Η ρέπλικα

Γαμημένες ρέπλικες. Γαμημένη τεχνολογία.

Πρέπει να καταλάβεις κάτι: Δεν υπάρχει χειρότερη σκατοδουλειά από το να κυνηγάς ρέπλικες. Είναι πολύ πιο δυνατές από τον πιο δυνατό άνθρωπο. Είναι πολύ πιο έξυπνες από τον πιο έξυπνο άνθρωπο. Έχουν πολύ καλύτερα αντανακλαστικά από τον πιο γρήγορο άνθρωπο. Έτσι και σε πάρουν χαμπάρι ότι τις κυνηγάς έχεις ξοφλήσει. Τι σκατά τις βγάζουν ακόμα;

θα μου πεις ποιος θα έκανε τις σκατοδουλειές αν δεν ήταν οι ρέπλικες; Πώς στο διάολο τα κατάφερναν οι παλιοί; Θα μου πεις πάλι ότι οι παλιοί ζούσαν καμιά 80αριά χρόνια και από αυτά κάμποσα ήταν άθλια λόγω γερατιών. Πιο δύσκολα ρισκάρεις αν ξέρεις ότι μπορείς να ζήσεις 500 χρονάκια ακμαίος σαν καυλωμένος δεκαπεντάρης. Ακόμα πιο δύσκολα αν έχεις την εμπειρία του ξυπνήματος στη δεξαμενή.

Σκατοδουλειά αλλά πληρώνει. Πώς αλλιώς θα συντηρούσα το χαρέμι μου με τις νεοσκλάβες που αγόραζα αριστερά και δεξιά; Και πώς θα έκανε ο νόμος τα στραβά μάτια όταν τα παιχνίδια μου ξεφεύγουν;

Δεν είχα όρεξη είναι η αλήθεια αλλά ο Τζόουνς με κρατούσε από τ' αρχίδια. Μια από τις νεοσκλάβες που είχα ξεφύγει λίγο μαζί της επανήλθε με πολλά νεύρα. Εντάξει ο θάνατος δεν είναι πια κάτι μόνιμο αλλά το ίδιο το ξύπνημα είναι κάτι που μπορεί να σου χαλάσει τη διάθεση. Πόσο μάλλον όταν οι τελευταίες στιγμές που θυμάσαι δεν είναι, ας πούμε, διασκεδαστικές.

Για ένα ψυχοπαθή σαδιστή σαν του λόγου μου τα πράγματα ίσως να ήταν καλύτερα σε άλλες εποχές, πχ στην Αρχαία Ρώμη, όπου τα όργια κρατούσαν μέρες και ο θάνατος ήταν μόνιμος. Αλλιώς αναγκάζεσαι να κυνηγάς ρέπλικες.

Και πάμε τώρα στην περίπτωσή μου. Το ιστορικό της υπόθεσης δεν ήταν ιδιαίτερα ενθαρρυντικό. Η συγκεκριμένη ρέπλικα ήταν σεξουαλική σκλάβα κάποιου πλούσιου βιτσιόζου σαδιστή ο οποίος για προφανείς λόγους δεν της είχε απενεργοποιήσει το λογισμικό συναισθημάτων. Λογικό ως εκεί, αλλά ρίχνε μια ματιά ρε μαλάκα να δεις πως πάει το λογισμικό υπακοής.

Ούτε αυτός διασκέδασε από το ξύπνημά του. Ούτε η γυναίκα του, ούτε τα παιδιά του, ούτε όποιος είχε την ατυχία να βρίσκεται στο σπίτι του εκείνη τη στιγμή. Και στο διπλανό σπίτι. Και στο παραδιπλανό. Ω ναι, και απότομο ξύπνημα και ένας σκασμός μηνύσεις. Και μια ρέπλικα ξαμολυμένη.

Διόρθωση: Μια τσαντισμένη ρέπλικα ξαμολυμένη.

Α και δεν στο είπα το καλύτερο: Δεν ήταν στη Γη ο μπαγλαμάς. Εμπορικός αντιπρόσωπος σε κάποιο σκατοπλανήτη των Ρου. Πανάθεμά τους και δαύτους. Μου τη δίνουν τα έντομα και πιο πολύ μου τη δίνουν τα έντομα που είναι μεγάλα, σιχαμερά και έχουν άποψη. Απορώ καμιά φορά τι σκατά ναρκωτικά παίρνει η φύση και σπέρνει είδη όπως οι Ρου. Χάθηκε να ήταν ο μπαγλαμάς σε κανένα εξωτικό πλανήτη διακοπών; Ή έστω στους Χαμσάρ που αν μη τι άλλο μπορείς να τους δεις χωρίς να σου γυρνάνε τα άντερα;

Πρέπει να καταλάβεις κάτι για τους Ρου ή Ρρρρρρρρρρρρρου όπως λένε τους εαυτούς τους: Δε φτάνει που είναι μεγάλα, αηδιαστικά έντομα που έχουν άποψη για τους πάντες και τα πάντα, δε σε αφήνουν και να κάνεις τη δουλειά σου σωστά. Πρέπει να έχεις κάποιον από δαύτους να σε νταντεύει -λες και είσαι κανένα γαμημένο παιδάκι- και να σου σπάει και τ' αρχίδια συν τοις άλλοις γιατί πως να το κάνουμε, έχουν άποψη.

Συνδυασμός που σκοτώνει αν κυνηγάς ρέπλικες πόσο μάλλον τσαντισμένες ρέπλικες. Μου τη δίνουν τα ξυπνήματα στη δεξαμενή και μέχρι στιγμής έχω δεκαπέντε. Εντάξει, αν το δεις στατιστικά είναι πολύ καλά για κάποιον που έχει χμ... αποσύρει καμιά 30 ρέπλικες αλλά όπως και να έχει τη μέρα σου τη χαλάει.

