Την έκανα χάζι την Α., πολύ. Μινιόν, δεν πρέπει να ήταν πάνω από 1,55, ξανθή με ανοιχτά καστανά μάτια, πολύ πολύ πολύ γλυκιά φατσούλα και με έντονο ταμπεραμέντο, θύμιζε τυφώνα σε μικρογραφία. Δεν είχε τύχει να συνεργαστώ ποτέ μαζί της, συνεργαζόταν όμως με μια συνάδελφο οπότε ερχόταν πολύ συχνά στο γραφείο μας. Παρά το ταμπεραμέντο της, τουλάχιστον σε εμένα, ήταν πάντα χαμογελαστή, παρόλο που την αποκαλούσα χαϊδευτικά χρουμφίτα.
-"Χρουμφίτα;" με είχε ρωτήσει την πρώτη φορά που χρησιμοποίησα το παρατσούκλι.
-"Αφού είσαι χρουμφ όλη την ώρα!" της απάντησα βγάζοντας κοροϊδευτικά τη γλώσσα.
-"Χρουμφ" μου είπε χαμογελώντας.
-"Quod erat demonstradum."
-"Μη με βρίζεις εμένα στα λατινικά" έκανε και καλά αγριεμένη!
-"Αν είναι δυνατόν, με έχεις εμένα για τέτοιον άνθρωπο;"
-"Τέτοιον και χειρότερο!"
-"Με πληγώνjεις" της είπα με προφορά Ελjιζας Καλλjίτση όταν μιλούσε για μικρούς λjιλjιπούτειους καναβαλjιστές που πλjυμμίρισαν το λjιμάνι.
-"Χρουμφ!"
-"Ακριβώς" της είπα χαρίζοντας της ένα πλατύ αθώο -και καλά- χαμόγελο.
Δεν είχαμε περισσότερες επαφές παρά μόνο όταν τη συναντούσα τυχαία στους διαδρόμους ή ερχόταν στο γραφείο για να μιλήσει με τη συνάδελφό μου.
Πολύ την έκανα χάζι.
Τα έφερε όμως ο γιαραμπής ώστε να συνεργαστούμε. Η συνάδελφος έφυγε με άδεια εγκυμοσύνης και κληρονόμησα το project της, λες και δεν είχα αρκετά στην καμπούρα μου. Το business σε αυτό το project ήταν αλλού γι αλλού οπότε το κληρονόμησα ως "ειδικός" στις δύσκολες αποστολές.
Έχω καλό και βαρύ όνομα στην εταιρία που εργάζομαι και είμαι κι εγώ γνωστός τόσο για την αποτελεσματικότητα όσο και για το ταπεραμέντο μου οπότε η αλήθεια είναι ότι πολλοί με έχουν από φόβο και αυτός είναι και ο λόγος που φορτώθηκα το project λίγο πριν κλείσει το functional scope.
Πριν φύγει η συνάδελφος μου παρέδωσε το φάκελο του έργου, δε χρειάστηκε να μου εξηγήσει τα δύσκολα σημεία καθώς το RFP για το έργο της το είχα γράψει εγώ (άλλη χωστική) και φυσικά έχοντάς την απέναντι ήξερα τι ζόρια είχε τραβήξει και σε ποια σημεία.
Όπως και να έχει, βρήκα στον εταιρικό κατάλογο το τηλέφωνο της Α. και την πήρα τηλέφωνο.
-"Παρακαλώ;"
-"Καλημέρα Χρουμφίτα!"
-"Καλημέρα Γ."
-"Το όνειρό σου έγινε πραγματικότητα. Θα έχεις την τιμή και την τύχη να συνεργαστείς μαζί μου. Δοξάστε με!"
-"Το μυαλό σου και μια λίρα!"
-"Μόνο μία;"
-"Άντε δύο γιατί ξέρεις να βρίζεις στα λατινικά."
-"Τσιιιιιιιιιφούταααααααααααααααα."
Έβαλε τα γέλια στο τηλέφωνο
-"Μπορείς σε παρακαλώ να έρθεις στο γραφείο μου να δούμε τι έχουμε μπροστά μας;"
-"Δώσε μου πέντε να πάω να πάρω καφέ και έρχομαι. Εσύ θέλεις;"
-"Ε αφού προσφέρεσαι, γιατί να σου πω όχι; Ένα cappuccino latte, γλυκό και πες τους να βάλουν και εβαπορέ."
-"Jesus F. Christ, μόνο για να το πω αυτό θέλω άλλο ένα πεντάλεπτο."
-"Τι είναι δέκα λεπτά μπροστά στην αιωνιότητα; Τι είναι ο άνθρωπος; Τι είναι η κοινωνία; Είναι δυνατό το ταξίδι στο χρόνο;"
-"Τι λες ρε τρελέ;" με ρώτησε γελώντας
-"9 λεπτά και 50 δευτερόλεπτα, δε σε βλέπω να κινείσαι!"
-"Χρουμφ"
-"Off you go" της είπα και την έκλεισα.
5 λεπτά μετά μπήκε φουριόζα στο γραφείο με δύο καφέδες στο χέρι και ένα τετράδιο στη μασχάλη.
-"Βρε καλώς τη, χρόνια και ζαμάνια, από το πρωί είχα να σε δω"
-"Σού 'λειψα;"
-"Είσαι ένα χόρτο μαγικό, δώσε μου λίγο για να πιω" της είπα αρχίζοντας το γνωστό σύνθημα της 13.
-"Τι λες μωρέ;"
-"Αν σου αρχίσω το <<στις τρούμπας τα υπόγεια με ναύτες και σε όργια>> δεν θα ξεκινήσουμε καλά!"
-"Ο Χριστός και η μάνα του. Τι λες ρε παλαβέ;"
-"Ευχαριστώ για το καφεδάκι, asseyez-vous κατάχαμα."
-"Που μωρέ, στα πόδια σου; Πήγαινε φέρε καμιά καρέκλα, τι ιππότης είσαι;"
-"Αν προσπαθήσω να περάσω καρέκλα θα με πάνε τρεις και ο παππάς τέσσερις, έλα κάτσε στον πάγκο" και της έδειξα τον πάγκο πίσω από τα παράθυρα όπου μέσα τους είναι καλοριφέρ και τα χρησιμοποιούμε σαν προσωρινές καρέκλες σε τέτοιες περιπτώσεις.
-"Είσαι και κωλόγερος, να δω τι άλλο θα μου συμβεί."
Και πού νά 'ξερε.
Τι να κάνω;
Φυσικά δεν είχα καμία όρεξη να ξεκινήσω τη γνωριμία με τη μητέρα της από τηλεφώνου ξημερώματα Κυριακής αλλά από την άλλη η γυναίκα θα πρέπει να τα είχε κάνει πάνω της. Δεν το είχαμε σκεφτεί ούτε εγώ ούτε εκείνη να στείλουμε κάποιο μήνυμα.
Ωραία, το τηλέφωνό της ήταν κλειδωμένο και ο Ταζ κοιμόταν μακαρίως σαν ευτυχισμένος τυφώνας σε μικρογραφία. Την ξανασκούντηξα πάλι αλλά το στρουμφάκι μούγκρισε, μουρμούρισε, πήρε τα σκεπάσματα και έγινε πιροσκί.
Ξαναχτύπησε το τηλέφωνο οπότε θέλοντας να βγάλω τη γυναίκα από την τρομάρα της το σήκωσα.
-"Παρακαλώ;"
Σάστισμα.
-"Σωστό τηλέφωνο έχετε πάρει, είστε η μητέρα της Α., σωστά;"
-"Εσύ ποιος είσαι;"
-"Με λένε Γ. και είμαι ο φίλος της Α. και πριν ανησυχήσετε περισσότερο, η Α. ήπιε λίγο παραπάνω χθες και δεν μπορούσε να οδηγήσει. Της έστρωσα στο σαλόνι και κοιμάται του καλού καιρού και παρόλο που τη σκουντάω δεν μου κάνει την τιμή."
-"Ποιος είσαι εσύ;" ξανά.
-"Γ. Μ. και είμαι ο φίλος της κόρης σας. Είμαι πολύ πρόσφατος και χωρίς να γνωρίζω εικάζω ότι αυτός είναι ο λόγος που δε γνωρίζετε την ύπαρξή μου."
Και που να ήξερε πόσο πρόσφατος ήμουν ενώ η κόρη της ήταν σπίτι μου.
-"Κοιτάχτε, αν θέλετε μπορώ να σας κάνω video κλήση να τη δείτε αλλά από το τηλέφωνό μου γιατί το δικό της είναι κλειδωμένο. Εναλλακτικά να πάω να φέρω μια κανάτα νερό και να της κάνω στρατιωτικό ξύπνημα αλλά..."
-"Αλλά τι;" με ρώτησε.
-"Ξέρετε, την αγαπάω τη ζωή μου και η κόρη σας είναι κομμάτι εκρηκτική και δε νομίζω ότι θα το εκτιμήσει."
Η μητέρα της φάνηκε να χαλαρώνει ενώ εγώ στο μεταξύ προσπάθησα πάλι να ξυπνήσω την ωραία κοιμωμένη.
-"Ξύπνα παιδάκι μου να σε ακούσει η μανούλα σου που νομίζει ότι σε έχω κλειδώσει σε υπόγεια και σε βασανίζω."
-"Άσε με" φώναξε νυσταγμένα και χώθηκε ακόμα πιο βαθιά στα σκεπάσματα αλλά η μητέρα της φάνηκε να την άκουσε.
-"Σε παρακαλώ πολύ αμέσως μόλις ξυπνήσει να με πάρει τηλέφωνο."
-"Μείνετε ήσυχη" τη διαβεβαίωσα και συνέχισα "Το κινητό μου είναι 69xxxxxxx, γιατί βλέπω πως το κινητό της Α. είναι σχεδόν άδειο από μπαταρία και δεν ξέρω αν της κάνει ο φορτιστής μου."
-"Πες το μου ξανά σε παρακαλώ;"
Της το είπα πάλι αργά αργά και της επανέλαβα το ονοματεπώνυμό μου.
Χτύπησε το κινητό μου, πρέπει να είχε πάρει από το σταθερό για να το επιβεβαιώσει. Το σήκωσα και απάντησα στο άγνωστο νούμερο.
-"Παρακαλώ;"
-"Εγώ είμαι, η μητέρα της Α., ήθελα να επιβεβαιώσω ότι έγραψα σωστά το κινητό σου" εξήγησε.
-"Ναι, σωστά το γράψατε. Όταν ξυπνήσει θα της πω να σας πάρει στο τηλέφωνο first thing."
-"Τι;"
-"Το πρώτο πράγμα που θα κάνει, μείνετε ήσυχη."
-"Σε ευχαριστώ πολύ."
-"Τίποτα και χίλια συγνώμη για την ανησυχία που σας προκαλέσαμε. Δυστυχώς η Α. ήταν αρκούντως ζαλισμένη οπότε έπεσε με τη μία για ύπνο στο σαλόνι που της έστρωσα και εγώ απλά δεν το σκέφτηκα. Και πάλι συγνώμη."
-"Σε ευχαριστώ πολύ."
-"Παρακαλώ, δεν κάνει τίποτα. Όταν ξυπνήσει θα σας πάρει τηλέφωνο. Καλό ξημέρωμα."
-"Επίσης" μου είπε και έκλεισε.
Ωραία ξεκινήσαμε.
Ξετύλιξα το μπουρέκι με στρουμφάκι και ξάπλωσα ξανά δίπλα της. Μέσα στον ύπνο της μουρμούρισε κάτι ακατάληπτο και γύρισε πλευρό. Αναστέναξα και έπεσα δίπλα της.
Ξύπνησε πρώτη.
Της πήρε λίγη ώρα να καταλάβει που είναι και πως βρέθηκε εκεί. Με σκούντηξε.
-"Μπα, ξυπνήσατε μεγαλειωτάτη;"
-"Ναι, και σε ρούχα διαφορετικά με αυτά που φορούσα χθες."
-"Ήθελες να σε αφήσω με το φόρεμα ή να κοιμηθείς τσίτσιδη;"
-"Όχι εντάξει..." είπε λίγο μαγκωμένη.
-"Έγινες ντίρλα χθες, μικρή, και δεν ήσουν σε θέση να οδηγήσεις και μιας και δεν μπορούσα να σε πάω σπίτι σου σε έφερα στο δικό μου. Και αν αναρωτιέσαι γιατί είμαστε στο ίδιο κρεββάτι είναι επειδή χθες δε με άφηνες να φύγω χωρίς <<αγκαλίτσσααααααααα>>" της είπα προσπαθώντας να τη μιμηθώ. "Αλλά όπως βλέπεις" συνέχισα "είμαι Qριος με Q κεφαλαίο οπότε η βραδινή μας ξάπλα στο ίδιο κρεββάτι έμεινε σε επίπεδο <<αγκαλίτσαααααας>>"
Χαμογέλασε.
-"Αν και θα προτιμούσα να είχες ξυπνήσει και να γλιτώσω την awkward πρωινή γνωριμία με τη μητέρα σου!"
-"Τι έκανε λέει;"
-"Είχε πέντε αναπάντητες και δεν μπορούσα να σε ξυπνήσω με τίποτα. Προκειμένου να γλιτώσω τη γυναίκα από την πρωινή της τρομάρα τής απάντησα στο τηλέφωνο. Δεν την παίρνεις κι εσύ ένα; Της υποσχέθηκα ότι θα είναι το πρώτο που θα κάνεις μόλις ξυπνήσεις."
Και εκεί διαπίστωσα ότι υπάρχουν και κόκκινα στρουμφάκια, δεν την είχα δει ποτέ να κοκκινίζει.
-"Εχμμ... συγνώμη ρε Γ... δεν το σκέφτηκα."
-"Δεν πειράζει. Άντε πήγαινε πάρε τηλέφωνο τη μάνα σου. Πάω να φτιάξω καφέ."
-"Το τηλέφωνό μου έμεινε από μπαταρία."
-"Πάρε από το δικό μου" της είπα. "Αν δεν ξέρεις το τηλέφωνο της μάνας σου, πάρε στο σταθερό, είναι η τελευταία κλήση."
-"Που το ξέρεις το σταθερό;"
-"Με πήρε η μάνα σου για να επιβεβαιώσει ότι της έδωσα το σωστό τηλέφωνο. Της έδωσα όλα τα στοιχεία μου για να ηρεμήσει."
-"Σ' ευχαριστώ πολύ ρε Γ..."
-"Τίποτα ματάκια μου. Άντε, πάρε τηλέφωνο τη μητέρα σου. Αν θες privacy πήγαινε στο δωμάτιό μου ή στο γραφείο μου" της είπα και πήγα στην κουζίνα για να ετοιμάσω καφέ.
Φρέντους, καπουτσίνους και αηδίες δεν είχα οπότε έφτιαξα ένα φραπέ για εμένα και ένα νες γλυκό για εκείνη. Της άρεσε ή όχι αυτό διέθετε το μαγαζί. Γύρισα στο σαλόνι αλλά η Α. είχε πάει στο γραφείο και είχε κλείσει την πόρτα έχοντας μια μάλλον όχι ήρεμη και σίγουρα πολύ αμήχανη συζήτηση με τη μητέρα της. Χαμογέλασα, θα ήθελα από μια μεριά να βλέπω τη φάτσα της αλλά την άφησα στην ησυχία της, είπα άλλωστε πως αγαπάω τη ζωή μου.
Βγήκε μετά από ένα δεκαπεντάλεπτο έξω από το γραφείο μου χαμογελώντας.
-"Θα σε αφήσει να ξανακυκλοφορήσεις έξω μετά τις 22:00 ή θα έχει δεκαπενθήμερη στέρηση εξόδου;"
-"Χα χα χα" έκανε ειρωνικά.
Της έδειξα την κούπα της.
-"Έλα, πιες τον καφέ σου. Κάπου πρέπει να έχω και δεύτερη οδοντόβουρσα, δώσε μου λίγο να οργανωθώ. Έχω ανάψει θερμοσίφωνα αν θες να κάνεις ένα ντουζάκι."
-"Α, έχεις όλα τα κομφόρ βλέπω."
-"Εμ τι το πέρασες;"
-"Ο μπάτλερ λείπει..."
-"Του είχα δώσει άδεια σκοπεύοντας να σε παρασύρω στο βόρβορο αλλά πήγες και μου έγινες ντίρλα κι εγώ είμαι Qριος"
-"Είσαι είσαι" απάντησε ενθουσιωδώς.
Λίγη ώρα αργότερα πήγα μέσα και βρήκα την οδοντόβουρτσα και ένα δεύτερο, παλιό μπουρνούζι, στο οποίο θα μπορούσε να κάνει και απλωτές αν είχε κέφι.
-"Το μπάνιο σας είναι έτοιμο Qρία."
Της έκανα μιας μικρή επίδειξη των λειτουργιών της ντουζιέρας-υδρομασάζ και βγήκα από το ντους. Εγώ θα έκανα μετά.
Όταν τέλειωσε με ρώτησε αν έχω πιστολάκι και που είναι. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω καθώς έχω κοντά μαλλιά και δεν το χρειάζομαι οπότε κατέβηκα κάτω στο σπίτι της μητέρας μου και έκανα απαλλοτρίωση στο δικό της, ευτυχώς η μητέρα μου κάπου είχε πάει το πρωί και έλειπε.
Ανέβηκα και της έδωσα το πιστολάκι. Όταν τελείωσε μπήκα κι εγώ στο ντουζ και έκανα ένα γρήγορο που τελείωσε με κρύο νερό γιατί το άθλιο στρουμφάκι παίζοντας με το υδρομασάζ σχεδόν άδειασε το θερμοσίφωνα.
Τι να κάνεις;
Όταν βγήκα έξω και πήγα στο σαλόνι η Α. ήταν ντυμένη με το μπουρνούζι αλλά κρίνοντας από την άδεια καρέκλα είχε βάλει τα εσώρουχά της.
-"Λοιπόν, τι θες να κάνουμε τώρα;"
-"Δεν ξέρω."
-"Θες να δούμε καμιά ταινία ή θέλεις να φύγεις να πας σπίτι σου;"
-"Όχι, καλά είμαι κι εδώ."
-"Χαχαχα, φοβάσαι τη μαμά σου ε;"
Έβαλε τα γέλια.
-"Να ξέρεις, αν και της ήρθε κομμάτι απότομο σε συμπάθησε."
-"Μα δεν είμαι πραγματικά υπέροχος;"
-"Άντε ρε γεροντοψωνάρα. Δεν έχω διάθεση να βγούμε έξω και δεν θα έλεγα όχι για καμιά ταινία ή σειρά. Έχεις να προτείνεις κάτι;"
-"Το Frasier το ξέρεις;"
-"Όχι, με τι έχει να κάνει;"
-"Είναι μια εκπληκτική κωμική σειρά με ένα ψυχολόγο που κάνει εκπομπές στο ραδιόφωνο. Είναι πολύ έξυπνη και έχει γέλιο. Νομίζω ότι το DVD έχει και αγγλικούς υπότιτλους."
-"Μφφφ, δύο χρόνια έκανα μεταπτυχιακό εις τας Βρετανίας, δε χρειάζομαι υπότιτλους."
-"Ok, then. Πάμε στο δωμάτιό μου γιατί η τηλεόραση είναι εκεί."
-"Στο δωμάτιό σου την έχεις άθλιε προαγωγέ;"
-"Εμ πως αλλιώς θα παρέσερνα αθώες κορασίδες στο βόρβορο;"
-"Πάντως όχι με τα νιάτα σου" με πείραξε.
-"Θα σου έλεγα τίποτα βαρύ αλλά δεν κάνει να σηκώνω βάρη."
-"Ναι... η ηλικία. Πάμε γεράκο μου."
Πήγαμε στο δωμάτιο και χώθηκε κάτω από το πάπλωμα. Άνοιξα το player και έβαλα μέσα του το πρώτο dvd της σειράς. Άνοιξα τα ηχεία και την τηλεόραση, πήρα και τα τρία τηλεκοντρόλ στο χέρι και ξάπλωσα δίπλα της.
-"Vamos" είπα και έβαλα το πρώτο επεισόδιο και δεδομένου ότι τα επεισόδια της σειράς ήταν 25λεπτα το πρώτο DVD τελείωσε πριν καν το πάρουμε χαμπάρι.
Σηκώθηκα να βάλω το δεύτερο DVD
-"Μήπως πεινάς; Θες να παραγγείλουμε κάτι;"
-"Τι έχεις στο μυαλό σου;"
-"Τίποτα ιδιαίτερο. Σουβλάκια, burger, πίτσα, μακαρονάδα, take your pick."
-"Δε θα έλεγα όχι για μακαρονάδα. Έχεις να προτείνεις κάποια καλή;"
-"Συνήθως παίρνω ριγκατόνι ή πίτσα από το τάδε μαγαζί. Δεν έχω δοκιμάσει ποτέ σπαγγέτι αλλά το ριγκατόνι του είναι πολύ καλό. Συνήθως παίρνω το τέσσερα τυριά, bacon, μανιτάρια."
-"Δεν ψήνομαι. Έχεις κατάλογο;"
Σηκώθηκα και πήγα στην κουζίνα και γύρισα φέρνοντας τον κατάλογο του εν λόγω μαγαζιού.
-"Διαλjιέχτε."
Κοίταξε το μενού και αποφάσισε να πάρει μια απλή napolitana φούρνου.
-"Τι θες να πιεις; Στο ψυγείο έχω zero οπότε αν δε σου αρέσει να παραγγείλω από το μαγαζί."
-"Δεν έχεις μπύρα;" με ρώτησε φανερά απορημένη.
-"Δε μου αρέσει η μπύρα" της είπα και με κοίταξε καλά-καλά λες και έβλεπε φάντασμα. "Δεν είμαι φαν του αλκοόλ γενικά, όχι σαν κάτι μπεκροκανάτες ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δε θίγουμε."
-"Συγνώμη" μουρμούρισε παίρνοντάς το πιο σοβαρά απ' όσο το εννοούσα.
-"Τι συγνώμη βρε; Σε πειράζω."
-"Όχι εντάξει, η αλήθεια είναι ότι το παράκανα. Δεν το συνηθίζω, ειδικά όταν οδηγώ."
-"Δεν πειράζει και άλλωστε δες το αλλιώς, αν δεν τα είχες κοπανίσει δε θα ήμασταν εδώ να σκεφτούμε τι μακαρονάδα θα παραγγείλουμε βλέποντας Frasier."
-"Θέλω μπύρα."
-"Amstel, Keizer η Heineken? Δεν βλέπω να έχει άλλες."
-"Amstel, καλά είναι."
Πήγα μέσα στο γραφείο όπου είχα το σταθερό και έκανα την παραγγελία. Γύρισα στο δωμάτιο, ξάπλωσα στο κρεββάτι και έβαλα το δεύτερο DVD. Μισή ώρα αργότερα ήρθε και η παραγγελία οπότε πάτησα pause και κατέβηκα να την παραλάβω. Ανέβηκα πάνω και η Α. με περίμενε στο σαλόνι.
-"Τι σου χρωστάω;" με ρώτησε.
-"Θα αστειεύεσαι τώρα" της είπα.
-"Καθόλου."
-"Στρουμφάκι, κάτσε καλά γιατί θα σου κάνω τον κώλο πραγματικά μπλε."
-"ΙΙΙΙΚ, κρατάτε με!"
-"Κάτσε να φέρω ένα κορδόνι να σε δέσω."
-"ΘΑ ΣΕ ΣΚΙΣΩ Μ!" είπε με και καλά τσαμπουκαλεμένο ύφος.
-"Αχ ναι, σκίσε με να αλλάξω ράφτη. Πέτα με στα βράχια βάναυσε αγροίκε."
-"Ρε θα κάτσεις σοβαρός να πλακωθούμε;"
-"Εγώ σοβαρός; Ποτέ!"
-"Ήμουν σίγουρη."
Την πλησίασα και παρά το γεγονός ότι θα το πλήρωνα με τη μέση μου την σήκωσα στην αγκαλιά μου.
-"Αχαχα, τι κάνεις μωρέ, άσε με κάτω."
-"Θα σου δείξω πόσα απίδια χωράει ο σάκος" είπα και την πήγα στο δωμάτιο -παρά το μινιόν μέγεθός της η μέση μου το ξέρει- και την απέθεσα απαλά στο κρεββάτι. Έκανα να τραβηχτώ και η Α. με έπιασε από τη μπλούζα και με τράβηξε προς το μέρος της κάνοντάς με να χάσω την ισορροπία μου και να πέσω πάνω της.
Ξεχάσαμε το φαγητό, ξεχάσαμε το DVD, τα ξεχάσαμε όλα...
-"Ρε κορίτσι μου θέλεις να με ξεκάνεις; Δεν είμαι για αεροπλανικά!"
-"Σκέτη περιπέτεια είσαι παλιόγερε!"
-"Είμαι προσεκτικά περιπετειώδης!"
-"Εγώ είμαι υποτίθεται μικρογραφία αλλά εσύ θέλεις χειρισμό με τσιμπιδάκι!"
-"Και στοργή και προδέρμ."
-"Άχουτο μωρέ, γούτσου-γούτσου."
-"Μιλάει η <<αγκαλίιιτσσααααααααα>>."
-"Χιχιχι!"
Και τότε όρμισα στα χείλη της με τα χείλη μου και ανταπέδωσε με πάθος και ενθουσιασμό και δεν άργησε να ξεκινήσει και το ψαχούλεμα.
Της έβγαλα το μπουρνούζι και με έκπληξη διαπίστωσα ότι δεν φορούσε σουτιέν, δεν το είχα δει στο σαλόνι και νόμιζα ότι το φορούσε. Γούστο έχει να αποκτήσουμε και δεύτερο σουβενίρ, ενθυμούμενος το πρώτο που είχε ξεχάσει στο στο αυτοκίνητο.
Το οποίο το είχα ξεχάσει κι εγώ στο αυτοκίνητο...
Το οποίο αυτοκίνητο ήταν σε κοινή θέα...
Yup...
Η ενδοσκόπηση πάντως δεν κράτησε παρά μερικά δευτερόλεπτα καθώς τα στήθη της, τα οποία είδα για πρώτη φορά υπό το φως της ημέρας γυμνά, πρόσφεραν το κατάλληλο distraction.
Τη χάζεψα για μερικά δευτερόλεπτα και μετά όρμισα στο λαιμό της όπου της έκανα και μια πιπιλιά για να με θυμάται. Μετά συνέχισα σιγά-σιγά προς τα κάτω και πήρα στο στόμα μου τη δεξιά της ρώγα ενώ το χέρι μου μάλαζε το αριστερό στήθος. Αφιέρωσα κάμποση ώρα εκεί, πιπιλώντας, ρουφώντας, δαγκώνοντας, χουφτώνοντας και μαλάζοντας και οι ανάσες της που γινόντουσαν όλο και πιο κοφτές έδειχναν ότι έχω την ολόθερμη συμπαράστασή της.
Το χέρι μου κατέβηκε και πιο κάτω αλλά δεν πήγε κατευθείαν στο ψητό. Τη χάιδευα γύρω γύρω πλησιάζοντας όλο και πιο κοντά κάθε φορά χωρίς ωστόσο το χέρι μου να φτάνει μέχρι κάτω. Την "παίδεψα" αρκετή ώρα έτσι μέχρι που κάποια στιγμή το έφερα πάνω από το κιλοτάκι μεν αλλά στο επίμαχο σημείο ανάμεσα στα πόδια της δε.
Και αυτή τη φορά δε με σταμάτησε.
Συνέχισα να την χαϊδεύω στα χαμηλά αφήνοντας το στήθος της και ανεβαίνοντας προς το αυτί της.
Η Α. είχε γίνει πύραυλος αλλά όταν δοκίμασα να περάσω το χέρι μου κάτω από το κιλοτάκι της με σταμάτησε. Αναψοκοκκινισμένη μεν αλλά με σταμάτησε.
-"Γ... όχι... όχι ακόμα..."
Της χαμογέλασα.
-"Είναι να είσαι περιπετειώδης!"
Κόμπιασε λίγο
-"Έλα σε πειράζω, χαζούλα. Έτσι και αλλιώς δεν είχα σκοπό να το προχωρήσω στο ...απροχώρητο ακόμα και αν είχα την πλήρη και θερμή συμπαράστασή σου. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι χρειάζεται να σταματήσουμε εδώ, αν μ' εννοείς."
Πήγε να πει κάτι αλλά της έκλεισα το στόμα με το στόμα μου και πέρασα το χέρι μου κάτω από το κιλοτάκι της.
Αυτή τη φορά δε με σταμάτησε.
Έπαιξα την κλειτορίδα της ανάλαφρα με την άκρη των δαχτύλων μου αλλά σταμάτησα και σιγά-σιγά φιλώντας απαλά άρχισα να κατεβαίνω από το λαιμό της στο στήθος της και από εκεί στην κοιλιά της και από εκεί...
Τράβηξα απαλά το κιλοτάκι προς τα κάτω και εκείνη ανασήκωσε το σώμα της για να με βοηθήσει να το κατεβάσω τελείως. Είχε περιποιημένο εφήβαιο, αν και όχι ξυρισμένο τελείως, κάτι το οποίο εγώ το θεωρώ πολύ πιο ερωτικό. Τη χουχούλιασα στα χαμηλά και μετά πιπίλισα απαλά την κλειτορίδα της κάνοντάς τη να τεντωθεί. Έτριψα πάνω της τη μύτη μου και έβαλα τη γλώσσα μου μέσα της, κερδίζοντας ακόμα ένα τέντωμα.
Συνέχισα την εναλλαγή της γλώσσας μου από την κλειτορίδα μέσα της και πάλι πίσω για λίγη ώρα μέχρι που από τις αντιδράσεις της κατάλαβα ότι στην κλειτορίδα το απολάμβανε περισσότερο, οπότε και εγώ επικεντρώθηκα με τη γλώσσα μου και τα χείλια μου -και μερικές φορές απαλά με τα δόντια μου- εκεί, μέχρι που τα τεντώματα άρχισαν να γίνονται όλο και πιο συχνά, όλο και πιο έντονα, μέχρι που το σώμα της έγινε σχεδόν τόξο και της ξέφυγε μια φωνούλα, οπότε κατάλαβα ότι είχε τελειώσει. Συνέχισα για λίγο ακόμα μέχρι που με σταμάτησε, καθώς η περιοχή είχε γίνει τόσο ευαίσθητη που κατά τα φαινόμενα δε σήκωνε ούτε καν απλή ανάσα στα χαμηλά της.
Η Α. με τράβηξε προς τα πάνω και με φίλησε. Μετά χωρίς να πει τίποτα με έσπρωξε να ξαπλώσω δίπλα, μου σήκωσε τη μπλούζα και άρχισε να με φιλάει στο στήθος και στην κοιλιά, ενώ για πρώτη φορά κατέβασε το χέρι της και μου χάιδεψε ανάλαφρα το πέος. Συνεχίζοντας να με φιλάει όλο και πιο χαμηλά, το πήρε στη γροθιά της και άρχισε αργές παλινδρομικές κινήσεις. Τράβηξε το μποξεράκι μου προς τα κάτω και ανασηκώθηκα για να τη βοηθήσω. Όταν το έβγαλε, άρχισε πάλι να με φιλάει στην κοιλιά κατεβαίνοντας σιγά-σιγά μέχρι κάτω. Εκεί σταμάτησε για λίγο και την ένιωσα να το παίρνει στο στόμα της, διστακτικά στην αρχή και με περισσότερη σιγουριά και πιο βαθιά στη συνέχεια.
Παρά το μινιόν μέγεθός της μπορούσε να το πάρει ικανοποιητικά βαθιά και χαλάρωσα απολαμβάνοντάς το. Ταυτόχρονα με το χέρι της μου μάλαζε τα αρχίδια ενώ εγώ φυσούσα και ξεφυσούσα. Κάποια στιγμή τη σταμάτησα και γύρισε και με κοίταξε.
-"Πού θες να τελειώσω;"
Η απάντησή της ήταν ένα βραχνό και παθιασμένο "όπου θέλεις" και επέστρεψε στο έργο της.
I told you, my kind of girl!
Την έπιασα απαλά από το κεφάλι για να της δώσω ρυθμό τον οποίο τον ακολούθησε χωρίς αντίσταση. Έκανα το ρυθμό όλο και πιο έντονο και κράτησα την ανάσα μου μέχρι που ένιωσα την έκρηξη στο πέος μου τελιώνοντας με ριπές στο στόμα της, παράγοντας μια σεβαστή ποσότητα την οποία η Α. κατάπιε όλη, σχεδόν στραγγίζοντάς με!
Ομολογώ ότι αυτό δε της το είχα!
Γύρισε και με κοίταξε και την άρπαξα και την έφερα στο μέρος μου και τη φίλησα με πάθος στο στόμα. Νομίζω ότι δεν περίμενε αυτή την αντίδραση και από τον ενθουσιασμό με το οποίο ανταπέδωσε μου έδειξε ότι την ευχαρίστησε πολύ. Το φιλί συνεχίστηκε για λίγη ώρα και μετά σταμάτησε και ξάπλωσε δίπλα μου και γύρισε στο πλάι και με κοίταξε χαμογελώντας.
-"Είχες δεν είχες με κύλησες στο βόρβορο γερό-μπισμπίκη."
-"Είδες; Τελικά πιάνει το κόλπο με την τηλεόραση στο δωμάτιο."
-"Τα βλέπω και φρίττω με την αποτελεσματικότητα."
-"Δε μου λες μικρή; Επειδή εμένα η αμαρτία μου ανοίγει την όρεξη θέλεις να φάμε;"
-"Ναιιιιιιιι!"
-"Κροκοδειλάκι μου εσύ!"
-"Μικρή στο μάτι που λένε."
-"Μικρό είναι το μάτι τους!" της είπα κλείνοντάς της συνωμοτικά το δικό μου και σηκώθηκα και πήγα μέσα και έφερα τα φαγητά, τη μπύρα της και την κόκα κόλα μου.
Πάτησα το Play στο DVD και ξεκινήσαμε τη δεύτερη εξάδα επεισοδίων.
-"Θα φτιάξεις ένα καφεδάκι;" με ρώτησε.
-"Ναι αλλά όπως και το πρωί μόνο νες ή φραπέ, τα υπόλοιπα τα αδερφίστικα δεν έχουν θέση εδώ!" της είπα με στόμφο.
-"Είπε αυτός που προχθές ζήτησε <<καπουτσίνο λάτε γλυκό με έξτρα εβαπορέ>>."
-"Ήταν μια στιγμή αδυναμίας" παραδέχτηκα, "άλλωστε όπως σου είπα και χθες το πρωί ο καλός ο μύλος μπορεί να τα αλέθει όλα αυτό δε σημαίνει ωστόσο ότι κρατάει και απόθεμα!"
-"Κάτσε, δεν έκανες πλάκα χθες;"
-"Όχι."
-"Θα έκανες σχέση με άντρα;"
-"Σχέση μπορεί να μην έκανα αλλά όπως πάντα έλεγα <<ο ωραίος κώλος δεν έχει φύλο>>"
Η αντίδρασή της με εξέπληξε, το ομολογώ.
-"Niiice! Μ' αρέσουν οι ανοιχτόμυαλοι άνθρωποι και να ξέρεις συμμερίζομαι τα γούστα σου με πάθος!"
-"Δηλαδή;"
-"Μ' αρέσουν κι εμένα τα αγοράκια!" είπε και μου έβγαλε τη γλώσσα!
-"Τα κοριτσάκια;"
-"Όχι ιδιαίτερα οπότε αν έχεις ονειρώξεις με λεσβιακά προτείνω πλύσιμο στο χέρι που λέει και το ανέκδοτο."
-"Μπα, το να παρακολουθώ γυναίκες μεταξύ τους δεν είναι του γούστου μου. Το να παρακολουθώ γυναίκα με άντρα ή άντρες μεταξύ τους είναι πολύ πιο ψηλά στις προτιμήσεις μου!"
-"Το έχεις κάνει;"
-"Ναι, ναι και ναι!"
-"Πού, πώς, πότε με ποιους και γιατί! ...καλά, χωρίς γιατί!!!"
-"Σε ποια σειρά;"
-"Γυναίκα με γυναίκα, γυναίκα με άντρα, άντρα με άντρα!"
-"Τα πας χρονολογικά ανάποδα."
-"Τι εννοείς;"
-"Εννοώ ότι τα έχω ζήσει με την ακριβώς αντίθετη σειρά από αυτή που ανέφερες!"
-"Χμμχμχμχμ... Καφέ! Καφέ!"
-"Δεν πας να φτιάξεις ένα και για μένα;"
-"Τι οικοδεσπότης είσαι ρε;"
-"Ο χειρότερος!"
-"Για να μου λες μετά ότι σε δηλητηρίασα; Δε σφάξανε!"
-"Πλjηηηηηηζ?"
-"Ρε ουστ!"
-"Δε θα σε παρακαλέσω ρε! Μη μου φτιάξεις, θα φτιάξω μόνος μου!"
-"Εμένα;" με ρώτησε ανοιγοκλείνοντας αθώα τα μάτια.
-"Ρε ουστ!"
-"Πλjηηηηηηζ?"
Έβαλα τα γέλια.
-"Θα σου ρίξω παραθείο στον καφέ για να μάθεις."
-"Μωρέ δεν πας να ρίξεις και παραξάδερφο, ΚΑΦΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!"
Τι να την κάνω; Πήγα μέσα και έφτιαξα ένα καφέ για μένα και ένα καφέ για την αφεντομουτσουνάδα της.
-"Τι καλόοοοος" είπε βλέποντάς με να έρχομαι στο δωμάτιο με τους καφέδες ανά χείρας.
-"Σε τρώει το κωλαράκι σου, Χρουμφίτα μου;"
-"Χιχιχι!"
Τράβηξε μια ρουφηξιά από τον καφέ της.
-"Τι γεύση έχει το παραθείο;"
-"Δεν ξέρω, δεν έχω δοκιμάσει αλλά αν δεν κατάλαβες τίποτα μάλλον είναι άγευστο!"
-"Δολοφόνε!"
-"Καλά, ψόφα εσύ και τα βρίσκουμε μετά!"
-"ΙΙΙΙΙΙΚ, τέτοιος είσαι ρε;"
-"Τέτοιος και χειρότερος. Είσαι στρουμφάκι και είμαι ο Δρακουμέλ."
-"Αν με φας θα πάθεις κι εσύ δηλητηρίαση και θα σου κάτσω στο στομάχι να μάθεις!"
-"Θα πάρω πρώτα θειική ατροπίνη, χα!"
-"Δεν έχω θείο. Δεν έχω θείο! Δεν έχω θείο!"
-"Σαλαμάκι έχεις Κατίνα;"
-"Βαριέμαι να πάω να ψάξω στο ψυγείο σου!"
-"Είσαι κορίτσι για σπίτι!"
-"Αμέ, αν κάνει άλλος τις δουλειές μια χαρά είμαι!"
-"Εσύ ζωάρα;"
-"Όχι που θα τρέχω εγώ για όλα και ο κύριος θα είναι πασάς στα Γιάννενα!"
-"Ενώ αν είναι Δόξα Δράμας;"
-"Τι λες μωρέ;"
-"Αυτά τα κομμουνιστικά να τα ξεχάσεις μαζί μου άθλια σουφραζέτα!"
-"Μωρέ θα σε κρεμάσω με το σχοινί που θα μου πουλήσεις, μπουρζουά κατσικοβοσκέ!"
-"Λες και με φτάνεις!"
-"Χα! Θα σου ανέβω στο σβέρκο και θα σου περάσω τη θηλιά!"
-"Αν μου ανέβεις στο σβέρκο δε θα χρειαστεί θηλιά, θα έχω κακαρώσει ήδη!"
-"Ορίστε, έμπλεξα με κωλόγερο και ούτε μια κρεμάλα της προκοπής δεν μπορούμε να στήσουμε!"
-"Εδώ ρε δεν πας στο ψυγείο να δεις αν έχει σαλαμάκι, κρεμάλα θα στήσεις;"
-"Πρώτα το καθήκον και μετά η διασκέδαση!"
-"Καλά το έλεγα εγώ, κορίτσι για σπίτι!"
-"Αμέ! Έχω όλα τα κομφόρ και μάλιστα σε οικονομική συσκευασία!"
-"Για το τελευταίο δε θα διαφωνήσω, το πρώτο σηκώνει συζήτηση."
-"Γιατί ρε, τι σού λειψε; Και τη βόλτα σου σε πήγα, και στο σπίτι σου ήρθα και να με κυλήσεις στην αμαρτία σε άφησα! Έχεις παράπονο;"
-"Παράπονο δεν έχω αλλά υπενθυμίζω στην αυτού εξοχότης ότι η εναλλακτική του να έρθεις στο σπίτι μου ήταν ύπνος σε παγκάκι στα Βριλήσσια!"
-"Άλλο αυτό!"
-"Πώς άλλο;"
-"Με πότισες!"
-"Εγώ μωρέ; Πόσες φορές σου είπα <<βρε σίγουρα αντέχεις κι άλλο;>>"
-"Δε θυμάμαι, δεν κράταγα σκορ!"
-"Q.E.D"
-"Τι σχέση έχει η κβαντική ηλεκτροδυναμική;"
-"Καμία! Σε έβρισα στα λατινικά!"
-"Ε;"
-"Quod erat demonstrandum!"
-"No habla ingless!"
-"Όπερ έδει δείξαι σημαίνει μικρή αστοιχείωτη ψαρωχωριάτα!"
-"Μη με βρίζεις στ' αρχαία ελληνικά Μ.!"
-"Ουφ, τι θα σε κάνω μωρέ;"
-"Αγγαλjίιιτσαααααααααααααα."
-"Πάλι λαχταράς να τρυγήσεις το άγουρο κορμί μου;"
-"Παραγινωμένο είναι η σωστή λέξη!"
-"Με λες παλιόγερο Α;"
-"Αν είναι δυνατόν, μη σώσω να δω τον Ολυμπιακό πρωταθλητή!"
-"Πάλι καλά που δεν ορκίστηκες να φας τα κόκαλά μου!"
-"Τώρα που το σκέφτομαι έχω καιρό να φάω σούπα."
-"Να δω ποιος θα τη φτιάξει, αχαΐρευτη σουφραζέτα."
-"Χα! Ξέρω να μαγειρεύω. Στην επιθυμία πάσχω ελαφρά."
-"Πόσο ελαφρά;"
-"Όσο, ο -πως τον είχες πει, κάτι με σαύρα στην Αργεντινή- στην άμμο!"
-"Ο Αργεντινόσαυρος"
-"Ναι αυτός!"
-"Έτσι είσαι; Δε σου κάθομαι!"
-"Αν ενθυμούμαι καλώς εγώ δε σου κάθισα!"
-"Αν ενθυμούμαι καλώς ουδέποτε ως τώρα σου ζήτησα να μου κάτσεις!"
-"Ένα δίκιο τό 'χεις."
-"Βουνό το δίκιο μου αλλά που να το έβρω με σένα πού 'μπλεξα;"
-"Χα! πες ότι είσαι και παραπονεμένος από πάνω..."
-"Όχι, η αλήθεια είναι ότι θα πέσει φωτιά να με κάψει αν πω κάτι τέτοιο και όχι τίποτε άλλο αλλά θα σου στερήσω τη χαρά να με κρεμάσεις."
-"Δεν έχω αποφασίσει ακόμα πως θα σε σκοτώσω, θα περιμένεις την απόφαση του πολιτμπιρό."
-"Σου είπα αυτά τα κομμουνιστικά να τα ξεχάσεις!"
-"Εμπρός της γης οι κολασμένοι!"
-"Θα σε αγαπήσουν οι δικοί μου, είναι όλοι κομμουνιστοσυμμορίτες, μόνο εγώ βγήκα κεντρώος σε αυτή την οικογένεια!"
-"Αμέ, τι νόμιζες!"
-"Παίζει να σε έχουν αγαπήσει ήδη."
-"Τι εννοείς;"
-"Εννοώ το σουτιέν σου το οποίο είναι στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου το οποίο είναι σε κοινή θέα δίπλα από το αυτοκίνητο της μάνας μου και της αδερφής μου!"
-"ΑΜΑΝ!"
-"Yup!"
-"Αχ πανάθεμά σε! Αχ πανάθεμά σε!"
-"Έλα μην κάνεις έτσι, θα μπορούσε να είναι ακόμα χειρότερο!"
-"ΠΟΣΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ???"
-"Θα μπορούσες να είχες ξεχάσει όλο το σετ στο αυτοκίνητο!"
-"Δε βοηθάς!"
-"Είναι που δεν το είχα σκοπό" της είπα και της έβγαλα τη γλώσσα μου.
-"Θα πεθάνεις ΤΩΡΑ!" μου είπε και μου όρμισε...
Και για δεύτερη φορά στην ημέρα τα ξεχάσαμε όλα...
-"ΑΑΑΑ με χουφτώνει κιόλας! Βαστάτε Τούρκοι τ' άλογα!"
-"Επικροτώ με πάθος το ξύλο στο σεξ αρκεί να το δίνω εγώ!"
-"Μπαααα;"
-"Μπαμπακόσπορος!"
Και τότε έκανε πίσω το χέρι της και μου χούφτωσε τα αρχίδια.
-"Για ξαναπές του μου αυτό!"
-"Αυτό είναι εκβιασμός!"
-"Ποιος σου είπε ότι παίζω καθαρά;"
-"Είναι η τελευταία σου λέξη;"
-"Ναι."
-"Ούτε εγώ παίζω καθαρά" της είπα και την έριξα στα πλάγια και έπεσα πάνω της και την πλάκωσα πιάνοντάς της και τα δύο χέρια.
-"Θα σε κλοτσήσω!"
-"Για να σε δω Τιραμόλα μου!"
Η Α. προσπάθησε να ξεφύγει αλλά την κρατούσα σφιχτά. Έπιασα τα χέρια της και τα έβαλα πίσω και τη δάγκωσα όχι πολύ δυνατά αλλά αρκετά για να της δώσω την ιδέα στο λαιμό.
-"Νια νια νια νια νια!"
-"Αχ θα σε σκίσω!"
-"Ελευθερώσου πρώτα!" της είπα και την ξαναδάγκωσα. Μετά ρισκάροντας να μου κόψει κανένα κομμάτι από τη γλώσσα τη φίλησα στο στόμα...
...και ανταπέδωσε με τέτοιο πάθος που δεν είχε ξαναδείξει. Της άφησα τα χέρια ελεύθερα και τα έφερε πίσω από την πλάτη μου και με γρατζούνισε -για την ακρίβεια με ξέσκισε- συνεχίζοντας ωστόσο να με φιλάει.
-"Άουυυυ!" έκανα αφού τραβήχτηκα.
-"Σκάσε και φίλα με" απάντησε ο Ταζ.
-"Σκάω και σε φιλάω" της είπα και τη φίλησα τσιμπώντας δυνατά και στρίβοντας της τη δεξιά ρώγα.
-"Άου!" έκανε και τραβήχτηκε.
-"Σκάσε και φίλα με" της είπα με τον ίδιο τόνο.
-"Σκάω και σε φιλάω" μου είπε και με τράβηξε πάνω της.
Το φιλί κράτησε κάμποση ώρα και μετά τραβήχτηκα και άρχισα να τη δαγκώνω σχετικά δυνατά σε διάφορα σημεία του στήθους και της κοιλιάς ενώ η Α. με είχε αρπάξει από το κεφάλι και μου τραβούσε τα μαλλιά. Συνέχισα να κατεβαίνω δαγκώνοντας πιο χαμηλά και τη δάγκωσα, λιγότερο δυνατά στο εσωτερικό των μηρών. Εκεί άλλαξα τακτική και φιλώντας και γλείφοντας κατέβηκα μέχρι τα μινιόν ποδαράκια της τα οποία όπως και το υπόλοιπο σώμα της έχουν καταπληκτικές αναλογίες. Όμορφα δάκτυλα με περιποιημένα, σε γαλλικό στυλ, νύχια. Πήρα το μεγάλο δάχτυλο στο στόμα μου και το δάγκωσα ελαφρά και το πιπίλισα και μετά έβαλα όλο το μπροστινό μέρος του ποδιού στο στόμα μου, γλείφοντας κάθε δάχτυλο ξεχωριστά.
Η Α. είχε κλείσει τα μάτια και το απολάμβανε.
Ασχολήθηκα κάμποση ώρα με το ένα της πόδι και μετά έπιασα το άλλο δείχνοντας τον ίδιο ενθουσιασμό. Μετά ανέβηκα πάλι σιγά σιγά προς τα πάνω, φιλώντας, γλείφοντας και δαγκώνοντας αλλά όταν έφτασα ανάμεσα στα πόδια της σταμάτησα.
-"Κάτσε στα τέσσερα σε παρακαλώ" της είπα.
Η Α. ανασηκώθηκε και με κοίταξε περισσότερο με περιέργεια παρά με ανησυχία.
-"Τι έχεις στο μυαλό σου;"
-"Κάτσε και θα δεις."
Αντί απάντησης σηκώθηκε και κάθισε στα τέσσερα με απίστευτη θηλυκότητα και χάρη και για πρώτη φορά είδα το κωλαράκι της σε όλο του το μεγαλείο.
Πραγματικά η ρουφιάνα έχει αναλογίες δείγματος μοντέλου, ειλικρινά το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν να τον παίξω λες και είχα μπροστά μου φωτογραφία αντί την ίδια.
Τι σου είναι η συνήθεια...
