Η θεωρία στην πράξη

Είχα από μικρή την φαντασίωση του εξαναγκασμού στο σεξ. Έχω χάσει το μέτρημα των πόσων φορών αυνανίστικα πλάθοντας στο μυαλό μου σενάρια βιασμών, εκβιασμών, πορνείας και τα ρέστα. Ήμουν πρωτοετής φοιτήτρια σε μια επαρχιακή πόλη όταν κυκλοφόρησε το Irreversible το οποίο έσπευσα και να δω. Εκείνο τον καιρό ήμουν μόνη μου οπότε τις εικόνες που απέκτησα από την ταινία τις μετουσίωσα σε πυρετώδη αυνανισμό το ίδιο βράδυ.

Όπως είπα εκείνο τον καιρό δεν είχα σχέση, ήμουν μετά από σχετικό πρόσφατο χωρισμό -λόγω απόστασης- και δεν είχα διάθεση για πολλά πολλά. Δεδομένου ότι είμαι αρκετά εμφανίσιμη δεν είχα έλλειψη προτάσεων ή χειρότερα χυδαίων πεσιμάτων και ο συνδυασμός με την δική μου κακή διάθεση όσον αφορούσε το date game με έφερνε σε μια κατάσταση μόνιμου εκνευρισμού.

Ένα Σάββατο σε μια έξοδο με συμφοιτητές μου τα ήπια λίγο παραπάνω. Δεν έγινα τύφλα και ούτε έπεσα ξερή, απλά ήπια τόσο παραπάνω απ' όσο χρειαζόταν για να μην μπορώ να σταθώ καλά-καλά στα πόδια μου. Επειδή άρχισα να μην αισθάνομαι πολύ καλά -με πειράζει το ρημάδι- σήμανε ότι ήρθε η ώρα να αποχωρήσω και να περάσω το μαρτύριο του ξενερώματος μόνη, πιθανότατα παρέα με μια λεκάνη. Ένας συμφοιτητής μου -από τους θερμούς "θαυμαστές"- προθυμοποιήθηκε να με συνοδέψει σπίτι και δεν αρνήθηκα ιδιαίτερα σθεναρά.

Περπατήσαμε μέχρι το σπίτι μου. Ο κρύος αέρας με συνέφερε κάπως και είχα αρχίσει να αισθάνομαι καλύτερα -και την προοπτική της λεκάνης να απομακρύνεται- όταν φτάσαμε σπίτι μου, ένα συγκρότημα με γκαρσονιέρες που το καλοκαίρι γινόταν "rooms to let". Φτάσαμε έξω από την πόρτα της δικής μου, οπότε έβγαλα τα κλειδιά από την τσάντα μου και γύρισα να τον καληνυχτίσω και να τον ευχαριστήσω. Τότε αυτός παντελώς απρόσμενα με πήρε αγκαλιά και με φίλησε στο στόμα.

Αιφνιδιάστηκα τόσο πολύ που για μερικά ελάχιστα δευτερόλεπτα δεν αντέδρασα. Το μυαλό μου αρνούνταν να πάρει στροφές, τουλάχιστον σε επίπεδο συνειδητού. Η γλώσσα του πίεσε τα χείλη μου τα οποία απλά άνοιξαν. Δεν ανταπέδωσα το φιλί ακριβώς αλλά δεν τον σταμάτησα κιόλας. Απέμεινα εκεί παθητική στην αγκαλιά του να με φιλάει.

Μερικά δευτερόλεπτα αργότερα άρχισα να στροφάρω οπότε δοκίμασα να τραβηχτώ. Δεν με άφησε, για την ακρίβεια με τράβηξε ακόμα πιο δυνατά πάνω του. Μη μπορώντας να ξεφύγω απλά τράβηξα το κεφάλι μου λέγοντάς του "Φτάνει". Αυτή τη φορά είχε αποτέλεσμα και το φιλί σταμάτησε. Τραβήχτηκε λίγο πίσω -πάντα κρατώντας με αγκαλιά- και με ρώτησε:

- "Δεν σ' αρέσει";

Ήταν μια τόσο απλή ερώτηση... και πόσο δύσκολη να απαντηθεί εκείνη τη στιγμή.

Μου άρεσε; Ναι, υποθέτω ότι σαν άντρας μου άρεσε. Είχα όρεξη, ειδικά εκείνη τη στιγμή; Καμία απολύτως.

-"Είναι αργά και είμαι κουρασμένη και ζαλισμένη." ήταν τελικά η απάντηση που του έδωσα.