Τέλος πάντων, πήρα τη φωτογραφία της ανά χείρας, πέρασα στη γριά-Μπέτσυ το βιοαποτύπωμά της και έκλεισα το πρώτο εισιτήριο με ένα από τα νέα γαμωδιαστημόπλοια της Τραν-Μαρς γιατί αδερφάκι μου ένας μήνας σε κουβά και δη με προορισμό ένα σκατοπλανήτη των Ρου δεν αντέχεται ακόμα και αν είσαι αν είσαι μαζόχα του κερατά.

Πόσο μάλλον όταν δεν είσαι.

Ομολογώ ότι από τον τροχιακό σταθμό το Τρανς-Αντλάντις ήταν εντυπωσιακό. Μέσα από το φέρι που με πήγαινε εκεί ήταν ακόμα πιο εντυπωσιακό. Τα ξέρεις αυτά τα φέρι των τροχιακών, δεν είναι μικρά αλλά αδερφάκι μου μπροστά στο Τρανς-Ατλάντις ήταν σα νεογέννητη μαρίδα μπροστά σε κοπάδι από γαλάζιες φάλαινες - θεός σχωρές' τες.

Και οποία έκπληξις? από ποιον λες ότι είχα μήνυμα καλά-καλά δεν είχα αφήσει τα πράγματά μου στην καμπίνα; Ω ναι, από τον Γλγικιγικιιγζζζικλκικ, τον πολυαγαπημένο μου Ρου που αντί να μου κάνει τη χάρη να με περιμένει στον κωλοπλανήτη του ήθελε ταξιδάκι μαζί μου. Να με γνωρίσει είπε γιατί θα περνάγαμε πολύ καιρό μαζί με την όρθια κατσαρίδα.

Στη διπλανή καμπίνα ήταν ένα πολύ φίνο γκομενάκι το οποίο πήγαινε ακόμα πιο στου διαόλου τη μάνα απ' ότι εγώ. Προσπάθησα να καταστήσω σαφές στον Γλγικιγικιιγζζζικλκικ ότι το γκομενάκι ήταν πιο πολύ του γούστου μου απ' ότι η κατσαριδίσια αφεντομουτσουνάδα του αλλά βγάζεις άκρη με τους Ρου;

Δεν ξεκινήσαμε καλά.

...

Ξύπνησα από τον αναθεματισμένο ήχο ειδοποίησης επισκέπτη. Δεν έκανα τον κόπο να δω ποιος ήταν, ήμουν σιγουρος. Το κεφάλι μου ήταν βαρύ ακόμα από το χθεσινοβραδινό μεθύσι και η όρθια κατσαρίδα θα το έπαιρνε πολύ προσωπικά αν ξερνούσα πάνω της.

Απάντησα από την ενδοσυνεννόηση: "Μισό λεπτάκι να ετοιμαστώ"

Ακριβώς 30 δευτερόλεπτα αργότερα ξαναχτύπησε το κουδούνι. Οι Ρου έχουν την επιμονή απλήρωτου πιστωτή και τη φαντασία φιστικιού. Άστον να βαράει.

Δεκαπέντε μισάλεπτα αργότερα άνοιξα την πόρτα. Ο Γλγικιγικιιγζζζικλκικ μπήκε μέσα πράσινος από τα νεύρα του. Ω ναι, εκτός από εμφάνιση κατσαρίδας, άποψη για όλους και για όλα -που θα τη ζήλευαν και τα πιο παρακμιακά talk shows- πασπαλισμένη με φαντασία φιστικιού, είναι και ζοχάδες.

-"ΓΚΚΣΔΚΔΛΚΚΛΙΙΚΚΣΚΚΙΛΚΙΚΛΙΚΛΙΚΚΛΙΚΚΣΚΚΚΛΛΣΙΙΣΙΙΙΣΑ"

Ανοιγόκλεισα τα μάτια μου. Τον προφορικό λόγο των Ρου θα τον ζήλευε και ο πιο αρρωστημένος λάτρης του αρχαίου παιχνιδιού "χαλασμένο τηλέφωνο".

-"ΚΣΞΔΦΞΚΛΣΔΛΚΑΣΔΞΚΑΞΚΛΦΦΦΔΞΚΣΦΣΞΚΛΔΦΚΞΛΣΔΦ" του απάντησα σε άπταιστα αλαμπουρνέζικα. Ήταν η σειρά του να ανοιγοκλείσει και τα 18 του μάτια. Του έκανα νόημα να περιμένει όσο τσακωνόμουν άηχα με τη γριά-Μπέτσυ, την πολυαγαπημένη μου νευρωτική εμφυτευμένη ΤΝ που προφανώς δεν είχε διάθεση για μετάφραση πρωινιάτικα. Ή έστω μεσημεριάτικα.

-"Πάμε πάλι" του είπα.

-"Με άφησες να περιμένω 6 χρονομονάδες στο διάδρομο" παραπονέθηκε η κατσαρίδα.

-"Πού να ήσουν πρώην σύζυγος και να περίμενες διατροφή" του απάντησα.

Σιγά μην έπιανε την ειρωνεία.

Με κοίταξε για λίγο εξεταστικά -μαλάκα μου αυτό και αν είναι ανατριχιαστικό- και αμέσως μετά μου ζήτησε να κάτσει κουνώντας ναζιάρικα τις κεραίες του.