Χάιδεψα και τους δυο τους γλουτούς και έσκυψα και τους φίλησα. Μετά της έριξα μια σιγανή σφαλιάρα στα κωλομέρια. Παίρνοντας θάρρος από τη μή αντίδρασή της έδωσα και δεύτερη, πιο δυνατή. Και μετά τρίτη, ακόμα πιο δυνατή.
"Αααχ!" έκανε βγάζοντας μείξη πόνου και καύλας.
Και μετά τέταρτη. Και μετά πέμπτη.
Και μετά όρμισα με το στόμα μου στην τρυπούλα της χώνοντας μέσα τη γλώσσα μου.
Η Α. έδειξε να χάνει τα μυαλά της και στην αρχή σοβαρά τρόμαξα ότι έκανα κάτι που δεν ήθελε και τραβήχτηκα.
-"ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΑΣ" φώναξε σχεδόν οπότε κι εγώ επέστρεψα με ακόμα μεγαλύτερο ζήλο στο έργο μου και σταμάτησα όταν πια πιάστηκε το σαγόνι μου.
Της έριξα ένα χαϊδευτικό χαστούκι στα κωλομάγουλα και ξάπλωσα δίπλα. Η Α. έπεσε πάνω μου και με φίλησε με ενθουσιώδη ζήλο. Μετά σταμάτησε και χωρίς πολλά πολλά κατέβηκε και με πήρε πάλι στο στόμα της.
Τη σταμάτησα.
-"Δε θέλω στοματικό μωρό μου και δε χρειάζεται να ανταποδώσεις."
-"Δεν υπάρχει περίπτωση να σε αφήσω έτσι."
-"Τότε κάτσε στα τέσσερα να τον παίξω με το κωλαράκι σου."
-"Είσαι σίγουρος ότι δε θέλεις το στόμα μου;"
-"Ναι και αυτό δεν είναι υπαινιγμός για την τέχνη σου προηγουμένως καθότι ήταν εξαιρετική."
Δεν είπε τίποτα και κάθισε πάλι προκλητικά στα τέσσερα μπροστά μου. Έκατσα στα γόνατα και με το ένα χέρι τον έπαιζα και με το άλλο πότε χούφτωνα και πότε έριχνα χαστουκάκια στους γλουτούς της. Όταν ένιωθα ότι δεν αντέχω άλλο τον ακούμπησα απλά στην τρυπούλα της και έχυσα ότι είχε απομείνει από μεσημεριανό στράγγισμα που είχε κάνει με το στόμα της και απόρησα γιατί η ποσότητα ήταν σεβαστή.
Μετά μάζεψα λίγο χύσι στο δάχτυλό μου και το έβαλα στο στόμα της και το πιπίλισε με ενθουσιασμό. Έκανα ένα δεύτερο πέρασμα και μετά ένα τρίτο και η Α. μου ρουφούσε το χύσι από τα δάχτυλα δείχνοντας τον ίδιο ενθουσιασμό με την πρώτη φορά.
Πήγα και έφερα λίγο χαρτί κουζίνας και καθάρισα τα υπόλοιπα προσεκτικά. Στο δρόμο για την κουζίνα άναψα εκ νέου το θερμοσίφωνα.
Ξάπλωσα δίπλα της.
-"Είσαι ένα χόρτο μαγικό" της τραγούδησα και πάλι.
-"Κι εσύ ήσουν υπέροχος. Σε ευχαριστώ, δεν μου είχε κάνει ποτέ κανείς αυτά που μου έκανες σήμερα στα πόδια και στο κωλαράκι μου."
-"Σου άρεσαν να υποθέσω;"
-"Τα λάτρεψα" είπε χαμογελώντας και μετά σοβάρεψε. "Επίσης λάτρεψα που δεν με πίεσες για κάτι περισσότερο και δε με εκμεταλλεύτηκες ούτε τα χαράματα που ήμουν ντίρλα αλλά ούτε και πριν λίγη ώρα που ειλικρινά; Σε ήθελα τόσο πολύ μέσα μου που το <<πού>> ήταν αδιάφορο!"
-"Μου είπες το μεσημέρι <<όχι... όχι ακόμα>>. Δε χρειάζεται να πεις περισσότερα."
-"Σ' ευχαριστώ" μου είπε χαμογελαστή.
-"Εγώ σ' ευχαριστώ" της απάντησα και συνέχισα "Δεν μας βιάζει κανείς, ο χρόνος είναι δικό μας. Άλλωστε έχουμε να κρατήσουμε και δυνάμεις γιατί αύριο έχουμε να γαμήσουμε τους business!"
-"Αυτό που το πας;" είπε γελώντας.
-"Δεν έχω καμία όρεξη και όχι τίποτε άλλο τους έχουμε και πρωινιάτικα."
-"Τι να πω κι εγώ που μετά έχω να κάνω ολόκληρο ταξίδι."
-"Εμ ποιος σου φταίει που πας και μένεις στο ψαροχώρι στην άκρη του πολιτισμού!"
-"Άκου ποιος μιλάει για πολιτισμό, ο χορεύοντας με τους λύκους!"
-"Θα σου έλεγα να κάτσεις εδώ το βράδυ και να πάμε αύριο το πρωί στη δουλειά αλλά το φόρεμά σου είναι λίγο extreme για το review του FSD."
-"Και το φόρεμα να μην ήταν για ποια με πέρασες ρε να φοράω τρεις μέρες τα ίδια εσώρουχα, την Αστέρω;"
-"Μια που είπες εσώρουχα, μην ξεχάσεις φεύγοντας να σου δώσω το σουτιέν που μου άφησες σουβενίρ στο αυτοκίνητο. Αν είναι μια φορά awkward εδώ φαντάσου το στο parking της εταιρίας."
-"Αμάν ναι!"
-"Α. να σου πω..."
-"Shoot."
-"Στην εταιρία δε χρειάζεται κατά τη γνώμη μου να μάθουν τίποτα για τους δυο μας."
-"Θα συμφωνήσω."
-"Άντε, πάμε ακόμα ένα επεισόδιο μέχρι να ζεσταθεί το νερό;"
-"Όχι, προτιμώ να μιλήσουμε για το αμαρτωλό παρελθόν σου!"
-"Θα εκπλαγώ πολύ αν μάθω ότι το δικό σου είναι ενάρετο."
-"Θεός φυλάξοι, αυτό θα έλειπε!" είπε και γέλασα ενθουσιωδώς.
Άλλωστε όπως είπε και ο Oscar Wilde "Μ' αρέσουν οι άντρες που έχουν μέλλον και οι γυναίκες που έχουν παρελθόν."
-"Λοιπόν, Ταζ τι θες να μάθεις για τα αμαρτωλά μου νιάτα;" τη ρώτησα ανάβοντας το πρώτο τσιγάρο μετά κι εγώ δεν ξέρω από πόσες ώρες.
-"Για πια εποχή μιλάμε; Ύστερη Ελληνιστική;"
-"ΧΑ ΧΑ ΧΑ γελάσαμε!"
-"Εγώ φταίω που πρόλαβες την Ακρόπολη γιαπί;"
-"Καλά λοιπόν κι εγώ δε σου λέω τη συνέχεια!"
-"Μα γιατί; Προσπαθώ να καταλάβω το ιστορικό context!"
-"Ρε ά στα διάλα!"
-"Χιχιχι"
-"Χρουμφ!"
-"Ε, μη κλέβεις!"
-"Λοιπόν, τι θες να μάθεις;"
-"Έχεις πάει με άντρα;"
-"Στην ηλικία που ήμουν ότι εγώ ούτε οι άλλοι τρεις ήμασταν άντρες, ήταν στα μέσα της εφηβείας μου. Οι δύο ήταν από τη γειτονιά μου ενώ ο άλλος ήταν γιος μιας συναδέλφου της μητέρας μου."
-"Το τρίο φαντάζομαι ότι έγινε με τους γείτονες;"
-"Ναι, και τρίο και ντουέτο, γενικά όλοι με όλους."
-"Σου άρεσε;"
-"Γιατί να το είχα κάνει αν δε μου άρεσε;"
-"Σωστό!"
-"Και η πλάκα είναι ότι πρώτα πήγα με το δικό μου φύλο και μετά με το άλλο."
-"Με τις δύο γυναίκες και με το ζευγάρι;"
-"Στον γάμο μου."
-"Ήσουν παντρεμένος;"
-"Ναι, για δύο χρόνια."
-"Και πώς έγινε;"
-"Με μια φίλη της και ένα φίλο της. Είχαμε κανονίσει και κουαρτέτο αλλά τελικά η πρώην γυναίκα μου κώλωσε και έμεινε στα χαρτιά."
-"Κάτσε! Ώπα! Μοιράστηκες τη γυναίκα σου με άλλον;"
-"Ναι, εις διπλούν."
-"Πώς το άντεξες;"
-"Δεν ετίθετο θέμα αντοχής, είναι κάτι που μ' αρέσει!"
-"Δε ζηλεύεις;"
-"Όχι."
-"Σοβαρά;"
-"Σοβαρότατα. Μία από τις αγαπημένες μου ενασχολήσεις με την πρώην μου ήταν να ψαρεύει διάφορους χμμμ... ντομ και να παίζει μαζί τους και μετά να μου τα διηγείται."
-"Τι; Τι είναι ντομ;"
-"Για να στο πω απλά άτομο κυριαρχικής προσωπικότητας που θέλει να κατευθύνει τη σχέση και τον/την σύντροφό του σ' αυτή. Βέβαια αυτούς που παίζαμε χωρίς τη γνώση τους ο Θεός να τους κάνει αλλά στο τέλος της ημέρας I didn't care."
-"Δεν ξέρω για τις προηγούμενες σχέσεις σου Γ, αλλά ειλικρινά; Στη δουλειά κάπως έτσι συμπεριφέρεσαι."
-"Δεν ξέρω. Θέλω και δε θέλω. Εννοώ ότι με φτιάχνει σεξουαλικά η υπακοή αλλά το management που περιέχει αυτό το πράγμα δεν είναι του γούστου μου. Με εξαίρεση την αφεντιά σου όλες μα όλες μου οι σχέσεις ως τώρα ήταν με γυναίκες χαμηλών τόνων."
-"Χμμμμ..."
-"Κοίτα, θέλω να είμαι ειλικρινής μαζί σου. Έχω κι εγώ τις επιφυλάξεις μου αλλά τέτοιο γλέντι σε δύο μόλις μέρες με μια γυναίκα δεν μου έχει ξανατύχει και δεν αναφέρομαι στο σεξουαλικό παιχνίδι. Πραγματικά απολαμβάνω με όλη μου την ψυχή τη συντροφιά σου."
Με κοίταξε για λίγο σκεπτική.
-"Έλα πες το, μια ψυχή που είναι να βγει, ας βγει."
-"Μ' αρέσει που είσαι τόσο ντόμπρος. Μ' αρέσει γιατί βλέπω πάνω σου ένα πραγματικό κύριο με όλα τα γράμματα κεφαλαία. Και με κάνεις και γελάω. Και όταν σε τσιγκλάω όχι απλά δε σε ενοχλεί αλλά παίζεις το ίδιο παιχνίδι με τους ίδιους κανόνες. Και μου αρέσει αυτό, πολύ."
Κόμπιασε.
-"Και μου είχε λείψει."
-"Να υποθέσω sad story όπου girl meets boy, girl falls in love, girl gets hurt?"
-"Yup."
-"Έχω κι εγώ ανάλογη ιστορία."
-"Έχεις ερωτευτεί;"
-"Μιάμιση φορά."
-"Τι εννοείς;"
-"Σίγουρα έχω ερωτευτεί μία φορά και νομίζω ότι ερωτεύτηκα σε κάποιο βαθμό και δεύτερη."
-"Η δεύτερη να υποθέσω ότι ήταν η πρώην γυναίκα σου;"
-"Όχι, με αυτήν στην πραγματικότητα δεν υπήρξα ποτέ ερωτευμένος."
-"Και γιατί την παντρεύτηκες;"
-"Γιατί μπορεί να μην την ερωτεύτηκα αλλά την αγάπησα και... ε, είχε και πίεση από τους δικούς της και τελικά καταλήξαμε παντρεμένοι ενώ στην πραγματικότητα ούτε ο ένας ήθελε ούτε ο άλλος."
-"Χωρίσατε φιλικά;"
-"Ναι, πολύ. Ακόμα μιλάμε που και που."
-"Οι άλλοι σου δύο παρά κάτι έρωτες;"
-"Η πρώτη με παράτησε για κάποιον άλλον και η δεύτερη έφυγε για έξω και ευτυχώς έγινε πριν τη δαγκώσω ακόμα πιο χοντρά."
-"Such is life."
-"Yup, such is life. Εσύ;"
-"Μία φορά έχω ερωτευτεί κι εγώ στη ζωή μου... Πρώτο έτος στο πολυτεχνείο και ήμασταν μαζί για 4 χρόνια."
-"Και;"
-"Και του πέρασε αλλά αυτό πάει στο διάολο. Ο τρόπος που έγινε..." είπε και κόμπιασε.
-"Να υποθέσω ότι σε έκανε χριστουγεννιάτικο συνεργάτη του Άγιου Βασίλη;"
Χαμογέλασε αλλά το χαμόγελό της ήταν πικρό.
-"Μπορείς να το πεις κι έτσι."
-"Έχοντας ζήσει κάτι ανάλογο σε καταλαβαίνω."
-"Τέλος πάντων... such is life."
-"Μέχρι στιγμής μετράω έναν, λείπουν πολλοί μέχρι το Θεός φυλάξοι!"
-"Χιχιχι, στο μεταπτυχιακό μου στην Αγγλία ξεσάλωσα. Δε το φόρτωσα στον κόκορα αλλά γνώρισα αρκετούς."
-"Σε δύο χρόνια βρε θηρίο;"
-"Κάπως έπρεπε να βγάλω τα σπασμένα!"
-"Με Άγγλους μωρέ;"
-"Με διάφορες εθνικότητες!"
-"Αμ εσύ είσαι κυριολεκτικά της Διεθνούς!"
-"Χιχιχι ναι ναι!"
Δε μιλήσαμε για λίγη ώρα.
-"Τι άλλα αμαρτωλά μυστικά κουβαλάς;"
-"Χμμμ... Αν εξαιρέσεις ότι είμαι σαδιστής δε νομίζω ότι έχω άλλους σκελετούς στη ντουλάπα."
-"Σαδιστής;"
-"Ναι."
-"Δηλαδή;"
-"Τι δηλαδή; Μου αρέσει να προκαλώ πόνο."
-"Γιατί σ' αρέσει;"
-"Εσένα γιατί σου αρέσει ο χορός;"
-"Δεν είναι το ίδιο!"
-"Το ίδιο ακριβώς είναι."
-"Εμένα ο χορός με διεγείρει, με χαλαρώνει."
-"Ε, εμένα με διεγείρει να προκαλώ πόνο και δυσφορία."
-"Ώπα! Σε φτιάχνει σεξουαλικά αυτό το πράγμα;"
-"Όχι, δεν με φτιάχνει σεξουαλικά. Δεν ξέρω πως να στο πω... Έχεις τύχει να ακούσεις μια άρια και να ανατριχιάσεις; Κάπως έτσι."
-"Δεν σε επικρίνω... ομολογώ ότι προηγουμένως που σε νύχιασα στην πλάτη, μου άρεσε."
-"Δεν σε κάνει σαδίστρια αυτό."
-"Όχι, δεν εννοώ αυτό. Εννοώ ότι παρόλο που μου ακούστηκε κάπως όταν μου το μπουμπούνισες στην πραγματικότητα βίωσα κάτι ανάλογο χωρίς καν να το σκεφτώ."
-"Το δικό μου πάει κάμποσο βαθύτερα."
-"Πόσο;"
-"Ειλικρινά; Δεν ξέρω και δεν θέλω να μάθω πόσο, μου αρκεί η τρομάρα μου όταν νιώθω την ύπαρξη αυτής της τρύπας και όπως σου είπα και το πρωί είμαι προσεκτικά περιπετειώδης."
-"Έχεις πάει σε ψυχολόγο;"
-"Όχι."
-"Γιατί;"
-"Γιατί νομίζω πως γνωρίζω το γιατί."
-"Για πε!"
-"Δεν είναι της παρούσης."
-"Σεβαστό. Αλλά μη νομίζεις ότι θα μου ξεφύγεις μπουρζουά γιδοβοσκέ!" απάντησε σοβαρά και ταυτόχρονα ανάλαφρα.
-"Ξέρεις κάτι Α;"
-"Τι;"
-"Νομίζω ότι δε θέλω να σου ξεφύγω" της είπα κοιτώντας την στα μάτια.
Και τότε ξάπλωσε δίπλα και μου άνοιξε την αγκαλιά της και χωρίς να χάσω χρόνο χώθηκα μέσα της.
Ήταν λυτρωτικά υπέροχο. Ένιωθα απίστευτη ηρεμία και για άνθρωπο που έχει πολύ δύσκολα τα συναισθήματα μια αδιόρατη και ταυτόχρονα τόσο απτή αίσθηση συντροφικότητας...
Η Α. με χάιδευε απαλά στο κεφάλι κι εγώ είχα κουρνιάσει στην αγκαλιά της νιώθοντας για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια την καρδιά μου να σκιρτά πραγματικά.
Καθίσαμε απολαμβάνοντας τη σιωπή για αρκετή ώρα αλλά πλέον είχε πάει 20:30 και κάποια στιγμή η Α. θα έπρεπε να φύγει. Θα μου έλειπε το στρουμφάκι και η συνειδητοποίηση αυτή με χαροποίησε και ταυτόχρονα με τρόμαξε.
Carpe diem yada yada yada.
-"Θες να κάνουμε παρέα ντουζάκι;"
-"Αμέ" απάντησε ενθουσιωδώς και όταν σηκώθηκα με ακολούθησε στο μπάνιο. Γδυθήκαμε και οι δύο τελείως και άνοιξα το νερό. Ως κοριτσάκι ήθελε πιο καυτό νερό αλλά το εν λόγω αγοράκι καθότι δεν ήταν hell spawn όπως η αφεντιά της δεν το άντεχε οπότε συμβιβαστήκαμε σε κάτι που η Α. θεωρούσε χλιαρό κι εγώ αρκετά καυτό ώστε να δαγκώνομαι.
Έβαλα στο χέρι μου shampoo και την έλουσα απαλά και μετά έβαλα στο χέρι αφρόλουτρο και την χάιδεψα απλώνοντάς το σε όλο της το κορμί. Μπροστά της δεν της έβαλα δάχτυλο γιατί δε νομίζω ότι το ανδρικό μου αφρόλουτρο-σαμπουάν-απορρυπαντικό πιάτων-παρασιτοκτόνο-καθαριστικό αυτοκινήτου έκανε για την ευαίσθητη χλωρίδα της περιοχής. Αλλά πίσω όμως... χιχι, πίσω έβαλα δάχτυλο και το έβαλα και βαθιά χωρίς να υπάρξει καμία αρνητική αντίδραση.
Μου το ανταπέδωσε το κάθαρμα, και αν και δεν το έβαλε το δάχτυλό της τόσο βαθιά όσο εγώ, το έβαλε ωστόσο και μ' έκανε να βελάξω από το ασυνήθιστο συναίσθημα που είχα να νιώσω από τα 16 μου. Η Α. μου έβγαλε τη γλώσσα κοροϊδευτικά...
Και μετά γονάτισε μπροστά μου και μου έκανε το τσιμπούκι της ζωής μου!
-"Λατρεύω τον ενθουσιασμό σου!" της είπα και της έσκασα ένα βαθύ γλωσσόφιλο χουφτώνοντάς της τον κώλο και με τα δύο χέρια.
-"Αυτό θα σού 'λειπε νά 'χεις και παράπονο!"
-"Απαπα, να πέσει φωτιά να με κάψει!"
Άνοιξα το νερό και ξεπλυθήκαμε. Βγήκα έξω και έπιασα το κατοχυρωμένο πλέον μπουρνούζι της και την πετσέτα για να σκουπίσει τα μαλλιά της και της τα έδωσα. Φόρεσα και το δικό μου σκουπίζοντας το δικό μου μαλλί με την κουκούλα του.
Βγήκα έξω από το μπάνιο και σε λίγο άκουσα το σεσουάρ να δουλεύει. Έβαλα μια φόρμα και ένα μπλουζάκι και πήγα στο σαλόνι και πήρα το φόρεμά της που είχα απλώσει προσεκτικά σε μια πολυθρόνα για να μην τσαλακωθεί και τα πήγα στο δωμάτιό μου πού ήταν πιο ζεστά για να ντυθεί εκεί. Το κιλοτάκι της ήταν στο κρεββάτι αλλά το σουτιέν της δεν το βρήκα.
Βγήκε από το μπάνιο και ήρθε στο δωμάτιο.
-"Α, έφερες τα ρούχα μου; Σ' ευχαριστώ."
-"Δεν βρήκα το σουτιέν σου, δεν ήταν στο σαλόνι."
-"Στο κεφάλι της πολυθρόνας ήταν, δίπλα από το φόρεμα."
Πήγα μέσα και διαπίστωσα ότι απλά είχε πέσει κάτω. Γύρισα στο δωμάτιο και της το έδωσα και την παρακολούθησα αμίλητος να ντύνεται.
-"Τι με θωρείς ακίνητος, που τρέχει ο λογισμός σου;" με ρώτησε πειραχτικά και συνέχισε "Βιάζεσαι να με ξεφορτωθείς, Μ;"
-"Ακριβώς το αντίθετο" παραδέχτηκα ειλικρινά. "Μακάρι να μπορούσες να μείνεις εδώ σήμερα."
-"Τι καλόοοος" μου είπε χαμογελώντας.
Την κατέβασα μέχρι το αυτοκίνητό της και περνώντας δίπλα από το δικό μου το άνοιξα και πήρα από μέσα το παρατημένο από προχθές σουτιέν της που αντί να πέσει σε κάποιο κενό ήταν θέα πρώτη μούρη στο πίσω κάθισμα.
Η Α. ήταν έξω από το αυτοκίνητό της και με περίμενε. Της το έδωσα και βιαστικά άνοιξε την πόρτα και το έβαλε μέσα. Μετά γύρισε και με τράβηξε πάνω της και με φίλησε. Μετά με άφησε και μπήκε στο αυτοκίνητό της.
-"Όταν φτάσεις σπίτι σου και πριν καν πας να φας ξύλο από τη μάνα σου να με πάρεις τηλέφωνο."
Έβαλε τα γέλια.
-"Deal!" μου είπε χαμογελώντας ακόμα και έβαλε μπρος, έκανε όπισθεν και βγήκε από το πάρκινγκ. Την παρακολούθησα μέχρι που το αυτοκίνητό της χάθηκε στη στροφή.
Αναστέναξα και γύρισα να ανέβω στο σπίτι. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου έχω μέσα μου ένα κενό, το να μην αισθάνομαι τίποτα σε σχέση με τους ανθρώπους γύρω μου είναι το προσωπικό μου πικρό modus vivendi.
Αυτή τη φορά το κενό είχε απτή έκφανση. Δεν ήταν απλά μια απουσία αισθήματος. Ήταν μια απτή αίσθηση απουσίας.
Δεν είχαν περάσει ούτε δύο λεπτά και η Α. μου έλειπε ήδη.
Δεν είχα όρεξη ούτε να ανοίξω τον υπολογιστή, ούτε να διαβάσω, ούτε τίποτα. Δε με χώραγε ο τόπος.
Θυμήθηκα την Κ. αλλά ούτε καν για εκείνη δεν είχα νιώσει τόσο έντονα τόσο γρήγορα. Και μετά θυμήθηκα πως ένιωσα όταν με παράτησε.
Η ταβανοθεραπεία κράτησε μέχρι που με διέκοψε ο ήχος του κινητού μου, ήταν η Α.
-"Έφτασα μπαμπά!" μου είπε πειρακτικά.
-"Μπαμπακόσπορος!"
-"Χμμ... δε μπορώ να μιλήσω τώρα γιατί έχω τη μάνα μου που με αγριοκοιτάει."
-"Ωχ ωχ, πολλή και καλή σου τύχη!"
-"Θα σε πάρω αργότερα... αν δε μ' έχει πνίξει δηλαδή" μου είπε γελώντας.
-"Φιλιά καρδούλα μου" της είπα πριν προλάβω να το σκεφτώ.
-"Φιλιά μωρό μου" είπε στέλνοντας φιλάκια στο τηλέφωνο, κάνοντας την καρδιά μου να χοροπηδήσει.
ΝΑ ΧΟΡΟΠΗΔΗΣΕΙ!
Ήταν τόσο απρόσμενο, τόσο υπέροχο, τόσο τρομαχτικό που μου έκοψε σχεδόν την ανάσα.
Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΧΟΡΟΠΗΔΟΥΣΕ! Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΧΟΡΟΠΗΔΟΥΣΕ!
Κοίταγα το κενό χαμογελώντας σαν ηλίθιος μέχρι που καμιά ώρα μετά χτύπησε πάλι το τηλέφωνο.
-"Με ξέσκισε ο Ντε Τορκεμάδα" άκουσα αντί προλόγου.
-"Χαχαχα, θα ήθελα να είμαι μύγα στο δωμάτιό σου!" της είπα.
-"Φυσικά το πρόβλημά της δεν ήταν ότι δεν ήξερε για σένα..."
-"Αλλά γιατί της έκοψες τη χολή" τη διέκοψα.
-"Ναι μωρέ, έχει τα δίκια της."
-"Φυσικά και τα έχει. Τι άλλα είπατε;"
-"Ε με ρώτησε για σένα, ποιος είσαι, τι καπνό φουμάρεις... τα γνωστά."
-"Μια χαρά παιδί μαμά, εντάξει είναι σαδιστής και το παίζει σε δύο ταμπλό και του αρέσουν οι παρτούζες αλλά κατά τα άλλα μια χαρά..." της είπα πειρακτικά.
-"Χαχαχα αυτές τις λεπτομέρειες τις παρέλειψα και στο τέλος-τέλος δεν την αφορούν. Εμένα μου κάνεις όπως είσαι αν και θα σε προτιμούσα λιγότερο διαλυόμενο."
-"Γι αυτό προσοχή στα αεροπλανικά. Τι άλλα είπατε;"
-"Τι άλλα να πούμε; Της είπα ότι είσαι πολύ πρόσφατος αν και σοφά ποιώντας παρέλειψα το πόσο, ε αυτά."
-"Μάλιστα μάλιστα!"
-"Πάντως να ξέρεις σε συμπάθησε! Της έκανε εντύπωση και που απάντησες το τηλέφωνο και που έδωσες τα στοιχεία σου και που γενικά έκανες ό,τι χρειαζόταν για να την καθησυχάσεις."
-"Της είπες πόσα χρόνια μεγαλύτερός σου είμαι;"
-"Ναι, ούτε κι αυτό της έκανε εντύπωση. Με τον πατέρα μου έχουν 17 χρόνια διαφορά οπότε τι θα έλεγε;"
-"Σοβαρά;"
-"Σοβαρότατα. Η αλήθεια είναι για να κάνουμε και λίγο ενδοοικογενειακό κουτσομπολιό ότι εγώ σε αντίθεση με την αδερφή μου ήμουν ατύχημα. Με έκανε μικρή, στα 20 της."
-"Ευτύχημα" τη διόρθωσα.
-"Χαχα τώρα ναι. Τότε όχι."
Μιλούσαμε πολλή ώρα στο τηλέφωνο και μου άρεσε που μου ανοίχτηκε τόσο πολύ. Το ότι ένας άνθρωπος φύσει επιφυλακτικός όσο εκείνη άνοιξε την καρδιά της έλεγε τόνους για το πως με βλέπει. Μιλούσαμε σχεδόν μέχρι τα μεσάνυχτα αλλά είχαμε και το όχι τόσο ευχάριστο πρωινό ξύπνημα που θα το ακολουθούσε μια εξίσου πρωινή συνάντηση με τους όπου φυσάει business οπότε προς μεγάλη μας στεναχώρια έπρεπε να κλείσουμε. Την καληνύχτισα και προσπάθησα να πέσω για ύπνο αλλά ένιωθα τόση ευχάριστη υπερένταση που ο πούστης άργησε να με πάρει.
Ωραία, θα είμαι το πρωί σαν ξενυχτισμένο κοτόπουλο.
Με τα πολλά έπεσε ο γενικός, ομολογώ ότι η αναδρομή στις σημειώσεις της Παρασκευής βοήθησε τα μάλα, αλλά το πρωί που χτύπησε το ξυπνητήρι το μόνο που με έκανε να θέλω να σηκωθώ ήταν ότι στο γραφείο θα έβλεπα τον άσπρο σίφουνα.
-"Ω, την αγαπητή! Χρόνια και ζαμάνια, από την Παρασκευή είχα να σε δω!"
-"Σε τρώω στη μάπα όλη την εβδομάδα, δε χρειάζεται να κολλήσουμε και ψείρες" απάντησε στον ίδιο τόνο.
-"Ψείρες; Από εμένα; Που κάθε Πάσχα μπαίνω στο μπάνιο και καμιά φορά ανοίγω και τη βρύση;"
-"Πίφιιιιιιιιιιιιιι" έκανε.
Ο κυλικειάρχης μας κοίταγε καλά-καλά.
-"Καλά ρε Α., πας να βγάλεις άκρη με το Μ.;"
-"Έχω χάσει πάσα ελπίδα, τον αφήνω να μιλάει μόνος του!"
-"Σας ακούω!" τους είπα.
-"Για να τα ακούσεις το λέμε" απάντησε ο κυλικειάρχης.
-"Ρε δεν αφήνεις το κουτσομπολιό να φτιάξεις κανένα καφέ πού ήρθα κόντρα ξυρισμένος και έχω βάλει μούσια να σε περιμένω;"
-"Με τι πελάτες έχω μπλέξει, Θεέ μου" έκανε και καλά απελπισμένος.
Ναι, το πρωινό πινγκ-πονγκ με τον κυλικειάρχη είναι και αυτό αγαπημένη συνήθεια και γι αυτό δεν τον αλλάζω παρά το γεγονός ότι σε άλλους ορόφους έχει κυλικεία με καλύτερο καφέ.
Πήρε τον καφέ της και έκανε να φύγει.
-"Στρουμφάκι, έχουμε το F.S.D στις 10:00, μην την κοπανίσεις πάλι!"
-"Εγώ ρε ουτιδανέ; Εσύ εξαφανίστηκες την Τετάρτη και μου τους φόρτωσες στη μάπα!"
-"Είπαμε, ανωτέρα βία!"
-"Μωρέ ας μην έταζες σουβλάκι και θα σού 'λεγα εγώ!"
-"Λύσσαξες, είπαμε θα στο κεράσω το σουβλάκι."
-"Να το δω και να μην το πιστέψω!"
-"Δεν αφήνεις τα γκομενίσματα να πας στο γραφείο σου να κάνεις και καμιά δουλειά;"
-"Άγγελε;" είπε απευθυνόμενη στον κυλικειάρχη "ρίξ' του δηλητήριο στον καφέ να ησυχάσουμε."
-"Κακό σκυλί ψόφο δεν έχει" απάντησε εκείνος.
-"Όσο ζούμε ελπίζουμε" απάντησε η Α. και άφησε τα λεφτά του καφέ της στον πάγκο, έκανε μεταβολή και έφυγε.
Βρεθήκαμε σχεδόν μια ώρα μετά στο meeting room στο οποίο είχα προγραμματίσει τη συνάντηση. Μόνο οι δυο μας ήμασταν στην ώρα μας οπότε το meeting room ήταν άδειο.
-"Επιτέλους μόνοι!" της είπα.
-"Είχες δεν είχες πάλι με ξεμονάχιασες!"
-"Ναι αλλά εδώ δε λέει να ξεχάσεις κανένα σουτιέν πάλι!"
-"Μη μου το θυμίζεις αυτό! Ελπίζω να μην το είδαν οι δικοί σου."
-"Πώς κοιμήθηκες;" τη ρώτησα αλλάζοντας κουβέντα.
-"Σαν τούβλο. Εσύ;"
-"Εμένα άργησε να με πάρει ο ύπνος είναι η αλήθεια και το πρωί το σκέφτηκα πολύ σοβαρά να μην έρθω αλλά επειδή υπολόγισα ότι θα μ' έπνιγες με τα ίδια μου τα άντερα και δεδομένου ότι πλέον ξέρεις που μένω, έκανα την ανάγκη φιλοτιμία."
-"Σου αναγνωρίζω ότι έχεις έντονα ανεπτυγμένο το ένστικτο της αυτοσυντήρησης."
-"Θα σε ρώταγα αν διάβασες τις σημειώσεις που κάναμε την Παρασκευή..."
-"Πως αμέ; Όσο εσύ!"
-"Έλα όμως που εγώ τις διάβασα;"
-"Πότε μωρέ;"
-"Να είναι καλά οι χθεσινές αϋπνίες."
-"Άχου το μωρέ δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Σού έλειπα;" με ρώτησε πειραχτικά.
-"Ναι" της απάντησα ορθά-κοφτά και ειλικρινά.
Χαμογέλασε και φώτισε το πρόσωπό της αλλά πριν προλάβει να πει κάτι άνοιξε η πόρτα και μπήκε ο πρώτος πελάτης.
-"Καλημέρα Α. Καλημέρα Γ."
-"Καλημέρα Χ." είπαμε και οι δύο.
-"Με πήρε ο Ν." είπε ο Χ. "και μόλις πάρκαρε. Σε λίγο θα ανέβει."
-"Η Π;" τον ρώτησα.
-"Δεν ξέρω, δεν έχω μιλήσει μαζί της αλλά φαντάζομαι κι αυτή θα έρχεται."
Δεν μιλήσαμε άλλο, ο καθένας ασχολούνταν με το κινητό του, μέχρι που ήρθαν ένας-ένας οι υπόλοιποι και ξεκινήσαμε.
Η εβδομάδα κύλισε αργά αλλά έξω από το γραφείο -δεν βοηθούσαν ούτε τα ωράρια ούτε η μεταξύ μας απόσταση- δεν τα λέγαμε αν εξαιρέσεις το καθιερωμένο πλέον βραδινό skype.
Την Πέμπτη το βράδυ στο skype της έκανα ανήθικη πρόταση.
-"Α... έχω μια ιδέα."
-"Για πε..."
-"Τι λες αύριο το πρωί να πάρεις μαζί σου μια-δυο αλλαξιές ρούχα και καμιά πιτζάμα και να περάσουμε το Σ/Κ στο σπίτι μου;"
-"Ναιιιιιιιιιιιιιιιιιι" απάντησε ενθουσιασμένα!
-"Παρά το γεγονός ότι σε βλέπω κάθε μέρα το πρωί μου έχεις λείψει άτιμο στρουμφάκι."
-"Κι εμένα γερο-μπισμπίκη μου."
Η Παρασκευή φάνηκε πραγματικά ατελείωτη.
Στις 18:00 της έστειλα μήνυμα ότι θα φύγω. Εκείνη είχε λίγη δουλίτσα ακόμα οπότε θα έφευγε λίγο αργότερα. Πήγα σπίτι και άναψα το θερμοσίφωνα αλλά δεν μπήκα μέσα, ήθελα να την περιμένω να μπούμε μαζί.
Η Α. κατά τα φαινόμενα ξεπέταξε γρήγορα ό,τι δουλειά είχε να κάνει οπότε ούτε μισή ώρα αργότερα χτύπησε το τηλέφωνό μου, ήταν από κάτω.
Κατέβηκα στα γρήγορα και πήγα στο αυτοκίνητό της. Είχε ένα μικρό σακβουαγιάζ στο οποίο είχε τα πράγματά της, το πήρα στο αριστερό χέρι και την πήρα αλά μπρατσέτα με το δεξί.
Τα σκυλιά μου πλησίασαν επιφυλακτικά. Τη διαβεβαίωσα ότι δεν χρειαζόταν να τα φοβάται και τα άφησε και την μύρισαν και με έντονο κούνημα ουράς έδειξαν αμφότερα την επιδοκιμασία τους. Ανεβήκαμε πάνω και πήγα το σακβουαγιάζ στο δωμάτιο.
-"Έχω ανάψει θερμοσίφωνα αλλά σε περίμενα γιατί το μπάνιο μαζί σου είναι συνταρακτική εμπειρία!"
-"Ναι αλλά να μην είναι κρύο πάλι!"
-"Κρύο λέει! Τι ήθελες μωρέ, να ξεφλουδίσω;"
-"Λίγο μόνο" που είπε παιχνιδιάρικα.
-"Τι θες να παραγγείλουμε;" τη ρώτησα.
-"Πάλι θα παραγγείλουμε ρε αχαΐρευτε; Εσύ δε μαγειρεύεις;"
-"Εγώ μόνο ψήνω αλλά θα το κάνω αύριο αυτό."
-"Έχεις τίποτα στο ψυγείο;"
-"Έχω διάφορα πράγματα, αυτό που μου λείπει είναι γνώσεις μαγειρικής."
-"Αν κάτσεις να μου κάνεις παρέα μπορώ να φτιάξω μια μακαρονάδα στα γρήγορα."
-"Βεβαίως και θα σου κάνω παρέα. Ξέρεις να φτιάχνεις καρμπονάρα;"
-"Έχεις τα υλικά;"
-"Ναι, έχω και μακαρόνια και μανιτάρια και αυγά και μπέικον και κρέμα γάλακτος."
-"Η καρμπονάρα θέλει μόνο κρόκο, πεκορίνο και γκουαντσιάλε."
-"Σοβαρά; Εγώ την ήξερα με αυγό, μπέικον και κρέμα γάλακτος. Δεν τα έχω αυτά που λες."
-"Ούτε κι εγώ μέχρι που τα 'μπλεξα μ' ένα Ιταλό στην Αγγλία."
-"Α, τ' αμαρτωλά σου νιάτα!"
-"Νι! χιχιχι"
-"Μπορείς να την κάνεις με τα υλικά που έχω;"
-"Μωρέ μπορώ αλλά δε θα λέγεται καρμπονάρα."
-"Δεν πα να λέγεται και Βρασίδας; Να τη φάμε θέλουμε όχι να πιάσουμε συζήτηση μαζί της."
-"Okie Dokie!"
-"Πάμε να κάνουμε ένα ντουζάκι πρώτα;"
-"Θα είσαι φρόνιμος ρε;"
-"Εγώ; Εσύ μου ρίχτηκες τις προάλλες στο μπάνιο!"
-"Δικαιολογίες!"
-"Δε σου υπόσχομαι τίποτα!"
-"Τώρα απαντάς σωστά Μ." είπε κλείνοντάς μου το μάτι και μετά τραβώντας με για να με φιλήσει.
Είπαμε, έχουμε και μια μικρή υψομετρική διαφορά.
-"Αχ θα με διαλύσεις κακούργα."
-"Μωρέ τα πόδια σου δε θα μπορείς να πάρεις."
-"Όλο υποσχέσεις είσαι!"
-"Εγώ τις υποσχέσεις μου τις κρατάω!"
Το είπε και το έκανε, το ίδιο βράδυ δε μπορούσα να πάρω τα πόδια μου.
-"Χαχαχα, βρε τρελέ θα διαλυθείς!"
-"Αν είναι να διαλυθώ, αν είναι να διαλυθώ, αν είναι να διαλυθώ θέλω μόνο μαζί σου" της είπα τραγουδιστά.
-"Αχά, βλέπω είσαι της κλασσικής παιδείας!"
-"Στρουμφάκι;"
-"Τι;"
-"Πολύ μιλάς" της είπα και της έκλεισα το στόμα με το στόμα μου.
Η Α. με αγκάλιασε στους ώμους και ανταπέδωσε με το ίδιο πάθος. Όταν σταματήσαμε, δεν τραβήχτηκα, με κρατούσε ακόμα από τους ώμους και τα στόματά μας είχαν ελάχιστη απόσταση μεταξύ τους.
-"Μού 'λειψες" μου είπε βραχνά.
-"Κι εσύ... πολύ."
-"Πολύ πολύ;"
-"Όσο πατάει ο αργεντινόσαυρος στην άμμο!"
-"Ψιτ, δεν πιστεύω αυτός ο αργεντινόσαυρος να ήταν κανένα δείγμα δεινοσαύρου και να με κοροϊδεύεις τόσες μέρες!"
-"Απ' όσο γνωρίζουμε ήταν το μεγαλύτερο σαυρόποδο που πέρασε από τον πλανήτη."
-"Δε βοηθάς."
-"Τους βροντόσαυρους τους έχεις ακουστά;"
-"Ναι!"
-"Ε, οι αργεντινόσαυροι ήταν σχεδόν διπλάσιοι!"
-"Μου αρέσει που μου μιλάς ρομαντικά!"
-"Σουβλάκι, τζατζίκι, διπλό κρεμμύδι" της είπα στον ίδιο τόνο.
-"Είδες τι κάνει ένα σουβλάκι;"
-"Εγώ πάντα τό 'λεγα ότι το μόνο καλύτερο από ένα σουβλάκι είναι ένα δεύτερο σουβλάκι!"
-"Μ. σκάσε και φίλα με."
Χαλάω εγώ χατίρια;
Αυτή τη φορά τη φίλησα ακόμα πιο παθιασμένα. Τη φιλούσα, τη δάγκωνα και ανταπέδιδε με το ίδιο πάθος κρατώντας με σφιχτά πάνω της. Την έφερα προς τα μένα και ρισκάροντας ακόμα μία φορά να μείνω επί τόπου και να χρειάζεται γερανός να με πάρει, τη σήκωσα στην αγκαλιά μου και πήγα παραπατώντας προς το δωμάτιο.
Αφού δεν γκρεμοτσακιστήκαμε, πάλι καλά να λέμε.
Την άφησα στο κρεβάτι και έπεσα από πάνω της, λίγο άτσαλα είναι η αλήθεια, ωστόσο παρά το ξαφνικό πλάκωμα δε με άφησε να κουνηθώ ρούπι. Οι γλώσσες μας πάλευαν μανιασμένα πότε μέσα στο στόμα του ενός πότε στο στόμα του άλλου, μέχρι που σχεδόν μας κόπηκε η ανάσα.
Περίεργο πράγμα. Ενώ μου αρέσει γενικά η ιδέα του φιλιού, στην πράξη το βαριέμαι γρήγορα.
Όχι εδώ, όχι μαζί της.
Γύρισα ανάσκελα και την έφερα από πάνω μου και ήταν η μόνη σύντομη διακοπή στο φιλί. Πάνω από 10-15 λεπτά, ούτε χούφτωμα ούτε τίποτα, μόνο φιλί.
Ρε τι γίνεται, που έλεγε και ένας μεγάλος αστέρας της Παναθηναϊκής δημοσιογραφίας.
Σταματήσαμε κρατώντας πάλι τα στόματα μας σε απόσταση αναπνοής.
-"Όντως σου έλειψα" μου είπα παιχνιδιάρικα.
-"Να μη σώσω να δω τον Παναθηναϊκό πρωταθλητή!"
-"Όχι τον Ολυμπιακό;"
-"Όχι, πραγματικά μου έλειψες."
-"Άχου το μωρέ!"
Δεν απάντησα. Κατέβηκε από πάνω μου και ξάπλωσε δίπλα μου.
-"Μια δεκάρα για τη σκέψη σου" μου είπε.
-"Δεν σκέφτομαι κάτι ιδιαίτερο, απολαμβάνω τις στιγμές."
-"Δεν φαντάζεσαι πόσο πολύτιμες είναι."
-"Τι λες, πάμε για μπανάκι, μανάκι;"
-"Θα είσαι φρόνιμος;"
-"Είπαμε, δεν υπόσχομαι τίποτα!"
Αντί απάντησης με άρπαξε πάλι και με φίλησε.
Αυτή τη φορά είχε ψαχούλεμα! Άλλωστε για μπάνιο θα πηγαίναμε, να μη βγάλουμε κανένα ρούχο; Τη βοήθησα να βγάλει το πουκάμισο, το σουτιέν ανέλαβα να το βγάλω μόνος μου, έχουμε κι εμείς τα χούγια μας!
-"Boobieeeeeeees!" φώναξα ενθουσιασμένος και η Α. έβαλε τα γέλια τα οποία της κόπηκαν όταν όρμισα, κομμάτι βάναυσα είναι η αλήθεια, στα στήθη της.
-"Σιγά λυσσάρη!"
-"Μμμνμνμνν" είπα καθώς το στόμα μου ήταν απασχολημένο με τις ρώγες της.
-"Άοουυυ, σιγά βρε!"
-"Δε σ' ακούω έχω καρότα στ' αφτιά" της είπα και ρίχτηκα ξανά στις ρώγες της με μεγαλύτερο ακόμα ενθουσιασμό.
-"Λύσσααααααχχχχ"
Δε με σταμάτησε όμως! I got the cue!
Κατέβασα το χέρι μου προς τα κάτω και της ξεκούμπωσα το παντελόνι και προσπάθησα να της το κατεβάσω με το ένα χέρι με μέτρια αποτελέσματα. Ευτυχώς η Α. αποφάσισε να βοηθήσει και ανασηκώθηκε ελαφρώς ώστε να με διευκολύνει. Άφησα το στήθος της και της έβγαλα τελείως το παντελόνι. Μετά όρμισα ανάμεσα στα πόδια της και άρχισα να φυσάω πάνω στο κιλοτάκι της. Τη δάγκωσα ελαφρά, πάνω από το ύφασμα, και συνέχισα να τη φυσάω και να τη χουχουλιάζω κάνοντάς την πύραυλο. Η Α. με είχε πιάσει από το κεφάλι και με πίεζε πάνω της, άλλο που δεν ήθελα! Προσπάθησα να της κατεβάσω το κιλοτάκι με δόντια αλλά τελικά αυτό αποδείχτηκε αξιοσημείωτα πιο δύσκολο απ' όσο φαίνεται στις τσόντες οπότε στο τέλος το κατέβασα με το χέρι και όρμισα στο γυμνό μουνάκι της. Η γυναικεία μυρωδιά της με τρέλανε ακόμα περισσότερο και ρίχτηκα με ακόμα μεγαλύτερο ενθουσιασμό στο έργο μου.
Την έπαιζα με τη γλώσσα αλλά αυτή τη φορά ακολούθησε και δάχτυλο. Και μετά και δεύτερο δάχτυλο, στην πίσω πόρτα της. Η Α. φυσούσε και ξεφυσούσε από την καύλα αλλά τα δάχτυλά μου κουράστηκαν, δε βόλευε και πάρα πολύ οπότε επικεντρώθηκα στην κλειτορίδα της με τη γλώσσα μου, βάζοντας εναλλάξ -και προσέχοντας ποιο πάει που- δάχτυλο μπροστά και πίσω της.
Το πέος μου κόντευε να σπάσει. Σταμάτησα για λίγο και έβγαλα το παντελόνι και το μποξεράκι και τα πέταξα και μετά επέστρεψα στο μουνάκι της. Δεν την άφηνα να τελειώσει, όποτε την ένιωθα να πλησιάζει έκοβα το ρυθμό μου και όταν ηρεμούσε για λίγο ξανάρχιζα, την έκανα να χάσει τα μυαλά της.
-"Σε θέλω. Σε θέλω" μου είπε κάποια στιγμή.
-"Με θέλεις πολύ μωρό μου;" τη ρώτησα συνεχίζοντας το παιχνίδι.
-"Ναι... ναι... πολύ!"
-"Που με θέλεις μωρό μου;"
-"Μέσα μου! Μέσα μου!"
Σταμάτησα για ελάχιστα δευτερόλεπτα, ίσα με το να βγάλω ένα πακέτο προφυλακτικά από το συρτάρι του κομοδίνου, να το ανοίξω, να βγάλω ένα και να το φορέσω βιαστικά. Το φόρεσα και επέστρεψα στο γλύψιμο, φτάνοντάς την ακόμα μία φορά λίγο πριν τελειώσει και κόβοντάς την πάλι.
Πρώτα σου βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι, που λένε.
Ανέβηκα προς τα πάνω της και τη φίλησα στο στόμα.
-"Με θέλεις μωρό μου;"
-"Ναι! Σε θέλω! Θέλω να με πάρεις."
Το είπα και πριν: χαλάω εγώ χατίρια;
Ακούμπησα το πέος μου στην είσοδό της και το έτριψα στην κλειτορίδα της για λίγη ώρα και το δάγκωμα που μου έκανε στο σαγόνι μου έδειξε όταν αν δεν έμπαινα αμέσως μέσα της θα κινδύνευε η σωματική μου ακεραιότητα!
Μπήκα για πρώτη φορά μέσα της και καρφώθηκα όλος και έμεινα ακίνητος απολαμβάνοντας τόσο την κραυγή της, όσο και το πρόσωπό της. Είχε σφαλιστά κλειστά τα μάτια, είχε δαγκώσει τα χείλη της και με τα χέρια της με είχε αγκαλιάσει σφιχτά και με έφερνε προς το μέρος της.
Άρχισα να κινούμαι σιγά-σιγά όχι μόνο για να το απολαύσει αλλά ήμουν κι εγώ τόσο καυλωμένος που ένιωθα ότι δεν θα αντέξω ούτε μερικά δευτερόλεπτα. Προσπάθησα να επιταχύνω αλλά ένιωθα το τέλος τόσο κοντά ώστε σταμάτησα και πάλι. Τραβήχτηκα έξω και ξαναμπήκα. Καρφώθηκα όλος μέσα της, ξανά και ξανά και ξανά. Η Α. έβγαζε αναφιλητά, οι ρώγες τις είχαν πετρώσει και ήταν τρομερά ευαίσθητες οπότε όποτε τις φιλούσα το έκανα πολύ απαλά.