Με κοίταξε στα μάτια λέγοντάς μου "Δεν σε ρώτησα αυτό".

Προσπάθησα να τραβηχτώ. Αυτή τη φορά με άφησε.

-"Μπορούμε να κάνουμε αυτή τη συζήτηση άλλη ώρα σε παρακαλώ;" τον ρώτησα.

Με κοίταξε αναποφάσιστος.

-"Πέτρο, είναι αργά" του ξαναείπα.
-"Εγώ σου αρέσω;" με ρώτησε διαολίζοντάς με. Τόση ώρα προσπαθούσα να του δείξω ότι δεν είχα όρεξη ειδικά εκείνη τη στιγμή για τέτοια κουβέντα.
-"Πέτρο" του λέω " σου είπα δεν είναι τώρα η ώρα. Τα λέμε άλλη στιγμή."

Τότε εκείνος χωρίς να πει άλλη κουβέντα με ξαναάρπαξε και προσπάθησε να με φιλήσει. Αυτή τη φορά δεν αιφνιδιάστηκα, διαολίστικα.

...και έκανα κάτι που απ' ότι αποδείχτηκε δεν έπρεπε να κάνω σε αυτόν: τον χαστούκισα

-"Γαμώ το ρε Πέτρο!" του είπα.

Μου έριξε τόσο δυνατό χαστούκι που μου σβούριξε το κεφάλι. Τόσο δυνατό που άκουσα κουδούνια. Τόσο δυνατό και τόσο σοκαριστικό που πάγωσα. Το χέρι μου άνοιξε και τα κλειδιά μου έπεσαν κάτω.

Πιο πολύ συναισθάνθηκα παρά άκουσα να μου λέει "Αν το ξανακάνεις αυτό θα στα κόψω τα χέρια και θα στα δώσω να τα φας"

Έσκυψε και σήκωσε τα κλειδιά. Άνοιξε την πόρτα με τη δεύτερη προσπάθεια. Με άρπαξε από το μαλλί και με πέταξε -στην κυριολεξία- μέσα.

Έπεσα άτσαλα κάτω αλλά ευτυχώς πρόλαβα να βάλω τα χέρια μου και έτσι δεν χτύπησα με το πρόσωπο στο πάτωμα. Από την άλλη είχα κοκαλώσει από τον φόβο και το μυαλό μου αρνούνταν να πάρει στροφές. Θα έμενα κάτω όταν ένιωσα ένα χέρι να τραβάει τα μαλλιά μου τόσο δυνατά που νόμιζα ότι οι τρίχες θα ξεριζωθούν από το κρανίο. Αναγκαστικά σηκώθηκα. Πριν καν γυρίσω να τον κοιτάξω μου άστραψε και δεύτερο χαστούκι. Μετά τρίτο. Σήκωσα τα χέρια μου να προστατέψω το πρόσωπό μου και του είπα κλαψουρίζοντας "μη με χτυπάς" χωρίς αυτό να τον εμποδίσει. Με τα χέρια μου να τον εμποδίζουν έχασε το σημάδι του και έφαγα κάμποσες στο μέτωπο και στα αφτιά.

Πολύ εύκολα νομίζει κανείς βρισκόμενος σε τέτοιες καταστάσεις "Μα δεν αντέδρασες; Δεν έβαλες τις φωνές; Δεν πάλεψες;"

Όποιος είναι έξω από το χορό πολλά τραγούδια ξέρει, λέω εγώ. Εκείνη την ώρα ήμουν τόσο τρομαγμένη και ταραγμένη που δεν έκανα καμία προσπάθεια αντίστασης. Το μόνο που ήθελα ήταν να σταματήσει να με χτυπάει.

-"Σε παρακαλώ μη με χτυπάς! Σε παρακαλώ" κλαψούρισα ακόμα πιο έντονα.

Το σφυροκόπημα σταμάτησε. Όπως ήμουν κάτι ανάμεσα στο καθιστή και γονατισμένη γύρισα και τον κοίταξα. "Σε παρακαλώ" του είπα ικετευτικά.

Με σήκωσε και με κόλλησε στον τοίχο. Για την ακρίβεια δεν με κόλλησε, με κοπάνησε πάνω στον τοίχο. Το κεφάλι μου έκανε ένα μικρό γκελ, ευτυχώς όχι τόσο δυνατό για να ανοίξει ή να πάθω καμιά άλλη ζημιά, αρκετά δυνατό ωστόσο για να προσθέσω καρούμπαλο την άλλη μέρα να συνοδεύει τις μελανιές στο πρόσωπο μου.