"Asseyez-vous" του απάντησα. Μάλλον έχουν ενσωματωμένο μεταφραστή για όλες τις γλώσσες, ακόμα και για τα αρχαία γαλλικά κρίνοντας από το πόσο γρήγορα θρονιάστηκε σαν ευτυχισμένο σκαθάρι σε κοπριά.

-"Όπως ξέρεις κατάφερε να φύγει από τον πλανήτη" με πληροφόρησε.

Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου για να μη φανώ μαλάκας αφού στην πραγματικότητα δεν είχα ιδέα.

-"Πράγμα που με κάνει να αναρωτιέμαι γιατί έβγαλες εισιτήριο για τον ΚΦΚΚΦΦΙΙΦΞΞΦΙΙΦΙΦΚΣΣΣΣΣΙΙΚΛΚΚΚΙΣ" συνέχισε ο κατσαριδόμορφος Σέρλοκ.

-"Εχμ, βασικά πρέπει να πάρω συνέντευξη από τον ιδιοκτήτη της" είπα ευχαριστημένος που κατάφερα να βρω δικαιολογία.

-"Και πρέπει να το κάνεις ΖΣΧΧΧΧΙΖΙΙΖΧΙΙΧΙΙΙιΧΧκΣΣΣΣΣΣΣΙΙΙΚ";

-"Μπέτσυ κόψε τις μαλακίες" είπα από μέσα μου.

-"Αν δε μου κάνεις την αναβάθμιση στη βιό-cpu που σου έχω ζητήσει θα σε πάρει ο διάολος και θα σε σηκώσει" μου απάντησε και ταυτόχρονα νέκρωσε την αριστερή μεριά του προσώπου μου για να μου υπενθυμίσει ποιος είναι το αφεντικό.

Αμφιβάλλω σοβαρά ότι ο Γλγικιγικιιγζζζικλκικ είχε δει ποτέ άνθρωπο να παθαίνει εγκεφαλικό οπότε μάλλον εξέλαβε την μερική παράλυση του προσώπου μου σαν γκριμάτσα και μου κούνησε αποδοκιμαστικά τις κεραίες του.

-"Μπέτσυυυυυυυυυυυ" φώναξα... από μέσα μου.

-"Μου χρωστάς να ξέρεις!" που απάντησε η ΤΝ μου και συνέχισε "Σε ρώτησε γιατί ήταν ανάγκη να πάρεις τη συνέντευξη με φυσική παρουσία"

Έλα ντε;

-"Κοίτα... οι ρέπλικες αν εξαιρέσουμε ότι είναι πιο γρήγορες, πιο δυνατές και πιο έξυπνες είναι κατά βάση χμμμ άνθρωποι στη σκέψη και στα συναισθήματα πράγμα που είναι τελείως φυσιολογικό αν λάβεις υπόψη ποιο μοντέλο νευρωνικών δικτύων πρέπει να μιμούνται. Για τις ρέπλικες -όπως και για τους ανθρώπους- παίζει πολύ μεγάλο ρόλο το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζουν."

-"Δε μου λες κάτι νέο" μου είπε ανυπόμονα. "Έτσι και αλλιώς έχεις το πλήρες ψυχογράφημα της ρέπλικας και όλες τις λεπτομέρειες".

Πως να εξηγήσεις σε μια όρθια κατσαρίδα ότι μερικές πολύ χμμ "πικάντικες" λεπτομέρειες δεν καταγράφονται "επακριβώς";

-"Είμαι της παλιάς σχολής" του απάντησα. "Μερικά πράγματα γίνονται σωστά μόνο τετ-α-τετ".

-"Ποια σχολή είναι αυτή;" με ρώτησε. "Στο βιογραφικό σου αναφέρει ότι έχεις σπουδάσει εγκληματολογία, ψυχοπαθολογία και βιοπληροφορική."

-"Πιασ' τ' αυγό και κούρεφ'το" του είπα με λίγη δόση σαδισμού.

Άστον να ψάχνει για αυγά στο δωμάτιο το μαλάκα.

...

Βλέποντας την γιγάντια κατσαρίδα να σηκώνεται για να ψάξει αυγά για κούρεμα συγχάρηκα τον εαυτό μου που δεν του είπε "Χέσε ψηλά κι αγνάντευε". Όντας πλάσματα με φαντασία φιστικιού το τελευταίο πράγμα που θα ήθελα είναι ένα δωμάτιο γεμάτο σκατά κατσαρίδας.

-"Κάτσε κάτω Γλγικιγικιιγζζζικλκικ" του είπα. "Αφενός δεν θα βρεις αυγά εδώ και αφετέρου ακόμα και αν βρεις αμφιβάλλω σοβαρά ότι θα μπορείς να τα κουρέψεις."

Για να είμαι ακριβής δεν τον είπα με το όνομά του γιατί θα ήταν αδύνατο από το λαρύγγι μου να βγουν αυτοί οι ήχοι. Το είπε για πάρτη μου η γριά-Μπέτσυ που είχε αποφασίσει ότι η προσωρινή παράλυση του προσώπου μου ήταν αρκετή τιμωρία για σήμερα.

-"Εσείς οι άνθρωποι και τα παιχνίδια με τις λέξεις... είναι πολύ εκνευριστικό" μου απάντησε κουνώντας με παραίτηση τις κεραίες του.

-"Τέλος πάντων" συνέχισα. "Είναι ανάγκη να πάρω κατ'ιδίαν συνεντεύξεις απ' όλη την οικογένεια. Μερικά πράγματα δεν φαίνονται από την τηλεσυνέντευξη."

-"Δεκτόν" μου απάντησε.

