Δεν καπνίζω μέσα στο σπίτι αλλά πάλι δεν είχα όρεξη να βγω γυμνός στο μπαλκόνι, όχι γιατί φοβόμουν μη με δουν οι γείτονες, δεν υπάρχει τέτοιος φόβος εδώ που μένω, αλλά γιατί έκανε κρύο, μόλις είχε μπει ο Απρίλης και η ώρα ήταν περασμένη.

Αντί να βγω στο μπαλκόνι, πήγα στο ένα από τα δύο παράθυρα του σαλονιού και άναψα εκεί το τσιγάρο. Στο μεταξύ η Ξένια είχε τελειώσει με το τηλεφώνημα αλλά όταν γύρισε πίσω το χαμόγελο της είχε φύγει. Ένιωθε ήδη τύψεις κάτι μου με έκανε να καυλώσω άμεσα.

-"Έλα εδώ, γονάτισε δίπλα μου και άνοιξε το στόμα σου. Δεν πήρα μαζί μου τασάκι, θα κάνεις εσύ το τασάκι."

Είχα κουραστεί να την καταφέρω. Είχα κουραστεί να σπάσω τις άμυνές της. Ήταν ωστόσο ακόμα αρχή, πολύ αρχή, ήθελε προσεκτικούς χειρισμούς και τι έκανα; Την τσίγκλαγα, ήθελα να δω πού θα πάει, πού θα φτάσει, πόσο θα τεντώσει.

Με κοίταξε αναποφάσιστη.

-"Είναι ανάγκη να το ξαναπώ, Ξένια;" τη ρώτησα φωνάζοντάς τη με το όνομά της, το έκανα πολύ σπάνια.

Χαμήλωσε το βλέμμα της και ήρθε και γονάτισε δίπλα μου. Έγειρε το κεφάλι της, έκλεισε τα μάτια της και άνοιξε το στόμα της. Τίναξα τη στάχτη μέσα του. Η Ξένια συνέχισε να μένει με ανοιχτό στόμα.

Κάπνισα αργά το τσιγάρο μου πετώντας όλες τις στάχτες στο στόμα της. Το τσιγάρο τέλειωσε, το κοίταξα αναποφάσιστος. Να το σβήσω πάνω της ή να το πετάξω έξω από το παράθυρο στο υγρό χώμα;

Πέταξα το τσιγάρο έξω.

-"Πήγαινε να ξεπλύνεις το στόμα σου" τη διέταξα και η Ξένια σηκώθηκε και πήγε προς το μπάνιο. Την άκουσα να φτύνει, να κάνει γαργάρες και να φτύνει και πάλι.

Ήρθε πάλι στο σαλόνι και κάθισε μπροστά μου κοιτώντας το πάτωμα. Ήταν τόσο όμορφη, τόσο γλυκιά.

Πολύ θα μου άρεσε να ήταν αθώα αλλά δεν ήταν. Κανείς από τους δυο μας δεν ήταν αθώος.

Ξαφνικά ένιωσα τρυφερότητα, την πήρα από το χέρι και πήγαμε και κάτσαμε στον καναπέ. Έκατσε δίπλα μου και την πήρα αγκαλιά, έγειρε πάνω μου και έκλεισε τα μάτια της απολαμβάνοντας τις στιγμές.

Listen to the wind blow,

down comes the night

-"Ποιος ήταν στο τηλέφωνο" τη ρώτησα ενώ ήξερα πολύ καλά την απάντηση.

-"Ο Πάνος" μου απάντησε άχρωμα.

-"Και τι ήθελε";

-"Τίποτα, πήρε να δει τι κάνω."

-"Και τι του είπες;"

-"..."

-"Κάτι σε ρώτησα, τι του είπες;"

-"Ψέματα του είπα, Στέλιο, τι περίμενες να του πω;"

Running in the shadows,

damn your love, damn your lies

Σηκώθηκα, πήγα στο παντελόνι μου και έβγαλα τη ζώνη.