Με φίλησε στο στόμα πάλι. Απλά άνοιξα το στόμα μου παθητικά και άφησα τη γλώσσα του να ψαχουλεύει το στόμα μου.

Το ένα χέρι του γλίστρησε προς τα κάτω και μου χούφτωσε το στήθος. Το χούφτωσε δυνατά, πολύ δυνατά, ένιωθα το στήθος μου κάτω από μέγγενη. Όπως ακουμπούσε πάνω μου ένιωσα το μέλος του να μεγαλώνει. Πλέον έπαψα να έχω αμφιβολίες για το τι θα με περίμενε το υπόλοιπο βράδυ. Το μόνο που ευχήθηκα ήταν να τελειώσει γρήγορα.

Σταμάτησε να με φιλάει και τραβήχτηκε ελαφρά. Ένιωσα το βλέμμα του να με καρφώνει αλλά δεν τόλμησα να τον κοιτάξω. Μου κατέβασε -καταστρέφοντάς το- με βία το φόρεμα και έμεινα μόνο με το σουτιέν μπροστά του. Έβαλε τα χέρια του κάτω από το σουτιέν και το σήκωσε, χουφτώνοντας το γυμνό πλέον στήθος μου. Μιας και το στήθος μου ήταν μεγαλύτερο από την παλάμη του όπως ήταν φυσικό δεν χώραγε μέσα της και στην προσπάθειά του να το ζουλήξει με έκανε να πονάω.

-"Βυζάρες μου" είπε και έσκυψε και άρχισε να γλείφει εναλλάξ τις ρόγες μου που δεδομένων των περιστάσεων δεν είχαν διάθεση για πολλά πολλά. Αυτό βέβαια ήταν περιττή λεπτομέρεια για τον Πέτρο που πάσχιζε να τις κάνει να πεταχτούν. Το κατάφερε μόνο όταν άρχισε να με δαγκώνει. Φυσικά δεν πέτρωσαν από την καύλα, από τον πόνο πέτρωσαν, αλλά και αυτό το γεγονός του ήταν εξίσου αδιάφορο.

Ένιωσα τα χέρια του να πιέζουν τους ώμους μου και κατάλαβα ότι ήθελε να γονατίσω. Υπάκουσα αλλά δεν ήμουν εγώ. Ήταν ο αυτόματος, ήταν το ένστικτο αυτοπροστασίας που είχε πάρει τον έλεγχο των κινήσεων του σώματός μου. Βρέθηκα γονατιστή μπροστά του.

Με το ένα χέρι του με άρπαξε από τα μαλλιά και με το άλλο χέρι του πάλεψε και κατάφερε να ξεκουμπώσει τη ζώνη του παντελονιού του και το ίδιο το παντελόνι. Με το ένα χέρι του πάντα στο κεφάλι μου, κατέβασε το παντελόνι και το σλιπ του -σλιπ φορούσε- και μου κόλλησε το πέος του στο πρόσωπό μου.

Ήταν μετρίου μεγέθους -και ευτυχώς να λέω- και η μυρωδιά του με τάραξε. Ναι, την πρόσεξα. Δεν ξέρω πως να την περιγράψω με κάτι διαφορετικό από το "ευχάριστα δυσάρεστη", ωστόσο η οσμή αυτή καταγράφτηκε στα πρακτικά. Πίεσε το πέος του πάνω στα χείλη μου. Μπορεί τότε να ήμουν δεκαεπτά και μισό αλλά πρωτάρα δεν ήμουν. Κατάλαβα τι ήθελε. Άνοιξα το στόμα μου και τον έβαλε μέσα. Η γεύση του, όπως και η οσμή του, ήταν κάτι τελείως διαφορετικό από αυτή του πρώην μου, που μέχρι τότε ήταν και ο μόνος που είχα πάρει στο στόμα μου.

Δεν έκανα καμία κίνηση. Δεν χρειάστηκε άλλωστε. Έπιασε αυτός το κεφάλι μου και το έφερε προς το μέρος του βάζοντάς τον σχεδόν μέχρι τον οισοφάγο. Δεν ήμουν -και ούτε και τώρα είμαι- βαθύ λαρύγγι οπότε η κίνηση του αυτή, σε συνδυασμό με το στομάχι μου που ήταν χάλια και τη διάθεσή μου που ήταν ακόμα χειρότερη έφεραν αναπόφευκτα την αναγούλα και τον εμετό.