-"Ξέρεις" του είπα ψέμματα "έμαθα ότι κατάφερε να την κοπανήσει από το βόθρο σας" είπα ελπίζοντας ότι η Μπέτσυ δε θα με πρόδιδε "αλλά δεν έμαθα που πήγε"

-"Ούτε εμείς ξέρουμε σίγουρα" μου απάντησε. "Ξέρουμε σε ποιο σκάφος επιβιβάστηκε και εκεί χάθηκαν τα ίχνη της. Ξέρουμε ότι δεν είναι στο σκάφος αλλά δεν ξέρουμε σε ποιον από τους τρεις πλανήτες που έκανε στάση κατέβηκε γιατί βασικά κανείς δεν την είδε να κατεβαίνει."

-"Μάλιστα" απάντησα. "Εσύ μετά το ΚΦΚΚΦΦΙΙΦΞΞΦΙΙΦΙΦΚΣΣΣΣΣΙΙΚΛΚΚΚΙΣ την κάνεις δηλαδή;"

-"Όχι βέβαια" μου απάντησε. "Το έγκλημα διαπράχθηκε σε πλανήτη της δικαιοδοσίας μας κατά συνέπεια θεωρούμε ότι πρέπει να λάβουμε κι εμείς μέρος στις έρευνες."

-"Ξέρεις, Γλγικιγικιιγζζζικλκικ" του είπα, "το κυνήγι ρέπλικας δεν είναι ψάρεμα σε βαρέλι και ο θάνατος για εσάς είναι μόνιμος. Οι ρέπλικες είναι φοβερά επικίνδυνες όταν στριμωχτούν και κάνουν εύκολα του αλατιού ένα τάγμα πεζοναύτες"

Ο Γλγικιγικιιγζζζικλκικ αναρωτήθηκε φευγαλέα τι ναρκωτικά είχα πάρει όταν του ανέφερα ψάρεμα σε βαρέλι και δημιουργία αλατιού αλλά αποφάσισε ότι ήταν σχήμα λόγου.

-"Δεν ξέρω τι είναι το ψάρεμα σε βαρέλι ή πως κάνεις κάποιον χλωριούχο νάτριο αλλά η απόφαση έχει παρθεί και δεν είμαι εγώ που θα την αμφισβητήσω" απάντησε πεισματάρικα.

-"Όπως αγαπάς" του αποκρίθηκα. Δεν είμαι βέβαιος ότι οι Ρου εννοούν την αγάπη όπως εμείς αλλά βιαζόμουν να τον ξεφορτωθώ. Το γκομενάκι δίπλα με περίμενε για πρόγευμα μετά ξύλου και δεν εννοούσα να τη στήσω. "Γλγικιγικιιγζζζικλκικ, έχω κάποια δουλίτσα που πρέπει να κάνω" συνέχισα. "Τι θα έλεγες να τα πούμε αργότερα;"

-"Πόσο αργότερα;" με ρώτησε.

-"Χμμμ... τι θα έλεγες για ένα μήνα;"

Δεν έχω αποφασίσει τι είναι πιο ανατριχιαστικό, η εξεταστική ματιά τους ή το γέλιο τους. Πράγμα απίστευτο για πλάσματα με φαντασία φιστικιού έχουν χιούμορ -έστω και με το δικό τους τρόπο- και καμιά φορά αντιλαμβάνονται και το ανθρώπινο, το οποίο τις σπάνιες φορές που το θεωρούν χιούμορ το βρίσκουν ξεκαρδιστικό.

Κρίνοντας από το γέλιο του αποφάσισα ότι υπάρχει χειρότερη δουλειά στον κόσμο από το να κυνηγάς ρέπλικες. Θα μπορούσες να είσαι stand-up κωμικός σε bar των Ρου.

-"Αύριο το μεσημέρι την ίδια ώρα" μου απάντησε το αγαπητό μου έντομο. "Και κοίτα μη με αφήσεις να περιμένω πάλι στο διάδρομο..."

Άφησε το "or else" να εννοείται.

Είπαμε, είναι ζοχάδες.

Τον παρακολούθησα να ξεκουμπίζεται και πήγα να κάνω μπανάκι. Και εμετό. Και ξανά μπανάκι γιατί ο μαλάκας έκανα εμετό πάνω μου.

Τι τα θες; Αυτές είναι οι μικρές λεπτομέρειες που γεμίζουν τη ζωή κάποιου σαδιστή Θεού με ενδιαφέρον.

...

Το χέρι μου έπεσε δυνατά στα κωλομέρια της ενώ τη σοδόμιζα με μανία. Και ξανά. Και ξανά. Εντάξει το παραδέχομαι θα προτιμούσα τη νευροβίτσα ή το νευρομαστίγιο ή ακόμα καλύτερα πραγματική βίτσα και πραγματικό μαστίγιο αλλά και που έδωσε κώλο πολύ ήταν. Δεν ήταν καμιά μυξοπαρθένα αλλά δεν ήταν δα και νεοσκλάβα.

Δε βαριέσαι. Γαμήσι ήθελα και γαμήσι πήρα.

Τέλειωσα στην πλάτη της και πετάχτηκε μέχρι τα μαλλιά της πράγμα που δε βοήθησε τη διάθεσή της... ειδικά όταν συνοδεύτηκε από μια ακόμα δυνατή σφαλιάρα στα κωλομέρια και την ατάκα "βαθυκώλα μου εσύ".

Βασικά με πέταξε με τις κλωτσιές έξω από την καμπίνα της. Δε βαριέσαι, υπάρχει και ο νοητικός προβολέας και χάρη στην τεχνολογία ερεθίζονται αυτόματα τα κατάλληλα κέντρα και νεύρα χωρίς να χρειάζεσαι μετά ξύρισμα της παλάμης.