Break the silence,

damn the dark, damn the light

-"Γδύσου τελείως και κάτσε στα τέσσερα στον καναπέ με τον κώλο προς εμένα"

Έκανε αυτό που της ζήτησα χωρίς να βγάλει μιλιά. Δεν θα έβγαζα το σαδισμό μου, δεν κινδύνευα από τη Λύσσα γιατί ήξερα ότι κατά βάθος αυτό δεν ήταν παρά ένα παιχνίδι. Χρησιμοποιούσα τις τύψεις της για να ταΐσω τον μαζοχισμό της, δεν ήταν τιμωρία γιατί δεν είχα λόγω να την τιμωρήσω, εκλογίκευση της πρόσφερα, εκλογίκευση που τη γύρευε με την ίδια ενστικτώδη ανάγκη που ο έχει ο πνιγμένος που πιάνεται από τα μαλλιά του.

Ήταν μαζοχίστρια και το ήξερε αλλά αρνούνταν πεισματικά να συμφιλιωθεί με τον εαυτό της. Της πετούσα σχοινί και εκείνη το άρπαζε με λαχτάρα.

Δεμένη με την αλυσίδα της, όπως εγώ, όπως όλοι μας.

-"Θα μετράς δυνατά και καθαρά" της είπα. "Κάθε φορά που χάνεις το μέτρημα θα προστίθενται πέντε ακόμα με τη ζώνη".

-"Μάλιστα" μου είπε.

Τέντωσα τη ζώνη. Ο κώλος της ήταν υπέροχος. Η ζώνη έπεσε με δύναμη στο δεξί γλουτό της.

-"Ένα" φώναξε με δυσκολία.

Περίμενα μερικά δευτερόλεπτα.

-"ΑΑΑΧ δύο" είπε και πριν προλάβει καλά καλά να το πει έπεσε και τρίτη.

-"Τρία...ααα... τέσσερα... πέντε... ααααχ έξι... επτά... οκτώ..."

Τη χτυπούσα ξανά και ξανά και ξανά και το μόνο που φρόντιζα είναι να μη βαράω με δύναμη συνεχώς τα ίδια σημεία, στο βαθμό που είναι δυνατό δηλαδή γιατί ο κώλος και οι γλουτοί έχουν περιορισμένη έκταση και δε βαράω ποτέ με ζώνη πάνω από τον κώλο.

Όταν φτάσαμε στο τριάντα ο κώλος της ήταν κατακόκκινος. Πήγα στην κατάψυξη και έβγαλα ένα οβάλ παγάκι και μόλις γύρισα της το έβαλα ελαφρά στον κώλο. Μετά το έσπρωξα πιο βαθιά και λίγο πιο βαθιά.

-"Αν το παγάκι φύγει από εκεί πριν λιώσει θα πιάσει δουλειά το καλώδιο" της είπα.

Δεν ήταν έμπειρη και δεν είχε ιδιαίτερα μεγάλες αντοχές, οι τριάντα με τη ζώνη την έφεραν, αν όχι στα όριά της, τουλάχιστον στο σημείο που η εκλογίκευση που της είχα προμηθεύσει ήταν στο τσακ να μην είναι αρκετή. Έσφιξε τον κώλο της προσπαθώντας να κρατήσει το παγάκι εκεί.

Την άφησα να κάθεται έτσι και πήγα στο παράθυρο και άναψα ακόμα ένα τσιγάρο χαζεύοντάς την.

Η ρουφιάνα ήταν υπέροχη.

Έκανα το τσιγάρο μου ενώ εκείνη πάλευε σφίγγοντας όσο μπορούσε να κρατήσει το παγάκι στον κώλο της. Πέταξα το τσιγάρο έξω από το παράθυρο, στο νοτισμένο χώμα και γύρισα προς τον καναπέ.

Το ήξερα ότι δεν θα ήμουν ο πρώτος που θα την έπαιρνε από πίσω, μέχρι στιγμής το είχε κάνει με δύο και το αστείο είναι ότι ο αρραβωνιαστικός της δεν ήταν στο club. Όχι ότι δεν θα του τον έδινε αν της το είχε ζητήσει αλλά απ' ότι είχα καταλάβει από αυτά που μου είχε πει, ο ίδιος δεν το είχε κάνει παρά το γεγονός ότι ήταν μαζί της κοντά πέντε χρόνια. Δεν ήθελε ή απλά ντρεπόταν να το ζητήσει;

Who gives a fuck...

Έβγαλα ότι είχε μείνει από το παγάκι, σάλιωσα το δάχτυλό μου και της το έχωσα στον κώλο.