Λέρωσα το παντελόνι του και τα πόδια του και το σλιπ του και τα παπούτσια του και τις κάλτσες του. και τραβήχτηκε ενώ εγώ εξακολουθούσα να ξερνάω στο πάτωμα.

-"Σκατά τα έκανες" συνοδευόμενο από αναφορές σε θεία και πρόγονούς μου μέχρι 3ης γενιάς.

Τον κοίταξα με τη μιζέρια ζωγραφισμένη στο πρόσωπό μου.

-"Σα γαμώ το χριστό μου ανάποδα είσαι" συμπλήρωσε.

Με έβαλε να σηκωθώ. Αυτός έσκυψε και έβγαλε παντελόνι, σλιπ παπούτσια και κάλτσες. Με έβαλε και έβγαλα το σκισμένο πλέον και άχρηστο φόρεμα και έμεινα σχεδόν τελείως γυμνή -μόνο με το κυλοτάκι- μπροστά του.

Μου ζήτησε να του φτιάξω καφέ. Μου ζήτησε να φτιάξω και για μένα. Έβαλα μηχανικά το γαλλικό να γίνεται. Η κατάσταση είχε γίνει αρκετά σουρεαλιστική και το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος του συνειδητού μου ήταν αλλού έκανε το όλο γεγονός να μοιάζει με πυρετικό παραλήρημα.

Έγινε ο καφές και του σέρβιρα και έβαλα και σε μένα. Ήπια μια γουλιά και τον άφησα κάτω. Εκείνος με τον καφέ στο χέρι με διέταξε να μαζέψω από κάτω τα λερωμένα από εμετό πράγματά του. Μετά, πάλι με τον καφέ στο χέρι, με πήγε στο μπάνιο όπου με έβαλε να σκουπίσω τα παπούτσια του και να του πλύνω σλιπ, παντελόνι και κάλτσες. Μετά με έβαλε να πλύνω τα δόντια μου και να απλώσω τα ρούχα του πάνω στο καλοριφέρ.

Πάντα με τον καφέ στο χέρι κάθισε γυμνός από κάτω στην μοναδική πολυθρόνα που διέθετε η γκαρσονιέρα μου και μου έγνεψε να τον πλησιάσω. Τον πλησίασα και μου έκανε νεύμα να γονατίσω. Εκεί με νέο νεύμα με διέταξε να τον ξαναπάρω στο στόμα μου.

Κάθισε βολικά στον καναπέ, με την κούπα του καφέ πάντα στο ένα χέρι και με το άλλο χέρι του στα πλεγμένο στα μαλλιά μου.

Τον πήρα στο στόμα μου και με το χέρι του άρχισε να μου δίνει ρυθμό -αρκετά πιο προσεκτικά αυτή τη φορά-

Το σώμα μου είχε μπει στον αυτόματο και το μυαλό μου ήταν αλλού. Το σώμα μου του έκανε στοματικό αλλά το πνεύμα μου είχε μουδιάσει και η πραγματικότητα είχε πάρει αυτή την ονειρική χροιά που περιέγραψα προηγουμένως. Δεν ξέρω πόση ώρα χρειάστηκε αλλά κάποια στιγμή τον ένιωσα να αναδεύεται και να δονείται μέσα στο στόμα μου. Ήξερα τι θα επακολουθήσει αλλά δεν είχα ξανανιώσει την εμπειρία καθώς ο Πέτρος θα γινόταν ο πρώτος άντρας που τέλειωνε στο στόμα μου. Ένιωσα το πέος του να κάνει σπασμούς και σε κάθε σπασμό πεταγόταν ένας ορμητικός πίδακας από ζεστό σπέρμα.

Κατάπια. Κάποιο ένστικτο μέσα μου φώναξε "μην αηδιάσεις, μη φτύσεις, μην ξεράσεις. Κατάπιε. Live to fight another day..."

Κατάπια. Παρά την αηδία που ένιωσα κατάπια. Παρά την ξινόπικρη γεύση του, κατάπια. Με άφησε να τραβηχτώ. Τον ένιωσα πάλι να με κοιτάζει αλλά τα μάτια μου έμειναν καρφωμένα στο πάτωμα. Δεν ήθελα και δεν άντεχα να τον κοιτάξω.