Είπα τεχνολογία και θυμήθηκα την καταραμένη τη ρέπλικα που καθάρισε το μπαγλαμά μαζί με την οικογένειά του, το βοηθητικό του προσωπικό και τρεις-τέσσερις οικογένειες που έκαναν το λάθος να μένουν στην ίδιο συγκρότημα. Τώρα που το ξανασκέφτομαι μάλλον καλύτερα που έγινε σε πλανήτη των Ρου και όχι σε κανένα δημοφιλή προορισμό γιατί η ρέπλικα με τη μανία που είχε παίζει να είχε καθαρίσει δυο-τρία οικοδομικά τετράγωνα.

Για σκέψου να κοιμάσαι ή να κάνεις τέλος πάντων ότι σκατά είναι να κάνεις σπίτι σου και να βλέπεις την πόρτα να πέφτει πιο γρήγορα και από τα τσουλάκια στον εξωτικό παράδεισο του Ε του Ηριδανού. Και στο καπάκι να βλέπεις ένα κοριτσάκι γύρω στα 12-13 να μπαίνει μέσα και ούτε να προλάβεις να χεστείς πάνω σου. Ανακτάς τις αισθήσεις σου στη γαμοδεξαμενή...

Κωλοκατάσταση.

Όσο για τον σαδιστή-μπαγλαμά-ιδιοκτήτη εκτός από τη δεξαμενή, το διαζύγιο και ένα σκασμό μηνύσεις θα έτρωγε και ένα ψυχοσωφρονισμό. Και σαδιστής και παιδόφιλος -έστω και με ρέπλικα- για να μην αναφέρουμε την παράνομη κατοχή ρέπλικας. Όσο βυσματωμένος και αν ήταν -και πρέπει να είσαι του κερατά για να έχεις ιδιωτική ρέπλικα- την είχε κάνει από κούπες.

Κάπου εκεί συνειδητοποίησα ότι ήμουν γυμνός στο διάδρομο με τα ρούχα και τα παπούτσια στο χέρι. Μπήκα βιαστικά στο δωμάτιό μου και έπεσα στο κρεββάτι μου να ξεραθώ.

Ξύπνησα κάποια στιγμή το βραδάκι -ώρα πλοίου- και αποφάσισα να πάω να γευματίσω. Δυστυχώς την ίδια ακριβώς ιδέα είχε και ο Γλγικιγικιιγζζζικλκικ ο οποίος αδιαφορώντας για την επίδραση που είχε η εμφάνισή του στην όρεξη μου ήρθε να μου προτείνει να φάμε μαζί.

-"Ναι αλλά μετά να είσαι τρυφερός μαζί μου" του είπα χαμογελώντας γλυκερά.

Δεν απάντησε, άλλωστε δε φαντάζομαι ότι κατάλαβε τι του είπα ακριβώς αλλά μου κούνησε τις κεραίες με προσμονή. Μάλλον είχε ξελιγωθεί.

28 μέρες ταξίδι ακόμα.

Μαλάκα μου αυτό κι αν είναι Οδύσσεια.

...

Κωλότοπος. Δεν μπορώ να βρω καλύτερη λέξη που να ταιριάζει σ' αυτό το σβώλο λάσπης που περιστρέφεται σε ένα ψόφιο ήλιο που έχει τόση δύναμη όσο ένα κάρβουνο που τσιτσιρίζει. Βροχή, λασπουριά και κατσαρίδες. Έλλογες αλλά κατσαρίδες.

Φυσικό ήταν ο Γλγικιγικιιγζζζικλκικ να νιώθει σα σκαθάρι σε κοπριά. Φαντάζομαι ότι ένας από τους λόγους για τον οποίο τα πάνε καλά οι άνθρωποι με τις κατσαρίδες είναι ότι εκτός από φοβεροί μηχανικοί (είναι οι άτιμες!) δεν έχουμε τα ίδια γούστα όσον αφορά τον ορισμό της λέξης "παράδεισος".

Πήραμε ένα αεροταξί και πήγαμε στο συγκρότημα των εξώκοσμων. Τώρα γιατί επιμένουν να τα λένε "συγκροτήματα εξώκοσμων" και όχι "κατοικίες ανθρώπων" σηκώνει πολύ συζήτηση δεδομένου ότι οι κατσαρίδες δεν είναι ακριβώς "δημοφιλείς" στην διαπλανητική κοινωνία. Στους κόσμους τους θα βρεις μόνο κατσαρίδες και ανθρώπους. Οι Γκικάρ -το άλλο είδος που έχει πάρε δώσε μαζί τους- έτσι κι αλλιώς δεν μπορεί να κατοικήσει σε τέτοια περιβάλλοντα οπότε συνήθως τη βγάζουν σε ιδιωτικούς τροχιακούς σταθμούς.

Το αστυνομικό τμήμα ήταν όλο και όλο ένας γκριζομάλλης κοιλαράς που δέχτηκε τη θέση για να λύσει το οικονομικό του πρόβλημα, αλλιώς δε θα ήταν γκριζομάλλης και κοιλαράς αλλά τζόβενο. Προφανώς υπήρχε καλός λόγος που είχε οικονομικό πρόβλημα γιατί από μυαλό ήταν τόσο κονομημένος όσο ένα ξεραμένο κούτσουρο. Ξέμπλεξα στα γρήγορα μαζί του και πήγα να βρω το μπαγλαμά που ήταν η αιτία του κακού.