Αυτό κράτησε κάμποση ώρα και άρχισα πάλι να κινούμαι. Πιο γρήγορα και πιο γρήγορα και όλο πιο γρήγορα. Όλως παραδόξως και παρά το γεγονός ότι ένιωθα ότι είμαι συνεχώς μία τρίχα από το να τελειώσω, κατάφερα να διατηρήσω αυτό το ρυθμό πάνω από ένα πεντάλεπτο. Η Α. σπαρταρούσε από κάτω μου και τα βογγητά της έδειχναν ότι είναι και αυτή κοντά στο τέλος.
Σε εκείνο το σημείο το έχασα κι εγώ τελείως, έγινα ξέφρενος, βγαίνοντας κάθε φορά έξω και καρφώνοντάς τον όλο μέσα της αλλά δεν άντεξα πάνω από ένα λεπτό μέχρι που ένιωσα την έκρηξη και κοκάλωσα τελειώνοντας μέσα της.
Δηλαδή μέσα στο προφυλακτικό αλλά you got the idea!
Έμεινα για λίγο μέσα της, φιλώντας την, μέχρι που τον ένιωσα να μαλακώνει οπότε αργά και προσεκτικά -μην πάθουμε και καμιά λαχτάρα!- τραβήχτηκα έξω.
Έπεσα ξέπνοος πλάι της και διαπίστωσα ότι δεν ήμουν ο μόνος που προσπαθούσε να βρει την ανάσα του. Γύρισα στο πλάι και την κοίταξα χαμογελώντας. Η Α. ήταν ακόμα ξαπλωμένη ανάσκελα με κλειστά τα μάτια.
-"Ground control to Major Tom?"
-"This is Major Tom to ground control, I'm stepping through the door." μου τραγούδησε πίσω και η Α. έχει υπέροχη φωνή! Γύρισε μπρούμυτα και κάθισε πάνω στα χέρια της. Κοίταξα το σμιλευτό της κωλαράκι και ξεροκατάπια.
-"Δεύτερο γύρο; Ακόμα δεν τελειώσαμε τον πρώτο ρε λυσσάρα;" της είπα πειράζοντάς την αλλά η Α. δε χαρίζει κάστανα.
-"Εγώ στο είπα ότι μετά δε θα μπορείς να πάρεις τα πόδια σου."
-"Ότι το είπες, το είπες!"
-"Μικρούλα ήθελες γερο-μπισμπίκη!"
-"Πάμε να κάνουμε το ντουζάκι μας και μετά σου δείχνω πόσα απίδια χωράει ο σάκος!"
-"Να το δω και να μη το πιστέψω!"
-"Έλα, σήκω!"
Σηκωθήκαμε και οι δύο και μπήκαμε στο μπάνιο. Άνοιξα το νερό και το άφησα να τρέξει για λίγο. Εμένα μου φάνηκε μια χαρά αλλά η Α. με αγριοκοίταξε οπότε ξεροκαταπίνοντας ανέβασα λίγο το ζεστό. Νέο αγριοκοίταγμα το οποίο το ακολούθησε και νέο ανέβασμα. Μπήκα σφίγγοντας τα δόντια κάτω από το νερό νιώθοντας σαν αστακός που κάνει γνωριμία με την κατσαρόλα. Η Α. μπήκε και δήλωσε ότι η θερμοκρασία ήταν απλά υποφερτή.
Να πω ότι το ευχαριστήθηκα θα ήταν ψέμα, ένιωθα σαν ψητό κατσαρόλας. Η Α. από την άλλη δεν τραβούσε τέτοια ζόρια. Κλαψουρίζοντας σχεδόν την παρακάλεσα να το χαμηλώσουμε λίγο και βλέποντας ότι πραγματικά υπέφερα έδωσε τη συγκατάθεσή της. Άρχισα να χαλαρώνω όταν σταμάτησα να νιώθω ότι έχω κάνει μακροβούτι στην Αίτνα. Αυτή τη φορά η Α. είχε φροντίσει και είχε κουβαλήσει μαζί της τρία τέσσερα μπουκαλάκια με διάφορα συμπράγκαλα τα οποία έβαλε στο ράφι της καμπίνας κάνοντας έξωση στα δικά μου.
Αυτό θα πει "σαν στο σπίτι της"
Άλλες εποχές θα τα είχα πάρει στο κρανίο. Αυτή τη φορά ένιωσα ένα ευχάριστο τσίμπημα στην καρδιά μου.
Σαπουνιστήκαμε ο καθένας με τα δικά του τζιτζιμάτζαλα και όταν τελειώσαμε βγήκα έξω και τις έδωσα πετσέτα και το μπουρνούζι της. Δηλαδή ένα παλιό δικό μου ήταν, αλλά είχα σταματήσει να το θεωρώ δικό μου από την προηγούμενη Κυριακή. Της έδωσα και την πετσέτα των μαλλιών και εγώ πάλι κατέφυγα στην κουκούλα του μπουρνουζιού μου για να στεγνώσω τα δικά μου.
Και μετά θυμήθηκα ότι είχα κατεβάσει το πιστολάκι πάλι κάτω στη μάνα μου. Φύσηξα, ξεφύσησα, ντύθηκα στα γρήγορα με μια φόρμα και μια μπλούζα κατεβαίνοντας κάτω να κάνω εκ νέου απαλλοτρίωση και για δεύτερη συνεχόμενη φορά η τύχη με βοήθησε καθώς η μητέρα μου δεν είχε επιστρέψει ακόμα.
Ανέβηκα στα γρήγορα και της το έδωσα και πήγα και ξάπλωσα στο δωμάτιο. Όταν στέγνωσε τα μαλλιά της φορώντας το μπουρνούζι ήρθε στο δωμάτιο και κίνησε προς το σακ βουαγιάζ της για να βγάλει νέα εσώρουχα.
-"Μη ντυθείς, έλα να ξαπλώσουμε κάτω από το πάπλωμα"
-"Αφού εσύ είσαι ντυμένος."
-"Θα γδυθώ ξανά."
Έβγαλε το μπουρνούζι και ξάπλωσε γυμνή δίπλα μου. Γυμνός κι εγώ την πήρα στην αγκαλιά μου και την κράτησα σφιχτά με τα κορμιά μας να ζεσταίνουν το ένα το άλλο.
-"Να δω πότε θα φτιάξουμε αυτή τη μακαρονάδα."
-"Γάμα την τη μακαρονάδα" της είπα και της όρμισα για το δεύτερο γύρο.
After all η Α. δεν είναι η μόνη που κρατάει το λόγο της!
Πήγα από εκεί αλλά η Α. ανέβηκε στο κρεββάτι και πήγε στην άλλη μεριά επαναλαμβάνοντας τη χειρονομία.
-"Δε θα σε πιάσω στα χέρια μου ρε;"
-"ΝΙΑ ΝΙΑ ΝΙΑ ΝΙΑ ΝΙΑ!"
-"Αχ θα τη σκίσω" μονολόγησα και ανεβαίνοντας κι εγώ στο κρεββάτι και -με κίνδυνο να μην αφήσω σανίδα για σανίδα- πήγα από τη μεριά της. Η Α. έφυγε γελώντας προς το σαλόνι όπου πήγε και κρύφτηκε πίσω από τον καναπέ.
Έβαλα τα μεγάλα μέσα.
-"Θα έχει πολύ ενδιαφέρον να έρθει η μάνα μου να ζητήσει το σεσουάρ της -γιατί ξέρει ποιος της το έχει βουτήξει- και να μας βρει να κυνηγιόμαστε τσίτσιδοι στο σαλόνι!"
-"Αμάν!"
-"Γι αυτό έλα να φας το ξύλο σου σαν άντρας!"
-"Δεν είμαι άντρας!"
-"Με το ξύλο που θα φας, θα προτιμούσες να είσαι τερμίτης!"
-"Δε σου κάθομαι."
-"Καλώς, θα περιμένουμε εδώ μέχρι να έρθει ο ντελιβεράς."
-"Αυτό είναι εκβιασμός!"
-"Στο έχω ξαναπεί ότι δεν παίζω δίκαια!"
-"Αίσχος!"
-"Such is life που λέει και μια ψυχή!"
-"Αυτό είναι καθαρός εκβιασμός!"
-"ΝΙΑ ΝΙΑ ΝΙΑ ΝΙΑ ΝΙΑ"
-"Θα σε σκίσω" είπε με τη σειρά της και αρχίσαμε το ανάποδο κυνήγι, αυτή τη φορά έτρεχα εγώ και με κυνηγούσε εκείνη.
-"Ρε ποιος κυβερνάει αυτό τον τόπο;" φώναξα κρυμμένος πίσω από την πολυθρόνα.
-"Έλα εδώ ρε να φας το ξύλο σου σαν άντρας!"
-"Κάτσε, με κυνηγάς να φάω το ξύλο μου σαν άντρας που σε εκβιάζω γιατί δεν κάθεσαι να φας εσύ το ξύλο σου σαν άντρας;"
-"Ακριβώς!"
-"Αυτά τα κομμουνιστικά δε θα περάσουν!" φώναξα και άρχισε πάλι το αντίθετο κυνήγι...
...
-"STOP!" φώναξα μετά από -κι εγώ δεν ξέρω πόση- ώρα και πόσες εναλλαγές κυνηγητού. "Πάμε αύριο στα Jumbo να αγοράσουμε nerf guns να παίξουμε πόλεμο;"
-"Γι αυτό σ' αγαπάω" μου είπε.
Ποιος ήρθε;
Η Α. δαγκώθηκε, πραγματικά την είδα που δαγκώθηκε.
Εγώ από την άλλη είχα να νιώσω τόση αμηχανία από την προ-προ-τελευταία φορά που είχα βρεθεί να σε ένα σπίτι καλεσμένος παίζοντας "θάρρος ή αλήθεια", κάμποσα χρόνια πριν.
Μας έσωσε -στην κυριολεξία- ο ντελιβεράς που πήρε τηλέφωνο και είπε ότι ήταν από κάτω.
Πήγα στο δωμάτιο να ντυθώ και η Α. με ακολούθησε ακόμα μαγκωμένη. Κατέβηκα και παρέλαβα τα σουβλάκια. Στο μεταξύ είχε έρθει και η μάνα μου η οποία κοιτάζοντάς με εξεταστικά μου δήλωσε ότι είχε εξαφανιστεί πάλι το σεσουάρ της και αν ήξερα τίποτα.
-"Εχμ... ναι... Το χρειάζεσαι τώρα;"
-"Τώρα όχι, αύριο το πρωί θα το χρειαστώ."
-"Καλά, θα στο κατεβάσω πριν κοιμηθώ."
-"Πάλι παράγγειλες; Και γιατί κατέβηκες με κοντομάνικο, θες να κρυώσεις πάλι;"
Μανάδες!
-"Εσύ να τα βλέπεις που αντί να με αφήσεις να ανέβω πάνω να φάω μου έχεις πιάσει την πάρλα!"
Την άφησα να μουρμουράει για τον αχάριστο κανακάρη της και ανέβηκα στο σπίτι μου.
Αν και έχω τραπεζαρία στο σαλόνι πολύ σπάνια τρώω εκεί καθώς σπανίως κάθομαι στο χώρο, συνήθως τη βγάζω στο δωμάτιό μου ή το γραφείο μου.
Κάνοντας ότι ξέχασα τι παίχτηκε πριν από λίγο τη ρώτησα αν θέλει να δούμε καμιά σειρά, τηλεοπτικό πρόγραμμα δεν υπήρχε διαθέσιμο μιας και δεν είχα κάνει τον κόπο να εγκαταστήσω το εξωτερικό σύστημα κεραίας όντας άνθρωπος που δεν βλέπει καθόλου τηλεόραση.
Η Α. δεν απάντησε, με κοιτούσε ακόμα αμίλητη.
-"Τι έγινε στρουμφάκι, σου έφαγε η ψιψινέλ τη φωνή;" τη ρώτησα προσπαθώντας να αστειευτώ και να χαλαρώσω την ατμόσφαιρα καθώς μέσα μου βάραγαν καμπάνες ότι βαδίζουμε σε πολύ επικίνδυνα μονοπάτια.
Ήταν πράγματι επικίνδυνα τα μονοπάτια στα οποία βαδίζαμε ή ήμουν απλά μια κοτάρα που κάποια τον έβγαλε βίαια από το καβούκι του και έχει χεστεί πάνω του; Και τι δουλειά έχουν οι κότες με τα καβούκια, anyway?
Μαζί της, σε μια εβδομάδα, ένιωθα πράγματα με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα από αυτή που είχα πολλά-πολλά χρόνια πριν με την Κ., που τη θεωρούσα το μόνο πραγματικό μου έρωτα. Δεν λέω, αγάπησα τη μία Χ. -την πρώην γυναίκα μου- και η καρδιά μου ξαναχτύπησε μερικά χρόνια αργότερα για μια άλλη Χ. αλλά σε καμία περίπτωση στο βαθμό που το είχε κάνει με την Κ.
Με την Α. όπως και με την Κ. ένιωθα κενό στην απουσία τους. Δεν ήθελα κανένα alone time. Και όμως ακόμα και με την Κ. δεν το είχα νιώσει αυτό τόσο γρήγορα.
Και τότε συνειδητοποίησα το καρδιοχτύπι μέσα μου. Μπορεί... μπορεί να μην ήταν ακόμα έρωτας, αλλά το έβλεπα να έρχεται κατά πάνω μου ποδοβολώντας σα ρινόκερος.
Και θυμήθηκα το σοφό Κοκοβιό του Στσεντρίν.
Γαία πυρί μιχθήτω.
-"Τι έχεις καρδούλα μου;" τη ρώτησα γλυκά.
-"Εχμ..."
-"Υπάρχουν δύο εκδοχές" της είπα αποφασίζοντας ότι μια ψυχή που ήταν να βγει, ας έβγαινε. "Σου ξέφυγε κάτι και νιώθεις αμηχανία: α) επειδή όντως το αισθάνεσαι και φοβάσαι πως θα το πάρω είτε β) επειδή απλά σου ξέφυγε και φοβάσαι ότι εγώ νιώθω κάτι που δε νιώθεις εσύ και φοβάσαι πως θα το πάρω."
Δε μίλησε.
-"Είναι σωστή η μία από τις δύο εκδοχές; Πες μου απλά αυτό."
-"Ναι" μου φάνηκε πως απάντησε μέσα από τα δόντια της.
-"Α, δεν άκουσα τι είπες."
-"Ναι."
-"Ωραία, αμφότερες οι εκδοχές έχουν ένα κοινό: Φοβάσαι πώς θα πάρω, ότι και αν είναι αυτό που φοβάσαι."
-"Ναι" παραδέχτηκε απρόθυμα.
-"Άρα είτε έτσι είτε γιουβέτσι σε ενδιαφέρει πραγματικά η αντίδρασή μου, είτε γιατί δε θέλεις να με πληγώσεις είτε γιατί φοβάσαι ότι θα πληγωθείς."
Χαμήλωσε το βλέμμα της χωρίς να απαντήσει.
-"Κοίτα με στα μάτια σε παρακαλώ."
Ύψωσε πάλι το βλέμμα της και με κοίταξε.
-"Κοιτάζοντάς σε στα μάτια θα στο πω στα ίσια: Αν είναι να πληγωθεί κάποιος εδώ και τώρα αυτός ο κάποιος ΔΕ θα είσαι εσύ."
"Ωχ" είπα μέσα μου και προετοίμασα τον εαυτό μου για τα χειρότερα αλλά ευτυχώς η Α. διέψευσε τους φόβους μου.
-"Ήμουν τσιμπημένη αρκετό καιρό μαζί σου, Γ... και... και η εβδομάδα που πέρασε..." είπε και κόμπιασε πάλι.
-"Θυμάσαι που σου είπα πριν μια εβδομάδα ότι δε θέλω να σου ξεφύγω; Όσο περνάνε οι μέρες γίνομαι όλο και πιο σίγουρος. Δε θα σου πω ψέμματα, δεν είμαι μάντης, δεν ξέρω το μέλλον, αλλά ειλικρινά ρε Α. είχα πολλά-πολλά χρόνια να περάσω τόσο όμορφα όσο την τελευταία εβδομάδα."
Την ένιωσα να με σφίγγει πάνω της.
-"Βαρέθηκα, κουράστηκα, να κρύβομαι στο καβούκι μου φοβούμενος να ζήσω και πάλι. Και όχι, ούτε με φοβίζει ούτε με τρομάζει ό,τι και αν είναι αυτό που νιώθεις. Και ξέρεις τι; Δε χρειάζεται να πεις τίποτα περισσότερο, ό,τι ήταν να μου δείξεις μου το έδειξες..."
Σταμάτησα.
-"Εις διπλούν" συνέχισα πειρακτικά καθώς το κλίμα είχε παραγίνει σοβαρό για τα γούστα μου.
-"Η επανάληψη είναι η μητέρα της μάθησης" ήταν η μόνη απάντηση που μου έδωσε πριν με βάλει κάτω και μου ορμίσει με το στόμα της στο στόμα μου.
Οι πρώτες δύο φορές ήταν απλό σεξ. Την τρίτη κάναμε έρωτα.
Το αποτέλεσμα ήταν ότι στο τέλος της βραδιάς όντως δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου!
-"Χρουμφίτα;" με είχε ρωτήσει την πρώτη φορά που χρησιμοποίησα το παρατσούκλι.
-"Αφού είσαι χρουμφ όλη την ώρα!" της απάντησα βγάζοντας κοροϊδευτικά τη γλώσσα.
-"Χρουμφ" μου είπε χαμογελώντας.
-"Quod erat demonstradum."
-"Μη με βρίζεις εμένα στα λατινικά" έκανε και καλά αγριεμένη!
-"Αν είναι δυνατόν, με έχεις εμένα για τέτοιον άνθρωπο;"
-"Τέτοιον και χειρότερο!"
-"Με πληγώνjεις" της είπα με προφορά Ελjιζας Καλλjίτση όταν μιλούσε για μικρούς λjιλjιπούτειους καναβαλjιστές που πλjυμμίρισαν το λjιμάνι.
-"Χρουμφ!"
-"Ακριβώς" της είπα χαρίζοντας της ένα πλατύ αθώο -και καλά- χαμόγελο.
Δεν είχαμε περισσότερες επαφές παρά μόνο όταν τη συναντούσα τυχαία στους διαδρόμους ή ερχόταν στο γραφείο για να μιλήσει με τη συνάδελφό μου.
Πολύ την έκανα χάζι.
Τα έφερε όμως ο γιαραμπής ώστε να συνεργαστούμε. Η συνάδελφος έφυγε με άδεια εγκυμοσύνης και κληρονόμησα το project της, λες και δεν είχα αρκετά στην καμπούρα μου. Το business σε αυτό το project ήταν αλλού γι αλλού οπότε το κληρονόμησα ως "ειδικός" στις δύσκολες αποστολές.
Έχω καλό και βαρύ όνομα στην εταιρία που εργάζομαι και είμαι κι εγώ γνωστός τόσο για την αποτελεσματικότητα όσο και για το ταπεραμέντο μου οπότε η αλήθεια είναι ότι πολλοί με έχουν από φόβο και αυτός είναι και ο λόγος που φορτώθηκα το project λίγο πριν κλείσει το functional scope.
Πριν φύγει η συνάδελφος μου παρέδωσε το φάκελο του έργου, δε χρειάστηκε να μου εξηγήσει τα δύσκολα σημεία καθώς το RFP για το έργο της το είχα γράψει εγώ (άλλη χωστική) και φυσικά έχοντάς την απέναντι ήξερα τι ζόρια είχε τραβήξει και σε ποια σημεία.
Όπως και να έχει, βρήκα στον εταιρικό κατάλογο το τηλέφωνο της Α. και την πήρα τηλέφωνο.
-"Παρακαλώ;"
-"Καλημέρα Χρουμφίτα!"
-"Καλημέρα Γ."
-"Το όνειρό σου έγινε πραγματικότητα. Θα έχεις την τιμή και την τύχη να συνεργαστείς μαζί μου. Δοξάστε με!"
-"Το μυαλό σου και μια λίρα!"
-"Μόνο μία;"
-"Άντε δύο γιατί ξέρεις να βρίζεις στα λατινικά."
-"Τσιιιιιιιιιφούταααααααααααααααα."
Έβαλε τα γέλια στο τηλέφωνο
-"Μπορείς σε παρακαλώ να έρθεις στο γραφείο μου να δούμε τι έχουμε μπροστά μας;"
-"Δώσε μου πέντε να πάω να πάρω καφέ και έρχομαι. Εσύ θέλεις;"
-"Ε αφού προσφέρεσαι, γιατί να σου πω όχι; Ένα cappuccino latte, γλυκό και πες τους να βάλουν και εβαπορέ."
-"Jesus F. Christ, μόνο για να το πω αυτό θέλω άλλο ένα πεντάλεπτο."
-"Τι είναι δέκα λεπτά μπροστά στην αιωνιότητα; Τι είναι ο άνθρωπος; Τι είναι η κοινωνία; Είναι δυνατό το ταξίδι στο χρόνο;"
-"Τι λες ρε τρελέ;" με ρώτησε γελώντας
-"9 λεπτά και 50 δευτερόλεπτα, δε σε βλέπω να κινείσαι!"
-"Χρουμφ"
-"Off you go" της είπα και την έκλεισα.
5 λεπτά μετά μπήκε φουριόζα στο γραφείο με δύο καφέδες στο χέρι και ένα τετράδιο στη μασχάλη.
-"Βρε καλώς τη, χρόνια και ζαμάνια, από το πρωί είχα να σε δω"
-"Σού 'λειψα;"
-"Είσαι ένα χόρτο μαγικό, δώσε μου λίγο για να πιω" της είπα αρχίζοντας το γνωστό σύνθημα της 13.
-"Τι λες μωρέ;"
-"Αν σου αρχίσω το <<στις τρούμπας τα υπόγεια με ναύτες και σε όργια>> δεν θα ξεκινήσουμε καλά!"
-"Ο Χριστός και η μάνα του. Τι λες ρε παλαβέ;"
-"Ευχαριστώ για το καφεδάκι, asseyez-vous κατάχαμα."
-"Που μωρέ, στα πόδια σου; Πήγαινε φέρε καμιά καρέκλα, τι ιππότης είσαι;"
-"Αν προσπαθήσω να περάσω καρέκλα θα με πάνε τρεις και ο παππάς τέσσερις, έλα κάτσε στον πάγκο" και της έδειξα τον πάγκο πίσω από τα παράθυρα όπου μέσα τους είναι καλοριφέρ και τα χρησιμοποιούμε σαν προσωρινές καρέκλες σε τέτοιες περιπτώσεις.
-"Είσαι και κωλόγερος, να δω τι άλλο θα μου συμβεί."
Και πού νά 'ξερε.
~.~
"Ή είσαι αλλού γι αλλού ή σου δείχνει σαφώς συμπάθεια" είπα στον εαυτό μου κατά τη βραδινή ενδοσκόπηση.
Μαζί μου ήταν πάντα ήρεμη, γελούσε με τα αστεία μου, με άγγιζε διακριτικά, με κοίταγε στα μάτια και γενικά έδειχνε όλα τα σημάδια που δείχνει μια γυναίκα όταν ενδιαφέρεται για σένα.
Ή απλά τη διάβαζα λάθος και όλα αυτά δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ευσεβείς πόθους που θα οδηγούσαν πάνω σε τοίχο ή έστω, στη μινιόν περίπτωσή της, σε ένα πεζούλι και κάτι.
Do you wanna live forever?
Από την άλλη ήταν και συνάδελφος και τα σαλιαρίσματα στον εργασιακό χώρο θέλουν πολλή προσοχή και σε ένα άνθρωπο επιφυλακτικό όπως του λόγου μου οι κόκκινες σημαίες ανέμιζαν όποτε το σκεφτόμουν.
...και το σκεφτόμουν συχνά ή για να είμαι ακριβής τη σκεφτόμουν συχνά.
Ήταν αρκετά μικρότερή μου, 10 χρόνια για την ακρίβεια, αλλά η διαφορά ηλικίας σπανίως ήταν αποτρεπτικός λόγος για μένα. Το κυρίως αποτρεπτικό ήταν ο χαρακτήρας της. Σε όλες μου τις σχέσεις επέλεγα γυναίκες οι οποίες ήταν δοτικές και χαμηλών τόνων, η Α. ήταν everything but. Φωνακλού, απαιτητική, φοβερά ετοιμόλογη, άρπαζε εύκολα και έσβηνε δύσκολα, σκέτος Tasmanian devil. Όταν δεν την φώναζα Χρουμφίτα την έλεγα Ταζ.
Και γαμώ το μου μέσα, την έκανα τρελά χάζι.
Ήταν μεσημέρι και προσπαθούσα να γράψω το status report για το κυρίως έργο μου και απορροφημένος ξέχασα ότι είχαμε συνάντηση. Χτύπησε το τηλέφωνό μου, ήταν η Α.
-"Θα μας κάνετε την τιμή μοσιού; Έχουμε βγάλει αράχνες να σε περιμένουμε."
Κοίταξα το ρολόι μου, είχα όντως καθυστερήσει ένα δεκάλεπτο αλλά εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσα να πάω στη συνάντηση.
-"Μπορείς να τους χειριστείς εσύ ρε Α; Ετοιμάζω το ppt για το pre-status που είναι σε μία ώρα και δεν προκάμω μάνα μου."
-"Χωσέ γκουέρβο δηλαδή."
-"Όσο πατάει ο αργεντινόσαυρος στην άμμο."
-"Ο ποιος;"
-"Δεν προλαβαίνω να σου κάνω μαθήματα παλαιοντολογίας μικρό μου πόνυ. Plz, βοήθα, θα με υποχρεώσεις."
-"Χρουμφ!"
-"Pleeeeeeeeaase; Μέχρι και για σουβλάκι θα σε πάω!"
-"Πρόσεχε τι τάζεις!"
-"Ποτέ δεν αναφέρω τα σουβλάκια επί ματαίω!"
-"Deal" μου είπε και μου έκλεισε το τηλέφωνο στη μούρη.
Είναι να μην την κάνω χάζι;
Πέρασαν τρεις μέρες και είχε έρθει Παρασκευή. Εγώ ως γνήσια αφηρημένη κυβέρνηση τα είχα ξεχάσει όλα. Μέχρι που η ώρα πήγε 18:00 οπότε τσούκου-τσούκου ήρθε ο Ταζ στο γραφείο μου.
-"Ω, τι βλέπουν τα υπέροχα, καστανοπράσινα, μπιρμπιλωτά μου μάτια!" της είπα με μια γερή δόση υπερβολής.
-"Τα μάτια σου ούτε καστανοπράσινα είναι, ούτε μπιρμπιλωτά" μου απάντησε το στρουμφάκι.
-"Χρουμφ"
-"Αυτό είναι δικό μου!"
-"Καλά καλά. Προς τι η τιμή παρασκευοαπογευματιάτικα;"
-"Έχουμε να κάνουμε review το FSD."
-"Είσαι με τα καλά σου παιδάκι μου; Θα κάτσουμε απόγευμα Παρασκευής να βγάλουμε τα μάτια μας με αυτή τη μαλακία;"
-"Εσύ το έβαλες το calendar ρε Γ!"
-"Κι εσύ συμφώνησες πανάθεμά σε;"
Έβαλε τα γέλια και είχε πολύ όμορφο γέλιο.
Φύσηξα, ξεφύσησα αλλά τι να κάνω; Ακολουθώντας την αρχή "ποτέ μην κάνεις σήμερα αυτό που μπορείς να αναβάλλεις αύριο" το είχα πάει πέρα όσο δεν πήγαινε... και έφτασε η ώρα να πληρώσω τις αμαρτίες μου.
-"Έλα, κάτσε" και της έδειξα τον πάγκο δίπλα μου και άνοιξα ανόρεχτα το FSD
Η ώρα είχε πάει 21:00 και ακόμα ήμασταν στα 2/3 του κειμένου.
-"Α. έχω λυσσάξει στην πείνα, θες να παραγγείλω;"
-"Χμμ... μ' αρέσεις όταν μου μιλάς πρόστυχα. Τι έχεις στο μυαλό σου;"
-"Πίτσα;"
-"Μου είχες τάξει σουβλάκια, ουτιδανέ!"
-"Έκανα εγώ τέτοιο πράγμα;" τη ρώτησα και καλά αθώα.
-"Α, έτσι ε; Μου τα έταξες, με γλέντησες και τώρα με παρατάς!"
-"Να μη σώσω να δω ξανά τον Ολυμπιακό πρωταθλητή!"
-"Στο χωριό μου αυτό το λένε στρίβειν διά του αρραβώνος"
-"Η υπόθεση σηκώνει τσιγάρο."
Η Α. δεν κάπνιζε οπότε σεβόμενός την δεν είχα ανάψει τσιγάρο παρά το γεγονός ότι τέτοια ώρα πρέπει να ήμασταν μόνοι μας στο κτήριο. Πήγα σε ένα παράθυρο στην άκρη της αίθουσας, άνοιξα το παράθυρο και άναψα τσιγάρο.
-"Να φάμε είπαμε, όχι να καπνίσεις σαν πασάς στα Γιάννενα"
-"Με πλjήγωσες και έχει ταραχτεί το τσάκρα μου."
-"Εγώ τα έκανα όλα αυτά;"
-"Μικρή στο μάτι, που λένε" της απάντησα παιχνιδιάρικα.
-"Μικρό είναι το μάτι σου" μου απάντησε.
-"Γκρρρρρρ"
-"Γκρούξις και ξερός. Άντε, τέλειωνε με το τσιγάρο να πάμε και σπίτια μας"
-"Είπες στη μαμά σου ότι θα γυρίσεις πριν τις 21:00? Πολύ στην καταπίεση σ' έχει."
-"Όχι αλλά δε θέλω να αργήσω, έχω να πάω και στο τραίνο."
-"Afraid not, fair lady, θα σε πάω εγώ στο σταθμό."
-"Τι καλός!" μου είπε ειρωνικά.
-"Μα είδες τι παιδί διαμάντι είμαι; Μα όχι, πες μου ποιος άλλος έχει κάνει τόσες θυσίες για σένα!"
-"Εδώ ρε ούτε το σουβλάκι που μου έταξες δε μου έδωσες!"
Και τότε έγινε μέσα μου ένα κλικ.
-"Έλα να τελειώσουμε με αυτή τη μαλακία και σε πάω για σουβλάκια και μετά σε πάω και σπίτι σου και ελπίζω να μένεις εντός του νομού γιατί δε θα περάσουμε καλά!"
-"Τι καλόοοος" ξαναείπε ειρωνικά.
Πιάσαμε με βαριά καρδιά το κείμενο και κατά τις 22:00 το είχαμε τελειώσει, έχοντας γεμίσει 3-4 σελίδες σχόλια. Θα ήταν δύσκολη η ερχόμενη Δευτέρα.
-"Πάμε μαδάμ;"
-"Κάτσε να πάω στο γραφείο να πάρω το μπουφάν μου"
Κατεβήκαμε στο πάρκινγκ και μπήκαμε στο αυτοκίνητο. Για σουβλάκια θα πηγαίναμε στα γουρουνάκια της Κηφισιάς, να ζήσουμε να τα θυμόμαστε. Καθίσαμε και διαπίστωσα ότι μινιόν ή όχι μια χαρά με ακολούθησε στην ποσότητα του φαγητού. Δύο πιτόγυρα και με τζατζίκι και με κρεμμύδι!
My kind of girl!
Βέβαια, μετά είχα να την κατεβάσω στα νότια, πολύ νότια προάστια, αλλά η παρέα της ήταν πολύ ευχάριστη και δε με έννοιαξε καθόλου. Πήρα την αττική οδό και κατεβήκαμε μέχρι τη Βάρης Κωροπίου και από εκεί το δρόμο για Βάρκιζα και όταν φτάσαμε της το μπουμπούνισα: "Θες να πάμε στο Μυστράλ για ποτό;"
-"Αμέ" μου απάντησε άμεσα και ενθουσιωδώς δείχνοντάς μου ξανά στα μούτρα όλα τα σημάδια που ήθελα να δω.
Ποιος είπε ότι μια ρομαντική βραδιά δεν μπορεί να περιλαμβάνει σουβλάκι;
~.~
Αν και ήταν μέσα άνοιξης έκανε ακόμα κρύο για να κάτσουμε το βράδυ έξω οπότε αναγκαστικά κάτσαμε μέσα και καθώς ήταν και Παρασκευή είχε αρκετό κόσμο οπότε δεν βρήκαμε θέση με θέα.
Έφερα την καρέκλα έξω και της έδειξα να κάτσει.
-"Τι καλόοος" είπε πάλι κοροϊδευτικά.
-"Μα δεν είμαι πραγματικά υπέροχος;" της απάντησα στο ίδιο ύφος.
-"Στο καλάθι δε χωράς..."
-"Υπονοείς κάτι για τα κιλά μου, στρουμφάκι;"
-"Απαπαπα, να μη σώσω να δω τον Ολυμπιακό πρωταθλητή που λέει και μια ψυχή."
-"Από το στόμα σου και στου Θεού τ' αυτί" απάντησα γεμάτος ελπίδα.
Ο Θεός αποδείχτηκε κουφός. Συνεχίζουμε.
-"Ορίστε, ποιος τη χάρη σου! Όχι μόνο σε πήγα για σουβλάκια αλλά σε έφερα στο ψαροχώρι σου και σε πήγα και για ποτό."
-"Αν εμένα είναι ψαροχώρι τότε το δικό σου τι είναι, τραχανοπλαγιά;"
-"Εγώ είμαι παλιό χρήμα, όχι μικρός ελεϊνός νεόπλουτος των νοτίων προαστίων."
-"Σιγά ρε λόρδε."
Το ping-pong μεταξύ μας συνεχίστηκε για πολύ ώρα και πραγματικά το διασκέδαζα με την ψυχή μου, καθώς ο Ταζ παρά την κούραση της ημέρας ήταν σε φόρμα και είχε και εκείνη εξαιρετική διάθεση οπότε η βραδιά κυλούσε πολύ όμορφα.
Αργά-αργά τα πειράγματα τελειώσαν και η συζήτησή μας, αν και ακόμα ανάλαφρη, στράφηκε στα προσωπικά και από εκεί έγινε ξεκάθαρο ότι ο δρόμος ήταν ελεύθερος και τα σκυλιά δεμένα. Παρόλο που την έκανα απίστευτα κέφι και έβρισκα πολύ ευχάριστη τη συντροφιά της όλα τα καμπανάκια μου μέσα βαρούσαν ότι η Α. δεν ταιριάζει μαζί μου για σχέση. Και όχι τίποτε άλλο, ήταν και συνάδελφος και αυτό έκανε την κατάσταση ακόμα πιο περίπλοκη.
Έλα όμως που μου έδειχνε ότι θέλει με χίλια.
Μεγάλος ο πειρασμός κι εγώ δεν είμαι ο Άγιος Αντώνιος.
Carpe fucking diem quam minimum credula fucking postero!
Βέβαια το έχω ξαναπεί αυτό και ήρθε μετά το fucking postero και μου γάμησε τα πρέκια, έτσι για να μην ξεχνιόμαστε.
Και κάποια στιγμή κοιταχτήκαμε στα μάτια... Και ασυναίσθητα το πρόσωπό μου άρχισε να πλησιάζει το δικό της... Και ασυναίσθητα το πρόσωπό της άρχισε να πλησιάζει το δικό μου... Και έκλεισε τα μάτια... Και έκλεισα τα μάτια...
Δεν το λες ρομαντικό από τη στιγμή που είχαν προηγηθεί πιτόγυρα ήταν όμως όμορφο και το ρημάδι μου είχε λείψει.
Το φιλί δεν κράτησε πολλή ώρα και το μέρος δεν ενδεικνύεται για μπαλαμουτιάσματα.
-"Θέλεις να φύγουμε;" τη ρώτησα.
-"Πού να πάμε;"
Το σπίτι της ήταν κοντά αλλά απλά ήθελα να μείνουμε λίγο μόνοι μας, δεν ήθελα τίποτα παραπάνω.
-"Βόλτα με το αυτοκίνητο."
Δε μίλησε, απλά έγνεψε καταφατικά κοιτώντας με στα μάτια.
Πληρώσαμε και σηκωθήκαμε και φύγαμε. Όταν φτάσαμε στο αυτοκίνητο της άνοιξα την πόρτα αλλά δεν την άφησα να περάσει. Την πήρα αγκαλιά και τη φίλησα. Σταύρωσε τα χέρια της πίσω στο σβέρκο μου και ανταπέδωσε. Τραβήχτηκα σιγά-σιγά και της είπα να περάσει μέσα.
Μπήκα και εγώ στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε. Στο ράδιο είχα Rock FM και σε όλη τη διαδρομή ακούγαμε μουσική χωρίς να μιλάμε. Από τη μία ένιωθα όμορφα αλλά από την άλλη είχα θυμηθεί πάλι τις επιφυλάξεις μου και η γλώσσα μου που συνήθως πάει ροδάνι είχε δεθεί κόμπος. Η Α. απλά απολάμβανε τη μουσική χαλαρωμένη.
Κατεβήκαμε μέχρι το Λαγονήσι -δηλαδή νομίζω ότι ήταν το Λαγονήσι, δεν τα πάω καλά με τα νότια προάστια- σε μια μεγάλη παραλία που είχε δέντρα και παγκάκια πριν την αμμουδιά. Παρά την ώρα και τη μέρα δεν είχε "πελάτες". Πάρκαρα επίτηδες σε μη απόμερο μέρος, έσβησα τη μηχανή και γύρισα και την κοίταξα.
-"Θες να περπατήσουμε;"
Πάλι δεν απάντησε με λέξεις, απλά έγνεψε καταφατικά.
Κατεβήκαμε και την έπιασα από τη μέση. Ανταπέδωσε και αρχίσαμε να περπατάμε σιγά-σιγά. Ο κόμπος μου λύθηκε οπότε η αργή μας βόλτα στην παραλία δεν κύλισε μέσα στη σιωπή. Περπατήσαμε για κάμποση ώρα, πάντα αγκαλιά, μιλώντας περί ανέμων και υδάτων μέχρι που φτάσαμε στην άκρη της παραλίας οπότε κάναμε μεταβολή και γυρίσαμε σιγά-σιγά στο αυτοκίνητο. Όταν καθίσαμε, αυτή τη φορά ήταν η Α. που μ' έπιασε και με φίλησε. Ανταπέδωσα ενθουσιωδώς αλλά τα μπροστινά καθίσματα δε βολεύουν και το μέρος δεν ήταν απόμερο.
-"Αν λαχταράς να τρυγήσεις το άγουρο κορμί μου το μέρος δεν είναι κατάλληλο" της είπα πειραχτικά.
-"Εσύ επέλεξες αυτό το μέρος για να με ξεμοναχιάσεις, ουτιδανέ, που θα μου την πεις και από πάνω!"
-"Εγώ φταίω ρε που είμαι Qριος με Q κεφαλαίο."
-"Qριά και λιβάνια!"
-"Τώρα θα δεις!" της είπα και έβαλα μπροστά το αυτοκίνητο.
Προχωρήσαμε αρκετή ώρα μέχρι να βρούμε κάποιο απόμερο μέρος, όπως είπα δεν ξέρω από νότια προάστια και ο Ταζ έκανε την πάπια. Τέλος πάντων, με τούτα και με κείνα, βρήκαμε μια ερημιά και σταμάτησα.
Δεν το κρύβω ότι ένιωθα τρομερή αμηχανία λες και ήμουν πρωτάρα. Λέγοντας μέσα μου "μια ψυχή που είναι να βγει, ας βγει" έσκυψα και τη φίλησα. Η Α. με αγκάλιασε κάπως ατσούμπαλα και η μέση μου δε θέλει και πολλά πολλά και υπήρχε και αυτή η υψομετρική διαφορά και μ' έκανε και βέλαξα.
-"Ωχ, αχ, με διέλυσες κακούργα!"
-"Ξέχασα ότι είσαι κωλόγερος."
-"Παππούς ο σέξι και όποια αντέξει."
-"Εσύ πάντως δεν αντέχεις!"
-"Χμμμ, κάνε πίσω το κάθισμά σου."
-"Κάνε εσύ το δικό σου!"
-"Κοίτα, μπορεί να είσαι στρουμφάκι αλλά με to τιμόνι δε χωράμε."
-"Με λες κοντή;"
-"Αν είναι δυνατόν, δύο μέτρα παρά κάτι γυναίκα!"
-"Παρά κάτι, τι;"
-"Παρά μπαϊλάρ λα μπάμπα!" της είπα κάνοντάς τη να βάλει τα γέλια.
-"Το έσωσες!"
-"Δεν βλέπω κίνηση..."
-"Χρουμφ" απάντησε αλλά έκανε πίσω το κάθισμά της.
-"Ωραία, τώρα πέρνα όξω!"
-"Και τι με έβαλες μωρέ να βάλω το κάθισμα πίσω;"
-"Βγες όξω βρε να κάτσω εγώ στο κάθισμά σου!"
Άνοιξα την πόρτα, άνοιξε την πόρτα, βγήκα έξω, βγήκε έξω, πήγα στη θέση της και η άθλια πήγε στη θέση του οδηγού!
-"Νια νια νια νια νια" μου έκανε.
Είναι να μην την κάνω χάζι;
Βγήκε πάλι από το αυτοκίνητο, έκλεισε την πόρτα του οδηγού και ήρθε στη μεριά μου και κάθισε πάνω μου.
-"Αγγλική κωμωδία το κάναμε" της είπα.
-"Έπρεπε να αρχίσεις να με κυνηγάς με τη μουσική του Benny Hill, αυτή που έχεις για ringtone!"
Δεν ξέρω κι εγώ πόση ώρα περάσαμε έτσι, εγώ καθισμένος στην θέση του συνοδηγού με την Α. να έχει κάτσει πάνω μου και να παίζουμε ping pong.
Κάποια στιγμή αφού σταματήσαμε τα γέλια την αγκάλιασα και την έσπρωξα προς το μέρος μου και κρατώντας την σφιχτά αγκαλιά τη φίλησα.
-"Πάμε πίσω" μου είπε.
Άντε Γιάννη πάλι τα καράβια...
Κάτσαμε πίσω και την πήρα πάλι αγκαλιά και τη φίλησα γέρνοντάς την προς την πλάτη του καθίσματος. Τη φιλούσα πολύ ώρα πριν τα χέρια μου αρχίσουν να τη χαϊδεύουν αρχικά στο λαιμό και στα πλευρά και στη μέση για να ανέβουν και να της χαϊδέψω το στήθος.
Και εκεί προς πολύ ευχάριστη έκπληξη ανακάλυψα ότι η Α. είχε αρκετά μεγάλο στήθος για τη μινιόν φιγούρα της. Σε μια πιο ψηλή γυναίκα το στήθος θα ήταν μετρίου μεγέθους αλλά για την Α. ήταν σε υπέροχα σωστή αναλογία. Λιγότερο από το αγαπημένη μου μιάμιση χούφτα αλλά όχι πολύ.
1,25 χούφτες το υπολόγισα, OCD όχι μαλακίες!
Σε λίγη ώρα της έβγαλα τη μπλούζα που φορούσε και ένα ελαφρύ φανελάκι και το σουτιέν. Τα στήθη της κρατιόντουσαν αρκετά καλά και χωρίς μηχανική υποστήριξη.
"Κοίτα να δεις το στρουμφάκι!" είπα μέσα μου σταματώντας και θαυμάζοντάς την.
Η Α. με κοίταξε ερωτηματικά αλλά σταμάτησα να την κοιτάω και φιλώντας την τη χούφτωσα και μετά έσκυψα και άρχισα να πιπιλάω, να ρουφάω και να δαγκώνω απαλά τις ρόγες της. Συνέχισα έτσι, πότε πιπιλώντας, δαγκώνοντας και ρουφώντας εναλλάξ, πότε χουφτώνοντάς και μαλλάζοντάς, τα στήθη της για αρκετή ώρα. Μετά ενώ τη φιλούσα στο λαιμό, το χέρι μου κινήθηκε και πιο χαμηλά και πιο χαμηλά αλλά όταν έφτασε στο επίμαχο σημείο ανάμεσα στα πόδια της η Α. μου έπιασε το χέρι και το έσπρωξε απαλά δίνοντάς μου να καταλάβω ότι δεν ήθελε να πάμε παρακάτω.
Δε με πείραξε καθόλου, πήρα το χέρι της στα χέρια μου, το έφερα στα χείλη μου και το φίλησα και μετά την κοίταξα χαμογελώντας προσπαθώντας να της δώσω να καταλάβει ότι δεν ξενέρωσα. Της τσίμπησα παιχνιδιάρικα τη δεξιά ρώγα και έπιασα το φανελάκι της και τη βοήθησα να το βάλει και μετά τη μπλούζα της.
Ναι, το σουτιέν το ξεχάσαμε και έμεινε σουβενίρ στο αυτοκίνητο!
-"Θες να σε πάω σπίτι σου; Έχει πάει 03:00" τη ρώτησα τρυφερά.
-"Ναι, πάμε" μου είπε χαρούμενη που δεν έδειξα ξενερωμένος.
Βγήκαμε και κάτσαμε μπροστά.
-"Ορίστε, τώρα έχω να φτιάξω πάλι το κάθισμα."
-"Τα ύστερα του κόσμου!"
Έβαλα μπροστά το αυτοκίνητο και πήραμε το δρόμο για τη Βάρκιζα με τη μελωδική φωνή του Κοέν να μας συνοδεύει
Dance me to your beauty with a burning violin
Dance me through the panic 'til I'm gathered safely in
Lift me like an olive branch and be my homeward dove
Dance me to the end of love
Dance me to the end of love
Oh let me see your beauty when the witnesses are gone
Let me feel you moving like they do in Babylon
Show me slowly what I only know the limits of
Dance me to the end of love
Dance me to the end of love
Dance me to the wedding now, dance me on and on
Dance me very tenderly and dance me very long
We're both of us beneath our love, we're both of us above
Dance me to the end of love
Dance me to the end of love
Dance me to the children who are asking to be born
Dance me through the curtains that our kisses have outworn
Raise a tent of shelter now, though every thread is torn
Dance me to the end of love
Dance me to your beauty with a burning violin
Dance me through the panic till I'm gathered safely in
Touch me with your naked hand or touch me with your glove
Dance me to the end of love
Dance me to the end of love
Dance me to the end of love
Κάποια στιγμή φτάσαμε έξω από το σπίτι της. Έσβησα το αυτοκίνητο. Δεν βγήκα από το αυτοκίνητο για να μην παρεξηγήσει την κίνηση και έρθει σε δύσκολη θέση. Γύρισα και τη φίλησα.
-"Σε ευχαριστώ για τη βραδιά και την ανέλπιστα υπέροχη κατάληξη της."
Με κοίταξε χωρίς να πει κάτι.
-"Άντε, Χρουμφίτα, πήγαινε σπίτι σου και θα σε πάρω τηλέφωνο αύριο όταν ξυπνήσω και αν κοιμάσαι ακόμα, ας πρόσεχες!"
-"Deal!" μου είπε χαμογελώντας και συμπλήρωσε "Καλή σου νύχτα."
-"Καλή σου νύχτα κοριτσάρα μου."
Την παρακολούθησα μέχρι που έκλεισε η πόρτα της εισόδου.
Και φεύγοντας έκανα τον κύκλο και επέστρεψα από την Εθνική ώστε να περάσω από το Περιστέρι να πάρω ένα βρώμικο, γιατί όπως έχω δηλώσει επανειλημμένα η αμαρτία μου ανοίγει την όρεξη!
~.~
Το Σάββατο για κακή της τύχη ξύπνησα νωρίς αλλά επειδή ήμουν Qριος με Q κεφαλαίο αποφάσισα να την αφήσω να κοιμηθεί. Σηκώθηκα, έφτιαξα τη φραπεδάρα μου και μπήκα να χαζολογήσω στο δίκτυο. Μετά πετάχτηκα για ψώνια και όταν γύρισα είχε πάει 11:00. Ξανακάθισα στον υπολογιστή αλλά άρχισα να βαριέμαι και η μιζέρια θέλει συντροφιά.
Ο Ταζ κοιμόταν κατά τα φαινόμενα του καλού καιρού και παρόλο που άφησα το τηλέφωνο να χτυπήσει δεν το σήκωσε.
"Χρουμφ!" είπα μέσα μου και επέστρεψα στο βαρετό χαζολόγημα στο δίκτυο. Δεν πρέπει να πέρασε πάνω από μισάωρο πριν χτυπήσει το τηλέφωνο μου, ήταν η Α.
-"Καλημέρα" μου είπε ψιλονυσταγμένα.
-"Ακόμα κοιμάσαι βρε χαραμοφάησα;" τη ρώτησα.
-"Αχά, ξύπνησες με ορεξούλες βλέπω. Τα άρμεξες τα κατσίκια;"
-"Εγώ είμαι προκομμένο αγόρι, όχι σα μερικές μερικές, που ούτε προκομμένες είναι, ούτε καν αγόρια!"
-"Αν ήμουν αγόρι θα είχαμε προβλήματα."
-"Ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει" της απάντησα.
-"Να τα και τα πιπεράτα!" είπε αντιγράφοντας ένα από τα αγαπημένα μου πειρακτικά σχόλια.
-"Όχι παίζουμε!"
-"Δε μας τα είχες πει αυτά κύριε Μ." μου είπε.
-"Ναι, το θέμα των γούστων μου δεν ήταν αντικείμενο της ανάλυσης!"
-"Κοίτα, κι εμένα μ' αρέσουν τα αγοράκια οπότε έχουμε κάτι κοινό."