Ήμουν αρκετή ώρα γυμνή εκτός από το κυλοτάκι και παρά τα καλοριφέρ είχα αρχίσει να κρυώνω. Ήλπιζα να τελειώσει η βραδιά εκεί.

Όχι.

Με σήκωσε και με πήγε στο κρεβάτι μου. Με έβαλε να ξαπλώσω προς τη μεριά του τοίχου και ξάπλωσε κι αυτός δίπλα μου από την εξωτερική μεριά του κρεβατιού. Σκέπασε εμένα και εαυτόν και μετά άρχισε να ασχολείται με εμένα. Με φίλαγε -πάντα χωρίς να ανταποδώσω- και με έγλειψε στο λαιμό και στα αφτιά πριν επικεντρωθεί στο στήθος μου το οποίο κατά τα φαινόμενα τον ξετρέλαινε. Ασχολήθηκε με το στήθος μου πολλή ώρα γλείφοντάς το και χουφτώνοντάς. Τότε το ένα χέρι του πήγε κάτω και άρχισε να με χαϊδεύει στα χαμηλά όπου όπως ήταν αναμενόμενο υπήρχε πιο πολύ ξεραΐλα απ' ότι ντάλα μεσημέρι μέσα Ιούλη στη Σαχάρα. Πέρασε το χέρι του μέσα από το κυλοτάκι και συνέχισε να μου χαϊδεύει κυκλικά την κλειτορίδα και να βάζει μέσα μου ελαφριά ένα δάχτυλο.

Μεγάλη υπόθεση το ανθρώπινο σώμα. Μπορεί το μυαλό μου να ήταν αλλού ωστόσο το αιδοίο μου υγράνθηκε και λιπάνθηκε. Μπορεί να είχα τόση όρεξη για σεξ όσο μια τίγρη για φασόλια γίγαντες ωστόσο το κάτω μέρος, έστω και μηχανικά λειτούργησε.

Ευτυχώς.

Με έβαλε να τον πάρω πάλι στο στόμα μου, πράγμα που έκανα για λίγη ώρα. Μετά με σταμάτησε, με ξάπλωσε ανάσκελα και έβγαλε το κυλοτάκι και μου άνοιξε τα πόδια.

Μετά μπήκε μέσα μου. Χωρίς προφυλακτικό.

Ένιωθα το βάρος του πάνω μου και κοιτούσα τον τοίχο. Το απλανές μου βλέμμα δεν τον αποθάρρυνε, θα έλεγα ότι τον διέγειρε ακόμα περισσότερο. Τα μάτια μου κοίταγαν αλλού ενώ άκουγα την κάθε του ανάσα, το κάθε του αγκομαχητό. Τα πόδια μου ήταν ανοιχτά, οι φτέρνες στο κρεβάτι και αυτός μέσα μου.

"Ο πρώτος μου βιασμός" σκέφτηκα άκυρα και μηχανικά. "Ο πρώτος μου βιασμός"

Τα μάτια μου ήταν καρφωμένα στο άπειρο και αυτός αγκομαχούσε και με φιλούσε και με χούφτωνε και με έγλειφε...

...και με βίαζε.

"Ο πρώτος μου βιασμός"

Θυμήθηκα πόσο καυλωμένη είχα γυρίσει όταν είχα δει το Irreversible. Ήταν περίπου ένας μήνας πριν. Μια αιωνιότητα πριν.

Ένιωσα τα αγκομαχητά του όπως και οι κινήσεις του να εντείνονται ακόμα περισσότερο και τότε ξαφνικά κοκάλωσε. Τον ένιωσα που τέλειωσε μέσα μου. Με κάρφωσε δυο-τρεις φορές ακόμα μέχρι που άδειασε και έπεσε με όλο το βάρος του πάνω μου.

Μετά ξάπλωσε δίπλα μου. Εγώ κοιτούσα το ταβάνι. Κοιτούσα προς το ταβάνι, για να είμαι ακριβής αλλά δεν το έβλεπα. Δεν το πρόσεχα. Ήμουν άδεια. Με χούφτωσε και μου είπε κάτι. Δεν άκουσα. Μετά μου τσίμπησε τη ρώγα δυνατά και ο πόνος με επανέφερε.

-"Κοίτα με" είπε.

Τον κοίταξα.

-"Αύριο το πρωί θα πας στο φαρμακείο και θα πάρεις το χάπι της επόμενης μέρας. Καλό πράγμα το σεξ αλλά δεν είμαστε για παιδιά".