Δε συνηθίζω να θαυμάζω άτομα του ίδιου φύλου αλλά ο κερατάς ήταν ωραίος άντρας. Είχε προτιμήσει εμφάνιση ακμαίου σαραντάρη με ελαφρά γκριζαρισμένους κροτάφους. Εμπορικός διευθυντής σε ένα μηχανολογικό κολοσσό -εξού και οι παρουσία του στον κατσαριδόκοσμο- παντρεμένος με δυο παιδιά από τον τελευταίο γάμο του.

Είναι αλήθεια ότι όταν μπορείς να ζήσεις μέχρι τα 500 κάπου χάνεις το λογαριασμό όσον αφορά στον αριθμό των απογόνων αλλά από την άλλη ελάχιστοι είναι αυτοί που αντέχουν οικονομικά τις εκτεταμένες βιοθεραπείες που απαιτούνται όταν καβατζάρεις τα διακόσα. Αυτός άντεχε, ήταν 330 το πουλάκι μου. Κάτι μου έλεγε ότι δε θα έφτανε να δει τα 500 αλλά αυτό ήταν δικό του πρόβλημα και όχι δικό μου.

-"Αδερφάκι μου δεν είσαι απλά μαλάκας. Δεν είσαι απλά πολύ μαλάκας. Δεν είσαι απλά υπερβολικά μεγάλος μαλάκας, είσαι μια κατηγορία μόνος σου."

Με αυτό τον εγκάρδιο λόγο έκανα τις απαραίτητες συστάσεις.

-"Δε λες τίποτα" απάντησε. "Ωστόσο πόσο μπορείς να αντέξεις τον πειρασμό όταν έχεις την οικονομική δυνατότητα να τον αποκτήσεις;"

-"Και διάλεξες ρέπλικα ρε μπαγλαμά;"

-"Και τι ήθελες να κάνω, να βρω κάποιο αληθινό κοριτσάκι;"

He got a point.

-"Αλλά το ότι είχε μορφή 12 χρονου κοριτσιού δεν ήταν ο λόγος για τον οποίο επέλεξα τη ρέπλικα. Θα μου έκανε οποιοδήποτε θηλυκό αλλά αυτό μπόρεσα να βρω. Έχω καμιά 30αριά παιδιά από διάφορους γάμους. Μπορεί να είμαι ό,τι είμαι αλλά παιδόφιλος δεν είμαι."

-"Ξέρω από το profile σου ότι είσαι σαδιστής. Χαίρω πολύ κι εγώ είμαι. Γι αυτό υπάρχουν οι νεοσκλάβες που στην τελική είναι πιο φτηνές από τις ρέπλικες."

-"Καμία νεοσκλάβα δε μπορούσε να μου προσφέρει αυτό που μου πρόσφερε η ρέπλικα."

-"Και τι είναι αυτό;" τον ρώτησα.

-"Ξέρεις" μου είπε "το πρόβλημα δεν ήταν ότι απενεργοποιήθηκε το λογισμικό υπακοής. Ήταν απενεργοποιημένο εξ αρχής."

Δύσκολα θα μπορούσε και ο πιο φιλόδοξος βάτραχος να αναπαράγει το γούρλωμα των ματιών μου όταν άκουσα τι είπε. Έμεινα τόσο μαλάκας που δε μπόρεσα να αρθρώσω λέξη. Λιγότερη εντύπωση θα μου έκανε αν μου έλεγε ότι την έβρισκε με το να ρίχνει γλωσσόφιλα σε κροκόδειλους.

-"Η ρέπλικα είχε προγραμματιστεί ειδικά. Δεν έμενε γιατί ήταν υπάκουη, έμενε γιατί φοβόταν. Είχα την απόλυτη εξουσία πάνω της και κάτι παραπάνω. Μπορούσε να μου δώσει κάτι που δε μπορεί να μου το δώσει κανένας άνθρωπος."

Δεν μίλησα.

"Μπορούσε να μου δώσει την οπτική της και μπορούσα να τη βιώσω μέσω του ολοπροβολέα. Δεν μπορείς να κατεβάσεις τις μνήμες και τα συναισθήματα ενός ανθρώπου. Μπορείς να τα αντιγράψεις αλλά κανένας εγκέφαλος εκτός από τον εγκέφαλο του ιδιοκτήτη δεν μπορεί να το βιώσει. Αυτό το πρόβλημα δεν υπάρχει με τις ρέπλικες".

Είχα μείνει άφωνος. Το μυαλό μου είχε κολλήσει.

-"Βλέπεις" συνέχισε... "δεν είμαι σαδιστής όπως νομίζεις. Μαζοχιστής είμαι. Έκανα τα βασανιστήρια και τους βιασμούς και το ξύλο για να μπορώ μετά να το βιώσω". Σταμάτησε για λίγο και με κοίταξε στα μάτια. "Καμιά νεοσκλάβα δε μπορούσε να μου το δώσει αυτό" συνέχισε. "Μόνο μια ρέπλικα θα μπορούσε."

...

Παρόλο που ήξερα -να είναι καλά η γριά-Μπέτσυ- σε γενικές γραμμές το περιεχόμενο του βίντεο ένιωσα το στομάχι μου να σφίγγεται και να γίνεται κόμπος. Το αρρωστημένο ενδιαφέρον που έδειχνε ο Γλγικιγικιιγζζζικλκικ μου χαλούσε ακόμα περισσότερο τη διάθεση.

...