-"Αχ, κάνει και πνεύμα το στρουμφάκι!"
-"Όχι, παίζουμε!"
-"Κοιμήθηκες καλά πριγκιπέσα;" τη ρώτησα αλλάζοντας θέμα.
-"Ξεράθηκα, ούτε καν άκουσα που με πήρες τηλέφωνο. Εσύ;"
-"Εγώ πάλι ξύπνησα το πρωί με πόνο στη μέση, να είναι καλά το αεροπλανικό που μού 'κανες το βράδυ."
-"Εγώ φταίω που διαλύεσαι; Δεν κοιτάς τους αιώνες σου, θέλεις και μικρούλες."
-"Μικρούλες με όλη τη σημασία της λέξης."
-"Πάλι με λες κοντή!"
-"Αν είναι ποτέ δυνατόν, σχεδόν δυο μέτρα γυναίκα. Τι σου λείπει, ούτε καν μισό μέτρο!"
Η Α. έβαλε τα γέλια στο τηλέφωνο.
-"Θα το θυμάμαι αυτό Μ." είπε αποκαλώντας με πάλι με το επίθετο.
-"Ναι, γράψ'το στα MoMs"
-"Χρουμφ!"
Για λίγη ώρα κανείς μας δεν είπε τίποτα.
-"Τι θα κάνεις;" με ρώτησε.
-"Τώρα ή σήμερα γενικά και αόριστα;"
-"Γενικά και αόριστα."
-"Δεν έχω προγραμματίσει κάτι, έχεις να μου κάνεις κάποια ανήθικη πρόταση;"
-"Μιας και σε κατέβασα χθες στο ψαροχώρι, τι λες να ανέβω σήμερα στην τραχανοπλαγιά;"
-"Όχι ρε συ Α. που θα σε βάλω να ανέβεις εδώ με λεωφορεία και τραίνα."
-"Τι λες παιδάκι μου, με το αυτοκίνητό μου θα έρθω!"
-"Έχεις αυτοκίνητο;" τη ρώτησα με απορία.
-"Εσύ τι λες, θα έκανα κάθε μέρα το γύρο της Αθήνας με τα ΜΜΜ;"
-"Τότε γιατί χθες είπες ότι έχεις και τραίνο;"
-"Γιατί χθες είχα πάει το αυτοκίνητο για service και δεν είχα."
-"Θα είναι ανοιχτά σήμερα για να το πάρεις;"
-"Ναι, η αντιπροσωπία είναι ανοιχτή."
-Οκ, then... ανέβα στα εξωτικά βόρεια προάστια."
-"Τι ώρα;"
-"Ό,τι ώρα θες."
-"Τι λες κατά τις 19:00;"
-"Για τσάι θα πάμε ή πάλι δε σε αφήνει η μαμά σου;"
-"Χρουμφ!"
-"Που θες να συναντηθούμε;"
-"Δεν έχω πρόβλημα. Αν θες περνάω και σε παίρνω και από το σπίτι σου."
-"Οκ, αλλά να είσαι τρυφερή μαζί μου."
-"Θα το σκεφτώ."
-"Σκέψου... σκέψου ελληνικά!"
-"Θα σου κλείσω το τηλέφωνο στη μούρη να πάω να πάρω και το αυτοκίνητο αλλιώς δε με βλέπω να σε βγάζω τη βόλτα που σού 'ταξα."
-"Off you go. Θα σου στείλω σε SMS τη διεύθυνση."
-"Deal!" μου είπε και συνέχισε "Τα λέμε το βραδάκι."
-"See ya" της είπα και έκλεισα το τηλέφωνο.
Με τις διάφορες δουλειές που είχα να κάνω η ώρα πέρασε σχετικά γρήγορα. Ετοιμάστηκα σχετικά νωρίς και μιας και δεν είχα τι να κάνω κάθισα και άρχισα να βλέπω σειρά στον υπολογιστή.
Κατά τις εφτά παρά χτύπησε το τηλέφωνό μου.
-"Πανάθεμά σε, πού με έφερες βάρβαρε γιδοβοσκέ;"
-"Χάθηκες; Χάνονται μωρέ τα παλικάρια;"
-"Χρουμφ!"
-"Μπορείς να μου πεις που είσαι;"
Μου εξήγησε και όταν κατάλαβα που βρισκόταν της έδωσα οδηγίες για να βρει το σπίτι μου. Δεν ήταν πολύ μακρυά οπότε σε λίγη ώρα τσουπ, σκάει ο Ταζ τηλέφωνο.
-"Είμαι από κάτω... νομίζω δηλαδή."
Βγήκα στο παράθυρο και κοίταξα έξω.
-"Δε σε βλέπω, μήπως να ανέβεις πάνω στο αυτοκίνητο; Δε φαίνεσαι!"
-"Ρε άει στο διάολο!" μου είπε γελώντας.
-"Απαπαπα, που είναι οι τρόποι σου;"
-"Θα κατέβεις ή θα παίξουμε τις κουμπάρες;"
-"Αμάν λυσσάρα, κατεβαίνω."
Δεν είχε βγει από το αυτοκίνητο. Κατέβασε το παράθυρο όταν πλησίαζα και μου είπε "καλώς τον". Πήγα από την άλλη μεριά και κάθισα στη θέση του συνοδηγού.
-"Πού πάμε;"
-"Εξαρτάται, πόση διάθεση για οδήγηση έχεις;"
-"Γιατί, τι σκέφτεσαι;"
-"Κοίτα, μπορούμε να πάμε κάπου σχετικά κοντά αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν πολυβγαίνω και δεν ξέρω την ποιότητα των διάφορων καφέ. Μπορούμε να πάμε Κεφαλάρι αν έχεις όρεξη."
-"Πάμε εκεί τότε" και αμ έπος αμ έργο ξεκινήσαμε.
Είκοσι λεπτά αργότερα φτάσαμε Κεφαλάρι όπου είχε αρκετό κόσμο. Παρά το γεγονός ότι είχε μικρό αυτοκίνητο δεν βρήκαμε να παρκάρουμε κάπου κοντά οπότε είχε κάμποσο περπάτημα μέχρι τις καφετέριες. Περπατώντας αργά πήγαμε στις καφετέριες, βρήκαμε μία που δεν είχε πολύ κόσμο και κάτσαμε. Παραγγείλαμε τα καφεδάκια μας και πιάσαμε τη χαζοκουβέντα.
Παρά τη φαινομενική της χαλαρότητα έδειχνε λίγο σφιγμένη.
-"Όλα καλά, Α;" τη ρώτησα κοιτώντας τη στα μάτια.
-"Εχμμ... ειλικρινά; ...νιώθω λίγο αμήχανα" μου είπε κομπιάζοντας.
Της έπιασα απαλά το σαγόνι και έσκυψα και τη φίλησα στο στόμα τρυφερά.
-"Τώρα νιώθεις λιγότερο ή περισσότερο αμήχανα;" τη ρώτησα και τα μάτια της χαμογέλασαν.
-"Λιγότερο."
Έσκυψα και τη φίλησα ξανά.
-"Τώρα;"
-"Ακόμα λιγότερο!"
Και ξανά...
-"Τώρα;"
-"Καθόλου!" είπε με πρόσωπό που έλαμπε.
-"Am I the best or what?" τη ρώτησα.
-"Passable" μου είπε και αρχίσαμε πάλι το πινγκ-πονγκ.
Η αλήθεια είναι πως κι εγώ ένιωθα στην αρχή αμήχανα και ας μη το έδειχνα ωστόσο έδειξα με τον καλύτερο, πιστεύω, τρόπο τις προθέσεις μου και η χαλάρωσή της μου έδειξε και τις δικές της.
Seize the day που λέγαμε και ταμείο στο τέλος.
Κατά τις 23:00 την ξεσήκωσα και πήγαμε σε ένα πολύ ωραίο και ατμοσφαιρικό rock bar στο οποίο πήραμε τα ποτά μας και η ώρα πήγε 03:30 χωρίς να το καταλάβω ούτε εγώ ούτε κι εκείνη.
Ο μπάρμαν από την άλλη δε συμμεριζόταν τον ενθουσιασμό μας και από τις αγριεμένες ματιές κατάλαβα ότι ήρθε η ώρα "οι κύριοι να σπάσουν" που έλεγε και ο Φαρέας. Η μικρή ωστόσο έχοντας υπερεκτιμήσει τις δυνάμεις της στο ποτό δεν ήταν σε θέση να οδηγήσει.
-"Μπορώ να σε κατεβάσω στο σπίτι σου αλλά δεν έχω πως να φύγω, χώρια που δε νομίζω πως οι δικοί σου θα χαρούν να με δουν ξαφνικά σώγαμπρο."
-"Μμμ..." απάντησε.
-"Δε βοηθάς;"
-"Μμμ..." απάντησε και πάλι.
-"Συ είπας" απάντησα και ξεκίνησα προς το σπίτι μου στο οποίο φτάσαμε λίγη ώρα αργότερα. Έσβησα τη μηχανή και βγήκα από το αυτοκίνητο και πήγα στην πόρτα του συνοδηγού και της άνοιξα.
-"Έλα, θα σου στρώσω στον καναπέ" της είπα.
Η Α. κατέβηκε παραπατώντας ελαφρά οπότε την έπιασα και πήγαμε προς το σπίτι. Οι σκύλοι μου ήρθαν να με υποδεχτούν αλλά η ώρα δεν ήταν για παιχνίδια οπότε τους έτζασα και σιγά-σιγά ανεβήκαμε πάνω. Την έβαλα να κάτσει σε μια πολυθρόνα και πήγα και έφερα σεντόνια και πάπλωμα, άνοιξα τον καναπέ και τον έστρωσα. Πριν την βάλω να κάτσει θυμήθηκα ότι δεν είχε πιτζάμες και παρόλο που ούτε εγώ είμαι ψηλός οι φόρμες μου θα τις έπεφταν μεγάλες. Έφαγα λίγη ώρα σε ένα μπαούλο που είχα με παλιά μου ρούχα και βρήκα ένα σορτσάκι και ένα medium μπλουζάκι, που ενώ εγώ σε αυτά δε χώραγα στη minimal αφεντομουτσουνάδα της περίσσευαν.
Τη βοήθησα να βγάλει το φόρεμά της, ήταν αρκετά ζαλισμένη για να την πιάσουν οι ντροπές της και άλλωστε την προηγούμενη βραδιά την είχα δει γυμνή από πάνω.
Δεν την είχα δει ωστόσο με μίνι κυλοτάκι και η Α., μικρογραφία ή όχι, ήταν πολύ καλοσχηματισμένη και μου έγινε κάγκελο με τη μία. Τη βοήθησα στα γρήγορα να βάλει το παλιό μου σορτς και το μπλουζάκι. Την έβαλα να ξαπλώσει και τη σκέπασα.
-"Άντε κοιμήσου στρουμφάκι και τα λέμε το πρωί. Τουλάχιστον γλίτωσες το walk of shame"
-"Δε θα με πάρεις αγκαλίτσα;"
-"Τι θα σε κάνω μωρέ που είσαι σα ζαλισμένη μικρογραφία κοτόπουλου;"
-"Αγκαλίτσαααα" μου είπε.
-"Επιστρέφω αμέσως" της είπα και πήγα στο δωμάτιό μου και έβαλα τις πιτζάμες μου. Γύρισα στο σαλόνι και η Α. έκανε πιο μέσα οπότε ξάπλωσα δίπλα της, άνοιξα την αγκαλιά μου και χώθηκε μέσα της.
Σε λίγη ώρα την είχε πάρει ο ύπνος και αναγκαστικά το έριξα στην ταβανοθεραπεία και κάπου εκεί έγινε κατέβασμα γενικού.
~.~
Με ξύπνησε ο επίμονος ήχος κλήσης του κινητού της. Κοίταξα το ρολόι, η ώρα ήταν 06:33. Ήταν η μητέρα της, είχε ήδη 5 αναπάντητες, η γυναίκα θα είχε ανησυχήσει σοβαρά. Σκούντηξα την Α. προσπαθώντας εις μάτην να την ξυπνήσω, η μικρή δεν έπαιρνε χαμπάρι.Τι να κάνω;
Φυσικά δεν είχα καμία όρεξη να ξεκινήσω τη γνωριμία με τη μητέρα της από τηλεφώνου ξημερώματα Κυριακής αλλά από την άλλη η γυναίκα θα πρέπει να τα είχε κάνει πάνω της. Δεν το είχαμε σκεφτεί ούτε εγώ ούτε εκείνη να στείλουμε κάποιο μήνυμα.
Ωραία, το τηλέφωνό της ήταν κλειδωμένο και ο Ταζ κοιμόταν μακαρίως σαν ευτυχισμένος τυφώνας σε μικρογραφία. Την ξανασκούντηξα πάλι αλλά το στρουμφάκι μούγκρισε, μουρμούρισε, πήρε τα σκεπάσματα και έγινε πιροσκί.
Ξαναχτύπησε το τηλέφωνο οπότε θέλοντας να βγάλω τη γυναίκα από την τρομάρα της το σήκωσα.
-"Παρακαλώ;"
Σάστισμα.
-"Σωστό τηλέφωνο έχετε πάρει, είστε η μητέρα της Α., σωστά;"
-"Εσύ ποιος είσαι;"
-"Με λένε Γ. και είμαι ο φίλος της Α. και πριν ανησυχήσετε περισσότερο, η Α. ήπιε λίγο παραπάνω χθες και δεν μπορούσε να οδηγήσει. Της έστρωσα στο σαλόνι και κοιμάται του καλού καιρού και παρόλο που τη σκουντάω δεν μου κάνει την τιμή."
-"Ποιος είσαι εσύ;" ξανά.
-"Γ. Μ. και είμαι ο φίλος της κόρης σας. Είμαι πολύ πρόσφατος και χωρίς να γνωρίζω εικάζω ότι αυτός είναι ο λόγος που δε γνωρίζετε την ύπαρξή μου."
Και που να ήξερε πόσο πρόσφατος ήμουν ενώ η κόρη της ήταν σπίτι μου.
-"Κοιτάχτε, αν θέλετε μπορώ να σας κάνω video κλήση να τη δείτε αλλά από το τηλέφωνό μου γιατί το δικό της είναι κλειδωμένο. Εναλλακτικά να πάω να φέρω μια κανάτα νερό και να της κάνω στρατιωτικό ξύπνημα αλλά..."
-"Αλλά τι;" με ρώτησε.
-"Ξέρετε, την αγαπάω τη ζωή μου και η κόρη σας είναι κομμάτι εκρηκτική και δε νομίζω ότι θα το εκτιμήσει."
Η μητέρα της φάνηκε να χαλαρώνει ενώ εγώ στο μεταξύ προσπάθησα πάλι να ξυπνήσω την ωραία κοιμωμένη.
-"Ξύπνα παιδάκι μου να σε ακούσει η μανούλα σου που νομίζει ότι σε έχω κλειδώσει σε υπόγεια και σε βασανίζω."
-"Άσε με" φώναξε νυσταγμένα και χώθηκε ακόμα πιο βαθιά στα σκεπάσματα αλλά η μητέρα της φάνηκε να την άκουσε.
-"Σε παρακαλώ πολύ αμέσως μόλις ξυπνήσει να με πάρει τηλέφωνο."
-"Μείνετε ήσυχη" τη διαβεβαίωσα και συνέχισα "Το κινητό μου είναι 69xxxxxxx, γιατί βλέπω πως το κινητό της Α. είναι σχεδόν άδειο από μπαταρία και δεν ξέρω αν της κάνει ο φορτιστής μου."
-"Πες το μου ξανά σε παρακαλώ;"
Της το είπα πάλι αργά αργά και της επανέλαβα το ονοματεπώνυμό μου.
Χτύπησε το κινητό μου, πρέπει να είχε πάρει από το σταθερό για να το επιβεβαιώσει. Το σήκωσα και απάντησα στο άγνωστο νούμερο.
-"Παρακαλώ;"
-"Εγώ είμαι, η μητέρα της Α., ήθελα να επιβεβαιώσω ότι έγραψα σωστά το κινητό σου" εξήγησε.
-"Ναι, σωστά το γράψατε. Όταν ξυπνήσει θα της πω να σας πάρει στο τηλέφωνο first thing."
-"Τι;"
-"Το πρώτο πράγμα που θα κάνει, μείνετε ήσυχη."
-"Σε ευχαριστώ πολύ."
-"Τίποτα και χίλια συγνώμη για την ανησυχία που σας προκαλέσαμε. Δυστυχώς η Α. ήταν αρκούντως ζαλισμένη οπότε έπεσε με τη μία για ύπνο στο σαλόνι που της έστρωσα και εγώ απλά δεν το σκέφτηκα. Και πάλι συγνώμη."
-"Σε ευχαριστώ πολύ."
-"Παρακαλώ, δεν κάνει τίποτα. Όταν ξυπνήσει θα σας πάρει τηλέφωνο. Καλό ξημέρωμα."
-"Επίσης" μου είπε και έκλεισε.
Ωραία ξεκινήσαμε.
Ξετύλιξα το μπουρέκι με στρουμφάκι και ξάπλωσα ξανά δίπλα της. Μέσα στον ύπνο της μουρμούρισε κάτι ακατάληπτο και γύρισε πλευρό. Αναστέναξα και έπεσα δίπλα της.
Ξύπνησε πρώτη.
Της πήρε λίγη ώρα να καταλάβει που είναι και πως βρέθηκε εκεί. Με σκούντηξε.
-"Μπα, ξυπνήσατε μεγαλειωτάτη;"
-"Ναι, και σε ρούχα διαφορετικά με αυτά που φορούσα χθες."
-"Ήθελες να σε αφήσω με το φόρεμα ή να κοιμηθείς τσίτσιδη;"
-"Όχι εντάξει..." είπε λίγο μαγκωμένη.
-"Έγινες ντίρλα χθες, μικρή, και δεν ήσουν σε θέση να οδηγήσεις και μιας και δεν μπορούσα να σε πάω σπίτι σου σε έφερα στο δικό μου. Και αν αναρωτιέσαι γιατί είμαστε στο ίδιο κρεββάτι είναι επειδή χθες δε με άφηνες να φύγω χωρίς <<αγκαλίτσσααααααααα>>" της είπα προσπαθώντας να τη μιμηθώ. "Αλλά όπως βλέπεις" συνέχισα "είμαι Qριος με Q κεφαλαίο οπότε η βραδινή μας ξάπλα στο ίδιο κρεββάτι έμεινε σε επίπεδο <<αγκαλίτσαααααας>>"
Χαμογέλασε.
-"Αν και θα προτιμούσα να είχες ξυπνήσει και να γλιτώσω την awkward πρωινή γνωριμία με τη μητέρα σου!"
-"Τι έκανε λέει;"
-"Είχε πέντε αναπάντητες και δεν μπορούσα να σε ξυπνήσω με τίποτα. Προκειμένου να γλιτώσω τη γυναίκα από την πρωινή της τρομάρα τής απάντησα στο τηλέφωνο. Δεν την παίρνεις κι εσύ ένα; Της υποσχέθηκα ότι θα είναι το πρώτο που θα κάνεις μόλις ξυπνήσεις."
Και εκεί διαπίστωσα ότι υπάρχουν και κόκκινα στρουμφάκια, δεν την είχα δει ποτέ να κοκκινίζει.
-"Εχμμ... συγνώμη ρε Γ... δεν το σκέφτηκα."
-"Δεν πειράζει. Άντε πήγαινε πάρε τηλέφωνο τη μάνα σου. Πάω να φτιάξω καφέ."
-"Το τηλέφωνό μου έμεινε από μπαταρία."
-"Πάρε από το δικό μου" της είπα. "Αν δεν ξέρεις το τηλέφωνο της μάνας σου, πάρε στο σταθερό, είναι η τελευταία κλήση."
-"Που το ξέρεις το σταθερό;"
-"Με πήρε η μάνα σου για να επιβεβαιώσει ότι της έδωσα το σωστό τηλέφωνο. Της έδωσα όλα τα στοιχεία μου για να ηρεμήσει."
-"Σ' ευχαριστώ πολύ ρε Γ..."
-"Τίποτα ματάκια μου. Άντε, πάρε τηλέφωνο τη μητέρα σου. Αν θες privacy πήγαινε στο δωμάτιό μου ή στο γραφείο μου" της είπα και πήγα στην κουζίνα για να ετοιμάσω καφέ.
Φρέντους, καπουτσίνους και αηδίες δεν είχα οπότε έφτιαξα ένα φραπέ για εμένα και ένα νες γλυκό για εκείνη. Της άρεσε ή όχι αυτό διέθετε το μαγαζί. Γύρισα στο σαλόνι αλλά η Α. είχε πάει στο γραφείο και είχε κλείσει την πόρτα έχοντας μια μάλλον όχι ήρεμη και σίγουρα πολύ αμήχανη συζήτηση με τη μητέρα της. Χαμογέλασα, θα ήθελα από μια μεριά να βλέπω τη φάτσα της αλλά την άφησα στην ησυχία της, είπα άλλωστε πως αγαπάω τη ζωή μου.
Βγήκε μετά από ένα δεκαπεντάλεπτο έξω από το γραφείο μου χαμογελώντας.
-"Θα σε αφήσει να ξανακυκλοφορήσεις έξω μετά τις 22:00 ή θα έχει δεκαπενθήμερη στέρηση εξόδου;"
-"Χα χα χα" έκανε ειρωνικά.
Της έδειξα την κούπα της.
-"Έλα, πιες τον καφέ σου. Κάπου πρέπει να έχω και δεύτερη οδοντόβουρσα, δώσε μου λίγο να οργανωθώ. Έχω ανάψει θερμοσίφωνα αν θες να κάνεις ένα ντουζάκι."
-"Α, έχεις όλα τα κομφόρ βλέπω."
-"Εμ τι το πέρασες;"
-"Ο μπάτλερ λείπει..."
-"Του είχα δώσει άδεια σκοπεύοντας να σε παρασύρω στο βόρβορο αλλά πήγες και μου έγινες ντίρλα κι εγώ είμαι Qριος"
-"Είσαι είσαι" απάντησε ενθουσιωδώς.
Λίγη ώρα αργότερα πήγα μέσα και βρήκα την οδοντόβουρτσα και ένα δεύτερο, παλιό μπουρνούζι, στο οποίο θα μπορούσε να κάνει και απλωτές αν είχε κέφι.
-"Το μπάνιο σας είναι έτοιμο Qρία."
Της έκανα μιας μικρή επίδειξη των λειτουργιών της ντουζιέρας-υδρομασάζ και βγήκα από το ντους. Εγώ θα έκανα μετά.
Όταν τέλειωσε με ρώτησε αν έχω πιστολάκι και που είναι. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω καθώς έχω κοντά μαλλιά και δεν το χρειάζομαι οπότε κατέβηκα κάτω στο σπίτι της μητέρας μου και έκανα απαλλοτρίωση στο δικό της, ευτυχώς η μητέρα μου κάπου είχε πάει το πρωί και έλειπε.
Ανέβηκα και της έδωσα το πιστολάκι. Όταν τελείωσε μπήκα κι εγώ στο ντουζ και έκανα ένα γρήγορο που τελείωσε με κρύο νερό γιατί το άθλιο στρουμφάκι παίζοντας με το υδρομασάζ σχεδόν άδειασε το θερμοσίφωνα.
Τι να κάνεις;
Όταν βγήκα έξω και πήγα στο σαλόνι η Α. ήταν ντυμένη με το μπουρνούζι αλλά κρίνοντας από την άδεια καρέκλα είχε βάλει τα εσώρουχά της.
-"Λοιπόν, τι θες να κάνουμε τώρα;"
-"Δεν ξέρω."
-"Θες να δούμε καμιά ταινία ή θέλεις να φύγεις να πας σπίτι σου;"
-"Όχι, καλά είμαι κι εδώ."
-"Χαχαχα, φοβάσαι τη μαμά σου ε;"
Έβαλε τα γέλια.
-"Να ξέρεις, αν και της ήρθε κομμάτι απότομο σε συμπάθησε."
-"Μα δεν είμαι πραγματικά υπέροχος;"
-"Άντε ρε γεροντοψωνάρα. Δεν έχω διάθεση να βγούμε έξω και δεν θα έλεγα όχι για καμιά ταινία ή σειρά. Έχεις να προτείνεις κάτι;"
-"Το Frasier το ξέρεις;"
-"Όχι, με τι έχει να κάνει;"
-"Είναι μια εκπληκτική κωμική σειρά με ένα ψυχολόγο που κάνει εκπομπές στο ραδιόφωνο. Είναι πολύ έξυπνη και έχει γέλιο. Νομίζω ότι το DVD έχει και αγγλικούς υπότιτλους."
-"Μφφφ, δύο χρόνια έκανα μεταπτυχιακό εις τας Βρετανίας, δε χρειάζομαι υπότιτλους."
-"Ok, then. Πάμε στο δωμάτιό μου γιατί η τηλεόραση είναι εκεί."
-"Στο δωμάτιό σου την έχεις άθλιε προαγωγέ;"
-"Εμ πως αλλιώς θα παρέσερνα αθώες κορασίδες στο βόρβορο;"
-"Πάντως όχι με τα νιάτα σου" με πείραξε.
-"Θα σου έλεγα τίποτα βαρύ αλλά δεν κάνει να σηκώνω βάρη."
-"Ναι... η ηλικία. Πάμε γεράκο μου."
Πήγαμε στο δωμάτιο και χώθηκε κάτω από το πάπλωμα. Άνοιξα το player και έβαλα μέσα του το πρώτο dvd της σειράς. Άνοιξα τα ηχεία και την τηλεόραση, πήρα και τα τρία τηλεκοντρόλ στο χέρι και ξάπλωσα δίπλα της.
-"Vamos" είπα και έβαλα το πρώτο επεισόδιο και δεδομένου ότι τα επεισόδια της σειράς ήταν 25λεπτα το πρώτο DVD τελείωσε πριν καν το πάρουμε χαμπάρι.
Σηκώθηκα να βάλω το δεύτερο DVD
-"Μήπως πεινάς; Θες να παραγγείλουμε κάτι;"
-"Τι έχεις στο μυαλό σου;"
-"Τίποτα ιδιαίτερο. Σουβλάκια, burger, πίτσα, μακαρονάδα, take your pick."
-"Δε θα έλεγα όχι για μακαρονάδα. Έχεις να προτείνεις κάποια καλή;"
-"Συνήθως παίρνω ριγκατόνι ή πίτσα από το τάδε μαγαζί. Δεν έχω δοκιμάσει ποτέ σπαγγέτι αλλά το ριγκατόνι του είναι πολύ καλό. Συνήθως παίρνω το τέσσερα τυριά, bacon, μανιτάρια."
-"Δεν ψήνομαι. Έχεις κατάλογο;"
Σηκώθηκα και πήγα στην κουζίνα και γύρισα φέρνοντας τον κατάλογο του εν λόγω μαγαζιού.
-"Διαλjιέχτε."
Κοίταξε το μενού και αποφάσισε να πάρει μια απλή napolitana φούρνου.
-"Τι θες να πιεις; Στο ψυγείο έχω zero οπότε αν δε σου αρέσει να παραγγείλω από το μαγαζί."
-"Δεν έχεις μπύρα;" με ρώτησε φανερά απορημένη.
-"Δε μου αρέσει η μπύρα" της είπα και με κοίταξε καλά-καλά λες και έβλεπε φάντασμα. "Δεν είμαι φαν του αλκοόλ γενικά, όχι σαν κάτι μπεκροκανάτες ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δε θίγουμε."
-"Συγνώμη" μουρμούρισε παίρνοντάς το πιο σοβαρά απ' όσο το εννοούσα.
-"Τι συγνώμη βρε; Σε πειράζω."
-"Όχι εντάξει, η αλήθεια είναι ότι το παράκανα. Δεν το συνηθίζω, ειδικά όταν οδηγώ."
-"Δεν πειράζει και άλλωστε δες το αλλιώς, αν δεν τα είχες κοπανίσει δε θα ήμασταν εδώ να σκεφτούμε τι μακαρονάδα θα παραγγείλουμε βλέποντας Frasier."
-"Θέλω μπύρα."
-"Amstel, Keizer η Heineken? Δεν βλέπω να έχει άλλες."
-"Amstel, καλά είναι."
Πήγα μέσα στο γραφείο όπου είχα το σταθερό και έκανα την παραγγελία. Γύρισα στο δωμάτιο, ξάπλωσα στο κρεββάτι και έβαλα το δεύτερο DVD. Μισή ώρα αργότερα ήρθε και η παραγγελία οπότε πάτησα pause και κατέβηκα να την παραλάβω. Ανέβηκα πάνω και η Α. με περίμενε στο σαλόνι.
-"Τι σου χρωστάω;" με ρώτησε.
-"Θα αστειεύεσαι τώρα" της είπα.
-"Καθόλου."
-"Στρουμφάκι, κάτσε καλά γιατί θα σου κάνω τον κώλο πραγματικά μπλε."
-"ΙΙΙΙΚ, κρατάτε με!"
-"Κάτσε να φέρω ένα κορδόνι να σε δέσω."
-"ΘΑ ΣΕ ΣΚΙΣΩ Μ!" είπε με και καλά τσαμπουκαλεμένο ύφος.
-"Αχ ναι, σκίσε με να αλλάξω ράφτη. Πέτα με στα βράχια βάναυσε αγροίκε."
-"Ρε θα κάτσεις σοβαρός να πλακωθούμε;"
-"Εγώ σοβαρός; Ποτέ!"
-"Ήμουν σίγουρη."
Την πλησίασα και παρά το γεγονός ότι θα το πλήρωνα με τη μέση μου την σήκωσα στην αγκαλιά μου.
-"Αχαχα, τι κάνεις μωρέ, άσε με κάτω."
-"Θα σου δείξω πόσα απίδια χωράει ο σάκος" είπα και την πήγα στο δωμάτιο -παρά το μινιόν μέγεθός της η μέση μου το ξέρει- και την απέθεσα απαλά στο κρεββάτι. Έκανα να τραβηχτώ και η Α. με έπιασε από τη μπλούζα και με τράβηξε προς το μέρος της κάνοντάς με να χάσω την ισορροπία μου και να πέσω πάνω της.
Ξεχάσαμε το φαγητό, ξεχάσαμε το DVD, τα ξεχάσαμε όλα...
~.~
Η πρώτη μας αντίδραση ήταν να βάλουμε και οι δυο τα γέλια.-"Ρε κορίτσι μου θέλεις να με ξεκάνεις; Δεν είμαι για αεροπλανικά!"
-"Σκέτη περιπέτεια είσαι παλιόγερε!"
-"Είμαι προσεκτικά περιπετειώδης!"
-"Εγώ είμαι υποτίθεται μικρογραφία αλλά εσύ θέλεις χειρισμό με τσιμπιδάκι!"
-"Και στοργή και προδέρμ."
-"Άχουτο μωρέ, γούτσου-γούτσου."
-"Μιλάει η <<αγκαλίιιτσσααααααααα>>."
-"Χιχιχι!"
Και τότε όρμισα στα χείλη της με τα χείλη μου και ανταπέδωσε με πάθος και ενθουσιασμό και δεν άργησε να ξεκινήσει και το ψαχούλεμα.
Της έβγαλα το μπουρνούζι και με έκπληξη διαπίστωσα ότι δεν φορούσε σουτιέν, δεν το είχα δει στο σαλόνι και νόμιζα ότι το φορούσε. Γούστο έχει να αποκτήσουμε και δεύτερο σουβενίρ, ενθυμούμενος το πρώτο που είχε ξεχάσει στο στο αυτοκίνητο.
Το οποίο το είχα ξεχάσει κι εγώ στο αυτοκίνητο...
Το οποίο αυτοκίνητο ήταν σε κοινή θέα...
Yup...
Η ενδοσκόπηση πάντως δεν κράτησε παρά μερικά δευτερόλεπτα καθώς τα στήθη της, τα οποία είδα για πρώτη φορά υπό το φως της ημέρας γυμνά, πρόσφεραν το κατάλληλο distraction.
Τη χάζεψα για μερικά δευτερόλεπτα και μετά όρμισα στο λαιμό της όπου της έκανα και μια πιπιλιά για να με θυμάται. Μετά συνέχισα σιγά-σιγά προς τα κάτω και πήρα στο στόμα μου τη δεξιά της ρώγα ενώ το χέρι μου μάλαζε το αριστερό στήθος. Αφιέρωσα κάμποση ώρα εκεί, πιπιλώντας, ρουφώντας, δαγκώνοντας, χουφτώνοντας και μαλάζοντας και οι ανάσες της που γινόντουσαν όλο και πιο κοφτές έδειχναν ότι έχω την ολόθερμη συμπαράστασή της.
Το χέρι μου κατέβηκε και πιο κάτω αλλά δεν πήγε κατευθείαν στο ψητό. Τη χάιδευα γύρω γύρω πλησιάζοντας όλο και πιο κοντά κάθε φορά χωρίς ωστόσο το χέρι μου να φτάνει μέχρι κάτω. Την "παίδεψα" αρκετή ώρα έτσι μέχρι που κάποια στιγμή το έφερα πάνω από το κιλοτάκι μεν αλλά στο επίμαχο σημείο ανάμεσα στα πόδια της δε.
Και αυτή τη φορά δε με σταμάτησε.
Συνέχισα να την χαϊδεύω στα χαμηλά αφήνοντας το στήθος της και ανεβαίνοντας προς το αυτί της.
Η Α. είχε γίνει πύραυλος αλλά όταν δοκίμασα να περάσω το χέρι μου κάτω από το κιλοτάκι της με σταμάτησε. Αναψοκοκκινισμένη μεν αλλά με σταμάτησε.
-"Γ... όχι... όχι ακόμα..."
Της χαμογέλασα.
-"Είναι να είσαι περιπετειώδης!"
Κόμπιασε λίγο
-"Έλα σε πειράζω, χαζούλα. Έτσι και αλλιώς δεν είχα σκοπό να το προχωρήσω στο ...απροχώρητο ακόμα και αν είχα την πλήρη και θερμή συμπαράστασή σου. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι χρειάζεται να σταματήσουμε εδώ, αν μ' εννοείς."
Πήγε να πει κάτι αλλά της έκλεισα το στόμα με το στόμα μου και πέρασα το χέρι μου κάτω από το κιλοτάκι της.
Αυτή τη φορά δε με σταμάτησε.
Έπαιξα την κλειτορίδα της ανάλαφρα με την άκρη των δαχτύλων μου αλλά σταμάτησα και σιγά-σιγά φιλώντας απαλά άρχισα να κατεβαίνω από το λαιμό της στο στήθος της και από εκεί στην κοιλιά της και από εκεί...
Τράβηξα απαλά το κιλοτάκι προς τα κάτω και εκείνη ανασήκωσε το σώμα της για να με βοηθήσει να το κατεβάσω τελείως. Είχε περιποιημένο εφήβαιο, αν και όχι ξυρισμένο τελείως, κάτι το οποίο εγώ το θεωρώ πολύ πιο ερωτικό. Τη χουχούλιασα στα χαμηλά και μετά πιπίλισα απαλά την κλειτορίδα της κάνοντάς τη να τεντωθεί. Έτριψα πάνω της τη μύτη μου και έβαλα τη γλώσσα μου μέσα της, κερδίζοντας ακόμα ένα τέντωμα.
Συνέχισα την εναλλαγή της γλώσσας μου από την κλειτορίδα μέσα της και πάλι πίσω για λίγη ώρα μέχρι που από τις αντιδράσεις της κατάλαβα ότι στην κλειτορίδα το απολάμβανε περισσότερο, οπότε και εγώ επικεντρώθηκα με τη γλώσσα μου και τα χείλια μου -και μερικές φορές απαλά με τα δόντια μου- εκεί, μέχρι που τα τεντώματα άρχισαν να γίνονται όλο και πιο συχνά, όλο και πιο έντονα, μέχρι που το σώμα της έγινε σχεδόν τόξο και της ξέφυγε μια φωνούλα, οπότε κατάλαβα ότι είχε τελειώσει. Συνέχισα για λίγο ακόμα μέχρι που με σταμάτησε, καθώς η περιοχή είχε γίνει τόσο ευαίσθητη που κατά τα φαινόμενα δε σήκωνε ούτε καν απλή ανάσα στα χαμηλά της.
Η Α. με τράβηξε προς τα πάνω και με φίλησε. Μετά χωρίς να πει τίποτα με έσπρωξε να ξαπλώσω δίπλα, μου σήκωσε τη μπλούζα και άρχισε να με φιλάει στο στήθος και στην κοιλιά, ενώ για πρώτη φορά κατέβασε το χέρι της και μου χάιδεψε ανάλαφρα το πέος. Συνεχίζοντας να με φιλάει όλο και πιο χαμηλά, το πήρε στη γροθιά της και άρχισε αργές παλινδρομικές κινήσεις. Τράβηξε το μποξεράκι μου προς τα κάτω και ανασηκώθηκα για να τη βοηθήσω. Όταν το έβγαλε, άρχισε πάλι να με φιλάει στην κοιλιά κατεβαίνοντας σιγά-σιγά μέχρι κάτω. Εκεί σταμάτησε για λίγο και την ένιωσα να το παίρνει στο στόμα της, διστακτικά στην αρχή και με περισσότερη σιγουριά και πιο βαθιά στη συνέχεια.
Παρά το μινιόν μέγεθός της μπορούσε να το πάρει ικανοποιητικά βαθιά και χαλάρωσα απολαμβάνοντάς το. Ταυτόχρονα με το χέρι της μου μάλαζε τα αρχίδια ενώ εγώ φυσούσα και ξεφυσούσα. Κάποια στιγμή τη σταμάτησα και γύρισε και με κοίταξε.
-"Πού θες να τελειώσω;"
Η απάντησή της ήταν ένα βραχνό και παθιασμένο "όπου θέλεις" και επέστρεψε στο έργο της.
I told you, my kind of girl!
Την έπιασα απαλά από το κεφάλι για να της δώσω ρυθμό τον οποίο τον ακολούθησε χωρίς αντίσταση. Έκανα το ρυθμό όλο και πιο έντονο και κράτησα την ανάσα μου μέχρι που ένιωσα την έκρηξη στο πέος μου τελιώνοντας με ριπές στο στόμα της, παράγοντας μια σεβαστή ποσότητα την οποία η Α. κατάπιε όλη, σχεδόν στραγγίζοντάς με!
Ομολογώ ότι αυτό δε της το είχα!
Γύρισε και με κοίταξε και την άρπαξα και την έφερα στο μέρος μου και τη φίλησα με πάθος στο στόμα. Νομίζω ότι δεν περίμενε αυτή την αντίδραση και από τον ενθουσιασμό με το οποίο ανταπέδωσε μου έδειξε ότι την ευχαρίστησε πολύ. Το φιλί συνεχίστηκε για λίγη ώρα και μετά σταμάτησε και ξάπλωσε δίπλα μου και γύρισε στο πλάι και με κοίταξε χαμογελώντας.
-"Είχες δεν είχες με κύλησες στο βόρβορο γερό-μπισμπίκη."
-"Είδες; Τελικά πιάνει το κόλπο με την τηλεόραση στο δωμάτιο."
-"Τα βλέπω και φρίττω με την αποτελεσματικότητα."
-"Δε μου λες μικρή; Επειδή εμένα η αμαρτία μου ανοίγει την όρεξη θέλεις να φάμε;"
-"Ναιιιιιιιι!"
-"Κροκοδειλάκι μου εσύ!"
-"Μικρή στο μάτι που λένε."
-"Μικρό είναι το μάτι τους!" της είπα κλείνοντάς της συνωμοτικά το δικό μου και σηκώθηκα και πήγα μέσα και έφερα τα φαγητά, τη μπύρα της και την κόκα κόλα μου.
Πάτησα το Play στο DVD και ξεκινήσαμε τη δεύτερη εξάδα επεισοδίων.
~.~
Όταν τέλειωσε και το δεύτερο DVD η ώρα είχε πάει 18:30 και ούτε εγώ αλλά ούτε και η Α. είχαμε διάθεση να δούμε άλλα επεισόδια.-"Θα φτιάξεις ένα καφεδάκι;" με ρώτησε.
-"Ναι αλλά όπως και το πρωί μόνο νες ή φραπέ, τα υπόλοιπα τα αδερφίστικα δεν έχουν θέση εδώ!" της είπα με στόμφο.
-"Είπε αυτός που προχθές ζήτησε <<καπουτσίνο λάτε γλυκό με έξτρα εβαπορέ>>."
-"Ήταν μια στιγμή αδυναμίας" παραδέχτηκα, "άλλωστε όπως σου είπα και χθες το πρωί ο καλός ο μύλος μπορεί να τα αλέθει όλα αυτό δε σημαίνει ωστόσο ότι κρατάει και απόθεμα!"
-"Κάτσε, δεν έκανες πλάκα χθες;"
-"Όχι."
-"Θα έκανες σχέση με άντρα;"
-"Σχέση μπορεί να μην έκανα αλλά όπως πάντα έλεγα <<ο ωραίος κώλος δεν έχει φύλο>>"
Η αντίδρασή της με εξέπληξε, το ομολογώ.
-"Niiice! Μ' αρέσουν οι ανοιχτόμυαλοι άνθρωποι και να ξέρεις συμμερίζομαι τα γούστα σου με πάθος!"
-"Δηλαδή;"
-"Μ' αρέσουν κι εμένα τα αγοράκια!" είπε και μου έβγαλε τη γλώσσα!
-"Τα κοριτσάκια;"
-"Όχι ιδιαίτερα οπότε αν έχεις ονειρώξεις με λεσβιακά προτείνω πλύσιμο στο χέρι που λέει και το ανέκδοτο."
-"Μπα, το να παρακολουθώ γυναίκες μεταξύ τους δεν είναι του γούστου μου. Το να παρακολουθώ γυναίκα με άντρα ή άντρες μεταξύ τους είναι πολύ πιο ψηλά στις προτιμήσεις μου!"
-"Το έχεις κάνει;"
-"Ναι, ναι και ναι!"
-"Πού, πώς, πότε με ποιους και γιατί! ...καλά, χωρίς γιατί!!!"
-"Σε ποια σειρά;"
-"Γυναίκα με γυναίκα, γυναίκα με άντρα, άντρα με άντρα!"
-"Τα πας χρονολογικά ανάποδα."
-"Τι εννοείς;"
-"Εννοώ ότι τα έχω ζήσει με την ακριβώς αντίθετη σειρά από αυτή που ανέφερες!"
-"Χμμχμχμχμ... Καφέ! Καφέ!"
-"Δεν πας να φτιάξεις ένα και για μένα;"
-"Τι οικοδεσπότης είσαι ρε;"
-"Ο χειρότερος!"
-"Για να μου λες μετά ότι σε δηλητηρίασα; Δε σφάξανε!"
-"Πλjηηηηηηζ?"
-"Ρε ουστ!"
-"Δε θα σε παρακαλέσω ρε! Μη μου φτιάξεις, θα φτιάξω μόνος μου!"
-"Εμένα;" με ρώτησε ανοιγοκλείνοντας αθώα τα μάτια.
-"Ρε ουστ!"
-"Πλjηηηηηηζ?"
Έβαλα τα γέλια.
-"Θα σου ρίξω παραθείο στον καφέ για να μάθεις."
-"Μωρέ δεν πας να ρίξεις και παραξάδερφο, ΚΑΦΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!"
Τι να την κάνω; Πήγα μέσα και έφτιαξα ένα καφέ για μένα και ένα καφέ για την αφεντομουτσουνάδα της.
-"Τι καλόοοοος" είπε βλέποντάς με να έρχομαι στο δωμάτιο με τους καφέδες ανά χείρας.
-"Σε τρώει το κωλαράκι σου, Χρουμφίτα μου;"
-"Χιχιχι!"
Τράβηξε μια ρουφηξιά από τον καφέ της.
-"Τι γεύση έχει το παραθείο;"
-"Δεν ξέρω, δεν έχω δοκιμάσει αλλά αν δεν κατάλαβες τίποτα μάλλον είναι άγευστο!"
-"Δολοφόνε!"
-"Καλά, ψόφα εσύ και τα βρίσκουμε μετά!"
-"ΙΙΙΙΙΙΚ, τέτοιος είσαι ρε;"
-"Τέτοιος και χειρότερος. Είσαι στρουμφάκι και είμαι ο Δρακουμέλ."
-"Αν με φας θα πάθεις κι εσύ δηλητηρίαση και θα σου κάτσω στο στομάχι να μάθεις!"
-"Θα πάρω πρώτα θειική ατροπίνη, χα!"
-"Δεν έχω θείο. Δεν έχω θείο! Δεν έχω θείο!"
-"Σαλαμάκι έχεις Κατίνα;"
-"Βαριέμαι να πάω να ψάξω στο ψυγείο σου!"
-"Είσαι κορίτσι για σπίτι!"
-"Αμέ, αν κάνει άλλος τις δουλειές μια χαρά είμαι!"
-"Εσύ ζωάρα;"
-"Όχι που θα τρέχω εγώ για όλα και ο κύριος θα είναι πασάς στα Γιάννενα!"
-"Ενώ αν είναι Δόξα Δράμας;"
-"Τι λες μωρέ;"
-"Αυτά τα κομμουνιστικά να τα ξεχάσεις μαζί μου άθλια σουφραζέτα!"
-"Μωρέ θα σε κρεμάσω με το σχοινί που θα μου πουλήσεις, μπουρζουά κατσικοβοσκέ!"
-"Λες και με φτάνεις!"
-"Χα! Θα σου ανέβω στο σβέρκο και θα σου περάσω τη θηλιά!"
-"Αν μου ανέβεις στο σβέρκο δε θα χρειαστεί θηλιά, θα έχω κακαρώσει ήδη!"
-"Ορίστε, έμπλεξα με κωλόγερο και ούτε μια κρεμάλα της προκοπής δεν μπορούμε να στήσουμε!"
-"Εδώ ρε δεν πας στο ψυγείο να δεις αν έχει σαλαμάκι, κρεμάλα θα στήσεις;"
-"Πρώτα το καθήκον και μετά η διασκέδαση!"
-"Καλά το έλεγα εγώ, κορίτσι για σπίτι!"
-"Αμέ! Έχω όλα τα κομφόρ και μάλιστα σε οικονομική συσκευασία!"
-"Για το τελευταίο δε θα διαφωνήσω, το πρώτο σηκώνει συζήτηση."
-"Γιατί ρε, τι σού λειψε; Και τη βόλτα σου σε πήγα, και στο σπίτι σου ήρθα και να με κυλήσεις στην αμαρτία σε άφησα! Έχεις παράπονο;"
-"Παράπονο δεν έχω αλλά υπενθυμίζω στην αυτού εξοχότης ότι η εναλλακτική του να έρθεις στο σπίτι μου ήταν ύπνος σε παγκάκι στα Βριλήσσια!"
-"Άλλο αυτό!"
-"Πώς άλλο;"
-"Με πότισες!"
-"Εγώ μωρέ; Πόσες φορές σου είπα <<βρε σίγουρα αντέχεις κι άλλο;>>"
-"Δε θυμάμαι, δεν κράταγα σκορ!"
-"Q.E.D"
-"Τι σχέση έχει η κβαντική ηλεκτροδυναμική;"
-"Καμία! Σε έβρισα στα λατινικά!"
-"Ε;"
-"Quod erat demonstrandum!"
-"No habla ingless!"
-"Όπερ έδει δείξαι σημαίνει μικρή αστοιχείωτη ψαρωχωριάτα!"
-"Μη με βρίζεις στ' αρχαία ελληνικά Μ.!"
-"Ουφ, τι θα σε κάνω μωρέ;"
-"Αγγαλjίιιτσαααααααααααααα."
-"Πάλι λαχταράς να τρυγήσεις το άγουρο κορμί μου;"
-"Παραγινωμένο είναι η σωστή λέξη!"
-"Με λες παλιόγερο Α;"
-"Αν είναι δυνατόν, μη σώσω να δω τον Ολυμπιακό πρωταθλητή!"
-"Πάλι καλά που δεν ορκίστηκες να φας τα κόκαλά μου!"
-"Τώρα που το σκέφτομαι έχω καιρό να φάω σούπα."
-"Να δω ποιος θα τη φτιάξει, αχαΐρευτη σουφραζέτα."
-"Χα! Ξέρω να μαγειρεύω. Στην επιθυμία πάσχω ελαφρά."
-"Πόσο ελαφρά;"
-"Όσο, ο -πως τον είχες πει, κάτι με σαύρα στην Αργεντινή- στην άμμο!"
-"Ο Αργεντινόσαυρος"
-"Ναι αυτός!"
-"Έτσι είσαι; Δε σου κάθομαι!"
-"Αν ενθυμούμαι καλώς εγώ δε σου κάθισα!"
-"Αν ενθυμούμαι καλώς ουδέποτε ως τώρα σου ζήτησα να μου κάτσεις!"
-"Ένα δίκιο τό 'χεις."
-"Βουνό το δίκιο μου αλλά που να το έβρω με σένα πού 'μπλεξα;"
-"Χα! πες ότι είσαι και παραπονεμένος από πάνω..."
-"Όχι, η αλήθεια είναι ότι θα πέσει φωτιά να με κάψει αν πω κάτι τέτοιο και όχι τίποτε άλλο αλλά θα σου στερήσω τη χαρά να με κρεμάσεις."
-"Δεν έχω αποφασίσει ακόμα πως θα σε σκοτώσω, θα περιμένεις την απόφαση του πολιτμπιρό."
-"Σου είπα αυτά τα κομμουνιστικά να τα ξεχάσεις!"
-"Εμπρός της γης οι κολασμένοι!"