-"Ξέρεις τι θα ακολουθήσει τώρα, έτσι;" την ρώτησα.

-"Ξέρω" μου απάντησε.

-"Humour me, πες μου τι θα ακολουθήσει."

-"Θα... θα με πάρεις από πίσω."

-"Τζόκερ να πας να παίξεις μετά" της είπα πειρακτικά αλλά δε γέλασε. Well, her problem.

Σάλιωσα τον πούτσο μου και τον έχωσα σιγά-σιγά μέσα της. Ήταν στενή και μπορεί ο πούτσος μου να βασανιζόταν λίγο αλλά "no pain, no gain". Κατάφερα και χώθηκα σε ικανοποιητικό βάθος μέσα της απολαμβάνοντας τόσο την αίσθηση όσο και το μουγκρητό της. Τραβήχτηκα σχεδόν όλος έξω και ξαναμπήκα σιγά-σιγά μέσα της. Και ξανά. Και ξανά. Είχε χαλαρώσει λίγο πράγμα που με βοήθησε να επιταχύνω. Την άρπαξα από το μαλλί και την τράβηξα προς τα πίσω ενώ ταυτόχρονα χώθηκα σχεδόν μέχρι τα αρχίδια μέσα της. Και ξανά. Και ξανά. Και ξανά.

Σταμάτησα να κινούμαι και της έριξα μια γερή στο δεξί κωλομάγουλο που ήταν ακόμα κόκκινο από τη ζώνη μου. Και μετά στο αριστέρο. Και μετά ξανά πάλι στο δεξί. Και μετά την κάρφωσα μέχρι το βάθος. Και μετά τραβήχτηκα πίσω και άρχισα πάλι να της ρίχνω δυνατές σφαλιάρες. Απολάμβανα την αίσθηση του πούτσου μου μέσα της, όπως απολάμβανα τα πονεμένα βογκητά της, τόσο από το γαμήσι όσο και από τις σφαλιάρες.

And if you don't love me now

You will never love me again

I can still hear you saying

You would never break the chain

Σταμάτησα να τις ρίχνω σφαλιάρες και επιτάχυνα το ρυθμό μου τραβώντας την από τα μαλλιά. Ένιωσα το τέλος να έρχεται και κοκάλωσα αδειάζοντας μέσα της με σπασμούς.

And if you don't love me now

You will never love me again

I can still hear you saying

You would never break the chain

Η παράσταση είχε τελειώσει. Ωραία, τα κατάφερα, την πήδηξα. Και; Τι απέδειξα πέραν από το γεγονός ότι μπόρεσα να το κάνω;

And if you don't love me now

You will never love me again

I can still hear you saying

You would never break the chain

Πώς θα σπάσω τις γαμημένες τις αλυσίδες που με κρατάνε; Πώς σπάει κάποιος τις αλυσίδες του; Πώς είναι να είσαι πραγματικά ελεύθερος;

(never break the chain)

Η Ξένια σηκώθηκε και μου ζήτησε την άδεια να πάει στην τουαλέτα.

Per aspera ad astra

Θυμήθηκα το συγκλονιστικό επίλογο μιας αριστουργηματικής ιστορίας επιστημονικής φαντασίας.

Φτάσε στα άστρα νεαρέ, ωρίμασε με το σύμπαν.

Ωραία, φτάσαμε στα άστρα. Και τώρα τι ανθρωπάκο;

Από τι είναι φτιαγμένες αυτές οι γαμημένες οι αόρατες οι αλυσίδες που μας δένουν και πώς θα μπορέσουμε να τις σπάσουμε; Δεν υπάρχουν άλλα μισά, ποτέ δεν πίστεψα σε αυτή τη ρομαντική σαχλαμάρα. Υπάρχουν μόνο αλυσίδες, δεν κάνουμε τίποτα πέρα από το να ενώνουμε τις αλυσίδες μας με ξένες αλυσίδες και δεν καταφέρνουμε τίποτα παραπάνω παρά να δενόμαστε ακόμα πιο σφιχτά.

Πώς σπάνε;

Chain keep us together

(running in the shadow)

Chain keep us together

(running in the shadow)

Chain keep us together

(running in the shadow)

Chain keep us together

(running in the shadow)

Chain keep us together

(running in the shadow)

Chain keep us together

(running in the shadow)

Πώς σπάνε οι γαμημένες;