Στον πλανήτη των Ρου είχαμε κάνει μια τρύπα στο νερό ή για να είμαι πιο ακριβής με τον κωλοπλανήτη τους, μια τρύπα στη λασπουριά. Η οικογένεια του αρχικόπανου είχε βγει από τις δεξαμενές και ήταν υπό ψυχιατρική παρακολούθηση. Με χίλια ζόρια κατάφερα να τους πάρω συνεντεύξεις αλλά οι καταθέσεις τους δεν ήταν ιδιαίτερα διαφωτιστικές. Η ρέπλικα ήταν φιλική με τα παιδιά και αρκετά επιφυλακτική με τη σύζυγο. Κανείς τους ωστόσο δεν ήξερε για πιο πραγματικό λόγο είχε αγοράσει ο αρχικόπανος τη ρέπλικα.

Χώρια που έπρεπε να περιμένουμε μια εβδομάδα για να καταφέρουμε να φύγουμε από τον κωλοπλανήτη. Ενάμιση μήνας σε πλανήτη των Ρου!!! Εντάξει, υπάρχουν και χειρότερα αλλά όπως και να έχει η διαμονή σε πλανήτη των Ρου -έστω και για μια ώρα- δεν μπορεί να μπει στα hilights μιας ζωής.

Βασικά η έρευνα είχε βαλτώσει. Ήθελα να γυρίσω στη Γη για να το ψάξω διαφορετικά αλλά ο Γλγικιγικιιγζζζικλκικ, ευλογημένες να είναι οι αηδιαστικές του κεραίες με έπεισε να ακολουθήσουμε το δρομολόγιο του τελευταίου διαστημοπλοίου που είχε περάσει από τον πλανήτη και με το οποίο το είχε σκάσει η ρέπλικα, αν και ανάθεμά με αν είχα έστω και την πιο παραμικρή ιδέα πως στο διάολο τα είχε καταφέρει.

- "Να πάμε στη Γη θα πάρει 1 μήνα" μου είχε πει "χώρια τις δύο εβδομάδες αναμονή μέχρι να έρθει το διαστημόπλοιο της γραμμής. Ωστόσο σε μια εβδομάδα έρχεται άλλο και ο επόμενος πλανήτης που πρέπει να κοιτάξουμε δεν είναι παρά 5 μέρες από εδώ."

Δεν το παραδέχτηκα ανοιχτά αλλά ο λόγος για τον οποίο ακολούθησα τελικά την πρόταση του Γλγικιγικιιγζζζικλκικ ήταν η μία εβδομάδα λιγότερη που θα περνούσα σ' αυτόν τον κωλοπλανήτη"

Δώδεκα μέρες αργότερα αποβιβαστήκαμε στο Μάδεργουελ. Ω ναι, η ρέπλικα τελικά είχε περάσει από εδώ, είχε σκοτώσει δυο-τρεις χωρίς λόγο -πολύ πιθανό για το σπορ- και την είχε κάνει με άλλο διαστημόπλοιο.

Η τύχη μας χαμογέλασε. Το διαστημόπλοιο που είχε φύγει την είχε μεταφέρει στον τερματικό του προορισμό, μια νέα αποικία κατά τον Οφιούχο και είχε μείνει εκεί και δεν επρόκειτο να φύγει για δύο μήνες. Η ρέπλικα είχε παγιδευτεί.

Το πρόβλημα ήταν ότι κανένα πλοίο της γραμμής δεν πηγαίνει σε αναπτυσσόμενη αποικία. Η εταιρία που ανάπτυσσε τη νέα αποικία δεν είχε σκοπό να στείλει εκεί διαστημόπλοιο οπότε αναγκαστικά έπρεπε να νοικιάσω εγώ μια θαλαμηγό. Στο Μάδεργουελ δεν υπήρχε, οπότε αναγκαστικά θα έπρεπε να πάμε στο Νέμπερ, το οποίο χοντρικά σήμαινε ότι θα φτάναμε στην αποικία σε 1 μήνα και κάτι.

Θα φεύγαμε αύριο για το Νέμπερ, οπότε μιας και δεν είχαμε τι να κάνουμε, κλείστηκε ο καθένας μας στα δωμάτιά του. Τότε ήταν που μου ήρθε μια μη κατευθυνόμενη κρυπτοειδοποίηση: "Δεν σκότωσε και τους τρεις για πλάκα, τον έναν είχε μάλλον καλό λόγο. Δεν πρέπει να βγει παραέξω γιατί δεν το επιτρέπει η κυβέρνηση του Μάδεργουελ... στο βίντεο που ακολουθεί θα δεις το γιατί. Μην προσπαθήσεις να με βρεις. Αντέγραψε το βίντεο κάπου και κρύψε το, θα σε ψάξουν".

Τώρα μάλιστα. Ο τύπος είχε κρυπτογραφήσει το μήνυμα με το δημόσιο κλειδί μου και το είχε κάνει broadcast. Η κυβέρνηση ήταν σε θέση να αποκρυπτογραφήσει ΚΑΘΕ κρυπτογραφημένο μήνυμα στον πλανήτη εκτός φυσικά από αυτό που είχε κρυπτογραφηθεί με το δικό μου δημόσιο κλειδί οπότε δεν χρειαζόταν να είσαι διάνοια για να καταλάβεις σε ποιον απευθυνόταν το μήνυμα.

Που στο διάολο θα το έκρυβα;

Η γριά-Μπέτσυ είχε τη λύση: "Δεν ξέρω αν το πρόσεξες, αλλά ο Γλγικιγικιιγζζζικλκικ μου φάνηκε λίγο πεινασμένος".

Εμένα μπορούσε να με ξετινάξει η κυβέρνηση αλλά τον Γλγικιγικιιγζζζικλκικ δεν μπορούσε να τον περάσει ούτε από ακτινογραφία. Αφενός γιατί ο εξωσκελετός των Ρου δεν ήταν διαπερατός από ακτίνες-Χ και αφετέρου η αγαπημένη μου κατσαρίδα είχε διπλωματική ασυλία.