-"Θα σε αγαπήσουν οι δικοί μου, είναι όλοι κομμουνιστοσυμμορίτες, μόνο εγώ βγήκα κεντρώος σε αυτή την οικογένεια!"
-"Αμέ, τι νόμιζες!"
-"Παίζει να σε έχουν αγαπήσει ήδη."
-"Τι εννοείς;"
-"Εννοώ το σουτιέν σου το οποίο είναι στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου το οποίο είναι σε κοινή θέα δίπλα από το αυτοκίνητο της μάνας μου και της αδερφής μου!"
-"ΑΜΑΝ!"
-"Yup!"
-"Αχ πανάθεμά σε! Αχ πανάθεμά σε!"
-"Έλα μην κάνεις έτσι, θα μπορούσε να είναι ακόμα χειρότερο!"
-"ΠΟΣΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ???"
-"Θα μπορούσες να είχες ξεχάσει όλο το σετ στο αυτοκίνητο!"
-"Δε βοηθάς!"
-"Είναι που δεν το είχα σκοπό" της είπα και της έβγαλα τη γλώσσα μου.
-"Θα πεθάνεις ΤΩΡΑ!" μου είπε και μου όρμισε...
Και για δεύτερη φορά στην ημέρα τα ξεχάσαμε όλα...
~.~
Το στρουμφάκι με έβαλε κάτω και έκατσε πάνω μου. Σήκωσε τα χέρια της και καλά με την κίνηση που σηκώνει τα μανίκια κι εγώ βρήκα ευκαιρία και της χούφτωσα και τα δύο στήθη.-"ΑΑΑΑ με χουφτώνει κιόλας! Βαστάτε Τούρκοι τ' άλογα!"
-"Επικροτώ με πάθος το ξύλο στο σεξ αρκεί να το δίνω εγώ!"
-"Μπαααα;"
-"Μπαμπακόσπορος!"
Και τότε έκανε πίσω το χέρι της και μου χούφτωσε τα αρχίδια.
-"Για ξαναπές του μου αυτό!"
-"Αυτό είναι εκβιασμός!"
-"Ποιος σου είπε ότι παίζω καθαρά;"
-"Είναι η τελευταία σου λέξη;"
-"Ναι."
-"Ούτε εγώ παίζω καθαρά" της είπα και την έριξα στα πλάγια και έπεσα πάνω της και την πλάκωσα πιάνοντάς της και τα δύο χέρια.
-"Θα σε κλοτσήσω!"
-"Για να σε δω Τιραμόλα μου!"
Η Α. προσπάθησε να ξεφύγει αλλά την κρατούσα σφιχτά. Έπιασα τα χέρια της και τα έβαλα πίσω και τη δάγκωσα όχι πολύ δυνατά αλλά αρκετά για να της δώσω την ιδέα στο λαιμό.
-"Νια νια νια νια νια!"
-"Αχ θα σε σκίσω!"
-"Ελευθερώσου πρώτα!" της είπα και την ξαναδάγκωσα. Μετά ρισκάροντας να μου κόψει κανένα κομμάτι από τη γλώσσα τη φίλησα στο στόμα...
...και ανταπέδωσε με τέτοιο πάθος που δεν είχε ξαναδείξει. Της άφησα τα χέρια ελεύθερα και τα έφερε πίσω από την πλάτη μου και με γρατζούνισε -για την ακρίβεια με ξέσκισε- συνεχίζοντας ωστόσο να με φιλάει.
-"Άουυυυ!" έκανα αφού τραβήχτηκα.
-"Σκάσε και φίλα με" απάντησε ο Ταζ.
-"Σκάω και σε φιλάω" της είπα και τη φίλησα τσιμπώντας δυνατά και στρίβοντας της τη δεξιά ρώγα.
-"Άου!" έκανε και τραβήχτηκε.
-"Σκάσε και φίλα με" της είπα με τον ίδιο τόνο.
-"Σκάω και σε φιλάω" μου είπε και με τράβηξε πάνω της.
Το φιλί κράτησε κάμποση ώρα και μετά τραβήχτηκα και άρχισα να τη δαγκώνω σχετικά δυνατά σε διάφορα σημεία του στήθους και της κοιλιάς ενώ η Α. με είχε αρπάξει από το κεφάλι και μου τραβούσε τα μαλλιά. Συνέχισα να κατεβαίνω δαγκώνοντας πιο χαμηλά και τη δάγκωσα, λιγότερο δυνατά στο εσωτερικό των μηρών. Εκεί άλλαξα τακτική και φιλώντας και γλείφοντας κατέβηκα μέχρι τα μινιόν ποδαράκια της τα οποία όπως και το υπόλοιπο σώμα της έχουν καταπληκτικές αναλογίες. Όμορφα δάκτυλα με περιποιημένα, σε γαλλικό στυλ, νύχια. Πήρα το μεγάλο δάχτυλο στο στόμα μου και το δάγκωσα ελαφρά και το πιπίλισα και μετά έβαλα όλο το μπροστινό μέρος του ποδιού στο στόμα μου, γλείφοντας κάθε δάχτυλο ξεχωριστά.
Η Α. είχε κλείσει τα μάτια και το απολάμβανε.
Ασχολήθηκα κάμποση ώρα με το ένα της πόδι και μετά έπιασα το άλλο δείχνοντας τον ίδιο ενθουσιασμό. Μετά ανέβηκα πάλι σιγά σιγά προς τα πάνω, φιλώντας, γλείφοντας και δαγκώνοντας αλλά όταν έφτασα ανάμεσα στα πόδια της σταμάτησα.
-"Κάτσε στα τέσσερα σε παρακαλώ" της είπα.
Η Α. ανασηκώθηκε και με κοίταξε περισσότερο με περιέργεια παρά με ανησυχία.
-"Τι έχεις στο μυαλό σου;"
-"Κάτσε και θα δεις."
Αντί απάντησης σηκώθηκε και κάθισε στα τέσσερα με απίστευτη θηλυκότητα και χάρη και για πρώτη φορά είδα το κωλαράκι της σε όλο του το μεγαλείο.
Πραγματικά η ρουφιάνα έχει αναλογίες δείγματος μοντέλου, ειλικρινά το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν να τον παίξω λες και είχα μπροστά μου φωτογραφία αντί την ίδια.
Τι σου είναι η συνήθεια...
Χάιδεψα και τους δυο τους γλουτούς και έσκυψα και τους φίλησα. Μετά της έριξα μια σιγανή σφαλιάρα στα κωλομέρια. Παίρνοντας θάρρος από τη μή αντίδρασή της έδωσα και δεύτερη, πιο δυνατή. Και μετά τρίτη, ακόμα πιο δυνατή.
"Αααχ!" έκανε βγάζοντας μείξη πόνου και καύλας.
Και μετά τέταρτη. Και μετά πέμπτη.
Και μετά όρμισα με το στόμα μου στην τρυπούλα της χώνοντας μέσα τη γλώσσα μου.
Η Α. έδειξε να χάνει τα μυαλά της και στην αρχή σοβαρά τρόμαξα ότι έκανα κάτι που δεν ήθελε και τραβήχτηκα.
-"ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΑΣ" φώναξε σχεδόν οπότε κι εγώ επέστρεψα με ακόμα μεγαλύτερο ζήλο στο έργο μου και σταμάτησα όταν πια πιάστηκε το σαγόνι μου.
Της έριξα ένα χαϊδευτικό χαστούκι στα κωλομάγουλα και ξάπλωσα δίπλα. Η Α. έπεσε πάνω μου και με φίλησε με ενθουσιώδη ζήλο. Μετά σταμάτησε και χωρίς πολλά πολλά κατέβηκε και με πήρε πάλι στο στόμα της.
Τη σταμάτησα.
-"Δε θέλω στοματικό μωρό μου και δε χρειάζεται να ανταποδώσεις."
-"Δεν υπάρχει περίπτωση να σε αφήσω έτσι."
-"Τότε κάτσε στα τέσσερα να τον παίξω με το κωλαράκι σου."
-"Είσαι σίγουρος ότι δε θέλεις το στόμα μου;"
-"Ναι και αυτό δεν είναι υπαινιγμός για την τέχνη σου προηγουμένως καθότι ήταν εξαιρετική."
Δεν είπε τίποτα και κάθισε πάλι προκλητικά στα τέσσερα μπροστά μου. Έκατσα στα γόνατα και με το ένα χέρι τον έπαιζα και με το άλλο πότε χούφτωνα και πότε έριχνα χαστουκάκια στους γλουτούς της. Όταν ένιωθα ότι δεν αντέχω άλλο τον ακούμπησα απλά στην τρυπούλα της και έχυσα ότι είχε απομείνει από μεσημεριανό στράγγισμα που είχε κάνει με το στόμα της και απόρησα γιατί η ποσότητα ήταν σεβαστή.
Μετά μάζεψα λίγο χύσι στο δάχτυλό μου και το έβαλα στο στόμα της και το πιπίλισε με ενθουσιασμό. Έκανα ένα δεύτερο πέρασμα και μετά ένα τρίτο και η Α. μου ρουφούσε το χύσι από τα δάχτυλα δείχνοντας τον ίδιο ενθουσιασμό με την πρώτη φορά.
Πήγα και έφερα λίγο χαρτί κουζίνας και καθάρισα τα υπόλοιπα προσεκτικά. Στο δρόμο για την κουζίνα άναψα εκ νέου το θερμοσίφωνα.
Ξάπλωσα δίπλα της.
-"Είσαι ένα χόρτο μαγικό" της τραγούδησα και πάλι.
-"Κι εσύ ήσουν υπέροχος. Σε ευχαριστώ, δεν μου είχε κάνει ποτέ κανείς αυτά που μου έκανες σήμερα στα πόδια και στο κωλαράκι μου."
-"Σου άρεσαν να υποθέσω;"
-"Τα λάτρεψα" είπε χαμογελώντας και μετά σοβάρεψε. "Επίσης λάτρεψα που δεν με πίεσες για κάτι περισσότερο και δε με εκμεταλλεύτηκες ούτε τα χαράματα που ήμουν ντίρλα αλλά ούτε και πριν λίγη ώρα που ειλικρινά; Σε ήθελα τόσο πολύ μέσα μου που το <<πού>> ήταν αδιάφορο!"
-"Μου είπες το μεσημέρι <<όχι... όχι ακόμα>>. Δε χρειάζεται να πεις περισσότερα."
-"Σ' ευχαριστώ" μου είπε χαμογελαστή.
-"Εγώ σ' ευχαριστώ" της απάντησα και συνέχισα "Δεν μας βιάζει κανείς, ο χρόνος είναι δικό μας. Άλλωστε έχουμε να κρατήσουμε και δυνάμεις γιατί αύριο έχουμε να γαμήσουμε τους business!"
-"Αυτό που το πας;" είπε γελώντας.
-"Δεν έχω καμία όρεξη και όχι τίποτε άλλο τους έχουμε και πρωινιάτικα."
-"Τι να πω κι εγώ που μετά έχω να κάνω ολόκληρο ταξίδι."
-"Εμ ποιος σου φταίει που πας και μένεις στο ψαροχώρι στην άκρη του πολιτισμού!"
-"Άκου ποιος μιλάει για πολιτισμό, ο χορεύοντας με τους λύκους!"
-"Θα σου έλεγα να κάτσεις εδώ το βράδυ και να πάμε αύριο το πρωί στη δουλειά αλλά το φόρεμά σου είναι λίγο extreme για το review του FSD."
-"Και το φόρεμα να μην ήταν για ποια με πέρασες ρε να φοράω τρεις μέρες τα ίδια εσώρουχα, την Αστέρω;"
-"Μια που είπες εσώρουχα, μην ξεχάσεις φεύγοντας να σου δώσω το σουτιέν που μου άφησες σουβενίρ στο αυτοκίνητο. Αν είναι μια φορά awkward εδώ φαντάσου το στο parking της εταιρίας."
-"Αμάν ναι!"
-"Α. να σου πω..."
-"Shoot."
-"Στην εταιρία δε χρειάζεται κατά τη γνώμη μου να μάθουν τίποτα για τους δυο μας."
-"Θα συμφωνήσω."
-"Άντε, πάμε ακόμα ένα επεισόδιο μέχρι να ζεσταθεί το νερό;"
-"Όχι, προτιμώ να μιλήσουμε για το αμαρτωλό παρελθόν σου!"
-"Θα εκπλαγώ πολύ αν μάθω ότι το δικό σου είναι ενάρετο."
-"Θεός φυλάξοι, αυτό θα έλειπε!" είπε και γέλασα ενθουσιωδώς.
Άλλωστε όπως είπε και ο Oscar Wilde "Μ' αρέσουν οι άντρες που έχουν μέλλον και οι γυναίκες που έχουν παρελθόν."
~.~
Η Α. φόρεσε το κιλοτάκι της και κάθισε οκλαδόν απέναντί μου. Φόρεσα κι εγώ το μποξεράκι μου και ανακάθισα με τη σειρά μου στο κρεβάτι.-"Λοιπόν, Ταζ τι θες να μάθεις για τα αμαρτωλά μου νιάτα;" τη ρώτησα ανάβοντας το πρώτο τσιγάρο μετά κι εγώ δεν ξέρω από πόσες ώρες.
-"Για πια εποχή μιλάμε; Ύστερη Ελληνιστική;"
-"ΧΑ ΧΑ ΧΑ γελάσαμε!"
-"Εγώ φταίω που πρόλαβες την Ακρόπολη γιαπί;"
-"Καλά λοιπόν κι εγώ δε σου λέω τη συνέχεια!"
-"Μα γιατί; Προσπαθώ να καταλάβω το ιστορικό context!"
-"Ρε ά στα διάλα!"
-"Χιχιχι"
-"Χρουμφ!"
-"Ε, μη κλέβεις!"
-"Λοιπόν, τι θες να μάθεις;"
-"Έχεις πάει με άντρα;"
-"Στην ηλικία που ήμουν ότι εγώ ούτε οι άλλοι τρεις ήμασταν άντρες, ήταν στα μέσα της εφηβείας μου. Οι δύο ήταν από τη γειτονιά μου ενώ ο άλλος ήταν γιος μιας συναδέλφου της μητέρας μου."
-"Το τρίο φαντάζομαι ότι έγινε με τους γείτονες;"
-"Ναι, και τρίο και ντουέτο, γενικά όλοι με όλους."
-"Σου άρεσε;"
-"Γιατί να το είχα κάνει αν δε μου άρεσε;"
-"Σωστό!"
-"Και η πλάκα είναι ότι πρώτα πήγα με το δικό μου φύλο και μετά με το άλλο."
-"Με τις δύο γυναίκες και με το ζευγάρι;"
-"Στον γάμο μου."
-"Ήσουν παντρεμένος;"
-"Ναι, για δύο χρόνια."
-"Και πώς έγινε;"
-"Με μια φίλη της και ένα φίλο της. Είχαμε κανονίσει και κουαρτέτο αλλά τελικά η πρώην γυναίκα μου κώλωσε και έμεινε στα χαρτιά."
-"Κάτσε! Ώπα! Μοιράστηκες τη γυναίκα σου με άλλον;"
-"Ναι, εις διπλούν."
-"Πώς το άντεξες;"
-"Δεν ετίθετο θέμα αντοχής, είναι κάτι που μ' αρέσει!"
-"Δε ζηλεύεις;"
-"Όχι."
-"Σοβαρά;"
-"Σοβαρότατα. Μία από τις αγαπημένες μου ενασχολήσεις με την πρώην μου ήταν να ψαρεύει διάφορους χμμμ... ντομ και να παίζει μαζί τους και μετά να μου τα διηγείται."
-"Τι; Τι είναι ντομ;"
-"Για να στο πω απλά άτομο κυριαρχικής προσωπικότητας που θέλει να κατευθύνει τη σχέση και τον/την σύντροφό του σ' αυτή. Βέβαια αυτούς που παίζαμε χωρίς τη γνώση τους ο Θεός να τους κάνει αλλά στο τέλος της ημέρας I didn't care."
-"Δεν ξέρω για τις προηγούμενες σχέσεις σου Γ, αλλά ειλικρινά; Στη δουλειά κάπως έτσι συμπεριφέρεσαι."
-"Δεν ξέρω. Θέλω και δε θέλω. Εννοώ ότι με φτιάχνει σεξουαλικά η υπακοή αλλά το management που περιέχει αυτό το πράγμα δεν είναι του γούστου μου. Με εξαίρεση την αφεντιά σου όλες μα όλες μου οι σχέσεις ως τώρα ήταν με γυναίκες χαμηλών τόνων."
-"Χμμμμ..."
-"Κοίτα, θέλω να είμαι ειλικρινής μαζί σου. Έχω κι εγώ τις επιφυλάξεις μου αλλά τέτοιο γλέντι σε δύο μόλις μέρες με μια γυναίκα δεν μου έχει ξανατύχει και δεν αναφέρομαι στο σεξουαλικό παιχνίδι. Πραγματικά απολαμβάνω με όλη μου την ψυχή τη συντροφιά σου."
Με κοίταξε για λίγο σκεπτική.
-"Έλα πες το, μια ψυχή που είναι να βγει, ας βγει."
-"Μ' αρέσει που είσαι τόσο ντόμπρος. Μ' αρέσει γιατί βλέπω πάνω σου ένα πραγματικό κύριο με όλα τα γράμματα κεφαλαία. Και με κάνεις και γελάω. Και όταν σε τσιγκλάω όχι απλά δε σε ενοχλεί αλλά παίζεις το ίδιο παιχνίδι με τους ίδιους κανόνες. Και μου αρέσει αυτό, πολύ."
Κόμπιασε.
-"Και μου είχε λείψει."
-"Να υποθέσω sad story όπου girl meets boy, girl falls in love, girl gets hurt?"
-"Yup."
-"Έχω κι εγώ ανάλογη ιστορία."
-"Έχεις ερωτευτεί;"
-"Μιάμιση φορά."
-"Τι εννοείς;"
-"Σίγουρα έχω ερωτευτεί μία φορά και νομίζω ότι ερωτεύτηκα σε κάποιο βαθμό και δεύτερη."
-"Η δεύτερη να υποθέσω ότι ήταν η πρώην γυναίκα σου;"
-"Όχι, με αυτήν στην πραγματικότητα δεν υπήρξα ποτέ ερωτευμένος."
-"Και γιατί την παντρεύτηκες;"
-"Γιατί μπορεί να μην την ερωτεύτηκα αλλά την αγάπησα και... ε, είχε και πίεση από τους δικούς της και τελικά καταλήξαμε παντρεμένοι ενώ στην πραγματικότητα ούτε ο ένας ήθελε ούτε ο άλλος."
-"Χωρίσατε φιλικά;"
-"Ναι, πολύ. Ακόμα μιλάμε που και που."
-"Οι άλλοι σου δύο παρά κάτι έρωτες;"
-"Η πρώτη με παράτησε για κάποιον άλλον και η δεύτερη έφυγε για έξω και ευτυχώς έγινε πριν τη δαγκώσω ακόμα πιο χοντρά."
-"Such is life."
-"Yup, such is life. Εσύ;"
-"Μία φορά έχω ερωτευτεί κι εγώ στη ζωή μου... Πρώτο έτος στο πολυτεχνείο και ήμασταν μαζί για 4 χρόνια."
-"Και;"
-"Και του πέρασε αλλά αυτό πάει στο διάολο. Ο τρόπος που έγινε..." είπε και κόμπιασε.
-"Να υποθέσω ότι σε έκανε χριστουγεννιάτικο συνεργάτη του Άγιου Βασίλη;"
Χαμογέλασε αλλά το χαμόγελό της ήταν πικρό.
-"Μπορείς να το πεις κι έτσι."
-"Έχοντας ζήσει κάτι ανάλογο σε καταλαβαίνω."
-"Τέλος πάντων... such is life."
-"Μέχρι στιγμής μετράω έναν, λείπουν πολλοί μέχρι το Θεός φυλάξοι!"
-"Χιχιχι, στο μεταπτυχιακό μου στην Αγγλία ξεσάλωσα. Δε το φόρτωσα στον κόκορα αλλά γνώρισα αρκετούς."
-"Σε δύο χρόνια βρε θηρίο;"
-"Κάπως έπρεπε να βγάλω τα σπασμένα!"
-"Με Άγγλους μωρέ;"
-"Με διάφορες εθνικότητες!"
-"Αμ εσύ είσαι κυριολεκτικά της Διεθνούς!"
-"Χιχιχι ναι ναι!"
Δε μιλήσαμε για λίγη ώρα.
-"Τι άλλα αμαρτωλά μυστικά κουβαλάς;"
-"Χμμμ... Αν εξαιρέσεις ότι είμαι σαδιστής δε νομίζω ότι έχω άλλους σκελετούς στη ντουλάπα."
-"Σαδιστής;"
-"Ναι."
-"Δηλαδή;"
-"Τι δηλαδή; Μου αρέσει να προκαλώ πόνο."
-"Γιατί σ' αρέσει;"
-"Εσένα γιατί σου αρέσει ο χορός;"
-"Δεν είναι το ίδιο!"
-"Το ίδιο ακριβώς είναι."
-"Εμένα ο χορός με διεγείρει, με χαλαρώνει."
-"Ε, εμένα με διεγείρει να προκαλώ πόνο και δυσφορία."
-"Ώπα! Σε φτιάχνει σεξουαλικά αυτό το πράγμα;"
-"Όχι, δεν με φτιάχνει σεξουαλικά. Δεν ξέρω πως να στο πω... Έχεις τύχει να ακούσεις μια άρια και να ανατριχιάσεις; Κάπως έτσι."
-"Δεν σε επικρίνω... ομολογώ ότι προηγουμένως που σε νύχιασα στην πλάτη, μου άρεσε."
-"Δεν σε κάνει σαδίστρια αυτό."
-"Όχι, δεν εννοώ αυτό. Εννοώ ότι παρόλο που μου ακούστηκε κάπως όταν μου το μπουμπούνισες στην πραγματικότητα βίωσα κάτι ανάλογο χωρίς καν να το σκεφτώ."
-"Το δικό μου πάει κάμποσο βαθύτερα."
-"Πόσο;"
-"Ειλικρινά; Δεν ξέρω και δεν θέλω να μάθω πόσο, μου αρκεί η τρομάρα μου όταν νιώθω την ύπαρξη αυτής της τρύπας και όπως σου είπα και το πρωί είμαι προσεκτικά περιπετειώδης."
-"Έχεις πάει σε ψυχολόγο;"
-"Όχι."
-"Γιατί;"
-"Γιατί νομίζω πως γνωρίζω το γιατί."
-"Για πε!"
-"Δεν είναι της παρούσης."
-"Σεβαστό. Αλλά μη νομίζεις ότι θα μου ξεφύγεις μπουρζουά γιδοβοσκέ!" απάντησε σοβαρά και ταυτόχρονα ανάλαφρα.
-"Ξέρεις κάτι Α;"
-"Τι;"
-"Νομίζω ότι δε θέλω να σου ξεφύγω" της είπα κοιτώντας την στα μάτια.
Και τότε ξάπλωσε δίπλα και μου άνοιξε την αγκαλιά της και χωρίς να χάσω χρόνο χώθηκα μέσα της.
Ήταν λυτρωτικά υπέροχο. Ένιωθα απίστευτη ηρεμία και για άνθρωπο που έχει πολύ δύσκολα τα συναισθήματα μια αδιόρατη και ταυτόχρονα τόσο απτή αίσθηση συντροφικότητας...
Η Α. με χάιδευε απαλά στο κεφάλι κι εγώ είχα κουρνιάσει στην αγκαλιά της νιώθοντας για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια την καρδιά μου να σκιρτά πραγματικά.
Καθίσαμε απολαμβάνοντας τη σιωπή για αρκετή ώρα αλλά πλέον είχε πάει 20:30 και κάποια στιγμή η Α. θα έπρεπε να φύγει. Θα μου έλειπε το στρουμφάκι και η συνειδητοποίηση αυτή με χαροποίησε και ταυτόχρονα με τρόμαξε.
Carpe diem yada yada yada.
-"Θες να κάνουμε παρέα ντουζάκι;"
-"Αμέ" απάντησε ενθουσιωδώς και όταν σηκώθηκα με ακολούθησε στο μπάνιο. Γδυθήκαμε και οι δύο τελείως και άνοιξα το νερό. Ως κοριτσάκι ήθελε πιο καυτό νερό αλλά το εν λόγω αγοράκι καθότι δεν ήταν hell spawn όπως η αφεντιά της δεν το άντεχε οπότε συμβιβαστήκαμε σε κάτι που η Α. θεωρούσε χλιαρό κι εγώ αρκετά καυτό ώστε να δαγκώνομαι.
Έβαλα στο χέρι μου shampoo και την έλουσα απαλά και μετά έβαλα στο χέρι αφρόλουτρο και την χάιδεψα απλώνοντάς το σε όλο της το κορμί. Μπροστά της δεν της έβαλα δάχτυλο γιατί δε νομίζω ότι το ανδρικό μου αφρόλουτρο-σαμπουάν-απορρυπαντικό πιάτων-παρασιτοκτόνο-καθαριστικό αυτοκινήτου έκανε για την ευαίσθητη χλωρίδα της περιοχής. Αλλά πίσω όμως... χιχι, πίσω έβαλα δάχτυλο και το έβαλα και βαθιά χωρίς να υπάρξει καμία αρνητική αντίδραση.
Μου το ανταπέδωσε το κάθαρμα, και αν και δεν το έβαλε το δάχτυλό της τόσο βαθιά όσο εγώ, το έβαλε ωστόσο και μ' έκανε να βελάξω από το ασυνήθιστο συναίσθημα που είχα να νιώσω από τα 16 μου. Η Α. μου έβγαλε τη γλώσσα κοροϊδευτικά...
Και μετά γονάτισε μπροστά μου και μου έκανε το τσιμπούκι της ζωής μου!
~.~
Αφού μου τον στράγγιξε καλά-καλά, ρουφήχτρα όχι μαλακίες, με κοίταξε στα μάτια ούσα ακόμα γονατισμένη. Τη βοήθησα να σηκωθεί γιατί παρά το μικρό της μέγεθος μέσα στην καμπίνα τα πράγματα είναι στριμόκωλα.-"Λατρεύω τον ενθουσιασμό σου!" της είπα και της έσκασα ένα βαθύ γλωσσόφιλο χουφτώνοντάς της τον κώλο και με τα δύο χέρια.
-"Αυτό θα σού 'λειπε νά 'χεις και παράπονο!"
-"Απαπα, να πέσει φωτιά να με κάψει!"
Άνοιξα το νερό και ξεπλυθήκαμε. Βγήκα έξω και έπιασα το κατοχυρωμένο πλέον μπουρνούζι της και την πετσέτα για να σκουπίσει τα μαλλιά της και της τα έδωσα. Φόρεσα και το δικό μου σκουπίζοντας το δικό μου μαλλί με την κουκούλα του.
Βγήκα έξω από το μπάνιο και σε λίγο άκουσα το σεσουάρ να δουλεύει. Έβαλα μια φόρμα και ένα μπλουζάκι και πήγα στο σαλόνι και πήρα το φόρεμά της που είχα απλώσει προσεκτικά σε μια πολυθρόνα για να μην τσαλακωθεί και τα πήγα στο δωμάτιό μου πού ήταν πιο ζεστά για να ντυθεί εκεί. Το κιλοτάκι της ήταν στο κρεββάτι αλλά το σουτιέν της δεν το βρήκα.
Βγήκε από το μπάνιο και ήρθε στο δωμάτιο.
-"Α, έφερες τα ρούχα μου; Σ' ευχαριστώ."
-"Δεν βρήκα το σουτιέν σου, δεν ήταν στο σαλόνι."
-"Στο κεφάλι της πολυθρόνας ήταν, δίπλα από το φόρεμα."
Πήγα μέσα και διαπίστωσα ότι απλά είχε πέσει κάτω. Γύρισα στο δωμάτιο και της το έδωσα και την παρακολούθησα αμίλητος να ντύνεται.
-"Τι με θωρείς ακίνητος, που τρέχει ο λογισμός σου;" με ρώτησε πειραχτικά και συνέχισε "Βιάζεσαι να με ξεφορτωθείς, Μ;"
-"Ακριβώς το αντίθετο" παραδέχτηκα ειλικρινά. "Μακάρι να μπορούσες να μείνεις εδώ σήμερα."
-"Τι καλόοοος" μου είπε χαμογελώντας.
Την κατέβασα μέχρι το αυτοκίνητό της και περνώντας δίπλα από το δικό μου το άνοιξα και πήρα από μέσα το παρατημένο από προχθές σουτιέν της που αντί να πέσει σε κάποιο κενό ήταν θέα πρώτη μούρη στο πίσω κάθισμα.
Η Α. ήταν έξω από το αυτοκίνητό της και με περίμενε. Της το έδωσα και βιαστικά άνοιξε την πόρτα και το έβαλε μέσα. Μετά γύρισε και με τράβηξε πάνω της και με φίλησε. Μετά με άφησε και μπήκε στο αυτοκίνητό της.
-"Όταν φτάσεις σπίτι σου και πριν καν πας να φας ξύλο από τη μάνα σου να με πάρεις τηλέφωνο."
Έβαλε τα γέλια.
-"Deal!" μου είπε χαμογελώντας ακόμα και έβαλε μπρος, έκανε όπισθεν και βγήκε από το πάρκινγκ. Την παρακολούθησα μέχρι που το αυτοκίνητό της χάθηκε στη στροφή.
Αναστέναξα και γύρισα να ανέβω στο σπίτι. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου έχω μέσα μου ένα κενό, το να μην αισθάνομαι τίποτα σε σχέση με τους ανθρώπους γύρω μου είναι το προσωπικό μου πικρό modus vivendi.
Αυτή τη φορά το κενό είχε απτή έκφανση. Δεν ήταν απλά μια απουσία αισθήματος. Ήταν μια απτή αίσθηση απουσίας.
Δεν είχαν περάσει ούτε δύο λεπτά και η Α. μου έλειπε ήδη.
Δεν είχα όρεξη ούτε να ανοίξω τον υπολογιστή, ούτε να διαβάσω, ούτε τίποτα. Δε με χώραγε ο τόπος.
Θυμήθηκα την Κ. αλλά ούτε καν για εκείνη δεν είχα νιώσει τόσο έντονα τόσο γρήγορα. Και μετά θυμήθηκα πως ένιωσα όταν με παράτησε.
Η ταβανοθεραπεία κράτησε μέχρι που με διέκοψε ο ήχος του κινητού μου, ήταν η Α.
-"Έφτασα μπαμπά!" μου είπε πειρακτικά.
-"Μπαμπακόσπορος!"
-"Χμμ... δε μπορώ να μιλήσω τώρα γιατί έχω τη μάνα μου που με αγριοκοιτάει."
-"Ωχ ωχ, πολλή και καλή σου τύχη!"
-"Θα σε πάρω αργότερα... αν δε μ' έχει πνίξει δηλαδή" μου είπε γελώντας.
-"Φιλιά καρδούλα μου" της είπα πριν προλάβω να το σκεφτώ.
-"Φιλιά μωρό μου" είπε στέλνοντας φιλάκια στο τηλέφωνο, κάνοντας την καρδιά μου να χοροπηδήσει.
ΝΑ ΧΟΡΟΠΗΔΗΣΕΙ!
Ήταν τόσο απρόσμενο, τόσο υπέροχο, τόσο τρομαχτικό που μου έκοψε σχεδόν την ανάσα.
Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΧΟΡΟΠΗΔΟΥΣΕ! Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΧΟΡΟΠΗΔΟΥΣΕ!
Κοίταγα το κενό χαμογελώντας σαν ηλίθιος μέχρι που καμιά ώρα μετά χτύπησε πάλι το τηλέφωνο.
-"Με ξέσκισε ο Ντε Τορκεμάδα" άκουσα αντί προλόγου.
-"Χαχαχα, θα ήθελα να είμαι μύγα στο δωμάτιό σου!" της είπα.
-"Φυσικά το πρόβλημά της δεν ήταν ότι δεν ήξερε για σένα..."
-"Αλλά γιατί της έκοψες τη χολή" τη διέκοψα.
-"Ναι μωρέ, έχει τα δίκια της."
-"Φυσικά και τα έχει. Τι άλλα είπατε;"
-"Ε με ρώτησε για σένα, ποιος είσαι, τι καπνό φουμάρεις... τα γνωστά."
-"Μια χαρά παιδί μαμά, εντάξει είναι σαδιστής και το παίζει σε δύο ταμπλό και του αρέσουν οι παρτούζες αλλά κατά τα άλλα μια χαρά..." της είπα πειρακτικά.
-"Χαχαχα αυτές τις λεπτομέρειες τις παρέλειψα και στο τέλος-τέλος δεν την αφορούν. Εμένα μου κάνεις όπως είσαι αν και θα σε προτιμούσα λιγότερο διαλυόμενο."
-"Γι αυτό προσοχή στα αεροπλανικά. Τι άλλα είπατε;"
-"Τι άλλα να πούμε; Της είπα ότι είσαι πολύ πρόσφατος αν και σοφά ποιώντας παρέλειψα το πόσο, ε αυτά."
-"Μάλιστα μάλιστα!"
-"Πάντως να ξέρεις σε συμπάθησε! Της έκανε εντύπωση και που απάντησες το τηλέφωνο και που έδωσες τα στοιχεία σου και που γενικά έκανες ό,τι χρειαζόταν για να την καθησυχάσεις."
-"Της είπες πόσα χρόνια μεγαλύτερός σου είμαι;"
-"Ναι, ούτε κι αυτό της έκανε εντύπωση. Με τον πατέρα μου έχουν 17 χρόνια διαφορά οπότε τι θα έλεγε;"
-"Σοβαρά;"
-"Σοβαρότατα. Η αλήθεια είναι για να κάνουμε και λίγο ενδοοικογενειακό κουτσομπολιό ότι εγώ σε αντίθεση με την αδερφή μου ήμουν ατύχημα. Με έκανε μικρή, στα 20 της."
-"Ευτύχημα" τη διόρθωσα.
-"Χαχα τώρα ναι. Τότε όχι."
Μιλούσαμε πολλή ώρα στο τηλέφωνο και μου άρεσε που μου ανοίχτηκε τόσο πολύ. Το ότι ένας άνθρωπος φύσει επιφυλακτικός όσο εκείνη άνοιξε την καρδιά της έλεγε τόνους για το πως με βλέπει. Μιλούσαμε σχεδόν μέχρι τα μεσάνυχτα αλλά είχαμε και το όχι τόσο ευχάριστο πρωινό ξύπνημα που θα το ακολουθούσε μια εξίσου πρωινή συνάντηση με τους όπου φυσάει business οπότε προς μεγάλη μας στεναχώρια έπρεπε να κλείσουμε. Την καληνύχτισα και προσπάθησα να πέσω για ύπνο αλλά ένιωθα τόση ευχάριστη υπερένταση που ο πούστης άργησε να με πάρει.
Ωραία, θα είμαι το πρωί σαν ξενυχτισμένο κοτόπουλο.
Με τα πολλά έπεσε ο γενικός, ομολογώ ότι η αναδρομή στις σημειώσεις της Παρασκευής βοήθησε τα μάλα, αλλά το πρωί που χτύπησε το ξυπνητήρι το μόνο που με έκανε να θέλω να σηκωθώ ήταν ότι στο γραφείο θα έβλεπα τον άσπρο σίφουνα.
Σε βλέπω να τρως τα μούτρα σου είπε ο δαίμονάς μου.Μ' αυτές τις ευχάριστες σκέψεις πήγα στη δουλειά. Την πέτυχα στην ουρά στο κυλικείο όπου περίμενε για να πάρει τον καφέ της.
Ρε δεν πας να γαμηθείς ν' ασπρίσεις;
Θα τα πούμε οι δυο μας.
-"Ω, την αγαπητή! Χρόνια και ζαμάνια, από την Παρασκευή είχα να σε δω!"
-"Σε τρώω στη μάπα όλη την εβδομάδα, δε χρειάζεται να κολλήσουμε και ψείρες" απάντησε στον ίδιο τόνο.
-"Ψείρες; Από εμένα; Που κάθε Πάσχα μπαίνω στο μπάνιο και καμιά φορά ανοίγω και τη βρύση;"
-"Πίφιιιιιιιιιιιιιι" έκανε.
Ο κυλικειάρχης μας κοίταγε καλά-καλά.
-"Καλά ρε Α., πας να βγάλεις άκρη με το Μ.;"
-"Έχω χάσει πάσα ελπίδα, τον αφήνω να μιλάει μόνος του!"
-"Σας ακούω!" τους είπα.
-"Για να τα ακούσεις το λέμε" απάντησε ο κυλικειάρχης.
-"Ρε δεν αφήνεις το κουτσομπολιό να φτιάξεις κανένα καφέ πού ήρθα κόντρα ξυρισμένος και έχω βάλει μούσια να σε περιμένω;"
-"Με τι πελάτες έχω μπλέξει, Θεέ μου" έκανε και καλά απελπισμένος.
Ναι, το πρωινό πινγκ-πονγκ με τον κυλικειάρχη είναι και αυτό αγαπημένη συνήθεια και γι αυτό δεν τον αλλάζω παρά το γεγονός ότι σε άλλους ορόφους έχει κυλικεία με καλύτερο καφέ.
Πήρε τον καφέ της και έκανε να φύγει.
-"Στρουμφάκι, έχουμε το F.S.D στις 10:00, μην την κοπανίσεις πάλι!"
-"Εγώ ρε ουτιδανέ; Εσύ εξαφανίστηκες την Τετάρτη και μου τους φόρτωσες στη μάπα!"
-"Είπαμε, ανωτέρα βία!"
-"Μωρέ ας μην έταζες σουβλάκι και θα σού 'λεγα εγώ!"
-"Λύσσαξες, είπαμε θα στο κεράσω το σουβλάκι."
-"Να το δω και να μην το πιστέψω!"
-"Δεν αφήνεις τα γκομενίσματα να πας στο γραφείο σου να κάνεις και καμιά δουλειά;"
-"Άγγελε;" είπε απευθυνόμενη στον κυλικειάρχη "ρίξ' του δηλητήριο στον καφέ να ησυχάσουμε."
-"Κακό σκυλί ψόφο δεν έχει" απάντησε εκείνος.
-"Όσο ζούμε ελπίζουμε" απάντησε η Α. και άφησε τα λεφτά του καφέ της στον πάγκο, έκανε μεταβολή και έφυγε.
Βρεθήκαμε σχεδόν μια ώρα μετά στο meeting room στο οποίο είχα προγραμματίσει τη συνάντηση. Μόνο οι δυο μας ήμασταν στην ώρα μας οπότε το meeting room ήταν άδειο.
-"Επιτέλους μόνοι!" της είπα.
-"Είχες δεν είχες πάλι με ξεμονάχιασες!"
-"Ναι αλλά εδώ δε λέει να ξεχάσεις κανένα σουτιέν πάλι!"
-"Μη μου το θυμίζεις αυτό! Ελπίζω να μην το είδαν οι δικοί σου."
-"Πώς κοιμήθηκες;" τη ρώτησα αλλάζοντας κουβέντα.
-"Σαν τούβλο. Εσύ;"
-"Εμένα άργησε να με πάρει ο ύπνος είναι η αλήθεια και το πρωί το σκέφτηκα πολύ σοβαρά να μην έρθω αλλά επειδή υπολόγισα ότι θα μ' έπνιγες με τα ίδια μου τα άντερα και δεδομένου ότι πλέον ξέρεις που μένω, έκανα την ανάγκη φιλοτιμία."
-"Σου αναγνωρίζω ότι έχεις έντονα ανεπτυγμένο το ένστικτο της αυτοσυντήρησης."
-"Θα σε ρώταγα αν διάβασες τις σημειώσεις που κάναμε την Παρασκευή..."
-"Πως αμέ; Όσο εσύ!"
-"Έλα όμως που εγώ τις διάβασα;"
-"Πότε μωρέ;"
-"Να είναι καλά οι χθεσινές αϋπνίες."
-"Άχου το μωρέ δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Σού έλειπα;" με ρώτησε πειραχτικά.
-"Ναι" της απάντησα ορθά-κοφτά και ειλικρινά.
Χαμογέλασε και φώτισε το πρόσωπό της αλλά πριν προλάβει να πει κάτι άνοιξε η πόρτα και μπήκε ο πρώτος πελάτης.
-"Καλημέρα Α. Καλημέρα Γ."
-"Καλημέρα Χ." είπαμε και οι δύο.
-"Με πήρε ο Ν." είπε ο Χ. "και μόλις πάρκαρε. Σε λίγο θα ανέβει."
-"Η Π;" τον ρώτησα.
-"Δεν ξέρω, δεν έχω μιλήσει μαζί της αλλά φαντάζομαι κι αυτή θα έρχεται."
Δεν μιλήσαμε άλλο, ο καθένας ασχολούνταν με το κινητό του, μέχρι που ήρθαν ένας-ένας οι υπόλοιποι και ξεκινήσαμε.
Η εβδομάδα κύλισε αργά αλλά έξω από το γραφείο -δεν βοηθούσαν ούτε τα ωράρια ούτε η μεταξύ μας απόσταση- δεν τα λέγαμε αν εξαιρέσεις το καθιερωμένο πλέον βραδινό skype.
Την Πέμπτη το βράδυ στο skype της έκανα ανήθικη πρόταση.
-"Α... έχω μια ιδέα."
-"Για πε..."
-"Τι λες αύριο το πρωί να πάρεις μαζί σου μια-δυο αλλαξιές ρούχα και καμιά πιτζάμα και να περάσουμε το Σ/Κ στο σπίτι μου;"
-"Ναιιιιιιιιιιιιιιιιιι" απάντησε ενθουσιασμένα!
-"Παρά το γεγονός ότι σε βλέπω κάθε μέρα το πρωί μου έχεις λείψει άτιμο στρουμφάκι."
-"Κι εμένα γερο-μπισμπίκη μου."
Η Παρασκευή φάνηκε πραγματικά ατελείωτη.
Στις 18:00 της έστειλα μήνυμα ότι θα φύγω. Εκείνη είχε λίγη δουλίτσα ακόμα οπότε θα έφευγε λίγο αργότερα. Πήγα σπίτι και άναψα το θερμοσίφωνα αλλά δεν μπήκα μέσα, ήθελα να την περιμένω να μπούμε μαζί.
Η Α. κατά τα φαινόμενα ξεπέταξε γρήγορα ό,τι δουλειά είχε να κάνει οπότε ούτε μισή ώρα αργότερα χτύπησε το τηλέφωνό μου, ήταν από κάτω.
Κατέβηκα στα γρήγορα και πήγα στο αυτοκίνητό της. Είχε ένα μικρό σακβουαγιάζ στο οποίο είχε τα πράγματά της, το πήρα στο αριστερό χέρι και την πήρα αλά μπρατσέτα με το δεξί.
Τα σκυλιά μου πλησίασαν επιφυλακτικά. Τη διαβεβαίωσα ότι δεν χρειαζόταν να τα φοβάται και τα άφησε και την μύρισαν και με έντονο κούνημα ουράς έδειξαν αμφότερα την επιδοκιμασία τους. Ανεβήκαμε πάνω και πήγα το σακβουαγιάζ στο δωμάτιο.
-"Έχω ανάψει θερμοσίφωνα αλλά σε περίμενα γιατί το μπάνιο μαζί σου είναι συνταρακτική εμπειρία!"
-"Ναι αλλά να μην είναι κρύο πάλι!"
-"Κρύο λέει! Τι ήθελες μωρέ, να ξεφλουδίσω;"
-"Λίγο μόνο" που είπε παιχνιδιάρικα.
-"Τι θες να παραγγείλουμε;" τη ρώτησα.
-"Πάλι θα παραγγείλουμε ρε αχαΐρευτε; Εσύ δε μαγειρεύεις;"
-"Εγώ μόνο ψήνω αλλά θα το κάνω αύριο αυτό."
-"Έχεις τίποτα στο ψυγείο;"
-"Έχω διάφορα πράγματα, αυτό που μου λείπει είναι γνώσεις μαγειρικής."
-"Αν κάτσεις να μου κάνεις παρέα μπορώ να φτιάξω μια μακαρονάδα στα γρήγορα."
-"Βεβαίως και θα σου κάνω παρέα. Ξέρεις να φτιάχνεις καρμπονάρα;"
-"Έχεις τα υλικά;"
-"Ναι, έχω και μακαρόνια και μανιτάρια και αυγά και μπέικον και κρέμα γάλακτος."
-"Η καρμπονάρα θέλει μόνο κρόκο, πεκορίνο και γκουαντσιάλε."
-"Σοβαρά; Εγώ την ήξερα με αυγό, μπέικον και κρέμα γάλακτος. Δεν τα έχω αυτά που λες."
-"Ούτε κι εγώ μέχρι που τα 'μπλεξα μ' ένα Ιταλό στην Αγγλία."
-"Α, τ' αμαρτωλά σου νιάτα!"
-"Νι! χιχιχι"
-"Μπορείς να την κάνεις με τα υλικά που έχω;"
-"Μωρέ μπορώ αλλά δε θα λέγεται καρμπονάρα."
-"Δεν πα να λέγεται και Βρασίδας; Να τη φάμε θέλουμε όχι να πιάσουμε συζήτηση μαζί της."
-"Okie Dokie!"
-"Πάμε να κάνουμε ένα ντουζάκι πρώτα;"
-"Θα είσαι φρόνιμος ρε;"
-"Εγώ; Εσύ μου ρίχτηκες τις προάλλες στο μπάνιο!"
-"Δικαιολογίες!"
-"Δε σου υπόσχομαι τίποτα!"
-"Τώρα απαντάς σωστά Μ." είπε κλείνοντάς μου το μάτι και μετά τραβώντας με για να με φιλήσει.
Είπαμε, έχουμε και μια μικρή υψομετρική διαφορά.
-"Αχ θα με διαλύσεις κακούργα."
-"Μωρέ τα πόδια σου δε θα μπορείς να πάρεις."
-"Όλο υποσχέσεις είσαι!"
-"Εγώ τις υποσχέσεις μου τις κρατάω!"
Το είπε και το έκανε, το ίδιο βράδυ δε μπορούσα να πάρω τα πόδια μου.
~.~
Την έπιασα και τη σήκωσα και την έβαλα να κάτσει στον πάγκο της κουζίνας.-"Χαχαχα, βρε τρελέ θα διαλυθείς!"
-"Αν είναι να διαλυθώ, αν είναι να διαλυθώ, αν είναι να διαλυθώ θέλω μόνο μαζί σου" της είπα τραγουδιστά.
-"Αχά, βλέπω είσαι της κλασσικής παιδείας!"
-"Στρουμφάκι;"
-"Τι;"
-"Πολύ μιλάς" της είπα και της έκλεισα το στόμα με το στόμα μου.
Η Α. με αγκάλιασε στους ώμους και ανταπέδωσε με το ίδιο πάθος. Όταν σταματήσαμε, δεν τραβήχτηκα, με κρατούσε ακόμα από τους ώμους και τα στόματά μας είχαν ελάχιστη απόσταση μεταξύ τους.
-"Μού 'λειψες" μου είπε βραχνά.
-"Κι εσύ... πολύ."
-"Πολύ πολύ;"
-"Όσο πατάει ο αργεντινόσαυρος στην άμμο!"
-"Ψιτ, δεν πιστεύω αυτός ο αργεντινόσαυρος να ήταν κανένα δείγμα δεινοσαύρου και να με κοροϊδεύεις τόσες μέρες!"
-"Απ' όσο γνωρίζουμε ήταν το μεγαλύτερο σαυρόποδο που πέρασε από τον πλανήτη."
-"Δε βοηθάς."
-"Τους βροντόσαυρους τους έχεις ακουστά;"
-"Ναι!"
-"Ε, οι αργεντινόσαυροι ήταν σχεδόν διπλάσιοι!"
-"Μου αρέσει που μου μιλάς ρομαντικά!"
-"Σουβλάκι, τζατζίκι, διπλό κρεμμύδι" της είπα στον ίδιο τόνο.
-"Είδες τι κάνει ένα σουβλάκι;"
-"Εγώ πάντα τό 'λεγα ότι το μόνο καλύτερο από ένα σουβλάκι είναι ένα δεύτερο σουβλάκι!"
-"Μ. σκάσε και φίλα με."
Χαλάω εγώ χατίρια;
Αυτή τη φορά τη φίλησα ακόμα πιο παθιασμένα. Τη φιλούσα, τη δάγκωνα και ανταπέδιδε με το ίδιο πάθος κρατώντας με σφιχτά πάνω της. Την έφερα προς τα μένα και ρισκάροντας ακόμα μία φορά να μείνω επί τόπου και να χρειάζεται γερανός να με πάρει, τη σήκωσα στην αγκαλιά μου και πήγα παραπατώντας προς το δωμάτιο.
Αφού δεν γκρεμοτσακιστήκαμε, πάλι καλά να λέμε.
Την άφησα στο κρεβάτι και έπεσα από πάνω της, λίγο άτσαλα είναι η αλήθεια, ωστόσο παρά το ξαφνικό πλάκωμα δε με άφησε να κουνηθώ ρούπι. Οι γλώσσες μας πάλευαν μανιασμένα πότε μέσα στο στόμα του ενός πότε στο στόμα του άλλου, μέχρι που σχεδόν μας κόπηκε η ανάσα.
Περίεργο πράγμα. Ενώ μου αρέσει γενικά η ιδέα του φιλιού, στην πράξη το βαριέμαι γρήγορα.
Όχι εδώ, όχι μαζί της.