Λες και μιλούσε στην κοπέλα του μετά από ατύχημα με προφυλακτικό.

-"Άκουσες τι σου είπα" με ρώτησε.
-"Άκουσα" απάντησα μηχανικά.

Παίρνω τα μάτια μου από πάνω του. Εκείνος στρίβει ένα τσιγάρο. Στρίβει ένα τσιγάρο και σε μένα. Καλοσύνη του.

Καπνίζουμε βουβοί. Αυτός νικητής της βραδιάς κι εγώ το απρόθυμο έπαθλο.

Μα η βραδιά δεν τελειώνει εκεί.

Σβήνει το τσιγάρο του. Το δικό μου έχει σβήσει μόνο του. Μου το παίρνει και το βάζει στο τασάκι.

Αρχίζει πάλι να με χαϊδεύει. Με γυρίζει προς τον τοίχο. Όπως είμαι γυρισμένη με την πλάτη μου προς αυτόν μου χουφτώνει το στήθος. Το πέος του που ακουμπά στους γλουτούς μου αναδεύεται και σηκώνεται σιγά-σιγά πάλι.

-"Εκτός από ωραίο στήθος έχεις και ωραίο κώλο" μου ψιθυρίζει.

Ξαφνικά αρχίζουν να χτυπάνε καμπανάκια μέσα μου.

-"Όχι Πέτρο. Σε παρακαλώ όχι. Ό,τι άλλο θες. Όχι αυτό"
-"Τι όχι" μου λέει κάνοντας τον ανήξερο. "Ποιο είναι αυτό;"

Δεν απαντάω.

-"Τελευταία φορά: Τι όχι και ποιο είναι αυτό;"

Δακρύζω.

-"Σε παρακαλώ, σε παρακαλώ..." του λέω "...μη... μη...". Διστάζω
-"Μη τι Κατερίνα;" με ρωτάει.

Τι να του πω; Μη με πάρεις από πίσω γιατί από εκεί είμαι παρθένα; Γιατί θα τον νοιάξει; Δεν θα τον φτιάξει ακόμα περισσότερο που θα μου ξεπαρθενιάσει κάτι;

-"Μη με πάρεις από πίσω. Σε παρακαλώ. Σε παρακαλώ" του λέω κλαψουρίζοντας.
-"Το έχεις κάνει από εκεί Κατερίνα;" με ρωτάει.

Ό,τι και να πω χαμένη θα είμαι. Αποφασίζω να του πω την αλήθεια για την απίθανη περίπτωση που με λυπηθεί.

-"Θα σε πάρω σιγά-σιγά" μου λέει. "Θα προσπαθήσω να μη σε πονέσω πολύ".

Ξεσπάω σε λυγμούς. Δεν τους δίνει σημασία. Προσπαθεί να βάλει το δάχτυλό του στο στόμα μου. Το κρατάω ερμητικά κλειστό. Με το άλλο χέρι μου τσιμπάει τη ρόγα. Δυνατά. Θέλω να ουρλιάξω αλλά κρατάω το στόμα μου κλειστό.

-"Κατερίνα άνοιξε το στόμα σου" λέει με πολύ απειλητικό ύφος αφήνοντας το "or else" να εννοηθεί.

Το κάνω. Βάζει το μεσαίο του δάχτυλο στο στόμα μου. Με βάζει να το πιπιλήσω και να το γλείψω. Βγάζει το χέρι του από το στόμα μου και το κατεβάζει κάτω. Χουφτώνει τους γλουτούς μου. Βάζει το δάχτυλό του στην πίσω τρυπούλα μου. Το πιέζει για να μπει.

Με πονάει. Με ενοχλεί. Αυτή τη φορά δεν μπορώ να τραβήξω τον εαυτό μου αλλού, δεν μπορώ να με κάνω αμέτοχο παρατηρητή.

Νιώθω πολύ άσχημα. Βάζει όλο το δάχτυλο μέσα μου. Νιώθω όπως όταν είμαι στην τουαλέτα. Προσπαθώ να σφιχτώ γιατί νιώθω πως θα ενεργηθώ. Το δάχτυλό του κάνει κυκλικές κινήσεις και με πονάει.

-"Σε παρακαλώ" κλαψουρίζω. "Σε παρακαλώ..."

Δεν δίνει δεκάρα τσακιστή. Ξαφνικά τραβάει το δάχτυλό του. Δεν ξέρω αν πρέπει να νιώσω ελπίδα ή απελπισία. Το εξετάζει προσεκτικά.