Όχι ότι δε μουρμούρησε, μουρμούρησε. Όμως έκανε την ανάγκη φιλοτιμία και κατάπιε -την όχι και βολικού μεγέθους για Ρου- κβαντοκάψουλα.

Εμένα με ξετίναξαν. Μόνο δάχτυλο στον κώλο δε μου έβαλαν. Και την Μπέτσυ ξετίναξαν, τουλάχιστον τα μέρη της τα οποία μπορούσαν να διαβάσουν -και όσον αφορούσε αυτούς ήταν τα πάντα- αλλά στην γριά πουτάνα, πουτανιές;

Δεν τόλμησα να βάλω να δω το βίντεο ούτε στο δρόμο για το Νέμπερ. Εκεί νοίκιασα μια ακριβή -αλλά γρήγορη- θαλαμηγό και φύγαμε σα να μας κυνηγάν όλοι οι δαίμονες της κόλασης ή η εφορία, δεν έχω αποφασίσει ακόμα τι είναι πιο τρομακτικό.

...

Η Μπέτσυ που φυσικά ήξερε το περιεχόμενο του βίντεο με είχε προειδοποιήσει: "Σαδιστής ξεσαδιστής με αυτό που θα δεις θα ανατριχιάσουν μέχρι και οι κωλότριχές σου"

-"Χμμμ" είπε ο Γλγικιγικιιγζζζικλκικ, αυτός δεν είναι ο υπουργός "Προστασίας του Πνεύματος" του Μάδεργουελ;

Απορώ πως στο διάολο μας ξεχωρίζουν. Εγώ δεν μπορώ να ξεχωρίσω τον ένα Ρου από τον άλλο. Αλλά είχε δίκιο.

-"Ναι, αυτός είναι" του είπα. "Μάλλον γι αυτό δεν ήθελαν να βγει παραέξω το βίντεο."

Τι είχε κάνει ο μαλάκας με τη ρέπλικα;

Ο τύπος κατέβασε το παντελόνι του και το σλιπ του. "Γλύψε πουτανάκι" διέταξε τη ρέπλικα. Η ρέπλικα απλά τον κοίταξε και αυτός της έδωσε μια δυνατή σφαλιάρα. "Κάνε αυτό που σου λέω πουτανάκι!"

-"Μα τι κάνει ο μαλάκας;" ρώτησα δυνατά;

-"Μάλλον δεν έχει καταλάβει ότι έχει να κάνει με ρέπλικα" είπε ο Γλγικιγικιιγζζζικλκικ. "Νομίζει ότι έχει να κάνει με άνθρωπο."

-"Μαλακία του" αρκέστηκα να πω.

Την άρπαξε από τα μαλιά και έφερε το στόμα της κοντά στο όργανό του. Το ακούμπησε στα χείλη της και το έσπρωξε. Η ρέπλικα διστακτικά άνοιξε το στόμα και ο παιδόφιλος μπάσταρδος της το έχωσε μέχρι το λαρύγγι.

-"Αααχ, αααχ ναι, ρούφα πουτανάκι, αααχ"

Τα βογγητά ηδονής έγιναν ουρλιαχτά πόνου καθώς η ρέπλικα με μια δαγκωνιά του έκοβε τον πούτσο. Ο τύπος έπεσε κάτω και η ρέπλικα του έδωσε ένα συντριπτικό χτύπημα στην τραχεία.

Η ρέπλικα άρχισε να τραγουδάει

Frere Jacques, frere Jacques,
Dormez-vous? Dormez-vous?
Sonnez les matines! Sonnez les matines!
Din, dan, don. Din, dan, don.

Είχαν ανατριχιάσει όντως και οι κωλότριχές μου. Έβλεπα μια μικρή όμορφη κοπελίτσα να τραγουδάει αγγελικά ενώ έσπαγε ένα-ένα όλα τα δάχτυλα του θύματός της.

Qu’est ce qui passe ici, si tard ?
Compagnons de la Marjolaine.
Qu’est ce qui passe ici, si tard ?
Gai, gai, dessus le quai.

C’est le Chevalier du guet,
Compagnons de la Marjolaine.
C’est le Chevalier du guet,
Gai, gai, dessus le quai.

...

Que demand' le chevalier ?
Compagnons de la marjolaine.
Que demand' le chevalier ?
Gai, gai, dessus le quai.

Une fille a marier,
Compagnons de la marjolaine.
Une fille a marier,
Gai, gai, dessus le quai.

Τραγουδώντας και σπάζοντας τα δάχτυλά του έσκυψε να τον φιλήσει. Σηκώθηκε με τη γλώσσα του στα δόντια της. Την έφτυσε. Του εξάρθρωσε το σαγόνι και έχωσε το χέρι της στο στόμα της.

Tout mon c?ur lui donnerai,
Compagnons de la Marjolaine,
Oui mon c?ur lui donnerai,
Gai, gai, dessus le quai.

Κοιτούσα αποσβολωμένος την ρέπλικα να ξεριζώνει την καρδιά του υπουργού και να τη βγάζει από το στόμα του.

Dans ce cas la choisissez,
Compagnons de la Marjolaine.
Dans ce cas la choisissez,
Gai, gai, dessus le quai.

Την έσφιξε στα χέρια της και την έλιωσε. Σκούπισε το στόμα της και χαμογέλασε.

Είχα γίνει άσπρος... ακόμα και ο Γλγικιγικιιγζζζικλκικ είχε μείνει άφωνος.

-"Κωλοκατάσταση" ήταν το μόνο που βρήκα να πω.

(συνεχίζεται)