Γύρισα ανάσκελα και την έφερα από πάνω μου και ήταν η μόνη σύντομη διακοπή στο φιλί. Πάνω από 10-15 λεπτά, ούτε χούφτωμα ούτε τίποτα, μόνο φιλί.
Ρε τι γίνεται, που έλεγε και ένας μεγάλος αστέρας της Παναθηναϊκής δημοσιογραφίας.
Σταματήσαμε κρατώντας πάλι τα στόματα μας σε απόσταση αναπνοής.
-"Όντως σου έλειψα" μου είπα παιχνιδιάρικα.
-"Να μη σώσω να δω τον Παναθηναϊκό πρωταθλητή!"
-"Όχι τον Ολυμπιακό;"
-"Όχι, πραγματικά μου έλειψες."
-"Άχου το μωρέ!"
Δεν απάντησα. Κατέβηκε από πάνω μου και ξάπλωσε δίπλα μου.
-"Μια δεκάρα για τη σκέψη σου" μου είπε.
-"Δεν σκέφτομαι κάτι ιδιαίτερο, απολαμβάνω τις στιγμές."
Σήμερα, η ζωή μου όλη σήμερα,χτες αλλιώτικα σκεφτόμουνατ' αύριο ονειρευόμουνα.
Σήμερα, η ζωή μου όλη σήμερα.Ήρθες πλάι μου και στάθηκεςέφυγες αλλά δεν χάθηκες.-"Τις στιγμές, ε;"
-"Δεν φαντάζεσαι πόσο πολύτιμες είναι."
Η ζωή μου περνά και χάνεται,η ζωή περνά και χάνεται, χάνεται,κι η στιγμή που ποτέ δεν πιάνεται,η στιγμή ποτέ δεν πιάνεται, μάτια μου.
Μια στιγμή και μ' αφήνεις μόνο μου,-"Είναι οι άτιμες."
μια στιγμή και είμαι μόνος μου, μόνος μου.
Να σε δω και ας τελειώσει ο χρόνος μου
και ας τελειώσει τώρα ο χρόνος μου, μάτια μου.
-"Τι λες, πάμε για μπανάκι, μανάκι;"
-"Θα είσαι φρόνιμος;"
-"Είπαμε, δεν υπόσχομαι τίποτα!"
Αντί απάντησης με άρπαξε πάλι και με φίλησε.
Αυτή τη φορά είχε ψαχούλεμα! Άλλωστε για μπάνιο θα πηγαίναμε, να μη βγάλουμε κανένα ρούχο; Τη βοήθησα να βγάλει το πουκάμισο, το σουτιέν ανέλαβα να το βγάλω μόνος μου, έχουμε κι εμείς τα χούγια μας!
-"Boobieeeeeeees!" φώναξα ενθουσιασμένος και η Α. έβαλε τα γέλια τα οποία της κόπηκαν όταν όρμισα, κομμάτι βάναυσα είναι η αλήθεια, στα στήθη της.
-"Σιγά λυσσάρη!"
-"Μμμνμνμνν" είπα καθώς το στόμα μου ήταν απασχολημένο με τις ρώγες της.
-"Άοουυυ, σιγά βρε!"
-"Δε σ' ακούω έχω καρότα στ' αφτιά" της είπα και ρίχτηκα ξανά στις ρώγες της με μεγαλύτερο ακόμα ενθουσιασμό.
-"Λύσσααααααχχχχ"
Δε με σταμάτησε όμως! I got the cue!
Κατέβασα το χέρι μου προς τα κάτω και της ξεκούμπωσα το παντελόνι και προσπάθησα να της το κατεβάσω με το ένα χέρι με μέτρια αποτελέσματα. Ευτυχώς η Α. αποφάσισε να βοηθήσει και ανασηκώθηκε ελαφρώς ώστε να με διευκολύνει. Άφησα το στήθος της και της έβγαλα τελείως το παντελόνι. Μετά όρμισα ανάμεσα στα πόδια της και άρχισα να φυσάω πάνω στο κιλοτάκι της. Τη δάγκωσα ελαφρά, πάνω από το ύφασμα, και συνέχισα να τη φυσάω και να τη χουχουλιάζω κάνοντάς την πύραυλο. Η Α. με είχε πιάσει από το κεφάλι και με πίεζε πάνω της, άλλο που δεν ήθελα! Προσπάθησα να της κατεβάσω το κιλοτάκι με δόντια αλλά τελικά αυτό αποδείχτηκε αξιοσημείωτα πιο δύσκολο απ' όσο φαίνεται στις τσόντες οπότε στο τέλος το κατέβασα με το χέρι και όρμισα στο γυμνό μουνάκι της. Η γυναικεία μυρωδιά της με τρέλανε ακόμα περισσότερο και ρίχτηκα με ακόμα μεγαλύτερο ενθουσιασμό στο έργο μου.
Την έπαιζα με τη γλώσσα αλλά αυτή τη φορά ακολούθησε και δάχτυλο. Και μετά και δεύτερο δάχτυλο, στην πίσω πόρτα της. Η Α. φυσούσε και ξεφυσούσε από την καύλα αλλά τα δάχτυλά μου κουράστηκαν, δε βόλευε και πάρα πολύ οπότε επικεντρώθηκα στην κλειτορίδα της με τη γλώσσα μου, βάζοντας εναλλάξ -και προσέχοντας ποιο πάει που- δάχτυλο μπροστά και πίσω της.
Το πέος μου κόντευε να σπάσει. Σταμάτησα για λίγο και έβγαλα το παντελόνι και το μποξεράκι και τα πέταξα και μετά επέστρεψα στο μουνάκι της. Δεν την άφηνα να τελειώσει, όποτε την ένιωθα να πλησιάζει έκοβα το ρυθμό μου και όταν ηρεμούσε για λίγο ξανάρχιζα, την έκανα να χάσει τα μυαλά της.
-"Σε θέλω. Σε θέλω" μου είπε κάποια στιγμή.
-"Με θέλεις πολύ μωρό μου;" τη ρώτησα συνεχίζοντας το παιχνίδι.
-"Ναι... ναι... πολύ!"
-"Που με θέλεις μωρό μου;"
-"Μέσα μου! Μέσα μου!"
Σταμάτησα για ελάχιστα δευτερόλεπτα, ίσα με το να βγάλω ένα πακέτο προφυλακτικά από το συρτάρι του κομοδίνου, να το ανοίξω, να βγάλω ένα και να το φορέσω βιαστικά. Το φόρεσα και επέστρεψα στο γλύψιμο, φτάνοντάς την ακόμα μία φορά λίγο πριν τελειώσει και κόβοντάς την πάλι.
Πρώτα σου βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι, που λένε.
Ανέβηκα προς τα πάνω της και τη φίλησα στο στόμα.
-"Με θέλεις μωρό μου;"
-"Ναι! Σε θέλω! Θέλω να με πάρεις."
Το είπα και πριν: χαλάω εγώ χατίρια;
Ακούμπησα το πέος μου στην είσοδό της και το έτριψα στην κλειτορίδα της για λίγη ώρα και το δάγκωμα που μου έκανε στο σαγόνι μου έδειξε όταν αν δεν έμπαινα αμέσως μέσα της θα κινδύνευε η σωματική μου ακεραιότητα!
Μπήκα για πρώτη φορά μέσα της και καρφώθηκα όλος και έμεινα ακίνητος απολαμβάνοντας τόσο την κραυγή της, όσο και το πρόσωπό της. Είχε σφαλιστά κλειστά τα μάτια, είχε δαγκώσει τα χείλη της και με τα χέρια της με είχε αγκαλιάσει σφιχτά και με έφερνε προς το μέρος της.
Άρχισα να κινούμαι σιγά-σιγά όχι μόνο για να το απολαύσει αλλά ήμουν κι εγώ τόσο καυλωμένος που ένιωθα ότι δεν θα αντέξω ούτε μερικά δευτερόλεπτα. Προσπάθησα να επιταχύνω αλλά ένιωθα το τέλος τόσο κοντά ώστε σταμάτησα και πάλι. Τραβήχτηκα έξω και ξαναμπήκα. Καρφώθηκα όλος μέσα της, ξανά και ξανά και ξανά. Η Α. έβγαζε αναφιλητά, οι ρώγες τις είχαν πετρώσει και ήταν τρομερά ευαίσθητες οπότε όποτε τις φιλούσα το έκανα πολύ απαλά.
Αυτό κράτησε κάμποση ώρα και άρχισα πάλι να κινούμαι. Πιο γρήγορα και πιο γρήγορα και όλο πιο γρήγορα. Όλως παραδόξως και παρά το γεγονός ότι ένιωθα ότι είμαι συνεχώς μία τρίχα από το να τελειώσω, κατάφερα να διατηρήσω αυτό το ρυθμό πάνω από ένα πεντάλεπτο. Η Α. σπαρταρούσε από κάτω μου και τα βογγητά της έδειχναν ότι είναι και αυτή κοντά στο τέλος.
Σε εκείνο το σημείο το έχασα κι εγώ τελείως, έγινα ξέφρενος, βγαίνοντας κάθε φορά έξω και καρφώνοντάς τον όλο μέσα της αλλά δεν άντεξα πάνω από ένα λεπτό μέχρι που ένιωσα την έκρηξη και κοκάλωσα τελειώνοντας μέσα της.
Δηλαδή μέσα στο προφυλακτικό αλλά you got the idea!
Έμεινα για λίγο μέσα της, φιλώντας την, μέχρι που τον ένιωσα να μαλακώνει οπότε αργά και προσεκτικά -μην πάθουμε και καμιά λαχτάρα!- τραβήχτηκα έξω.
Έπεσα ξέπνοος πλάι της και διαπίστωσα ότι δεν ήμουν ο μόνος που προσπαθούσε να βρει την ανάσα του. Γύρισα στο πλάι και την κοίταξα χαμογελώντας. Η Α. ήταν ακόμα ξαπλωμένη ανάσκελα με κλειστά τα μάτια.
-"Ground control to Major Tom?"
-"This is Major Tom to ground control, I'm stepping through the door." μου τραγούδησε πίσω και η Α. έχει υπέροχη φωνή! Γύρισε μπρούμυτα και κάθισε πάνω στα χέρια της. Κοίταξα το σμιλευτό της κωλαράκι και ξεροκατάπια.
-"Δεύτερο γύρο; Ακόμα δεν τελειώσαμε τον πρώτο ρε λυσσάρα;" της είπα πειράζοντάς την αλλά η Α. δε χαρίζει κάστανα.
-"Εγώ στο είπα ότι μετά δε θα μπορείς να πάρεις τα πόδια σου."
-"Ότι το είπες, το είπες!"
-"Μικρούλα ήθελες γερο-μπισμπίκη!"
-"Πάμε να κάνουμε το ντουζάκι μας και μετά σου δείχνω πόσα απίδια χωράει ο σάκος!"
-"Να το δω και να μη το πιστέψω!"
-"Έλα, σήκω!"
Σηκωθήκαμε και οι δύο και μπήκαμε στο μπάνιο. Άνοιξα το νερό και το άφησα να τρέξει για λίγο. Εμένα μου φάνηκε μια χαρά αλλά η Α. με αγριοκοίταξε οπότε ξεροκαταπίνοντας ανέβασα λίγο το ζεστό. Νέο αγριοκοίταγμα το οποίο το ακολούθησε και νέο ανέβασμα. Μπήκα σφίγγοντας τα δόντια κάτω από το νερό νιώθοντας σαν αστακός που κάνει γνωριμία με την κατσαρόλα. Η Α. μπήκε και δήλωσε ότι η θερμοκρασία ήταν απλά υποφερτή.
Να πω ότι το ευχαριστήθηκα θα ήταν ψέμα, ένιωθα σαν ψητό κατσαρόλας. Η Α. από την άλλη δεν τραβούσε τέτοια ζόρια. Κλαψουρίζοντας σχεδόν την παρακάλεσα να το χαμηλώσουμε λίγο και βλέποντας ότι πραγματικά υπέφερα έδωσε τη συγκατάθεσή της. Άρχισα να χαλαρώνω όταν σταμάτησα να νιώθω ότι έχω κάνει μακροβούτι στην Αίτνα. Αυτή τη φορά η Α. είχε φροντίσει και είχε κουβαλήσει μαζί της τρία τέσσερα μπουκαλάκια με διάφορα συμπράγκαλα τα οποία έβαλε στο ράφι της καμπίνας κάνοντας έξωση στα δικά μου.
Αυτό θα πει "σαν στο σπίτι της"
Άλλες εποχές θα τα είχα πάρει στο κρανίο. Αυτή τη φορά ένιωσα ένα ευχάριστο τσίμπημα στην καρδιά μου.
Σαπουνιστήκαμε ο καθένας με τα δικά του τζιτζιμάτζαλα και όταν τελειώσαμε βγήκα έξω και τις έδωσα πετσέτα και το μπουρνούζι της. Δηλαδή ένα παλιό δικό μου ήταν, αλλά είχα σταματήσει να το θεωρώ δικό μου από την προηγούμενη Κυριακή. Της έδωσα και την πετσέτα των μαλλιών και εγώ πάλι κατέφυγα στην κουκούλα του μπουρνουζιού μου για να στεγνώσω τα δικά μου.
Και μετά θυμήθηκα ότι είχα κατεβάσει το πιστολάκι πάλι κάτω στη μάνα μου. Φύσηξα, ξεφύσησα, ντύθηκα στα γρήγορα με μια φόρμα και μια μπλούζα κατεβαίνοντας κάτω να κάνω εκ νέου απαλλοτρίωση και για δεύτερη συνεχόμενη φορά η τύχη με βοήθησε καθώς η μητέρα μου δεν είχε επιστρέψει ακόμα.
Ανέβηκα στα γρήγορα και της το έδωσα και πήγα και ξάπλωσα στο δωμάτιο. Όταν στέγνωσε τα μαλλιά της φορώντας το μπουρνούζι ήρθε στο δωμάτιο και κίνησε προς το σακ βουαγιάζ της για να βγάλει νέα εσώρουχα.
-"Μη ντυθείς, έλα να ξαπλώσουμε κάτω από το πάπλωμα"
-"Αφού εσύ είσαι ντυμένος."
-"Θα γδυθώ ξανά."
Έβγαλε το μπουρνούζι και ξάπλωσε γυμνή δίπλα μου. Γυμνός κι εγώ την πήρα στην αγκαλιά μου και την κράτησα σφιχτά με τα κορμιά μας να ζεσταίνουν το ένα το άλλο.
-"Να δω πότε θα φτιάξουμε αυτή τη μακαρονάδα."
-"Γάμα την τη μακαρονάδα" της είπα και της όρμισα για το δεύτερο γύρο.
After all η Α. δεν είναι η μόνη που κρατάει το λόγο της!
~.~
Αυτή τη φορά δεν έπεσα εγώ πάνω της, έκατσα ανάσκελα και την έβαλα να καθίσει πάνω μου. Η Α. έσκυψε και με φίλησε και μετά σταμάτησε και κατεβαίνοντας ελαφρά προς τα πάνω άρχισε να με φιλάει και να με δαγκώνει -δυνατά- στο λαιμό και στο στήθος και στην κοιλιά. Μετά κατεβαίνοντας από πάνω μου και καθισμένη στα τέσσερα κατέβηκε πιο χαμηλά και με πήρε στο στόμα της. Την έβαλα να γυρίσει ώστε να έχω το κωλαράκι της εμπρός μου, σάλιωσα το μεσαίο μου δάχτυλο και της το έβαλα πίσω της κάνοντας κυκλικές κινήσεις. Η Α. δεν σταμάτησε, αν μη τι άλλο συνέχισε με μεγαλύτερο ενθουσιασμό παίρνοντάς με όλο και πιο βαθιά.
Έβγαλα το δάχτυλό μου και την έφερα προς το πρόσωπό μου και άρχισα να τη γλείφω πότε μπροστά και πότε πίσω. Το γλύψιμο πίσω για κάποιο περίεργο λόγο την ξετρέλαινε πολύ περισσότερο από το μπροστά, κάθε φορά που έβαζα τη γλώσσα μου στην πίσω τρυπούλα της σταματούσε το τσιμπούκωμα και απλά με κράταγε στο στόμα της, λες και τις προκαλούσε τόση ευχαρίστηση που δεν μπορούσε να κάνει τίποτε άλλο πέρα από το να το απολαύσει.
Αυτό συνεχίστηκε για λίγη ώρα ακόμα, μέχρι που της ζήτησα να μου βάλει προφυλακτικό. Σταμάτησε, πήρε το κουτί πάνω από το κομοδίνο που το είχα αφήσει, έβγαλε το προφυλακτικό και προσεκτικά αλλά τρομερά ερωτικά έσκισε τη συσκευασία με τα δόντια της κοιτάζοντάς με. Όταν έβγαλε το προφυλακτικό, με ξαναπήρε στο στόμα της για μερικά δευτερόλεπτα και μετά μου το φόρεσε γρήγορα με φοβερή τέχνη.
-"Κάτσε πάνω μου" της είπα και αυτό ακριβώς έκανε. Άρχισε να κινείται, να τρίβεται πάνω μου με το μέλος μου μέσα της και εγώ της χούφτωσα με δύναμη και τα δύο στήθη.
Ήταν υπέροχο θέαμα: Κλειστά μάτια, τα μακρυά ξανθά μαλλιά της να πέφτουν πίσω της, με το κεφάλι της γερτό και αυτό προς τα πίσω και δαγκώνοντας τα χίλια της να κινείται μπρος πίσω με τα στήθη της, στητά και περήφανα να ακολουθούν την κίνηση.
Μπορεί να μην μπορώ να τελειώσω έτσι όταν κάνω σεξ αλλά αυτή η εικόνα έχει μείνει και με συντροφεύει πολλές από τις φορές που λόγω καταστάσεων αναγκάζομαι να πλύνω στο χέρι.
Σταμάτησε να κινείται μπρος πίσω και άρχισε να κινείται πάνω κάτω, γρήγορα, όλο και πιο γρήγορα. Με το ένα χέρι της χούφτωνα το στήθος ενώ με το άλλο την κρατούσα από τη μέση προσπαθώντας να ελέγξω όσο δυνατόν την κίνησή της, μη βγει απ' έξω και έχουμε κανένα δυσάρεστο ατύχημα.
Η Α. το είχε χάσει τελείως οπότε αναγκαστικά άφησα το στήθος της και την έπιασα και με τα δύο χέρια προσπαθώντας να την συγκρατώ μέσα μου.
Πρώτη φορά την άκουσα να φωνάζει σε οργασμό ή ίσως πρώτη φορά είχε μαζί μου πραγματικό οργασμό, δεν ξέρω, σε κάθε περίπτωση ακούστηκε.
Well, this is awkward όταν στο κάτω σπίτι μένει η μητέρα σου και στο πάνω η αδερφή σου με τον άντρα της και τα παιδιά της και ήλπιζα με όλη τη δύναμη της ψυχής μου να μην έχουν επιστρέψει ακόμα.
Δεν μπορώ να τελειώσω στο lady on top, οπότε την έβαλα να κάτσει στα τέσσερα -μα τι όμορφα που στήνεται η ρουφιάνα- και μπήκα μπροστά της dogie style. Την κράτησα από τους ώμους και καρφώθηκα όλος μέσα της, κερδίζοντας ένα ακόμα δυνατό αγκομαχητό. Παρά το γεγονός ότι δεν είχαν περάσει πάνω από 30-40 λεπτά από την πρώτο γύρο η εικόνα της όπως την έπαιρνα στα τέσσερα με το κεφάλι υψωμένο ψηλά ήταν τόσο απίστευτα ερεθιστική που δεν πέρασε ούτε σχεδόν λεπτό μέχρι που ένιωσα το μέσα μου το point of no return.
Καρφώθηκα μέσα της για τελευταία φορά και τέλειωσα με σπασμούς, τόσο έντονα και τόσο μεγάλης -για άνδρα- διάρκειας που ένιωσα κυριολεκτικά σαν να είχα δεύτερο οργασμό μέσα σε μερικά μόλις δευτερόλεπτα. Άδειασα μέσα της κρατώντας την ακίνητη κερδίζοντας άλλη μία εικόνα για τις δύσκολες μέρες του πλυσίματος στο χέρι.
Τραβήχτηκα προσεκτικά, έβγαλα το προφυλακτικό και έπεσα και ξάπλωσα ξέπνοος. Άνοιξα την αγκαλιά μου και η Α. χώθηκε μέσα της αλλά πέραν του χαδιού που της έκανα δεν είχα ούτε δύναμη, ούτε διάθεση ούτε καν για πάρλα και ευτυχώς εδώ είχα τη συμπαράστασή της αφού απλά χώθηκε στην αγκαλιά μου χωρίς να μιλήσει.
Καθίσαμε έτσι ακίνητοι για λίγη ώρα και μετά την έσπρωξα απαλά και γύρισα να πιάσω τον καπνό μου από το κομοδίνο. Ανασηκώθηκα, έστριψα ένα τσιγάρο, το άναψα και ρούφηξα ηδονικά τον καπνό.
-"Τα τρία καλύτερα πράγματα στον κόσμο είναι ένα ποτό πριν και ένα τσιγάρο μετά, καλά το λένε."
-"Εσύ να τα βλέπεις αυτά, ουτιδανέ γιδοβοσκέ, που με γλέντησες ξεροσφύρι!"
-"Είναι γιατί όταν πίνεις είσαι καταστροφή!"
-"ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ!"
-"Δεν ξέρω, εγώ μέχρι στιγμής έχω ένα στα ένα!"
-"Η στατιστική σου μπάζει!"
-"Ομολογώ ότι το δείγμα δεν είναι αντιπροσωπευτικό αλλά τα γεγονότα που γνωρίζω προσωπικά είναι αμείλικτα! Better safe than sorry!"
-"Oh man, and sorry you will be!" μου υποσχέθηκε.
-"Safe?"
-"Unsafe και sorry!"
-"Am I in danger?" συνέχισα στα αγγλικά.
-"I plead the 5th!" μου απάντησε.
-"Αυτά είναι αμερικανιές, εσύ είσαι της Οξφόρδης!"
-"Imperial College" με διόρθωσε.
-"Έστω!"
-"Δύο master δηλαδή, αν λάβουμε υπόψη ότι το πτυχίο του πολυτεχνείου ισοδυναμεί με MSc"
-"Με MEng, MSc έκανα εις τας Αγγλετέρας."
-"Μaster of Science ή Master of σουρτούκεμα;"
-"Και τα δύο χιχιχι!"
-"Για άνοιξε τη ντουλάπα με τους σκελετούς, να δούμε και τα χαΐρια σου!"
-"Τι θες να μάθεις;"
-"Με πόσους έχεις πάει;"
-"Μισό... χμμμ... 15;"
-"Εμένα ρωτάς;"
-"Όχι... 15. Νομίζω δηλαδή."
-"Δεν είσαι σίγουρη;"
-"Ε, μπορεί να έχω ξεχάσει κάποιον."
-"Έχεις κάνει τα πάντα;"
-"Αν καταλαβαίνω που το πας, ναι αλλά όχι με όλους. Για την ακρίβεια με 3" είπε και μετά συνέχισε κοροϊδευτικά "όσους κι εσύ!" και μου έβγαλε τη γλώσσα.
-"Εγώ έχω πάρει τρεις από πίσω αλλά το έχω δοκιμάσει μόνο με έναν, άρα πάλι μου ρίχνεις. Χώρια που εγώ θα μείνω στον ένα."
-"Χμμμμ" μου είπε.
-"Είδες τι δυνατή που είσαι στο σταυρόλεξο;" της είπα
-"Δώσε θάρρος στο χωριάτη!"
-"Μπουρζουά γιδοβοσκό." τη διόρθωσα.
-"Δεν αφήνουμε τη συζήτηση του κώλου να δούμε τι θα φάμε;"
-"Κοίτα, μπορεί να μην ξέρω να μαγειρεύω αλλά κάνω κάτι παραγγελίες, να γλείφεις τα δάχτυλά σου!"
-"Μακαρονάδα... δεν;"
-"Καλά δεν είμαστε στο παπλωματάκι μας; Που να ντυνόμαστε να τρέχουμε στην κουζίνα;"
-"Γιατί ρε, αν κάνεις παραγγελία δε θα πρέπει να ντυθείς να κατέβεις να την πάρεις;"
-"Αν είσαι περιπετειώδης μπορούμε να του πούμε να ανέβει να μας τη φέρει και να τον πληρώσουμε σε είδος!"
-"Δεν είμαι ΤΟΣΟ περιπετιώδης!"
-"Κοτάρα!"
-"Ρε ούστ!"
-"Τι λαχταράει η όρεξή σου;"
-"Σουβλάκια."
-"Μ' αρέσεις όταν γίνεσαι ρομαντική!"
-"Μα δεν είμαι υπέροχη;" ρώτησε αντιγράφοντάς με.
-"Είσαι η γυναίκα των ονείρων μου" της είπα χωρίς καλά-καλά να συνειδητοποιήσω τι ξεστόμισα!
-"Είμαι η γυναίκα των ονείρων κάθε άντρα!" είπε με στόμφο χωρίς να καταλάβει ότι αυτό που είχα πει πριν, το εννοούσα.
-"Μπορεί, αλλά τώρα είσαι στο δικό μου κρεββάτι!"
-"Εσύ να τα βλέπεις αυτά που θέλεις να πληρώσουμε το ντελιβερά σε είδος!"
-"Πρώτα σου βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι!"
-"Όλα αυτά ωραία αλλά δε βλέπω κίνηση, που λέει και μια ψυχή."
-"Και τι ψυχή ε; Και σε τι υπέροχη συσκευασία!"
-"Ρε θα παραγγείλεις ή θα προβώ σε ωμότητες;"
-"Κροκόδειλε, κάτσε καλά θα σε κάνω τσαντάκι της Μπάρμπι!"
-"Γιατί της Μπάρμπι, συγκεκριμένα."
-"Λόγω μεγέθους, τι άλλο;"
-"Υπονοείς ότι είμαι κοντή ρε;"
-"Όχι."
-"Α, είπα."
-"Εννοώ, όχι, δεν το υπονοώ!"
-"Καλάαααααα. ΠΑΡΑΓΓΕΙΛΕ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΣΟΥ ΚΟΨΩ ΔΑΓΚΩΝΙΑ!"
Και επειδή είχα ιδέα από δαγκωνιές της τσακίστηκα να κάνω την παραγγελία. Σηκώθηκα και πήγα στο γραφείο μου που είχα το σταθερό και πήρα τηλέφωνο το σουβλατζίδικο.
-"Γεια σας, μια παραγγελία θέλω να κάνω."
-"Παρακαλώ, σας ακούω."
-"Θέλω δύο πίτα γύρο χοιρινό, δύο πίττααααααααα"
Χοροπήδησα νιώθοντας ένα δάχτυλο στον κώλο μου. Το άτιμο το κωλόπαιδο με είχε ακολουθήσει στο γραφείο χωρίς να την πάρω χαμπάρι, περιμένοντας την ευκαιρία να μου τη φέρει!
-"Ορίστε;"
Γύρισα και την αγριοκοίταξα και της ψιθύρισα "Θα σε σκίσω."
-"Συγνώμη, μου έφυγε το ακουστικό" τι να τις έλεγα της κοπέλας και συνέχισα. "Δύο πίτα καλαμάαααααα" και διέκοψα πάλι καθώς το άτιμο το γύναιο γονάτισε και με πήρε στο στόμα της κρατώντας με σφιχτά από τη μέση.
Δαγκώθηκα και συνέχισα.
-"Συγνώμη και πάλι, δύο πίτα καλαμμμμμάκι χοιρινό, μμμμία zero και μμμμ τι μπύρες έ-έχετε;"
Το άτιμο το θηλυκό είχε βάλει τα δυνατά της και μου έκανε πίπα ανάλογη με αυτή της περασμένης Κυριακής.
-"Άμστελ, Μύθος, Χάινεκεν"
-"Μμμία Άμμμμστελ."
-"Διεύθυνση"
-"Τρεχαγύρευε 16"
-"Όνομα;"
-"Γ.Μμμμμμ" είπα με τα χίλια ζόρια.
Το άτιμο το κωλόπαιδο!
Μόλις έκλεισα το τηλέφωνο με άφησε!
-"Νια νια νια νια νια" και έφυγε τρέχοντας από το γραφείο.
-"ΣΕ ΤΡΩΕΙ Ο ΚΩΛΟΣ ΣΟΥ Ε; ΘΑ ΣΕ ΣΚΙΣΩ" φώναξα κυνηγώντας την στο δωμάτιο.
Και όπως το είπα, έτσι το έκανα.
~.~
Η Α ήταν από την άλλη μεριά του κρεβατιού και με κορόιδευε βάζοντας τα χέρια στους κροτάφους και κάνοντας μου "ΝΙΑ ΝΙΑ ΝΙΑ ΝΙΑ ΝΙΑ"
Πήγα από εκεί αλλά η Α. ανέβηκε στο κρεββάτι και πήγε στην άλλη μεριά επαναλαμβάνοντας τη χειρονομία.
-"Δε θα σε πιάσω στα χέρια μου ρε;"
-"ΝΙΑ ΝΙΑ ΝΙΑ ΝΙΑ ΝΙΑ!"
-"Αχ θα τη σκίσω" μονολόγησα και ανεβαίνοντας κι εγώ στο κρεββάτι και -με κίνδυνο να μην αφήσω σανίδα για σανίδα- πήγα από τη μεριά της. Η Α. έφυγε γελώντας προς το σαλόνι όπου πήγε και κρύφτηκε πίσω από τον καναπέ.
Έβαλα τα μεγάλα μέσα.
-"Θα έχει πολύ ενδιαφέρον να έρθει η μάνα μου να ζητήσει το σεσουάρ της -γιατί ξέρει ποιος της το έχει βουτήξει- και να μας βρει να κυνηγιόμαστε τσίτσιδοι στο σαλόνι!"
-"Αμάν!"
-"Γι αυτό έλα να φας το ξύλο σου σαν άντρας!"
-"Δεν είμαι άντρας!"
-"Με το ξύλο που θα φας, θα προτιμούσες να είσαι τερμίτης!"
-"Δε σου κάθομαι."
-"Καλώς, θα περιμένουμε εδώ μέχρι να έρθει ο ντελιβεράς."
-"Αυτό είναι εκβιασμός!"
-"Στο έχω ξαναπεί ότι δεν παίζω δίκαια!"
-"Αίσχος!"
-"Such is life που λέει και μια ψυχή!"
-"Αυτό είναι καθαρός εκβιασμός!"
-"ΝΙΑ ΝΙΑ ΝΙΑ ΝΙΑ ΝΙΑ"
-"Θα σε σκίσω" είπε με τη σειρά της και αρχίσαμε το ανάποδο κυνήγι, αυτή τη φορά έτρεχα εγώ και με κυνηγούσε εκείνη.
-"Ρε ποιος κυβερνάει αυτό τον τόπο;" φώναξα κρυμμένος πίσω από την πολυθρόνα.
-"Έλα εδώ ρε να φας το ξύλο σου σαν άντρας!"
-"Κάτσε, με κυνηγάς να φάω το ξύλο μου σαν άντρας που σε εκβιάζω γιατί δεν κάθεσαι να φας εσύ το ξύλο σου σαν άντρας;"
-"Ακριβώς!"
-"Αυτά τα κομμουνιστικά δε θα περάσουν!" φώναξα και άρχισε πάλι το αντίθετο κυνήγι...
...
-"STOP!" φώναξα μετά από -κι εγώ δεν ξέρω πόση- ώρα και πόσες εναλλαγές κυνηγητού. "Πάμε αύριο στα Jumbo να αγοράσουμε nerf guns να παίξουμε πόλεμο;"
-"Γι αυτό σ' αγαπάω" μου είπε.
Ποιος ήρθε;
Η Α. δαγκώθηκε, πραγματικά την είδα που δαγκώθηκε.
Εγώ από την άλλη είχα να νιώσω τόση αμηχανία από την προ-προ-τελευταία φορά που είχα βρεθεί να σε ένα σπίτι καλεσμένος παίζοντας "θάρρος ή αλήθεια", κάμποσα χρόνια πριν.
Μας έσωσε -στην κυριολεξία- ο ντελιβεράς που πήρε τηλέφωνο και είπε ότι ήταν από κάτω.
Πήγα στο δωμάτιο να ντυθώ και η Α. με ακολούθησε ακόμα μαγκωμένη. Κατέβηκα και παρέλαβα τα σουβλάκια. Στο μεταξύ είχε έρθει και η μάνα μου η οποία κοιτάζοντάς με εξεταστικά μου δήλωσε ότι είχε εξαφανιστεί πάλι το σεσουάρ της και αν ήξερα τίποτα.
-"Εχμ... ναι... Το χρειάζεσαι τώρα;"
-"Τώρα όχι, αύριο το πρωί θα το χρειαστώ."
-"Καλά, θα στο κατεβάσω πριν κοιμηθώ."
-"Πάλι παράγγειλες; Και γιατί κατέβηκες με κοντομάνικο, θες να κρυώσεις πάλι;"
Μανάδες!
-"Εσύ να τα βλέπεις που αντί να με αφήσεις να ανέβω πάνω να φάω μου έχεις πιάσει την πάρλα!"
Την άφησα να μουρμουράει για τον αχάριστο κανακάρη της και ανέβηκα στο σπίτι μου.
Αν και έχω τραπεζαρία στο σαλόνι πολύ σπάνια τρώω εκεί καθώς σπανίως κάθομαι στο χώρο, συνήθως τη βγάζω στο δωμάτιό μου ή το γραφείο μου.
Κάνοντας ότι ξέχασα τι παίχτηκε πριν από λίγο τη ρώτησα αν θέλει να δούμε καμιά σειρά, τηλεοπτικό πρόγραμμα δεν υπήρχε διαθέσιμο μιας και δεν είχα κάνει τον κόπο να εγκαταστήσω το εξωτερικό σύστημα κεραίας όντας άνθρωπος που δεν βλέπει καθόλου τηλεόραση.
Η Α. δεν απάντησε, με κοιτούσε ακόμα αμίλητη.
-"Τι έγινε στρουμφάκι, σου έφαγε η ψιψινέλ τη φωνή;" τη ρώτησα προσπαθώντας να αστειευτώ και να χαλαρώσω την ατμόσφαιρα καθώς μέσα μου βάραγαν καμπάνες ότι βαδίζουμε σε πολύ επικίνδυνα μονοπάτια.
Ήταν πράγματι επικίνδυνα τα μονοπάτια στα οποία βαδίζαμε ή ήμουν απλά μια κοτάρα που κάποια τον έβγαλε βίαια από το καβούκι του και έχει χεστεί πάνω του; Και τι δουλειά έχουν οι κότες με τα καβούκια, anyway?
Μαζί της, σε μια εβδομάδα, ένιωθα πράγματα με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα από αυτή που είχα πολλά-πολλά χρόνια πριν με την Κ., που τη θεωρούσα το μόνο πραγματικό μου έρωτα. Δεν λέω, αγάπησα τη μία Χ. -την πρώην γυναίκα μου- και η καρδιά μου ξαναχτύπησε μερικά χρόνια αργότερα για μια άλλη Χ. αλλά σε καμία περίπτωση στο βαθμό που το είχε κάνει με την Κ.
Με την Α. όπως και με την Κ. ένιωθα κενό στην απουσία τους. Δεν ήθελα κανένα alone time. Και όμως ακόμα και με την Κ. δεν το είχα νιώσει αυτό τόσο γρήγορα.
Και τότε συνειδητοποίησα το καρδιοχτύπι μέσα μου. Μπορεί... μπορεί να μην ήταν ακόμα έρωτας, αλλά το έβλεπα να έρχεται κατά πάνω μου ποδοβολώντας σα ρινόκερος.
Και θυμήθηκα το σοφό Κοκοβιό του Στσεντρίν.
Γαία πυρί μιχθήτω.
-"Τι έχεις καρδούλα μου;" τη ρώτησα γλυκά.
-"Εχμ..."
-"Υπάρχουν δύο εκδοχές" της είπα αποφασίζοντας ότι μια ψυχή που ήταν να βγει, ας έβγαινε. "Σου ξέφυγε κάτι και νιώθεις αμηχανία: α) επειδή όντως το αισθάνεσαι και φοβάσαι πως θα το πάρω είτε β) επειδή απλά σου ξέφυγε και φοβάσαι ότι εγώ νιώθω κάτι που δε νιώθεις εσύ και φοβάσαι πως θα το πάρω."
Δε μίλησε.
-"Είναι σωστή η μία από τις δύο εκδοχές; Πες μου απλά αυτό."
-"Ναι" μου φάνηκε πως απάντησε μέσα από τα δόντια της.
-"Α, δεν άκουσα τι είπες."
-"Ναι."
-"Ωραία, αμφότερες οι εκδοχές έχουν ένα κοινό: Φοβάσαι πώς θα πάρω, ότι και αν είναι αυτό που φοβάσαι."
-"Ναι" παραδέχτηκε απρόθυμα.
-"Άρα είτε έτσι είτε γιουβέτσι σε ενδιαφέρει πραγματικά η αντίδρασή μου, είτε γιατί δε θέλεις να με πληγώσεις είτε γιατί φοβάσαι ότι θα πληγωθείς."
Χαμήλωσε το βλέμμα της χωρίς να απαντήσει.
You'll take my life but I'll take yours too
You'll fire your musket but I'll run you through
So when you're waiting for the next attack
You'd better stand there's no turning back
The bugle sounds as the charge beginsΉ ταν ή επί τας.
But on this battlefield no one wins
The smell of acrid smoke and horses breath
As you plunge into a certain death
-"Κοίτα με στα μάτια σε παρακαλώ."
Ύψωσε πάλι το βλέμμα της και με κοίταξε.
-"Κοιτάζοντάς σε στα μάτια θα στο πω στα ίσια: Αν είναι να πληγωθεί κάποιος εδώ και τώρα αυτός ο κάποιος ΔΕ θα είσαι εσύ."
The horse he sweats with fear we break to run
The mighty roar of the Russian guns
And as we race towards human wall
The screams of pain as my comrades fall
We hurdle bodies that lay on the groundΤην κοιτούσα αμίλητος περιμένοντας την όποια μοίρα μου.
And as the Russians fire another round
We get so near yet so far away
We won't live to fight another day
We get so close near enough to fight
When a Russian gets me in his sights
He pulls the trigger and I feel the blow
A burst of rounds takes my horse below
And as I lay there gazing at the skyΔε μου απάντησε, μόνο ήρθε και με πήρε αγκαλιά.
My body's numb and my throat is dry
And as I lay forgotten and alone
Without a tear I draw my parting groan
"Ωχ" είπα μέσα μου και προετοίμασα τον εαυτό μου για τα χειρότερα αλλά ευτυχώς η Α. διέψευσε τους φόβους μου.
-"Ήμουν τσιμπημένη αρκετό καιρό μαζί σου, Γ... και... και η εβδομάδα που πέρασε..." είπε και κόμπιασε πάλι.
-"Θυμάσαι που σου είπα πριν μια εβδομάδα ότι δε θέλω να σου ξεφύγω; Όσο περνάνε οι μέρες γίνομαι όλο και πιο σίγουρος. Δε θα σου πω ψέμματα, δεν είμαι μάντης, δεν ξέρω το μέλλον, αλλά ειλικρινά ρε Α. είχα πολλά-πολλά χρόνια να περάσω τόσο όμορφα όσο την τελευταία εβδομάδα."
Την ένιωσα να με σφίγγει πάνω της.
-"Βαρέθηκα, κουράστηκα, να κρύβομαι στο καβούκι μου φοβούμενος να ζήσω και πάλι. Και όχι, ούτε με φοβίζει ούτε με τρομάζει ό,τι και αν είναι αυτό που νιώθεις. Και ξέρεις τι; Δε χρειάζεται να πεις τίποτα περισσότερο, ό,τι ήταν να μου δείξεις μου το έδειξες..."
Σταμάτησα.
-"Εις διπλούν" συνέχισα πειρακτικά καθώς το κλίμα είχε παραγίνει σοβαρό για τα γούστα μου.
-"Η επανάληψη είναι η μητέρα της μάθησης" ήταν η μόνη απάντηση που μου έδωσε πριν με βάλει κάτω και μου ορμίσει με το στόμα της στο στόμα μου.
Οι πρώτες δύο φορές ήταν απλό σεξ. Την τρίτη κάναμε έρωτα.
Το αποτέλεσμα ήταν ότι στο τέλος της βραδιάς όντως δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου!
~.~
Ανταπέδωσα το φιλί της και την έσφιξα πάνω μου. Αυτή τη φορά πέρα από ένα ελαφρύ χάδι στο στήθος της και στα χαμηλά της δεν είχε άλλα προκαταρκτικά και όλως παραδόξως ο πρόεδρος είχε ακόμα ορεξούλες, οπότε δε χρειάστηκαν ταχυδακτυλουργικά για να σηκωθεί και να του φορέσει, πάλι με αισθησιακό τρόπο, η Α. το σκουφάκι του.
Ιεραποστολικόν το ορθόδοξον, έχει και αυτό τη χάρη του όταν τα άστρα είναι στη σωστή τους θέση, και όλα τα φαινόμενα έδειχναν ότι μετά από πολλά-πολλά χρόνια είχαν βρει τελικά το δρόμο τους. Αν αυτό σήμαινε ταυτόχρονα πως οι Μεγάλοι Παλαιοί θα σηκωνόντουσαν από τις υπνάρες που ρίχναν στον υγρό τους τάφο στην R'lyeh, κομμάτια να γίνει.
Όταν τέλειωσα -για τρίτη φορά μέσα σε διάστημα μιας, μιάμισης ώρας- όπως και την πρώτη φορά, έμεινα μέσα της απλά φιλώντας την. Ο πρόεδρος αποφάσισε ότι η θέση των άστρων τον ζόριζε και χωρίς να ρωτήσει κανέναν πήρε άδεια άνευ αποδοχών διαμαρτυρόμενος έντονα για την ασυνήθιστη κακομεταχείριση, ειλικρινά πρέπει να έφαγα γύρω στο 10λεπτο να τον πείσω το μαλάκα να κατουρήσει λίγη ώρα αργότερα. Όπως και να έχει αποφάσισε να κάνει τον Τζίμι Χόφα όσο ήμουν μέσα της, και τραβώντας τον έξω ένιωσα σαν τον Μάριο στο μεροκάματο του τρόμου και ευτυχώς να λέω, γιατί η μοίρα των Λουίτζι και Μπίμπα στην ίδια ταινία δεν ήταν του γούστου μου.
-"Ph'nglui mglw'nafh Cthulhu R'lyeh wgah'nagl fhtagn" της είπα -ή έστω προσπάθησα να της πω- σε άπταιστην Κθουλικήν στραμπουλώντας τη γλώσσα μου, η διαφαινόμενη μετακίνηση των άστρων στη σωστή τους θέση μου προκάλεσε μια ιδιαιτέραν συγκίνησιν, ξυπνώντας το νέρντουλα μέσα μου.
Η Α. από την άλλη πίστεψε προς στιγμή ότι έπαθα εγκεφαλικό.
-"Ωχ, μού 'μεινε αυτός!"
-"Στον οίκο του στη Ρ'λυέ ο νεκρός Κθούλου ονειρεύεται περιμένοντας."
-"Τι λες μωρέ;"
-"Σιωπή, άπιστη! Τα άστρα ήρθαν στη σωστή τους θέση και οι Μεγάλοι Παλιοί θα επιστρέψουν στη Γη, ξέφρενοι και άπληστοι για όσα είχαν στερηθεί!"
-"What the fuck?"
-"Μα να μην ξέρεις μυθολογία Κθούλου; Μα τι σας διδάσκουν επιτέλους στα σχολεία και στα πανεπιστήμια;"
-"Does not compute, παραιτούμαι."
Ανασηκώθηκα και έστριψα ένα τσιγάρο. Το άναψα και ρούφηξα τον καπνό και το γλυκό κάψιμο που ένιωσα στο λαιμό μ' έφερε στα ίσια μου. Την πήρα στην αγκαλιά μου και άρχισα να μιλάω, περισσότερο προς εμένα παρά προς εκείνη.
-"Όταν ήμουν πέντε-πεντέμισι χρονών συνέβη κάτι που με σημάδεψε. Δεν έχω διάθεση να μπω σε λεπτομέρειες αυτή τη στιγμή αλλά έχασα τον παππού μου και το πήρα πολύ βαριά πεπεισμένος ότι εγώ έφταιξα που πέθανε. Θα σου πω κάποια στιγμή όλη την ιστορία, δεν είναι της παρούσης. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι από τότε σχεδόν νέκρωσα μέσα μου, κάνοντας μου απίστευτα δύσκολο να δεθώ. Μπορεί να διαβάσω κάτι ή να δω κάποιο βίντεο και να με πάρουν τα ζουμιά αλλά μου είναι πολύ δύσκολο να νιώσω πράγματα για ανθρώπους του άμεσου περιβάλλοντός μου."
Τράβηξα άλλη μια βαθιά τζούρα και συνέχισα.
-"Είναι σαν κάτι μέσα μου να μη με αφήνει να δεθώ για να μην ξαναπεράσω όσα πέρασα. Αγαπώ την οικογένειά μου αλλά πέραν αυτής και των παιδικών μου φίλων δε νιώθω τίποτα για κανέναν άλλον. Ζουν, πεθαίνουν, περνάει και δεν ακουμπάει. Έκανα σχέσεις τις οποίες τις τράβαγα στα άκρα μέχρι να μην αντέχουν και να ζητάνε οι ίδιες να φύγουν. Δεν ερωτευόμουν, δε δενόμουν και δε μ' ενδιέφερε καθόλου. Βάλε και το γεγονός ότι είμαι σαδιστής και έχεις την πλήρη εικόνα."
-"Την Κ. τη γνώρισα στο IRC όταν ήταν 15 χρονών κι εγώ 22. Μου είχε μιλήσει πρώτη εκείνη με αγορίστικο νικ και δεν είχα πάρει χαμπάρι ότι μιλούσα σε κοπελίτσα μέχρι που ζήτησα να μάθω το όνομα του συνομιλητή μου. Για 3 χρόνια ήμουν ο μεγάλος της αδερφός, πέρασα μαζί της το δεύτερο μισό της εφηβείας της, ακούγοντάς την και όποτε χρειαζόταν, συμβουλεύοντάς την. Δεν ένιωθα τίποτα ερωτικό, πραγματικά την έβλεπα σαν τη μικρή μου αδερφή. Της είχα δώσει το τηλέφωνο και του γραφείου μου -τότε δούλευα στο πανεπιστήμιο- και του σπιτιού μου και πάντα έβρισκα χρόνο όταν ήθελε και χρειαζόταν να μου μιλήσει. Πέρα από το irc και το τηλέφωνο δεν είχαμε καμία επαφή, after all όσο και αν ήμουν πολύ προσεκτικός μαζί της, ήταν ανήλικη και μπορεί εγώ να την έβλεπα σαν τη μικρή μου αδερφή αλλά θα ήμουν αφελής αν δεν είχα καταλάβει ότι κατά βάθος ήταν τσιμπημένη μαζί μου ή για να είμαι ακριβής και μαζί μου και όπως έχεις διαπιστώσει είμαι άτομο που αποφεύγει τις κακοτοπιές."
Τράβηξα νέα τζούρα.
-"Τα είχα με μια συμφοιτήτριά μου, τη Μ. Ένα βράδυ της είχα πει ότι θα περάσω από το σπίτι της, φεύγοντας από το γραφείο, αλλά λίγο πριν κλείσω να φύγω χτύπησε το τηλέφωνο και ήταν η Κ. που με πήρε κλαίγοντας. Σε μια διήμερη εκδρομή που είχαν πάει έπιασε την υποτιθέμενα καλύτερη φίλη της να φασώνεται με το αγόρι με το οποίο η Κ. ήταν καψουρεμένη. Της ζήτησα να κλείσει το κινητό για να μη χρεώνεται και την πήρα ο ίδιος τηλέφωνο από το γραφείο. Δεν μπορούσα στην αρχή να την ηρεμήσω με τίποτα, έκατσα μαζί της μέχρι που τέλειωσε η μπαταρία του κινητού της έχοντας αφήσει την Μ. στα κρύα του λουτρού, να με περιμένει μάταια και να μη μπορεί καν να με βρει, καθώς μιλούσα στο τηλέφωνο. Αυτό μαζί με κάτι άλλο που είχε συμβεί λίγο καιρό πριν ήταν το τελειωτικό χτύπημα για τη Μ. καθώς τελικά συνειδητοποίησε ότι δεν έδινα δεκάρα τσακιστή για την ίδια."
Τράβηξα μια τελευταία τζούρα και έσβησα το τσιγάρο.
-"Τέλος πάντων, κάποια στιγμή τον Οκτώβρη του '98 είχα ανέβει Αθήνα, δε θυμάμαι για ποιο λόγο, και η Κ. μου ζήτησε να βρεθούμε να γνωριστούμε και από κοντά. Ήταν ενήλικη πλέον οπότε δεν είχα κανένα λόγο να της αρνηθώ και εδώ που τα λέμε εξακολουθούσα να νομίζω ότι τη βλέπω σαν μικρή μου αδερφή, βλέπεις τυφλωμένος από την υπεροψία μου δεν είχα καταλάβει ότι ήμουν ο Πυγμαλίωνας και η Κ. ήταν η Γαλάτειά μου. Ήταν ο πρώτος άνθρωπος μετά από πολλά χρόνια για τον οποίον ένιωθα κάτι και για κάποιον σαν εμένα ήταν σαν ένας τυφλός που ξαφνικά άρχισε να βλέπει αχτίδες φωτός. Βρέθηκα μαζί της σε σχέση χωρίς καλά-καλά να το καταλάβω και όμως λίγο καιρό μετά ήμουν full ερωτευμένος για πρώτη φορά στη ζωή μου."