Ντρέπομαι και φοβάμαι και θέλω να εξαφανιστώ... Να χαθώ, να σταματήσω να υπάρχω. Να σταματήσει ο εφιάλτης.

Η εξέταση τον ικανοποιεί. Με γυρίζει και έρχεται προς το μέρος μου. Όπως είμαι ξαπλωμένη ανάσκελα έρχεται και βάζει το πέος του στο στόμα μου.

Ξέρω τι με περιμένει.

Το ίδιο ξέρει και το ένστικτό μου. Τον γλείφω. Είναι πάνω μου και αυτή τη φορά δεν είμαι απλή και αμέτοχη. Προσπαθώ να του κάνω όσο καλύτερο στοματικό μπορώ. Μήπως τον ικανοποιήσω.

Ο ίδιος δείχνει να μπερδεύεται. Τραβιέται στο πλάι.

Εγώ τσακίζομαι και χαμηλώνω και τον ξαναπέρνω στο στόμα μου. Χίλιες φορές να χρειαστεί να ξανακαταπιώ παρά το άλλο. Βάζω την καλύτερη μου τέχνη.

Ο Πέτρος δείχνει να το απολαμβάνει. Αναθαρρεύω. Τον παίρνω όσο πιο βαθιά στο στόμα μου μπορώ. Του γλείφω το κεφάλι. Του γλείφω το μέλος. Τον ρουφάω και τον γλείφω προσπαθώντας να τον κάνω να τελειώσει στο στόμα μου. Να το απολαύσει.

Με τραβάει και με σταματάει.

Παγώνω.

-"Μωρό μου μ' αρέσει πολύ ο τρόπος που με τσιμπουκώνεις τώρα αλλά θέλω το κωλαράκι σου. Τον έχω παίξει αμέτρητες φορές για πάρτη του και τώρα θα το κάνω δικό μου"
-"Όχι Πέτρο, σε παρακαλώ" του λέω κλαψουρίζοντας πάλι.
-"Σκάσε" μου λέει. "Σκάσε γιατί θα σε βάλω στα τέσσερα και θα σε πονέσω ακόμα περισσότερο. Σκάσε"

Το "σκάσε" δεν περιλαμβάνει το κλάμα που το έχω βάλει κανονικά.

Μα δεν τον νοιάζει.

Με γυρίζει μπρούμητα.

Πριν ένα μήνα είχα αυνανιστεί όλο το βράδυ με τη σκηνή του παρά φύση βιασμού της Μπελούτσι. Ένα μήνα πριν. Μια αιωνιότητα πριν.

Ακουμπάει το πέος του στην τρυπούλα μου. Είμαι στενή παρά το δάχτυλο που μου είχε βάλει πριν. Δυσκολεύεται να μπει. Μουγκρίζω. Βάζει το κεφαλάκι μέσα του.

Δεν μπορώ να πάω αλλού. Δεν μπορώ να αποστασιοποιηθώ όπως πριν.

Μου κλείνει το στόμα με το ένα χέρι του. Ο κώλος μου πονάει. Με πιέζει. Ο σφυκτίρας παραδίδεται ηττημένος και το πέος του μπαίνει μέσα.

Θέλω να ουρλιάξω από τον πόνο που νιώθω αλλά δεν μπορώ. Το χέρι του μου κλείνει το στόμα και μου κλείνει ένα μεγάλο μέρος της μύτης μου. Δεν μπορώ να αναπνεύσω καλά. Ο Πέτρος αρχίζει να κινείται. Πονάω και νιώθω απαίσια αλλά όλο μου το είναι έχει επικεντρωθεί στο να πάρω ανάσα.

Πόνος. Ανάσα. Πόνος. Ανάσα. Πόνος. Ανάσα.

Έχει ξεχάσει αυτό που έλεγε ότι θα με πάρει σιγά-σιγά. Με παίρνει βίαια. Τραβιέται σχεδόν όλος έξω και καρφώνεται μέχρι που τα αρχίδια του βρίσκουν πάνω μου.

Παρά τον πόνο που δεν λέει να υποχωρήσει προσπαθώ να συγκεντρωθώ στην κάθε μου ανάσα καθώς το χέρι του που είναι ακόμα εκεί με εμποδίζει. Δεν μπορώ να κλάψω γιατί εμποδίζει την ανάσα μου. Δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτε άλλο παρά την επόμενη ανάσα.