Αναστέναξα.
-"Μπορεί να ήμουν ο πρώτος της αλλά η κοινή λογική έλεγε ότι δε θα είμαι ο τελευταίος της. Το ήξερα από μέσα μου, το είχα εκμυστηρευτεί και σε έναν από τους δύο παιδικούς μου κολλητούς, ο άλλος είχε μετακομίσει και είχαμε χαθεί. Ωστόσο, όπως με έχεις ακούσει να λέω πολλές φορές στις συναντήσεις, η διαφορά της θεωρίας από την πράξη είναι μικρή στη θεωρία αλλά μεγάλη στην πράξη. Ήμουν στρατό δύο μήνες όταν με παράτησε για κάποιον άλλον, κοντά στην ηλικία της και κοντά της γενικά, εγώ ήμουν στην Κω και είχα μπροστά μου ακόμα 16 μήνες θητείας."
Η Α. δε μίλησε απλά με χάιδευε όσο της μιλούσα και αυτό το χάδι με ηρεμούσε και με καθησύχαζε.
-"Όπως μπορείς να φανταστείς ένιωσα ότι μου έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι. Μου πήρε πάνω από ένα χρόνο να το ξεπεράσω, ας είναι καλά η Ε. Όπως και να έχει μετά την Ε. γνώρισα την Χ., την πρώην γυναίκα μου και δεν ήμασταν παρά μερικές μέρες μαζί όταν χτύπησε το τηλέφωνό μου και ήταν η Κ. Ήθελε λέει να με δει. Ήταν ο ίδιος μου ο εγωισμός που με έσπρωξε να θέλω να επιβεβαιώσω ότι την είχα ξεπεράσει πραγματικά αλλιώς δεν θα είχα κάνει τον κόπο να της απαντήσω. Δέχτηκα όμως και βγήκαμε."
Σιωπή.
-"Και;" με ρώτησε η Α. μετά από κάμποση ώρα.
-"Δεν την είχα ξεπεράσει. Ένιωσα σαν να μην είχε περάσει ούτε μια μέρα από τότε που την είδα για τελευταία φορά, μετά την πρώτη μου ολιγοήμερη άδεια ως φαντάρος. Μου είπε πως μετάνιωσε, πως είδε ότι εμένα αγαπούσε πραγματικά, πως δεν υπήρξε πραγματικά ερωτευμένη με τον άλλο. Ζήτησε να γυρίσει πίσω."
Έστριψα δεύτερο τσιγάρο, το άναψα και έκανα κάμποσες τζούρες πριν συνεχίσω.
-"Το να την αρνηθώ ήταν το πιο δύσκολο πράγμα που έχω κάνει στη ζωή μου. Και το γελοίο της υπόθεσης είναι ότι δεν την απαρνήθηκα επειδή με πρόδωσε αλλά για να μην προδώσω εγώ την πρώην γυναίκα μου με την οποία ήμασταν δεν ήμασταν μαζί μία εβδομάδα."
-"Μα..." πήγε να μου πει και την έκοψα.
-"Φυσικά και δε θα ήταν προδοσία, ούτε μια εβδομάδα δεν ήμασταν μαζί, δεν ένιωθα τίποτα για εκείνη και ούτε η ίδια είχε αρχίσει να με ερωτεύεται, αυτό συνέβη αργότερα. Και όμως ρε Α. ένιωθα μέσα μου πως αν γύριζα στην Κ. θα πρόδιδα τη Χ. ενώ στην πραγματικότητα θα πρόδιδα τον ίδιο μου τον εαυτό. Πραγματικά δεν έχω καταλήξει αν η ύπαρξη της Χ. δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια απλή δικαιολογία για να αποτρέψω τον εαυτό μου να κινδυνέψει να τα ξαναπεράσει όλα αυτά για δεύτερη φορά."
Η Α. δεν απάντησε, απλά συνέχισε να με χαϊδεύει απαλά.
-"Δώσε μου μισό σε παρακαλώ" της είπα και πέρασα γύρω στο δεκάλεπτο στην τουαλέτα προσπαθώντας να κατουρήσω. Αυτά παθαίνει κανείς με τις μικρούλες!
Έπλυνα τα χέρια μου, γύρισα πίσω και ξάπλωσα στο κρεββάτι δίπλα της.
-"Με τη Χ. παντρευτήκαμε δύο χρόνια αργότερα αλλά όπως σου είπα στην πραγματικότητα κανείς από τους δυο μας δεν το ήθελε. Τέσσερα χρόνια μετά -έξι χρόνια μετά από εκείνο το απόγευμα που απαρνήθηκα την Κ.- γνώρισα μια άλλη Χ. η οποία με ψιλοέβγαλε από το καβούκι μου αλλά πριν προλάβει αυτό να εξελιχθεί έφυγε για το εξωτερικό με αποτέλεσμα να νεκρώσω εκ νέου."
Και κάπου εκεί τελείωσα με το εσωτερικό μου στριπτίζ.
- "Θα μου πεις τώρα γιατί στα λέω όλα αυτά..."
-"Όχι, δε χρειάζεται να μου πεις..."
Και εκεί ήρθε προς μεγάλη έκπληξη τόσο εμού όσο και του προέδρου και ο τέταρτος γύρος οπότε δεν είναι να απορείς που στο τέλος της βραδιάς ένιωθα σαν τον Μαμ Ρα.
~.~
Τέσσερις φορές την ίδια μέρα και μάλιστα σε διάστημα δύο ωρών είχα να το κάνω από τα 26 μου, με την Κ. Έφτασα στα 37 προκειμένου να κατορθώσω να το επαναλάβω. Όση καλή διάθεση και να είχα -και είχα- δεν επρόκειτο να τελειώσω με το ορθόδοξο, τη γύρισα μπρούμυτα και συνέχισα το θεάρεστο έργο μου έτσι, με κάποια δυσκολία είναι η αλήθεια γιατί μου έβγαινε συνεχώς έξω. Αν και την είχα διαβεβαιώσει ότι θα είμαι ο 4ος που θα επισκεπτόμουν την πίσω πόρτα της, προτιμούσα της πράξης να έχει προηγηθεί και λίγο spanking γιατί πώς να το κάνουμε, έχουμε και τα γούστα μας. Σε κάθε περίπτωση αρκέστηκα στη φαντασία μου και αυτό ήταν το κόλπο που έπεισε τον εξουθενωμένο πρόεδρο να βγάλει εις πέραν ακόμα μία φορά τον καθήκον του.
Όπως και να έχει στο τέλος έπεσα δίπλα της ξεθεωμένος και μετά θυμήθηκα ότι ήμαστε και νηστικοί και τα σουβλάκια κρύωναν δίπλα στο κομοδίνο.
-"Δεν έχω δύναμη να πιάσω τα σουβλάκια" της είπα.
-"Εγώ στο 'πα ότι δε θα μπορείς να πάρεις τα πόδια σου!"
-"Λυσσάρα!"
-"Και που να με δεις στις μεγάλες μου φόρμες!"
-"Δε νομίζω ότι θα αντέξω τη συγκίνηση."
-"Τουλάχιστον θα πας χαρούμενος!"
-"Καλά καλά για κατούρημα δεν μπορώ να πάω!"
-"Αφού πήγες προηγουμένως!"
-"Και παιδευόμουν 10 λεπτά να τον πείσω ότι δεν τον έβγαλα έξω για σεξ."
-"Να μάθεις να μην τάζεις!"
-"Μπορεί τώρα να δηλώνω αδυναμία να σου ξύσω τον κώλο που σε φαγουρίζει αλλά φουκαριάρα μου, αύριο το πρωί ή έστω μεσημέρι, καλά, απόγευμα προς βράδυ, στη χειρότερη ξημερώματα Κυριακής θα σου πω εγώ!"
-"Μεθαύριο νταν, που λένε!"
Έπιασα ένα από τα σουβλάκια και της το έδωσα και πήρα και ένα στο χέρι μου και του τράβηξα μια γερή δαγκωνιά.
-"Κρύωσε η μαλακία" είπα αφού κατάπια.
-"Όλο γκρίνια είσαι" μου είπε και τράβηξε και αυτή μια δαγκωνιά από το δικό της.
-"Ενίσταμαι!"
-"Σκάσε και τρώγε μην κρυώσουν κι άλλο."
Ένα δίκιο το 'χε. Φάγαμε αμίλητοι τα σουβλάκια μας όσο ακόμα τρώγονταν και όταν τελειώσαμε την έπιασε ξαφνική προκοπή και μάζεψε χαρτιά, σακούλες και τα τέσσερα γεμάτα προφυλακτικά, καλά τα δύο τελευταία όχι ιδιαίτερα γεμάτα, μην πω σχεδόν άδεια, τα έβαλε στη σακούλα, την τύλιξε και πήγε και την πέταξε μέσα στον κάδο.
Εγώ πάλι θυμήθηκα το κλεμμένο σεσουάρ οπότε ντύθηκα πάλι και κατέβηκα να το αφήσω στη μητέρα μου. Ευτυχώς ήταν ξαπλωμένη στο δωμάτιό της και έβλεπε τηλεόραση οπότε γλίτωσα το νέο γύρο μουρμούρας.
Ανέβηκα πάνω και βρήκα την Α. ντυμένη με πιτζάμες. Ροζ. Με λαγουδάκια. Όχι, αυτό δεν το περίμενα, όποιος δεν έχει ζήσει τον μίνι τυφώνα παρασύρεται από το πολύ γλυκό της πρόσωπο και τη μινιόν φιγούρα της και δεν έχει ιδέα πως είναι η Α. όταν αρπάζει και αρπάζει εύκολα πανάθεμά την. Ντυμένη μάλιστα με ροζ πιτζάμες με λαγουδάκια η άμεση σύγκριση με τον killer rabit της Caerbannog ήταν μοιραία.
Αντικρίζοντας αυτό το θέαμα έβαλα τα γέλια κερδίζοντας την αγριεμένη ματιά της.
-"Γουστάρεις τίποτα φίλε;" ρώτησε αντιγράφοντας τη σκηνή που ο Στέλιος με την κουστωδία του μπήκε στο κέντρο του Φαρέα και αντίκρισε τον Άρη.
-"Ναι, έναν άντρα να χτυπηθεί μαζί μου" της απάντησα και καλά βαριά, ενθουσιασμένος ωστόσο από μέσα μου καθώς η Λόλα είναι μία από τις πολύ αγαπημένες μου ταινίες, πράγμα που της είχα αναφέρει κάποια ανύποπτη στιγμή.
-"Αύριο το πρωί-ή έστω μεσημέρι-το αργότερο απόγευμα-καλά μπορεί και βράδυ;" ρώτησε με μια ανάσα.
-"Εξακολουθεί να σε τρώει ε;"
-"Κάποιον άλλον βλέπω να τον τρώει κι εγώ έχω *ακόμα* δυνάμεις!"
-"Μου έρχεται να σε βγάλω φωτογραφία και να σε έχω πρώτη μούρη στην παρουσίαση του Steerco!"
-"Αν έχεις αυτοκτονικές τάσεις γιατί δεν διαλέγεις κάτι πιο απλό, πχ στρυχνίνη;"
Έβαλα ξανά τα γέλια και της άνοιξα γελώντας ακόμα την αγκαλιά μου. Ήρθε και με πήρε αγκαλιά και ταυτόχρονα με χούφτωσε από τα αρχίδια και μου τα ζούλησε, όχι τόσο ώστε να πέσω νοκ αόυτ αλλά αρκετά ώστε να πάρω την ιδέα ότι τζιζ-βαβά!
-"Εεεε, εχμμ..." είπα.
-"Ω ναι" μου απάντησε και συνέχισε: "Έλεγες;"
-"Τι να πω; Με κρατάς απ' τ' αρχίδια, κυριολεκτικά!"
-"Για να μην ξεχνιόμαστε!"
Δεν είπα τίποτα αλλά όταν χαλάρωσε της έκανα λαβή και κρατώντας την ακίνητη κάθισα στο κρεββάτι. Μετά με λίγη δυσκολία είναι η αλήθεια την έριξα μπρούμυτα στα γόνατά μου. Η Α. φωνάζοντας και γελώντας πάλευε να ξεφύγει. Με πολύ δυσκολία κατάφερα να της κατεβάσω το κάτω μέρος της πιτζάμας και της έριξα μία γερή στα κωλομέρια κάνοντάς την να εντείνει την προσπάθεια να ξεφύγει.
-"ΘΑ ΣΕ ΣΚΙΣΩ!!!!!" μου φώναξε.
Η αλήθεια είναι ότι εκεί τα ψιλοχρειάστηκα γιατί για μένα ήταν παιχνίδι αλλά παρά τα αρχικά της γέλια όταν την έβαλα στα γόνατά μου για spanking, το "θα σε σκίσω" ακούστηκε πολύ αγριεμένο και όχι παιχνιδιάρικο. Σταμάτησα απότομα και της ανέβασα το παντελόνι. Την άφησα να σηκωθεί και με έπιασε ξαφνικά πονοκέφαλος. Άρχισα να τρίβω τα μηνίγγια μου αλλά πριν προλάβω να της ζητήσω συγνώμη η Α. με κοίταξε ανήσυχη.
-"Γ; Τι έπαθες;"
-"Συγνώμη, ειλικρινά. Παιχνίδι ήταν."
-"Βρε χαζούλη τι ζητάς συγνώμη; Λες να μην το κατάλαβα ότι ήταν παιχνίδι;"
-"Ακούστηκες... ακούστηκες πολύ νευριασμένη στο <<θα σε σκίσω>>"
-"Όχι βρε. Ήταν ο τρόπος που με κρατούσες και χρειάστηκε να βάλω παραπάνω φωνή και μάλλον το παράκανα."
-"Δε... δε σε πείραξε;"
-"Γ. μπορώ να ξεχωρίσω το παιχνίδι από τη βία. Αν το είχα δει ως πράξη βίας θα σου είχα κόψει τα χέρια από τις μασχάλες... με νυχοκόπτη!"
Την πίστεψα, γιατί αν μη τι άλλο, την είχα όντως ικανή!
-"Άλλωστε" μου είπε και χαμήλωσε ντροπαλά τα μάτια της -αυτό και αν δεν το περίμενα- "βρίσκω το spanking πολύ ερωτικό."
-"Μιλάς σοβαρά;"
-"Εγώ; Ξέχασες την περασμένη Κυριακή;"
Έλα ντε! Την περασμένη Κυριακή, όταν την έγλειψα για πρώτη φορά από πίσω, τις είχα ρίξει και μερικές σφαλιάρες στα μεριά της και όχι απλά δεν είχε διαμαρτυρηθεί, είχε γίνει πύραυλος. Το έχω πάθει αυτό και με τη δεύτερη Χ., τι να πω, μερικές φορές απλά δεν κάνει commit στη βάση!
Η συνειδητοποίηση του γεγονότος με άφησε να την κοιτάω σα χάνος.
-"Πάει, μού 'μεινε αυτός" είπε για δεύτερη φορά στη βραδιά.
-"Απλά μου ήρθε flash back. Τότε, στο πανεπιστήμιο με την Μ. όταν άρχισα να νιώθω ότι αυτό μέσα μου έχει... έχει και σεξουαλική έκφανση, το spanking ήταν σε συχνή βάση αλλά... αλλά μέσα μου δε μου έφτανε. Μία και μόνη φορά το έκανα... το έκανα με τη ζώνη και αυτή ήταν και η αρχή του τέλους."
-"Τι εννοείς; Χωρίς τη θέλησή της;"
-"Όχι... όχι, με τη θέλησή της. Αλλά όχι επειδή της άρεσε, το έκανε για μένα. Κάπου εκεί νομίζω ότι βρήκε τα όριά της, στο πόσο διατεθειμένη ήταν να υποχωρεί. Ήμουν ο πρώτος της και ήταν... ήταν πολύ ερωτευμένη μαζί μου ενώ εγώ... εγώ δεν ένιωθα τίποτα για εκείνη."
-"Το έχεις ξανακάνει αυτό;"
-"Ναι, και με τις δύο Χ. Η πρώην γυναίκα μου ήταν μαζοχίστρια. Η δεύτερη, δεν ξέρω. Εννοώ δεν ήταν μαζοχίστρια per se αλλά της άρεσαν... της άρεσαν αυτά τα παιχνίδια. Και με ζώνη και με καλώδιο και με κεριά..."
-"Κεριά;"
-"Ναι, έσταζα λιωμένο κερί πάνω της."
Και εκεί έμεινα για δεύτερη φορά μαλάκας μέσα σε μερικά μόλις λεπτά.
-"Έχω δοκιμάσει κι εγώ ζώνη."
-"What? I mean... what?"
-"What the hell... μου άνοιξες την ψυχή σου, ήρθε η ώρα να στα ανταποδώσω."
-"Η υπόθεση σηκώνει τσιγάρο" της είπα και έστριψα στα γρήγορα ένα τσιγάρο και βάζοντας πίσω μου τα μαξιλάρια έκατσα στο κρεβάτι καθιστός με την πλάτη μου στην πλάτη του κρεβατιού.
Η Α. ανέβηκε και αυτή στο κρεββάτι, κάθισε οκλαδόν και άρχισε να μου διηγείται το παρελθόν της.
-"Γνώρισα τον Σ. στο πρώτο μου έτος στο πολυτεχνείο. Είχα κάνει σχέσεις στο λύκειο αλλά ήταν επιπόλαιες και δεν είχαν προχωρήσει. Ήταν συμφοιτητής μου αλλά δύο χρόνια μεγαλύτερος καθώς είχε μπει με την τρίτη. Σου μοιάζει πολύ στο χαρακτήρα, ήταν κι αυτός κυκλοθυμικός, χαβαλετζής και παιχνιδιάρης αλλά όποτε χρειαζόταν αποφασιστικός και αυστηρός και όπως κι εσύ με έκανε να γελάω και ταυτόχρονα να νιώθω ασφάλεια μαζί του. Τον ερωτεύτηκα βαθιά. Στο... στο σεξ του άρεσε να δοκιμάζει πολλά πράγματα όχι μόνο πάνω μου αλλά και πάνω του. Ναι, έχω φάει στα πισινά μου και χέρι και ζώνη αλλά του είχα ρίξει κιόλας. Του άρεσε να τον δαγκώνω και να τον νυχιάζω αν και σε εκείνον δεν άρεσε να το ανταποδίδει παρά το γεγονός ότι εμένα μ' αρέσουν πολύ περισσότερο οι δαγκωνιές και οι πιπιλιές από το χέρι και τη ζώνη. Ήταν ο πρώτος σε όλα μου. Δεν είχε δοκιμάσει ποτέ με άντρα αλλά του άρεσε να του βάζω δάχτυλο και... και άλλα πράγματα. Μου αρέσει να βάζω δάχτυλο, νομίζω πως το έχεις διαπιστώσει, αλλά τα άλλα... δεν ξέρω, τα άλλα δε με ενθουσίαζαν. Εννοώ ότι ήθελα να το κάνω και να το νιώθω με το σώμα μου, δε μου αρκούσε απλά η ιδέα."
Κοίτα να δεις!
-"Πέρασα πολύ όμορφα τέσσερα χρόνια μαζί του αλλά... αλλά του Σ. του πέρασε. Δεν ξέρω, ήμασταν και μικρότεροι σε ηλικία και ...και χωρίς να σκέφτομαι με αυτό τον τρόπο το μέλλον, απλά... απλά δεν μπορούσα να σκεφτώ ότι θα υπάρξει κάποιος άλλος. Ίσως ο Σ. να ήταν περισσότερο πραγματιστής αλλά όπως και να έχει βαρέθηκε. Ειλικρινά δεν ξέρω αν μου έδειχνε τα σημάδια και απλά ήμουν στραβή και δεν τα έβλεπα. Πραγματικά δε θυμάμαι αλλαγή στη συμπεριφορά του αλλά ίσως απλά επέλεγα να μη τη δω. Φέρθηκε... φέρθηκε σκάρτα στο τέλος. Εντάξει βαρέθηκες, μπούχτισες δεν ξέρω κι εγώ τι, αλλά έχε τα αρχίδια ρε να δώσεις στα ίσια το τέλος. Αυτός... αυτός απλά βρήκε και δεύτερη και εγώ το χάπατο δεν είχα πάρει χαμπάρι... μέχρι που... μέχρι που το πήρα βίαια."
Αναστέναξε και συνέχισε κοιτώντας με χωρίς να με βλέπει.
-"Όπως καταλαβαίνεις έζησα κάτι ανάλογο αυτού που έζησες εσύ με την Κ., μου ήρθε ο ουρανός στο κεφάλι. Αναγνωρίζω ότι ήμουν σε καλύτερη μοίρα από τη δική σου, τουλάχιστον εγώ ήμουν στο σπίτι μου και είχα και τα μαθήματα της σχολής ως distraction. Κι εγώ έκανα πολύ καιρό να τον ξεπεράσω και τον ξεπέρασα όταν πήγα στο Imperial για το πρώτο μου MSc."
-"Πρώτο; Έχεις και δεύτερο;"
-"Μα σου είπα, δύο χρόνια κάθισα Αγγλία. Το MSc είναι πρόγραμμα ενός έτους, έκανα και δεύτερο αλλά δεν είχα διάθεση να προχωρήσω σε PhD οπότε γύρισα πίσω. Όπως και να έχει εκεί γνώρισα κάμποσους αλλά δεν ήταν σχέσεις, μόνο επαναλαμβανόμενες ξεπέτες καθότι δεν εννοούσα να τα φορτώσω στον κόκκορα. Μετά, όταν γύρισα στην Ελλάδα έκανα άλλες τρεις σχέσεις που αν και δεν τις έβλεπα σαν ξεπέτες απλά δεν περπάτησαν. Τον τελευταίο τον σχόλασα πριν κάνα χρόνο και... και μέχρι που σε γνώρισα δε μου είχε κάνει κανένας κλικ."
-"Να τα και τα πιπεράτα" της είπα αστειευόμενος για να ελαφρύνω την κατάσταση.
Η Α. χαμογέλασε.
-"Πόσο καιρό γνωριζόμαστε; Τρεις-τέσσερις μήνες;"
-"Κάπου τόσο."
-"Είχα τσιμπηθεί μαζί σου παρά το γεγονός ότι δεν είχαμε ιδιαίτερες επαφές. Μου άρεσε ο τρόπος που μου μιλούσες όταν με πετύχαινες στους διαδρόμους ή στο κυλικείο ή όταν ερχόμουν στο γραφείο σας για να μιλήσω με την Ρ. Με... με έκανες πάντα να γελάω και... και πόσο μου είχε λείψει αυτό το παιχνιδιάρικο καλόκαρδο πείραγμα. Μου άρεσε... μου άρεσε που δεν ήσουν απλά πειραχτήρι και ότι δεχόσουν την εις βάρος σου πλάκα το ίδιο εύκολα και με το ίδιο χαμόγελο. Μετά... μετά όταν αρχίσαμε να συνεργαζόμαστε άρχισα να ανακαλύπτω και την άλλη, την πιο σοβαρή πλευρά σου. Έναν άνθρωπο φωνακλά και ισχυρογνώμων αλλά όχι ξεροκέφαλο, που δίνει πάντα στον άλλον την ευκαιρία να του αλλάξει τη γνώμη και αν το κατάφερνε, υποστήριζε αυτή τη γνώμη με το ίδιο πάθος που υποστήριζε αρχικά τη δική του. Μου άρεσε... μου άρεσε πως χειριζόσουν τις συναντήσεις, άλλοτε κάνοντας χαβαλέ και άλλοτε όντας σοβαρός και αυστηρός. Τότε κατάλαβα πως όχι απλά είχα τσιμπηθεί, είχα αρχίσει να τη δαγκώνω γερά τη λαμαρίνα. Οποιονδήποτε άλλο μου είχε βάλει συνάντηση Παρασκευή μετά τις 16:00 θα τον είχα διαολοστείλει... Ε, τα υπόλοιπα τα ξέρεις."
-"Αγκαλjίιιιιιιτσα" της είπα εγώ αυτή τη φορά.
Ήρθε και χώθηκε στην αγκαλιά μου και την έσφιξα πάνω μου και με έσφιξε πάνω της. Καθίσαμε κάμποση ώρα και δεν ξέρω για εκείνη, αλλά εμένα το μυαλό μου είχε αδειάσει τελείως και απλά απολάμβανα τις στιγμές με την καρδιά μου μετά από πολλά-πολλά χρόνια να έχει αρχίσει και πάλι το ταμπούρλο.
~.~
-"Έχεις όρεξη να πάμε στην Κρύπτη για ποτό;" την ρώτησα, η Κρύπτη ήταν αυτό το υπέροχο rock bar στο οποίο η μικρά είχε γίνει ντίρλα το προηγούμενο Σάββατο.
-"Θα χρειαστεί να ξανακάνουμε μπάνιο για να βγούμε έξω."
-"Ωχ ναι, και όχι τίποτε άλλο αλλά κατέβασα κάτω και το σεσουάρ."
-"Έχω βάλει πιτζάμες τώρα, δεν ξαναβγαίνω από αυτές παρά μόνο για να ξανατρυγήσω το κάποτε άγουρο κορμί σου."
-"Good luck with that!"
-"Απαπαπα, ούτε καν ένα πέμπτο γύρο δεν αντέχεις;"
-"Και που ζω μετά τον τέταρτο, ευχαριστημένος είμαι."
Η Α. δεν απάντησε, ανασηκώθηκε και κατέβασε κάτω το παντελόνι της και κάθισε στα τέσσερα αισθησιακά και άρχισε να μου κουνάει τον κώλο της. Αν και το πάνω κεφάλι ξεροκατάπιε το κάτω κεφάλι απλά... δεν.
-"Μπα πανάθεμά σε λυσσάρα!"
-"Χιχιχι"
Το κάτω μέρος μπορεί να μη δούλευε αλλά τα χέρια δεν είχαν τέτοια προβλήματα. Της έσκασα μια πολύ γερή στον κώλο.
-"Άουυυυ" είπε σχεδόν χοροπηδώντας.
-"Η σωστή απάντηση είναι <<ένα>>" της είπα και της τράβηξα μια δεύτερη, εξίσου γερή.
-"Δύο και θα τα πούμε μετά οι δυο μας!" με απείλησε.
...
-"Τρία, μπα πανάθεμά σε!"
-"Τέσσεραααααα θα σε σκίσω"
-"Πέντε... όσες θα είναι και οι ώρες σου Μ!"
-"Έξι..." και εκεί σταμάτησε ο επιπλέον σχολιασμός μέχρι που φτάσαμε τις 15 με τον κώλο της κόκκινο.
Αν και γενικά οι σαδιστικές μου πράξεις δεν μου προκαλούν διέγερση, από αυτό εξαιρούνται spanking, ζώνη, βίτσα και crop και το θέαμα να κάθεται με τον όμορφο κώλο της τουρλωτό και κόκκινο ήταν τόσο απίστευτα καυλωτικό που εκείνη την ώρα αποφάσισα να κρατήσω το λόγο μου και να γίνω ο τέταρτός της από πίσω ακόμα και αν χρειαζόταν να πάθω έμφραγμα για να τα καταφέρω.
Η Α. είχε σφίξει τα δόντια της περιμένοντας να πέσουν κι άλλες και αιφνιδιάστηκε όταν άρχισα να φιλάω και να γλείφω τα κοκκινισμένα σημεία της. Κάθισα ακριβώς από πίσω της και της χούφτωσα και τα δύο κωλομέρια ανοίγοντάς τα. Έσκυψα και άρχισα να τη γλείφω πάλι στην πίσω τρυπούλα της και η Α. όπως και τις άλλες φορές κοκάλωσε. Σταμάτησα και την άρχισα πάλι σε γρήγορα, αλλά όχι δυνατά χαστουκάκια και έκανα τα μεριά της να κοκκινίσουν ακόμα πιο έντονα. Σάλιωσα το δείκτει του αριστερού μου χεριού και το έβαλα ελαφρά πίσω της. Η Α. πήρε το μήνυμα χωρίς να αντιδράσει αρνητικά. Το έβαλα λίγο πιο βαθιά και άρχισα τις κυκλικές κινήσεις για να το ανοίξω ενώ με το δεξί χέρι προσπαθούσα να ξυπνήσω τον πρόεδρο που έκανε το ακόμα τον ψόφιο κοριό. Όταν με τα πολλά κατάφερα να τον σηκώσω τον ακούμπησα ανάμεσα στα μεριά της χωρίς ωστόσο να τον φτάσω μέχρι την τρυπούλα της.
-"Σε θέλω" της είπα.
-"Κι εγώ" μου απάντησε.
-"Θέλω το κωλαράκι σου, κοριτσάρα μου."
-"Πάρε με όπως θες" απάντησε καυλωμένη.
Στην αρχή μπήκα μπροστά της.
-"Γ, δε φόρεσες προφυλακτικό!!!"
-"Σσσσστ... δε θα μείνω εκεί" είπα και καρφώθηκα μέσα της κερδίζοντας ένα ηδονικό "Ααααχ" της.
Συνέχισα για λίγη ώρα και μετά τραβήχτηκα. Τον ακούμπησα πίσω της, στη σχισμή της.
-"Θέλω να σε ακούσω να μου το πεις."
-"Πάρε... πάρε με."
-"Πες το όλο."
-"Πάρε με... όπως θες."
-"Σωστά!" της είπα πιο αυστηρά και παρά την αντάρτικη φύση της δε μου το χάλασε.
-"Από πίσω... Πάρε με από πίσω... όπως... όπως θες."
Κρατώντας τον -και ο διάλογος βοήθησε να μείνει όρθιος- τον έβαλα προσεκτικά μέσα της. Το δάχτυλο πριν είχε βοηθήσει και ενώ υπήρξε αντίσταση ήταν ελεγχόμενη. Τον έβαλα μέχρι το 1/3 μέσα της και τραβήχτηκα πίσω προσεκτικά και μετά πάλι μέχρι το 1/3
Τα πνιχτά βογγητά της με ξετρέλαιναν και ήθελα να το παρατείνω όσο πάει. Χώθηκα εκ νέου πάλι μέχρι το 1/3 μέσα της και ξανατραβήχτηκα. Επανέλαβα την κίνηση μερικές φορές και μετά τον έβαλα μέχρι τη μέση, κερδίζοντας ακόμα ένα πνιχτό βογκητό της. Κρατώντας την από τη μέση τον έσπρωξα σιγά-σιγά μέσα της μέχρι που μπήκε όλος.
-"Μμμμμμ Αχ αααχ... Μμμμ" ήταν η απάντησή της.
-"Σε πονάω;"
-"Λίγο... μη... μη σταματάς."
Άρχισα να κινούμαι από το μισό και πάνω μέχρι να μπει όλος, προσέχοντας πόσο προς τα πίσω τραβιόμουν. Αυτό το βιολί κράτησε γύρω στο λεπτό και ένιωσα το σφιγκτήρα της να έχει χαλαρώσει επαρκώς οπότε άρχισα να κινούμαι πιο γρήγορα βάζοντας και βγάζοντας όλο το μήκος του πέους μου στο κωλαράκι της. Την έπιασα από τα μαλλιά και τραβώντας την προς τα πίσω καρφώθηκα όλος μέσα της κερδίζοντας ακόμα ένα δυνατό βογκητό. Επανέλαβα την κίνηση μερικές φορές ακόμα και άφησα τα μαλλιά της και την έπιασα από τους ώμους.
-"Χαμήλωσε το κεφάλι σου" τη διέταξα.
-"Δε... δε σ' αρέσει έτσι;"
-"Αν το θέλω ψηλά θα το φέρω ψηλά. Χαμήλωσέ το."
Η Α. υπάκουσε και χαμήλωσε το κεφάλι της ενώ της γαμούσα το κωλαράκι. Πότε πότε την έπιανα πάλι από το μαλλί και την τράβαγα καθώς τη γαμούσα αλλά όταν της το άφηνα και την έπιανα είτε από τους ώμους, είτε από τη μέση αυτόματα χαμήλωνε το κεφάλι της έχοντας πιάσει τι μου αρέσει και προσφέροντάς το μου. Το όλο σκηνικό ήταν απίστευτα καυλωτικό αλλά δεδομένου του τι είχε προηγηθεί είχα αρχίσει να κουράζομαι χωρίς να βλέπω το τέλος να έρχεται. Στο τέλος κατέφυγα σε αυτό που κάνω στις πίπες, κράτησα την ανάσα μου ενώ τη γαμούσα.
Βέβαια το γεγονός ότι κινούμουν σπαταλώντας έτσι περισσότερο οξυγόνο με έφτασε να γίνω σχεδόν μωβ πριν καταφέρω να νιώσω το σημείο της μη επιστροφής. Αφήνοντας την εκπνοή μου με θόρυβο, καρφώθηκα μια τελευταία φορά μέσα της και τέλειωσα με σπασμούς κρατώντας την ακίνητο από τη μέση. Άδειασε ότι είχε να αδειάσει, εδώ που τα λέμε δεν είχε μείνει και τίποτα από τις τέσσερις προηγούμενες φορές και τραβήχτηκα διαπιστώνοντας με χαρά ότι δεν είχε υπάρξει "ατύχημα".
Έσκυψα και τη φίλησα στο δεξί κωλομάγουλο και η Α. σηκώθηκε και πήγε στην τουαλέτα ενώ εγώ σηκώθηκα και πήγα να ανάψω πάλι το θερμοσίφωνα αλλά ευτυχώς δε χρειάστηκε γιατί πριν τον είχα ξεχάσει ανοιχτό!
-"Α" της είπα έξω από την κλειστή πόρτα του μπάνιου "έχει ζεστό νερό αν θες να κάνεις ντουζάκι και σε παρακαλώ μη το χαλάσεις όλο, να μείνει και για μένα το φτωχό πλην τίμιο TPM της καρδιάς σου."
-"Μωρέ θα ξεπληρώσεις όλες σου τις αμαρτίες" μου υποσχέθηκε από μέσα.
Αναστέναξα και πήγα στο μικρό WC για να πλύνω το πέος μου όσο είχε ακόμα ζεστό νερό. Βέβαια αυτού του είδους το πλύσιμο δεν είναι βολικό σε νεροχύτη αλλά τι νά 'κανα;
Άκουσα το νερό να τρέχει και όσο την περίμενα πήγα και κάθισα στον υπολογιστή στο γραφείο. Τον άνοιξα και χαζολογούσα μέχρι που βγήκε από το μπάνιο τυλιγμένη στο μπουρνούζι της χωρίς ευτυχώς να έχει βρέξει το μαλλί της.
-"Τέλειωσα εγώ" μου είπε και πήγε στο δωμάτιο και έβαλε πάλι τις πουστρελί ρος πιτζάμες της.
Μπήκα στο ντους κι εγώ και διαπίστωσα ότι είχε μείνει ζεστό νερό οπότε έκανα και εγώ με τη σειρά μου ένα γρήγορο ντουζάκι και αφού σκουπίστηκα πήγα και έβαλα κι εγώ τις πιτζάμες μου.
Και φυσικά ξέχασα πάλι το θερμοσίφωνα ανοιχτό. Και φυσικά το θυμήθηκα αφού έκατσα στο κρεβάτι και επειδή όπως λένε όποιος δεν έχει μυαλό έχει πόδια σηκώθηκα βλαστημώντας, πήγα μέσα τον έκλεισα και γύρισα πίσω.
Η Α. είχε χωθεί κάτω από το πάπλωμα μέχρι το σαγόνι και με κοίταζε με ανεξιχνίαστο βλέμμα.
-"Γιατί νιώθω σα ζουμερό βατραχάκι που τον έχει λιγουρευτεί νεροφίδα;" τη ρώτησα
-"Δε θα έρθεις να ξαπλώσεις;"
-"Το σκέφτομαι σοβαρά να κάτσω εδώ να ψηλώσω."
-"Μα πώς κάνεις έτσι για μια πρόσκληση σε δείπνο;"
-"Είπε η γάτα στο καναρίνι;" τη συμπλήρωσα.
-"Κοτάρα!"
-"Είμαι και φαίνομαι" της είπα βγάζοντας γλώσσα.
-"Ρε άσε τα σάπια και έλα εδώ TPM ...της καρδιάς μου!"
-"Ξέμεινα από τσιγάρα!"
-"Μ;" είπε αποκαλώντας με με το επίθετό μου και εννοώντας "άσε τα σάπια"
-"Δεν πιστεύω να θέλεις πάλι να με γλεντήσεις; Είμαι ένα αρνίσιο παϊδάκι μακρυά από έμφραγμα!"
-"Χιχιχιχι"
-"ΛΥΣΣΑΡΑ!!!!!!"
-"Αγκαλjίιιιιιιιτσαααααααα" είπε με ύφος και βλέμμα που απλά μου ήταν αδύνατο να αντισταθώ. Αποφάσισα να ακολουθήσω τη μοίρα μου σαν άντρας και πήγα και ξάπλωσα δίπλα της και άνοιξα την αγκαλιά μου στην οποία χώθηκε τραβώντας μου και μια γερή δαγκωνιά, έτσι για να μην ξεχνιόμαστε!
-"Αουυυυ"
-"Εγώ φταίω που είσαι ζουμπουρλούδης και για δάγκωμα;"
-"Θα αρχίσω απεργία πείνας!"
-"Εσύ; Χαχαχαχα, good luck with that!"
-"Δεν πείθω ε;"
-"Όσο οι business ότι ξέρουν τι θέλουν."
-"Ένσταση! Εγώ ξέρω τι θέλω."
-"Τι θέλεις;"
...
-"Εσένα" της είπα σφίγγοντάς την πάνω μου.
~.~
Η Α. ανασηκώθηκε από την αγκαλιά μου και με κοίταξε στα μάτια.
-"Το εννοείς;"
-"Δε θα στο έλεγα αλλιώς" της απάντησα χαϊδεύοντάς την απαλά στο πρόσωπο.
-"Δεν ξέρω... εσύ μου είπες ότι δεν είναι του χαρακτήρα σου."
-"Δεν ήταν μέχρι που έγινε."
-"Δεν... δεν ξέρω πως είναι στον κόσμο σου. Εννοώ... εννοώ ότι είμαι πολύ συναισθηματικός άνθρωπος και... δεν ξέρω, δεν... δεν μπορώ να φανταστώ πώς είναι."
-"Απλά ένα κενό. Σαν να κοιτάς ένα άψυχο αντικείμενο. Μπορεί να σου αρέσει ή να μη σου αρέσει αυτό που βλέπεις αλλά δε σου γεννά αισθήματα. Είναι απλά ένα αντικείμενο που τη συγκεκριμένη στιγμή είναι στην οπτική σου. Δεν ενδιαφέρεσαι για τους ανθρώπους που έρχονται και φεύγουν όπως δεν ενδιαφέρεσαι για τη διακόσμηση του γραφείου. Μπορεί η παρουσία τους ή η απουσία τους να σου χαλάσει τη βολή αλλά δεν είναι τίποτα παραπάνω από αυτό: Απλά σου χαλάει τη βολή."
-"Μα εσύ είσαι μεγάλος φωνακλάς. Πώς συνάδει αυτό με την απουσία αισθήματος;"
-"Είμαι φωνακλάς και παθιάζομαι με διάφορα πράγματα αλλά όχι με τους ανθρώπους που έχω απέναντί μου. Μπορεί να συμπαθώ ή να αντιπαθώ κάποιον αναλόγως αν μου αρέσει ή όχι η παρουσία του, μπορεί η συμπεριφορά του να με εκνευρίσει ή να με διασκεδάσει αλλά για τον ίδιο τον άνθρωπο δεν αισθάνομαι τίποτα. Δεν πρόκειται να τον αγαπήσω αν τον συμπαθώ και δεν πρόκειται να τον μισήσω αν τον αντιπαθώ. Δεν... δεν ξέρω πως αλλιώς να στο πω. Είναι σαν μια έρημο, έχει αμμόλοφους αλλά δεν έχει βουνά. Οι αμμόλοφοι εμφανίζονται και εξαφανίζονται ανάλογα με τον αέρα, το βουνό ή ακόμα και ένας βράχος είναι μια σταθερή παρουσία. Φθείρεται αλλά για να εξαφανιστεί από τη μια στιγμή στην άλλη ή να εμφανιστεί από τη μια στιγμή στην άλλη, δεν αρκεί ούτε καν ένα χαμσίν... χρειάζεται κάτι πιο δυνατό... πιο βίαιο... ένα σεισμό, μια έξρηξη... δεν ξέρω."
-"Για μένα τι νιώθεις;"
-"Απολαμβάνω αφάνταστα την παρουσία σου και νιώθω κενό στην απουσία σου αλλά αυτό το κενό δεν είναι απλά ένας κενός χώρος, έχει σχεδόν θετική ποσότητα, σαν κάτι απτό. Δεν... δεν ξέρω πως να το περιγράψω καλύτερα. Και... και όλα αυτά με έναν άνθρωπο που τον βλέπω κάθε μέρα και με συνεχή παρουσία του σε ένα σεβαστό ποσοστό της καθημερινότητάς μου."
Σταμάτησα.
-"Ξέρεις πόσες φορές εκεί που μιλάμε μου έρχεται να σε αρπάξω και να σε φιλήσω; Ή να σε αρπάξω και να σε κρατήσω αγκαλιά; Ή να σε αρπάξω και να σε βάλω κάτω και να σε πάρω όπως είσαι;"
Η Α. με κοίταξε χαμογελαστή.
-"Αλλά το τελευταίο όχι τώρα... δεν αντέχω άλλο."
-"Καλά, θα το σκεφτώ."
-"Αύριο θα περάσουμε από τον Κωτσόβολο να πάρουμε ένα σεσουάρ και μετά θα πάμε τζάμπο να πάρουμε nerf guns"
-"Σεσουάρ;"
-"Ναι, δεν μπορώ να κλέβω συνέχεια αυτό της μάνας μου... και κάτι μέσα μου μου λέει ότι από εδώ και πέρα η χρήση του θα είναι συχνά απαραίτητη σ' αυτό το σπίτι" της είπα και της έκλεισα συνωμοτικά το μάτι.
Το πρόσωπό της έλαμψε και αντί απάντησης με τράβηξε προς το μέρος της και με φίλησε τόσο παθιασμένα, σχεδόν έχωσε τη γλώσσα της μέχρι το λαρύγγι.
-"Να χαρείς όχι άλλο, λυπήσου με!" της είπα ψευτοκλαψουρίζοντας.
-"Κωλόγερε! Ούτε για ένα έκτο δεν είσαι!"
-"Ω Θεοί, που έμπλεξα;"
-"Πως το είχες πει αυτό με τον Χίλμπερτ;"
-"Ποιο, με τον Κάντορ και τον παράδεισο;"
-"Ναι αυτό. Το θυμήθηκα! Από την κόλαση που σ' έριξαν τα σουβλάκια, κανείς δε θα βρεθεί για να σε σώσει, Μ!"
-"Θα σου απαντήσω όπως ένας επιβάτης του Τιτανικού: <<Δεν ξέρω τι έγινε, εγώ ειλικρινά λίγο πάγο για το ουίσκι μου ζήτησα!>>"
-"Μικρή-μικρή αλλά με κάτι ορέξεις ΝΑΑΑΑ με το συμπάθιο!"
-"Το διαπίστωσα, νυμφομανές γύναιο!"
-"Και που να με δεις στα high μου!"
-"Γιατί, τώρα τι είσαι, στα low σου;"
-"You can't handle the truth!"
-"Το μόνο σίγουρο!" της απάντησα.
-"Καλά, θα σε αφήσω σήμερα να ξεκουραστείς."
-"Αχ, τι καλή που είσαι!"
-"Ναι, είμαι!"
-"Δε μου λες Ταζ, τι λαχταρά η ψυχάρα σου τώρα;"
Με κοίταξε.
-"ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟ!"
-"Ποιο; Δεν καταλαβαίνω τι υπαινίσσεσαι!" μου είπε κάνοντας την αθώα.
-"Θες να δούμε καμιά σειρά;"
-"Μπα, βαριέμαι."
-"Έχεις όρεξη για κανένα χαζοπαίχνιδο;"
-"Στον υπολογιστή;"
-"Όχι... Για χαρτιά έλεγα ή κανένα τάβλι, αν και να σου πω δεν έχω ιδιαίτερη όρεξη για τάβλι."
-"Μπορούμε να διαβάσουμε. Μου είπες ότι έχεις τις επτά κόρες της Εύας, σωστά;"
-"Καλή ιδέα!" της είπα και πήγα στο γραφείο όπου είναι η βιβλιοθήκη ελπίζοντας ότι το βιβλίο είναι εκεί και όχι σε καμιά κούτα, έχω ένα ολόκληρο δωμάτιο γεμάτο κούτες βιβλία και μέχρι να φτιάξω βιβλιοθήκη στο σαλόνι τα έχω αφήσει εκεί. Ευτυχώς το βιβλίο ήταν στη βιβλιοθήκη οπότε το πήρα να της το δώσω. Για μένα έπιασα το Endymion και πήγα μέσα.
-"Ορίστε" της είπα και της το έδωσα.
Ξάπλωσε αναπαυτικά στο μαξιλάρι, πήρε το βιβλίο, έβαλε τα γυαλιά της και άρχισε να διαβάζει.
Το ίδιο έκανα κι εγώ μόνο που ξεράθηκα στον ύπνο χωρίς να το καταλάβω. Βέβαια εγώ μπορεί να μην καταλαβαίνω τον ύπνο μου αλλά τον καταλαβαίνουν όλοι στα γύρω οικοδομικά τετράγωνα, καθώς ροχαλίζω ελαφρώς... όσο πατάει δηλαδή ένα κοπάδι αργεντινόσαυρων στην άμμο.
Ξύπνησα από το σκούντημα της Α.
-"Τι... τι έγινε;"
-"Αμάν παιδάκι μου, κάνεις σαν χαλασμένο τραίνο σε ανηφόρα!"
-"Και που να με άκουγες πριν βγάλω τα κρεατάκια!"
-"Jesus F. Christ!"
-"Ακουστικά έχεις, κινητό έχεις, θα σε συμβούλευα να κάνεις σοφή χρήση τους γιατί ούτε στο σαλόνι να πας θα γλιτώσεις!"
-"Μπορώ πάντα να σε πνίξω με το μαξιλάρι!"
-"Σου πάει η καρδιά ρε;"
-"Εύκολα!"
-"Well... στο είχα πει ότι ροχαλίζω!"
-"Αυτό δεν είναι ροχαλητό, αυτό είναι η έκρηξη του κρακατόα!"
-"Potatoes - Potatos" της απάντησα αθώα.
-"Αν δεν ξυπνήσεις να ξέρεις ότι θα σε έχω πνίξει εγώ!"
-"Αν δεν ξυπνήσω πολύ θα στεναχωρηθώ!" απάντησα.
-"Δεν υπάρχει δικαστήριο που θα με καταδικάσει, αρκεί να σε μαγνητοφωνήσω και όλοι οι δικαστές θα φωνάξουν <<ΑΘΩΑ, ΚΑΛΑ ΤΟΥ ΕΚΑΝΕΣ ΤΟΥ ΠΟΥΣΤΗ!!!>>"
-"Εμένα; Που θα σου πάρω και σεσουάρ;"
-"Τι καλόοοοος!"
-"Θα συνεχίσεις το διάβασμα;"
-"Ναι, εκτός και αν έχεις κάποια καλύτερη ιδέα" είπε και γέλασε πονηρά.
-"Διάβασε να μορφωθείς! Εμένα θα μου επιτρέψεις, κάποια με διέλυσε και δεν μπορώ να κρατήσω ανοιχτά τα μάτια μου."
-"Κωλόγερε!"
-"Κι εγώ σ' αγαπάω" της είπα και γύρισα πλευρό.
Με χτύπησε με το δάχτυλο στον ώμο και γύρισα πάλι προς τη μεριά της. Με άρπαξε και μου έσκασε ένα ρουφηχτό φιλί στα χείλη.
-"Καληνύχτα γεράκο μου!"
-"Καληνύχτα Ταζ!"
Δεν πρέπει να πέρασαν ούτε δευτερόλεπτα από τη στιγμή που ξαναγύρισα πλευρό μέχρι που με πήρε ο ύπνος. Ξύπνησα κάποια στιγμή γιατί κρύωνα, ο απατεώνας δίπλα μου είχε τυλιχτεί με το πάπλωμα και κοιμόταν του καλού καιρού κι εμένα με άφησε με τις καλύτερες ευχές του. Την ξετύλιξα με δυσκολία, τράβηξα λίγο πάπλωμα προς το μέρος μου για να σκεπαστώ κι εγώ. Μέσα στον ύπνο της μουρμούρισε κάτι και χώθηκε στην αγκαλιά μου, για την ακρίβεια μου σήκωσε το χέρι και χώθηκε μέσα και με έβαλε να την πάρω αγκαλιά με το έτσι θέλω!
Χαμογέλασα στο σκοτάδι και έπεσα για ύπνο ανάσκελα, κάτι το οποίο συνήθως λόγω μέσης το πληρώνω πολύ ακριβά τα πρωινά.
Θα έπεφτε φωτιά να με κάψει αν έλεγα ότι έχω παράπονο.
Μετά από 12 χρόνια και μόλις σε μια εβδομάδα σχέσης είχα αρχίσει και πάλι να ερωτεύομαι!