Τραβάει το χέρι του. Μπορώ να ανασάνω ελεύθερα. Ανασαίνω δυνατά. Στέκεται μέχρι να βρω τις ανάσες μου. Μετά ξεκινάει πάλι. Βάζω τα κλάματα.

Έχει πέσει όλος πάνω μου. Με βιάζει, με μαγαρίζει, με σκίζει και το μόνο που νιώθω είναι ο πόνος στον κώλο μου και η ανάσα του στο σβέρκο μου.

Κόβει το ρυθμό του. Πάει πιο αργά.

Μετά πιο γρήγορα. Μετά πιο σιγά. Δεν έχει ρυθμό. Δεν ξέρω τι να περιμένω.

Δεν θέλει να ξέρω. Θέλει να μην ξέρω.

Ο κώλος μου πονάει. Συνεχίζει να με παίρνει από πίσω.

Κλαίω και ντρέπομαι. Με βιάζουν από πίσω, με βιάζουν παρά φύση και το μόνο που αισθάνομαι είναι ντροπή.

Γιατί; Δεν φταίω. Δεν φταίω.

Παραδίνομαι. Ξαπλώνω το κεφάλι πάνω στα χέρια μου. Ο ρυθμός του έχει αυξηθεί. Ο πόνος έχει φύγει και έχει αντικατασταθεί από τσούξιμο.

Τελειώνει και νιώθω σα να μου κάνουν κλύσμα. Τελειώνει μέσα μου με σπασμούς κι εγώ κρατιέμαι με νύχια και με δόντια να μην ουρλιάξω, όχι από τον πόνο, όχι από το τσούξιμο, όχι από την απίστευτα δυσάρεστη αίσθηση που είναι σα να θέλεις να πας τουαλέτα, αλλά από τη ντροπή μου.

Πέφτει πάνω μου εξαντλημένος.

Έχω μουδιάσει πάλι.

Με βάζει να ανάψω το θερμοσίφωνα. Με βάζει να φτιάξω και άλλο καφέ. Με έχει πάρει με όλους τους τρόπους. Λάθος, με έχει βιάσει με όλους τους τρόπους. Είμαι γυμνή και ανίσχυρη. Κάνει ένα τσιγάρο. Κάνει και δεύτερο. Μου δίνει κι εμένα ένα. Δεν θέλω. Το κάνει και αυτό.

Μετά με πάει στο μπάνιο. Ανοίγει το νερό. Με βάζει μέσα και μπαίνει μέσα κι αυτός. Με βάζει να τον πλύνω. Γονατίζω να του πλύνω τα πόδια και ξαναβάζω τα κλάματα. Δεν δίνει δεκάρα. Βγαίνει από το μπάνιο και μένω μόνη μου. Τρίβομαι με μανία μα όσο και αν τριφτώ δεν καθαρίζω.

Νιώθω λερωμένη.

Το παντελόνι του έχει στεγνώσει. Το ίδιο και το σλιπ του και οι κάλτσες του. Ντύνεται.

-"Και όπως σου είπα, αύριο το πρωί θα πας να πάρεις το χάπι της επόμενης μέρας."
-"Μάλιστα" του απαντάω ξερά.
-"Ξέρεις κάτι" μου λέει; "Τελικά θα μείνω εδώ. Θα πάμε παρέα αύριο στο φαρμακείο".

Θέλω να πέσω να κοιμηθώ. Θέλω να πέσω σε λήθαργο. Θέλω να νιώσω πάλι αυτό το μούδιασμα.

Δεν του απαντάω. Ξαναγδύνεται. Με βάζει να ξαπλώσω. Ξαπλώνει δίπλα μου και με παίρνει αγκαλιά αλά κουτάλα.

Το μυαλό μου άδειασε πάλι. Τον παίρνει ο ύπνος αλλά σε μένα δεν έρχεται να με λυτρώσει. Μένω για ώρες άγρυπνη, με το βιαστή μου δίπλα μου, χαμένη στις σκέψεις μου.

...

Ο βιασμός ή ο εξαναγκασμός στο σεξ μόλις μια μέρα -μια αιωνιότητα- πριν ήταν η φαντασίωσή μου. Πρόσεξε τι εύχεσαι, μπορεί να σου συμβεί. Μου συνέβη. Μου έμελε να δω την φαντασίωσή μου να πραγματοποιείται και να μάθω με το σκληρό τρόπο ότι η διαφορά της θεωρίας από την πράξη είναι μικρή στη θεωρία αλλά μεγάλη στην πράξη.