Το πρωί όμως, όπως φοβόμουν, δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου, η μέση μου πόναγε, το πόδι μου πόναγε και γενικά ήμουν σε κατάσταση μερικής διάλυσης. Η κυρία δίπλα μου κοιμόταν του καλού καιρού και της είχαν φύγει και τα ακουστικά, προφανώς αφού την είχε πάρει ο ύπνος αλλιώς θα είχε περάσει δύσκολη νύχτα με μένα δίπλα της. Σηκώθηκα με τα χίλια ζόρια και πήγα να πάρω παυσίπονα. Η ώρα ήταν 08:30, εμένα ο ύπνος χθες με είχε πάρει νωρίς, δεν πρέπει να ήταν πολύ μετά τις 22:00, οπότε δε νύσταζα άλλο.
Πήγα τουαλέτα και όταν τελείωσα έπλυνα τα δόντια μου και πήγα σούρνωντας να φτιάξω καφέ και πήγα και κάθισα στο γραφείο και άνοιξα τον υπολογιστή να χαζέψω.
Ναι, έψαξα και για σεσουάρ, δε μου αρέσει να μπαίνω σε κατάστημα και να μην ξέρω από πριν τι θέλω να πάρω!
Είχα ανοίξει τα συγκριτικά και με την τσίμπλα στο μάτι προσπαθούσα να βγάλω άκρη όταν ένιωσα δύο χέρια να τυλίγονται στο σώμα μου, η Α. είχε ξυπνήσει και ήρθε να με βρει.
-"Καλημερούδια μωρό μου" μου είπε με απίστευτα γλυκά νυσταγμένη φωνή.
-"Καλημέρα κοριτσάρα μου" της είπα και της έδωσα ένα πεταχτό φιλί.
-"Τι κάνεις;"
-"Έρευνα αγοράς!"
-"Τι αγοράζουμε;" ρώτησε και όχι, δε μου διέφυγε ο πληθυντικός της μεγαλοπρέπειας.
-"Σεσουάρ, δεν τα είπαμε χθες;"
-"Σοβαρά τώρα; Κάνεις έρευνα αγοράς για σεσουάρ;"
-"Άμα ήταν για την κεφάλα μου το μόνο κριτήριο θα ήταν να κάνει μπζζζζ βάζοντάς το στην πρίζα. Είναι όμως για την δική σου την ξερή κεφάλα οπότε..."
-"Καφέεεεε!"
-"Στην κουζίνα, αριστερό ντουλάπι ο καφές και η ζάχαρη, τα ποτήρια και οι κούπες είναι στο ντουλάπι με το τζάμι, αριστερά από το νεροχύτη."
-"Σμπουφ!" μου είπε.
-"Άσε τα κομμουνιστικά, δε σηκώνομαι από την καρέκλα, είμαι και χαπακωμένος"
-"Σμπουφ!" είπε πάλι με περισσότερο αυτή τη φορά στόμφο.
-"Μπορείς να βάλεις το χαριτωμένο σου κεφαλάκι κάτω από το κρύο νερό και θα δεις για πότε θα ξυπνήσεις."
-"Ουφ καλά!" είπε και έφυγε.
Την άκουσα να πλένει τα δόντια της και όταν τελείωσε πήγε στην κουζίνα να φτιάξει καφέ. Εγώ με τα πολλά βρήκα τι πιστολάκι θα έπαιρνα ή τουλάχιστον τα χαρακτηριστικά του καθώς δεν ήξερα αν θα τα έχει το τοπικό υποκατάστημα και δεν είχα διάθεση να κατέβω Αθήνα.
Έκλεισα τον υπολογιστή και πήγα στην κουζίνα όπου η Α. χτυπούσε καφέ με το κουτάλι όσο περίμενε το βραστήρα να βράσει το νερό. Την έπιασα αγκαλιά από πίσω και τη φίλησα στο λαιμό και στο σβέρκο.
-"Δεν μπορώ να κάτσω άλλο ξαπλωμένος, πάω να κάτσω στο σαλόνι" της είπα και πήγα και έκατσα στον καναπέ ακουμπώντας το ποτήρι με τον καφέ στο τραπέζι.
Λίγο αργότερα ήρθε και η Α.
-"Είσαι σίγουρη ότι δεν θέλεις να κοιμηθείς άλλο;"
-"Καλά είμαι" μου είπε χαμογελώντας και τραβώντας μια γερή γουλιά από τον καφέ της.
-"Λοιπόν, το πρόγραμμα της ημέρας έχει ως εξής: Θα πάμε Κωτσόβολο να πάρουμε το σεσουάρ και μετά θα πάμε Jumbo για να πάρουμε nerf gun και να το κάνουμε κολυμπιθρόξυλο! Μετά αν θες μπορούμε να πάμε για καφεδάκι έξω ή αν προτιμάς γυρνάμε και καθόμαστε εδώ."
-"Δε θα έλεγα όχι να πάμε κάπου έξω!"
-"Κοίτα, έχει καλό καιρό και σήμερα λέει ότι θα φτάσει 23 βαθμούς. Θες να πάμε προς θάλασσα να κάτσουμε να πιούμε το καφεδάκι μας εκεί;"
-"Αμέ!"
-"Εμ βέβαια, από ψαροχώρι είσαι, όχι θα έλεγες;"
-"Όχι που θα τρέχουμε στις ραχούλες να μαζέψουμε γίδια!"
-"Εμείς η βλάχοι όπως λάχει!"
-"Εσείς οι βλάχοι χθες δεν μπορούσατε να πάρετε τα πόδια σας!"
Της έπιασα το χέρι και το κατέβασα ανάμεσα στα πόδια μου και με έκπληξη διαπίστωσε ότι ο πρόεδρος ήταν έτοιμος να απευθύνει πανηγυρικό. Τη φίλησα και με το δεξί μου χέρι άρχισα να της ψαχουλεύω το στήθος πάνω από την πιτζάμα. Η Α. πέρασε το χέρι της μέσα από το παντελόνι μου και άρχισε να μου τον χαϊδεύει και να μου τον παίζει. Της έβγαλα το πάνω μέρος της πιτζάμας της και έμεινε γυμνή από τη μέση και πάνω. Σταμάτησε να με φιλάει και άρχισε να με γλύφει και να με πιπιλάει στο λαιμό και στα αυτιά κάνοντάς με περισσότερο πύραυλο.
Σηκώθηκε μπροστά μου και την έσφιξα πάνω μου κρατώντας την από τα κωλομέρια. Έφερα τη ρώγα της στο στόμα μου και άρχισα να την πιπιλάω κάνοντάς την να ανατριχιάσει. Τραβήχτηκε και γονάτισε μπροστά μου. Χωρίς πολλές-πολλές κουβέντες μου κατέβασε το παντελόνι και το μποξεράκι και με πήρε στο στόμα της.
Ειλικρινά δεν είμαι της πρωινής πίπας αλλά το έκανε τόσο καλά που απλά έκλεισα τα μάτια μου απολαμβάνοντάς το. Την έπιασα απαλά από το κεφάλι και άρχισα να της δίνω το ρυθμό που ήθελα και η Α. τον ακολούθησε πειθήνια, παίρνοντάς με βαθιά μέσα στο στόμα της.
Η Α. επιτάχυνε το ρυθμό της και αν την προηγούμενη Κυριακή, εκεί στο μπάνιο, μου είχε κάνει το τσιμπούκι της ζωής μου, αυτό δεν έχω λόγια να το περιγράψω!
Για πρώτη φορά στη ζωή μου τελείωσα σε τσιμπούκι χωρίς να χρειαστεί να κρατήσω την ανάσα μου!
-"Το εννοείς;"
-"Δε θα στο έλεγα αλλιώς" της απάντησα χαϊδεύοντάς την απαλά στο πρόσωπο.
-"Δεν ξέρω... εσύ μου είπες ότι δεν είναι του χαρακτήρα σου."
-"Δεν ήταν μέχρι που έγινε."
-"Δεν... δεν ξέρω πως είναι στον κόσμο σου. Εννοώ... εννοώ ότι είμαι πολύ συναισθηματικός άνθρωπος και... δεν ξέρω, δεν... δεν μπορώ να φανταστώ πώς είναι."
-"Απλά ένα κενό. Σαν να κοιτάς ένα άψυχο αντικείμενο. Μπορεί να σου αρέσει ή να μη σου αρέσει αυτό που βλέπεις αλλά δε σου γεννά αισθήματα. Είναι απλά ένα αντικείμενο που τη συγκεκριμένη στιγμή είναι στην οπτική σου. Δεν ενδιαφέρεσαι για τους ανθρώπους που έρχονται και φεύγουν όπως δεν ενδιαφέρεσαι για τη διακόσμηση του γραφείου. Μπορεί η παρουσία τους ή η απουσία τους να σου χαλάσει τη βολή αλλά δεν είναι τίποτα παραπάνω από αυτό: Απλά σου χαλάει τη βολή."
-"Μα εσύ είσαι μεγάλος φωνακλάς. Πώς συνάδει αυτό με την απουσία αισθήματος;"
-"Είμαι φωνακλάς και παθιάζομαι με διάφορα πράγματα αλλά όχι με τους ανθρώπους που έχω απέναντί μου. Μπορεί να συμπαθώ ή να αντιπαθώ κάποιον αναλόγως αν μου αρέσει ή όχι η παρουσία του, μπορεί η συμπεριφορά του να με εκνευρίσει ή να με διασκεδάσει αλλά για τον ίδιο τον άνθρωπο δεν αισθάνομαι τίποτα. Δεν πρόκειται να τον αγαπήσω αν τον συμπαθώ και δεν πρόκειται να τον μισήσω αν τον αντιπαθώ. Δεν... δεν ξέρω πως αλλιώς να στο πω. Είναι σαν μια έρημο, έχει αμμόλοφους αλλά δεν έχει βουνά. Οι αμμόλοφοι εμφανίζονται και εξαφανίζονται ανάλογα με τον αέρα, το βουνό ή ακόμα και ένας βράχος είναι μια σταθερή παρουσία. Φθείρεται αλλά για να εξαφανιστεί από τη μια στιγμή στην άλλη ή να εμφανιστεί από τη μια στιγμή στην άλλη, δεν αρκεί ούτε καν ένα χαμσίν... χρειάζεται κάτι πιο δυνατό... πιο βίαιο... ένα σεισμό, μια έξρηξη... δεν ξέρω."
-"Για μένα τι νιώθεις;"
-"Απολαμβάνω αφάνταστα την παρουσία σου και νιώθω κενό στην απουσία σου αλλά αυτό το κενό δεν είναι απλά ένας κενός χώρος, έχει σχεδόν θετική ποσότητα, σαν κάτι απτό. Δεν... δεν ξέρω πως να το περιγράψω καλύτερα. Και... και όλα αυτά με έναν άνθρωπο που τον βλέπω κάθε μέρα και με συνεχή παρουσία του σε ένα σεβαστό ποσοστό της καθημερινότητάς μου."
Σταμάτησα.
-"Ξέρεις πόσες φορές εκεί που μιλάμε μου έρχεται να σε αρπάξω και να σε φιλήσω; Ή να σε αρπάξω και να σε κρατήσω αγκαλιά; Ή να σε αρπάξω και να σε βάλω κάτω και να σε πάρω όπως είσαι;"
Η Α. με κοίταξε χαμογελαστή.
-"Αλλά το τελευταίο όχι τώρα... δεν αντέχω άλλο."
-"Καλά, θα το σκεφτώ."
-"Αύριο θα περάσουμε από τον Κωτσόβολο να πάρουμε ένα σεσουάρ και μετά θα πάμε τζάμπο να πάρουμε nerf guns"
-"Σεσουάρ;"
-"Ναι, δεν μπορώ να κλέβω συνέχεια αυτό της μάνας μου... και κάτι μέσα μου μου λέει ότι από εδώ και πέρα η χρήση του θα είναι συχνά απαραίτητη σ' αυτό το σπίτι" της είπα και της έκλεισα συνωμοτικά το μάτι.
Το πρόσωπό της έλαμψε και αντί απάντησης με τράβηξε προς το μέρος της και με φίλησε τόσο παθιασμένα, σχεδόν έχωσε τη γλώσσα της μέχρι το λαρύγγι.
-"Να χαρείς όχι άλλο, λυπήσου με!" της είπα ψευτοκλαψουρίζοντας.
-"Κωλόγερε! Ούτε για ένα έκτο δεν είσαι!"
-"Ω Θεοί, που έμπλεξα;"
-"Πως το είχες πει αυτό με τον Χίλμπερτ;"
-"Ποιο, με τον Κάντορ και τον παράδεισο;"
-"Ναι αυτό. Το θυμήθηκα! Από την κόλαση που σ' έριξαν τα σουβλάκια, κανείς δε θα βρεθεί για να σε σώσει, Μ!"
-"Θα σου απαντήσω όπως ένας επιβάτης του Τιτανικού: <<Δεν ξέρω τι έγινε, εγώ ειλικρινά λίγο πάγο για το ουίσκι μου ζήτησα!>>"
-"Μικρή-μικρή αλλά με κάτι ορέξεις ΝΑΑΑΑ με το συμπάθιο!"
-"Το διαπίστωσα, νυμφομανές γύναιο!"
-"Και που να με δεις στα high μου!"
-"Γιατί, τώρα τι είσαι, στα low σου;"
-"You can't handle the truth!"
-"Το μόνο σίγουρο!" της απάντησα.
-"Καλά, θα σε αφήσω σήμερα να ξεκουραστείς."
-"Αχ, τι καλή που είσαι!"
-"Ναι, είμαι!"
-"Δε μου λες Ταζ, τι λαχταρά η ψυχάρα σου τώρα;"
Με κοίταξε.
-"ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟ!"
-"Ποιο; Δεν καταλαβαίνω τι υπαινίσσεσαι!" μου είπε κάνοντας την αθώα.
-"Θες να δούμε καμιά σειρά;"
-"Μπα, βαριέμαι."
-"Έχεις όρεξη για κανένα χαζοπαίχνιδο;"
-"Στον υπολογιστή;"
-"Όχι... Για χαρτιά έλεγα ή κανένα τάβλι, αν και να σου πω δεν έχω ιδιαίτερη όρεξη για τάβλι."
-"Μπορούμε να διαβάσουμε. Μου είπες ότι έχεις τις επτά κόρες της Εύας, σωστά;"
-"Καλή ιδέα!" της είπα και πήγα στο γραφείο όπου είναι η βιβλιοθήκη ελπίζοντας ότι το βιβλίο είναι εκεί και όχι σε καμιά κούτα, έχω ένα ολόκληρο δωμάτιο γεμάτο κούτες βιβλία και μέχρι να φτιάξω βιβλιοθήκη στο σαλόνι τα έχω αφήσει εκεί. Ευτυχώς το βιβλίο ήταν στη βιβλιοθήκη οπότε το πήρα να της το δώσω. Για μένα έπιασα το Endymion και πήγα μέσα.
-"Ορίστε" της είπα και της το έδωσα.
Ξάπλωσε αναπαυτικά στο μαξιλάρι, πήρε το βιβλίο, έβαλε τα γυαλιά της και άρχισε να διαβάζει.
Το ίδιο έκανα κι εγώ μόνο που ξεράθηκα στον ύπνο χωρίς να το καταλάβω. Βέβαια εγώ μπορεί να μην καταλαβαίνω τον ύπνο μου αλλά τον καταλαβαίνουν όλοι στα γύρω οικοδομικά τετράγωνα, καθώς ροχαλίζω ελαφρώς... όσο πατάει δηλαδή ένα κοπάδι αργεντινόσαυρων στην άμμο.
Ξύπνησα από το σκούντημα της Α.
-"Τι... τι έγινε;"
-"Αμάν παιδάκι μου, κάνεις σαν χαλασμένο τραίνο σε ανηφόρα!"
-"Και που να με άκουγες πριν βγάλω τα κρεατάκια!"
-"Jesus F. Christ!"
-"Ακουστικά έχεις, κινητό έχεις, θα σε συμβούλευα να κάνεις σοφή χρήση τους γιατί ούτε στο σαλόνι να πας θα γλιτώσεις!"
-"Μπορώ πάντα να σε πνίξω με το μαξιλάρι!"
-"Σου πάει η καρδιά ρε;"
-"Εύκολα!"
-"Well... στο είχα πει ότι ροχαλίζω!"
-"Αυτό δεν είναι ροχαλητό, αυτό είναι η έκρηξη του κρακατόα!"
-"Potatoes - Potatos" της απάντησα αθώα.
-"Αν δεν ξυπνήσεις να ξέρεις ότι θα σε έχω πνίξει εγώ!"
-"Αν δεν ξυπνήσω πολύ θα στεναχωρηθώ!" απάντησα.
-"Δεν υπάρχει δικαστήριο που θα με καταδικάσει, αρκεί να σε μαγνητοφωνήσω και όλοι οι δικαστές θα φωνάξουν <<ΑΘΩΑ, ΚΑΛΑ ΤΟΥ ΕΚΑΝΕΣ ΤΟΥ ΠΟΥΣΤΗ!!!>>"
-"Εμένα; Που θα σου πάρω και σεσουάρ;"
-"Τι καλόοοοος!"
-"Θα συνεχίσεις το διάβασμα;"
-"Ναι, εκτός και αν έχεις κάποια καλύτερη ιδέα" είπε και γέλασε πονηρά.
-"Διάβασε να μορφωθείς! Εμένα θα μου επιτρέψεις, κάποια με διέλυσε και δεν μπορώ να κρατήσω ανοιχτά τα μάτια μου."
-"Κωλόγερε!"
-"Κι εγώ σ' αγαπάω" της είπα και γύρισα πλευρό.
Με χτύπησε με το δάχτυλο στον ώμο και γύρισα πάλι προς τη μεριά της. Με άρπαξε και μου έσκασε ένα ρουφηχτό φιλί στα χείλη.
-"Καληνύχτα γεράκο μου!"
-"Καληνύχτα Ταζ!"
Δεν πρέπει να πέρασαν ούτε δευτερόλεπτα από τη στιγμή που ξαναγύρισα πλευρό μέχρι που με πήρε ο ύπνος. Ξύπνησα κάποια στιγμή γιατί κρύωνα, ο απατεώνας δίπλα μου είχε τυλιχτεί με το πάπλωμα και κοιμόταν του καλού καιρού κι εμένα με άφησε με τις καλύτερες ευχές του. Την ξετύλιξα με δυσκολία, τράβηξα λίγο πάπλωμα προς το μέρος μου για να σκεπαστώ κι εγώ. Μέσα στον ύπνο της μουρμούρισε κάτι και χώθηκε στην αγκαλιά μου, για την ακρίβεια μου σήκωσε το χέρι και χώθηκε μέσα και με έβαλε να την πάρω αγκαλιά με το έτσι θέλω!
Χαμογέλασα στο σκοτάδι και έπεσα για ύπνο ανάσκελα, κάτι το οποίο συνήθως λόγω μέσης το πληρώνω πολύ ακριβά τα πρωινά.
Θα έπεφτε φωτιά να με κάψει αν έλεγα ότι έχω παράπονο.
Μετά από 12 χρόνια και μόλις σε μια εβδομάδα σχέσης είχα αρχίσει και πάλι να ερωτεύομαι!
Το πρωί όμως, όπως φοβόμουν, δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου, η μέση μου πόναγε, το πόδι μου πόναγε και γενικά ήμουν σε κατάσταση μερικής διάλυσης. Η κυρία δίπλα μου κοιμόταν του καλού καιρού και της είχαν φύγει και τα ακουστικά, προφανώς αφού την είχε πάρει ο ύπνος αλλιώς θα είχε περάσει δύσκολη νύχτα με μένα δίπλα της. Σηκώθηκα με τα χίλια ζόρια και πήγα να πάρω παυσίπονα. Η ώρα ήταν 08:30, εμένα ο ύπνος χθες με είχε πάρει νωρίς, δεν πρέπει να ήταν πολύ μετά τις 22:00, οπότε δε νύσταζα άλλο.
Πήγα τουαλέτα και όταν τελείωσα έπλυνα τα δόντια μου και πήγα σούρνωντας να φτιάξω καφέ και πήγα και κάθισα στο γραφείο και άνοιξα τον υπολογιστή να χαζέψω.
Ναι, έψαξα και για σεσουάρ, δε μου αρέσει να μπαίνω σε κατάστημα και να μην ξέρω από πριν τι θέλω να πάρω!
Είχα ανοίξει τα συγκριτικά και με την τσίμπλα στο μάτι προσπαθούσα να βγάλω άκρη όταν ένιωσα δύο χέρια να τυλίγονται στο σώμα μου, η Α. είχε ξυπνήσει και ήρθε να με βρει.
-"Καλημερούδια μωρό μου" μου είπε με απίστευτα γλυκά νυσταγμένη φωνή.
-"Καλημέρα κοριτσάρα μου" της είπα και της έδωσα ένα πεταχτό φιλί.
-"Τι κάνεις;"
-"Έρευνα αγοράς!"
-"Τι αγοράζουμε;" ρώτησε και όχι, δε μου διέφυγε ο πληθυντικός της μεγαλοπρέπειας.
-"Σεσουάρ, δεν τα είπαμε χθες;"
-"Σοβαρά τώρα; Κάνεις έρευνα αγοράς για σεσουάρ;"
-"Άμα ήταν για την κεφάλα μου το μόνο κριτήριο θα ήταν να κάνει μπζζζζ βάζοντάς το στην πρίζα. Είναι όμως για την δική σου την ξερή κεφάλα οπότε..."
-"Καφέεεεε!"
-"Στην κουζίνα, αριστερό ντουλάπι ο καφές και η ζάχαρη, τα ποτήρια και οι κούπες είναι στο ντουλάπι με το τζάμι, αριστερά από το νεροχύτη."
-"Σμπουφ!" μου είπε.
-"Άσε τα κομμουνιστικά, δε σηκώνομαι από την καρέκλα, είμαι και χαπακωμένος"
-"Σμπουφ!" είπε πάλι με περισσότερο αυτή τη φορά στόμφο.
-"Μπορείς να βάλεις το χαριτωμένο σου κεφαλάκι κάτω από το κρύο νερό και θα δεις για πότε θα ξυπνήσεις."
-"Ουφ καλά!" είπε και έφυγε.
Την άκουσα να πλένει τα δόντια της και όταν τελείωσε πήγε στην κουζίνα να φτιάξει καφέ. Εγώ με τα πολλά βρήκα τι πιστολάκι θα έπαιρνα ή τουλάχιστον τα χαρακτηριστικά του καθώς δεν ήξερα αν θα τα έχει το τοπικό υποκατάστημα και δεν είχα διάθεση να κατέβω Αθήνα.
Έκλεισα τον υπολογιστή και πήγα στην κουζίνα όπου η Α. χτυπούσε καφέ με το κουτάλι όσο περίμενε το βραστήρα να βράσει το νερό. Την έπιασα αγκαλιά από πίσω και τη φίλησα στο λαιμό και στο σβέρκο.
-"Δεν μπορώ να κάτσω άλλο ξαπλωμένος, πάω να κάτσω στο σαλόνι" της είπα και πήγα και έκατσα στον καναπέ ακουμπώντας το ποτήρι με τον καφέ στο τραπέζι.
Λίγο αργότερα ήρθε και η Α.
-"Είσαι σίγουρη ότι δεν θέλεις να κοιμηθείς άλλο;"
-"Καλά είμαι" μου είπε χαμογελώντας και τραβώντας μια γερή γουλιά από τον καφέ της.
-"Λοιπόν, το πρόγραμμα της ημέρας έχει ως εξής: Θα πάμε Κωτσόβολο να πάρουμε το σεσουάρ και μετά θα πάμε Jumbo για να πάρουμε nerf gun και να το κάνουμε κολυμπιθρόξυλο! Μετά αν θες μπορούμε να πάμε για καφεδάκι έξω ή αν προτιμάς γυρνάμε και καθόμαστε εδώ."
-"Δε θα έλεγα όχι να πάμε κάπου έξω!"
-"Κοίτα, έχει καλό καιρό και σήμερα λέει ότι θα φτάσει 23 βαθμούς. Θες να πάμε προς θάλασσα να κάτσουμε να πιούμε το καφεδάκι μας εκεί;"
-"Αμέ!"
-"Εμ βέβαια, από ψαροχώρι είσαι, όχι θα έλεγες;"
-"Όχι που θα τρέχουμε στις ραχούλες να μαζέψουμε γίδια!"
-"Εμείς η βλάχοι όπως λάχει!"
-"Εσείς οι βλάχοι χθες δεν μπορούσατε να πάρετε τα πόδια σας!"
Της έπιασα το χέρι και το κατέβασα ανάμεσα στα πόδια μου και με έκπληξη διαπίστωσε ότι ο πρόεδρος ήταν έτοιμος να απευθύνει πανηγυρικό. Τη φίλησα και με το δεξί μου χέρι άρχισα να της ψαχουλεύω το στήθος πάνω από την πιτζάμα. Η Α. πέρασε το χέρι της μέσα από το παντελόνι μου και άρχισε να μου τον χαϊδεύει και να μου τον παίζει. Της έβγαλα το πάνω μέρος της πιτζάμας της και έμεινε γυμνή από τη μέση και πάνω. Σταμάτησε να με φιλάει και άρχισε να με γλύφει και να με πιπιλάει στο λαιμό και στα αυτιά κάνοντάς με περισσότερο πύραυλο.
Σηκώθηκε μπροστά μου και την έσφιξα πάνω μου κρατώντας την από τα κωλομέρια. Έφερα τη ρώγα της στο στόμα μου και άρχισα να την πιπιλάω κάνοντάς την να ανατριχιάσει. Τραβήχτηκε και γονάτισε μπροστά μου. Χωρίς πολλές-πολλές κουβέντες μου κατέβασε το παντελόνι και το μποξεράκι και με πήρε στο στόμα της.
Ειλικρινά δεν είμαι της πρωινής πίπας αλλά το έκανε τόσο καλά που απλά έκλεισα τα μάτια μου απολαμβάνοντάς το. Την έπιασα απαλά από το κεφάλι και άρχισα να της δίνω το ρυθμό που ήθελα και η Α. τον ακολούθησε πειθήνια, παίρνοντάς με βαθιά μέσα στο στόμα της.
Η Α. επιτάχυνε το ρυθμό της και αν την προηγούμενη Κυριακή, εκεί στο μπάνιο, μου είχε κάνει το τσιμπούκι της ζωής μου, αυτό δεν έχω λόγια να το περιγράψω!
Για πρώτη φορά στη ζωή μου τελείωσα σε τσιμπούκι χωρίς να χρειαστεί να κρατήσω την ανάσα μου!
~.~
Η Α. είχε επιταχύνει το ρυθμό της και ήταν τόσο καλό που δεν ήθελα να τελειώσει και αυτός είναι και ο λόγος ότι την είχα αφήσει να παιδεύεται, το απολάμβανα τόσο πολύ που απλά δεν ήθελα να τελειώσει. Δεν έδειξε να έχει κουραστεί και ούτε μειώθηκε ο ενθουσιασμός της. Συνήθως κάπου εδώ ήταν που σχεδόν πάντα κρατούσα την ανάσα μου για να τελειώσω πριν κουραστούν, πριν πέσει ο ρυθμός τους αλλά... αλλά αυτό το πράγμα ήταν μακράν της δεύτερης η καλύτερη πίπα της ζωής μου. Καλύτερη ακόμα και από αυτήν της προηγούμενης Κυριακής, μέσα στη ντουζιέρα.
Η κορύφωση ήρθε τόσο απότομα και τόσο ξαφνικά που με ξάφνιασε τελείως. Το πέος μου δονούνταν μέσα στο στόμα της πλημμυρίζοντας το αλλά ήταν τελείως διαφορετικό από όλες τις άλλες πίπες που μου έχουν κάνει, τόσο σε ένταση όσο και σε διάρκεια. Χθες με είχε ξεζουμίσει, πού στο διάολο μαζεύτηκε τόσο πολύ χύσι; Και δεν ήταν μόνο η ένταση του οργασμού μου, ήταν και το πως με ρουφούσε, πως με έπαιζε με το στόμα της τη στιγμή της κορύφωσης. Κάθε φορά που τελειώνω η βάλανος γίνεται τόσο ευαίσθητη που δεν μπορώ να ανεχτώ τίποτα, συνήθως χύνω και τραβιέμαι.
Αυτή τη φορά... ειλικρινά δεν ξέρω, δεν μπορώ να προσδιορίσω τι έκανε διαφορετικά, ήταν το στόμα της που με ρουφούσε; Ήταν το χέρι της που έκανε κυκλικές κινήσεις στο πέος μου; Ήταν ο όλος ενθουσιασμός της; Ότι και να ήταν όχι απλά ήταν ο οργασμός της ζωής μου, συνειδητοποίησα ταυτόχρονα πως ούτε καν την ανάσα μου δεν είχα κρατήσει.
But wait, there is more!
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, στο τέλος έκανε κάτι που πραγματικά δεν το περίμενα και μ' έστειλε αδιάβαστο. Η άτιμη με είχε ψυχολογήσει απίστευτα καλά. Τελειώνοντας και πριν καταπιεί, με κοίταξε στα μάτια, άνοιξε το στόμα και μου έδειξε το χύσι που είχε μαζέψει και κατάπιε χαμογελώντας κρατώντας το βλέμμα της σταθερά πάνω μου. Της ξέφυγε λίγο από την άκρη των χειλιών και το μάζεψα με το δάχτυλο. Έπιασε το χέρι μου και πήρε το δάχτυλο στο στόμα της και το πιπίλησε και το έγλειψε.
Την τράβηξα να σηκωθεί και την έβαλα να κάτσει πάνω μου. Τη φίλησα στο στόμα και δεν την άφηνα, το φιλί κράτησε πάνω από 5 λεπτά. Ακόμα και όταν τελειώσαμε δεν την άφησα να φύγει, έτσι ήπιαμε τον καφέ μας, έτσι έκανα το τσιγάρο μου, έτσι μου πάτησε μια δαγκωνιά που κόντεψε να μου κόψει κομμάτι γιατί φύσηξα κατά λάθος καπνό πάνω της, έτσι της τσίμπησα τη ρώγα για να μάθει, έτσι με ξαναδάγκωσε και έτσι ξεχνώντας τη μέση μου προσπάθησα να τη σηκώσω να την πάω μέσα και έτσι η μέση μου μου θύμισε ότι μαγκιές και 5 δισκοκοίλες δεν κάνουν χωριό.
Αποτέλεσμα αυτών ήταν η βόλτα μας να ξεκινήσει με επίσκεψη σε φαρμακείο για να μου κάνουν ένεση. Και η Α. παρακολούθησε τη διαδικασία για να δει πως γίνεται και αν χρειαστεί να μου κάνει κι εκείνη ή στη χειρότερη να με κυνηγάει στο σπίτι για να μου καρφώσει τη βελόνα στον κώλο, έτσι για το σπορ.
Μετά όπως της είχα υποσχεθεί και πριν πήγαμε στον Κωτσόβολο και νομίζω ότι πήρα το σωστό σεσουάρ, δηλαδή αυτό που είχα βάλει στο μάτι το πρωί. Κατόπιν πήγαμε στα Jumbo και πήραμε nerf guns αλλά ΚΑΙ νεροπίστολα, καλοκαίριαζε σιγά-σιγά οπότε αν είναι να κάνουμε το σπίτι μπουρδέλο, να το κάνουμε σωστά! Δεν της το είπα, αλλά έβαλα στο μάτι και μια εξωτερική πισίνα για τη βεράντα, αλλά αυτό θα το κρατούσα για έκπληξη όταν έμπαινε για τα καλά το καλοκαίρι και έσφιγγαν γερά οι ζέστες γιατί αλλιώς το βούτηγμα στην φουσκωτή πισίνα θα είχε κάτι από Τιτανικό.
Λόγω μέσης καθόμουν αναπαυτικά, όσο αναπαυτικά δηλαδή μπορεί να καθίσεις σε ένα 500ράκι έχοντας αναθέσει καθήκοντα ταφίφα στην Α. η οποία ουδόλως διαμαρτυρήθηκε. Εγώ από την άλλη έψαχνα ΤΑΠ για να δαγκώσω καθότι το δείγμα Σουμάχερ τρέχει, όχι μαλακίες. Όπως και να έχει φτάσαμε στο σχοινιά χωρίς απρόοπτα και πήγαμε και κάτσαμε σε μια καφετέρια, η οποία δεν είχε και πολύ κόσμο αλλά δε θύμιζε και χωριό φάντασμα της άγριας Δύσης.
-"Στα μέρη μου έχει καλύτερες καφετέριες" μού δήλωσε.
-"Μπορεί, αλλά στα μέρη σου λείπει κάτι αναγκαίο."
-"Μπα; Σαν τι λείπει;"
-"Εγώ! Δοξάστε με!"
-"Ρε α, πάγαινε από δω!"
-"You can't handle the truth!"
-"Άχου, ψωνίστηκε αυτός!"
-"Λάθος! Πάντα ήμουν ψωνισμένος, δοξάστε με!"
-"Oh mon dieu!"
-"Για τους φίλους, Γ." της είπα.
-"Κάτσε καλά κρατάω ενέσεις!"
-"Αυτό είναι ωμός εκβιασμός!"
-"Το μοσχάρι και ο εκβιασμός σερβίρεται στο αίμα του!"
-"Γι αυτό σ' αγαπάω!" της είπα.
-"Και που με βάζεις;"
-"Στα τέσσερα για να στον κάνω κόκκινο και μετά να παίξουμε rodeo!"
-"Δώσε θάρρος στο χωριάτη!"
-"Είπαμε, μπουρζουά γιδοβοσκός." και έσκυψα και της ψιθύρισα "ευχαρίστως θα σου έσκιζα το κωλαράκι πάλι, εδώ και τώρα!"
-"Εδώ καλά-καλά δεν μπορείς να περπατήσεις, γερό διαλυμένε!"
-"Δεν είπα πως θα σε πάω γαμιώντας, ακίνητη θα σε πάρω!"
-"Πάω τουαλέτα" μου είπε κοιτάζοντάς με προκλητικά στα μάτια.
-"Με προκαλείς, μικρή;"
Χωρίς να απαντήσει σηκώθηκε και έφυγε προς τις τουαλέτες, οι οποίες είναι εξωτερικές και σε μεγάλη απόσταση από το beach bar που καθόμασταν. Ένα λεπτό αργότερα την ακολούθησα.
Στις τουαλέτες δεν υπήρχε ψυχή. Η Α. ήταν εκεί και με κοιτούσε ακόμα προκλητικά. Την άρπαξα από το χέρι και μπήκαμε μέσα. Έκλεισα την πόρτα και κλείδωσα το σύρτη. Τη γύρισα ανάποδα και άρχισα να τη γλείφω και να τη φιλάω στο σβέρκο ενώ ταυτόχρονα χούφτωνα και τα δύο της στήθη. Όταν μου σηκώθηκε ξανά για τα καλά, τη γύρισα και την έβαλα να γονατίσει και να με πάρει στο στόμα της. Όταν έκρινα ότι με είχε σαλιώσει ικανοποιητικά, τη σήκωσα και τη γύρισα πάλι να έχει πλάτη προς εμένα. Την έσπρωξα προς τον τοίχο, και λύγισα τα πόδια μου για να φέρω στα ίσια την υψομετρική διαφορά. Ακούμπησα το πέος μου πίσω της και κρατώντας το σταθερά με το ένα χέρι, σιγά-σιγά το βύθισα στο κωλαράκι της προκαλώντας της ένα μουγκρητό που της ξέφυγε.
Τραβήχτηκα αργά προς τα έξω αλλά αυτή τη φορά δεν μπήκα σιγά, καρφώθηκα με δύναμη όλος μέσα της, κερδίζοντας πάλι ένα μουγκρητό της και ελπίζοντας ότι δεν είχε έρθει κάποιος απ' έξω να μας ακούσει.
-"Σ' αρέσει που σε γαμάω; Σ' αρέσει που σου σκίζω το κωλαράκι στα όρθια;" τη ρώτησα ψιθυριστά.
-"Πολύ..."
-"Πόσο";
-"Πολύ... πολύ..."
-"Πολύ τι;"
-"Μ' αρέσει... μ' αρέσει που με γαμάς από πίσω..."
-"Μήπως να σταματήσω;"
-"Όχι! Όχι... μη... μη σταματάς. Γάμα με... Γάμα με, σκίσε με."
Συνέχισα να τη γαμάω, λυσσασμένα σχεδόν για μερικά λεπτά ακόμα και τότε ένιωσα τη γνώριμη έκρηξη και τέλειωσα με σπασμούς βαθιά μέσα στο κωλαράκι της ενώ ταυτόχρονα τη χούφτωνα με δύναμη κρατώντας την και από τα δυο βυζιά.
-"Ααααχ... αααχ... χύνω... χύνω πουτανάκι μου..."
-"Ναι... ναι... χύσε με... χύσε με γαμιά μου."
Ποιος να μου το έλεγε και πώς να το πίστευα όταν την είχα γνωρίσει.
Τραβήχτηκα διαπιστώνοντας με ανακούφιση πως ούτε αυτή τη φορά είχαμε ατύχημα. Ευτυχώς το κάθε WC είχε ατομικό νιπτήρα οπότε μπόρεσα και πλύθηκα εκεί. Άνοιξα ελαφρά την πόρτα και είδα ότι ήμασταν μόνοι μας, οπότε βγήκα έξω και την άφησα και εκείνη να καθαριστεί με την ησυχία της. Πήγα και κάθισα στο τραπέζι μας αλλά όπως είπα είχε λίγο κόσμο οπότε ήλπιζα να μην έγινε αντιληπτή η ταυτόχρονη απουσία μας.
Πέντε λεπτά αργότερα ήρθε και η Α. η οποία κάθισε σαν να μην έτρεχε τίποτα.
-"Πώς είναι η μέση σου;"
-"Πονάει... σήμερα έχω γαμηθεί" της είπα με νόημα.
-"Εγώ τι να πω δηλαδή;" απάντησε παιχνιδιάρικα στον ίδιο τόνο.
-"Ξέρεις... το πρωί... η πίπα που μου έκανες... αααχ"
-"I take you liked it."
-"I liked it? Ήταν το τσιμπούκι της ζωής μου και το λέω με πλήρη διαύγεια και χωρίς δίχως υπερβολής."
-"Χαχα, τόσο καλό ήταν;"
-"Μέχρι σήμερα το πρωί, ποτέ μα ποτέ, δεν είχα τελειώσει σε πίπα χωρίς να κρατήσω την ανάσα μου και ακόμα και έτσι υπήρχαν φορές που δεν τα κατάφερνα και χρειαζόταν να τον παίξω για τα τελειώσω. Σήμερα... σήμερα, για πρώτη φορά στη ζωή μου τέλειωσα χωρίς να σφιχτώ, χωρίς να κρατήσω ανάσα... χωρίς να καταλάβω από που μου ήρθε. Και δεν ήταν απλά έντονος, ήταν και η διάρκειά του, ήταν ο τρόπος σου μετά..."
Η Α. δεν είπε τίποτα απλά με κοιτούσε μειδιώντας.
-"Με ξετρέλλανες. Έτσι απλά, με ξετρέλλανες."
-"Όχι, παίζουμε" απάντησε απλά.
-"Τι θες να κάνουμε αργότερα;" τη ρώτησα.
-"Θέλω να μου μαγειρέψεις."
-"Δυστυχώς μόνο με το ψήσιμο το έχω... αλλά στο υπόσχομαι, θα σε κάνω να φας τα δάχτυλά σου."
-"Τι θα ψήσεις;"
-"Μοσχαρίσια... στο αίμα της."
-"Τώρα μιλάς σωστά."
-"Και μετά θα σε κάνω μπάνιο... και θα σε λούσω... και θα σε τρίψω... και μετά θα σε βάλω στο κρεββάτι και δε θα αφήσω ούτε σημείο του κορμιού αφίλητο."
-"Χμμμ..."
-"Διαφωνείς με το πρόγραμμα;"
-"Ναι... ψήνουμε αργότερα!"
-"Λυσσάρα!"
-"Είμαι και φαίνομαι!"
-"Βασικά είσαι αλλά δε φαίνεσαι" της είπα βγάζοντας τη γλώσσα.
Η Α. αντί απάντησης μου πάτησε μια τσιμπιά στην κοιλιά που μ' έκανε να πω το Δεσπότη Παναγιώτη.
-"Όχι βία στα γήπεδα!" της είπα.
-"Σκάσε" μου είπε τσιμπώντας με ξανά.
-"Σκάω" της είπα σχεδόν με δάκρυα στα μάτια από τον πόνο.
Και σαν να μην έφτανε που κόντεψε να μου κόψει κομμάτι από τη βουδιστική μου κοιλιά, μου πάτησε και μια γερή δαγκωνιά στο σαγόνι και μετά μου έκανε μια γερή πιπιλιά σε εμφανίσιμο μέρος του λαιμού.
-"Copyright, trademark, all rights registered και τα ρέστα!" μου δήλωσε.
-"Ποιος ήρθε;"
-"Δικό μου είναι!" μου είπε δείχνοντάς με.
Δικός της ήμουν.
Η κορύφωση ήρθε τόσο απότομα και τόσο ξαφνικά που με ξάφνιασε τελείως. Το πέος μου δονούνταν μέσα στο στόμα της πλημμυρίζοντας το αλλά ήταν τελείως διαφορετικό από όλες τις άλλες πίπες που μου έχουν κάνει, τόσο σε ένταση όσο και σε διάρκεια. Χθες με είχε ξεζουμίσει, πού στο διάολο μαζεύτηκε τόσο πολύ χύσι; Και δεν ήταν μόνο η ένταση του οργασμού μου, ήταν και το πως με ρουφούσε, πως με έπαιζε με το στόμα της τη στιγμή της κορύφωσης. Κάθε φορά που τελειώνω η βάλανος γίνεται τόσο ευαίσθητη που δεν μπορώ να ανεχτώ τίποτα, συνήθως χύνω και τραβιέμαι.
Αυτή τη φορά... ειλικρινά δεν ξέρω, δεν μπορώ να προσδιορίσω τι έκανε διαφορετικά, ήταν το στόμα της που με ρουφούσε; Ήταν το χέρι της που έκανε κυκλικές κινήσεις στο πέος μου; Ήταν ο όλος ενθουσιασμός της; Ότι και να ήταν όχι απλά ήταν ο οργασμός της ζωής μου, συνειδητοποίησα ταυτόχρονα πως ούτε καν την ανάσα μου δεν είχα κρατήσει.
But wait, there is more!
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, στο τέλος έκανε κάτι που πραγματικά δεν το περίμενα και μ' έστειλε αδιάβαστο. Η άτιμη με είχε ψυχολογήσει απίστευτα καλά. Τελειώνοντας και πριν καταπιεί, με κοίταξε στα μάτια, άνοιξε το στόμα και μου έδειξε το χύσι που είχε μαζέψει και κατάπιε χαμογελώντας κρατώντας το βλέμμα της σταθερά πάνω μου. Της ξέφυγε λίγο από την άκρη των χειλιών και το μάζεψα με το δάχτυλο. Έπιασε το χέρι μου και πήρε το δάχτυλο στο στόμα της και το πιπίλησε και το έγλειψε.
Την τράβηξα να σηκωθεί και την έβαλα να κάτσει πάνω μου. Τη φίλησα στο στόμα και δεν την άφηνα, το φιλί κράτησε πάνω από 5 λεπτά. Ακόμα και όταν τελειώσαμε δεν την άφησα να φύγει, έτσι ήπιαμε τον καφέ μας, έτσι έκανα το τσιγάρο μου, έτσι μου πάτησε μια δαγκωνιά που κόντεψε να μου κόψει κομμάτι γιατί φύσηξα κατά λάθος καπνό πάνω της, έτσι της τσίμπησα τη ρώγα για να μάθει, έτσι με ξαναδάγκωσε και έτσι ξεχνώντας τη μέση μου προσπάθησα να τη σηκώσω να την πάω μέσα και έτσι η μέση μου μου θύμισε ότι μαγκιές και 5 δισκοκοίλες δεν κάνουν χωριό.
Αποτέλεσμα αυτών ήταν η βόλτα μας να ξεκινήσει με επίσκεψη σε φαρμακείο για να μου κάνουν ένεση. Και η Α. παρακολούθησε τη διαδικασία για να δει πως γίνεται και αν χρειαστεί να μου κάνει κι εκείνη ή στη χειρότερη να με κυνηγάει στο σπίτι για να μου καρφώσει τη βελόνα στον κώλο, έτσι για το σπορ.
Μετά όπως της είχα υποσχεθεί και πριν πήγαμε στον Κωτσόβολο και νομίζω ότι πήρα το σωστό σεσουάρ, δηλαδή αυτό που είχα βάλει στο μάτι το πρωί. Κατόπιν πήγαμε στα Jumbo και πήραμε nerf guns αλλά ΚΑΙ νεροπίστολα, καλοκαίριαζε σιγά-σιγά οπότε αν είναι να κάνουμε το σπίτι μπουρδέλο, να το κάνουμε σωστά! Δεν της το είπα, αλλά έβαλα στο μάτι και μια εξωτερική πισίνα για τη βεράντα, αλλά αυτό θα το κρατούσα για έκπληξη όταν έμπαινε για τα καλά το καλοκαίρι και έσφιγγαν γερά οι ζέστες γιατί αλλιώς το βούτηγμα στην φουσκωτή πισίνα θα είχε κάτι από Τιτανικό.
Λόγω μέσης καθόμουν αναπαυτικά, όσο αναπαυτικά δηλαδή μπορεί να καθίσεις σε ένα 500ράκι έχοντας αναθέσει καθήκοντα ταφίφα στην Α. η οποία ουδόλως διαμαρτυρήθηκε. Εγώ από την άλλη έψαχνα ΤΑΠ για να δαγκώσω καθότι το δείγμα Σουμάχερ τρέχει, όχι μαλακίες. Όπως και να έχει φτάσαμε στο σχοινιά χωρίς απρόοπτα και πήγαμε και κάτσαμε σε μια καφετέρια, η οποία δεν είχε και πολύ κόσμο αλλά δε θύμιζε και χωριό φάντασμα της άγριας Δύσης.
-"Στα μέρη μου έχει καλύτερες καφετέριες" μού δήλωσε.
-"Μπορεί, αλλά στα μέρη σου λείπει κάτι αναγκαίο."
-"Μπα; Σαν τι λείπει;"
-"Εγώ! Δοξάστε με!"
-"Ρε α, πάγαινε από δω!"
-"You can't handle the truth!"
-"Άχου, ψωνίστηκε αυτός!"
-"Λάθος! Πάντα ήμουν ψωνισμένος, δοξάστε με!"
-"Oh mon dieu!"
-"Για τους φίλους, Γ." της είπα.
-"Κάτσε καλά κρατάω ενέσεις!"
-"Αυτό είναι ωμός εκβιασμός!"
-"Το μοσχάρι και ο εκβιασμός σερβίρεται στο αίμα του!"
-"Γι αυτό σ' αγαπάω!" της είπα.
-"Και που με βάζεις;"
-"Στα τέσσερα για να στον κάνω κόκκινο και μετά να παίξουμε rodeo!"
-"Δώσε θάρρος στο χωριάτη!"
-"Είπαμε, μπουρζουά γιδοβοσκός." και έσκυψα και της ψιθύρισα "ευχαρίστως θα σου έσκιζα το κωλαράκι πάλι, εδώ και τώρα!"
-"Εδώ καλά-καλά δεν μπορείς να περπατήσεις, γερό διαλυμένε!"
-"Δεν είπα πως θα σε πάω γαμιώντας, ακίνητη θα σε πάρω!"
-"Πάω τουαλέτα" μου είπε κοιτάζοντάς με προκλητικά στα μάτια.
-"Με προκαλείς, μικρή;"
Χωρίς να απαντήσει σηκώθηκε και έφυγε προς τις τουαλέτες, οι οποίες είναι εξωτερικές και σε μεγάλη απόσταση από το beach bar που καθόμασταν. Ένα λεπτό αργότερα την ακολούθησα.
Στις τουαλέτες δεν υπήρχε ψυχή. Η Α. ήταν εκεί και με κοιτούσε ακόμα προκλητικά. Την άρπαξα από το χέρι και μπήκαμε μέσα. Έκλεισα την πόρτα και κλείδωσα το σύρτη. Τη γύρισα ανάποδα και άρχισα να τη γλείφω και να τη φιλάω στο σβέρκο ενώ ταυτόχρονα χούφτωνα και τα δύο της στήθη. Όταν μου σηκώθηκε ξανά για τα καλά, τη γύρισα και την έβαλα να γονατίσει και να με πάρει στο στόμα της. Όταν έκρινα ότι με είχε σαλιώσει ικανοποιητικά, τη σήκωσα και τη γύρισα πάλι να έχει πλάτη προς εμένα. Την έσπρωξα προς τον τοίχο, και λύγισα τα πόδια μου για να φέρω στα ίσια την υψομετρική διαφορά. Ακούμπησα το πέος μου πίσω της και κρατώντας το σταθερά με το ένα χέρι, σιγά-σιγά το βύθισα στο κωλαράκι της προκαλώντας της ένα μουγκρητό που της ξέφυγε.
Τραβήχτηκα αργά προς τα έξω αλλά αυτή τη φορά δεν μπήκα σιγά, καρφώθηκα με δύναμη όλος μέσα της, κερδίζοντας πάλι ένα μουγκρητό της και ελπίζοντας ότι δεν είχε έρθει κάποιος απ' έξω να μας ακούσει.
-"Σ' αρέσει που σε γαμάω; Σ' αρέσει που σου σκίζω το κωλαράκι στα όρθια;" τη ρώτησα ψιθυριστά.
-"Πολύ..."
-"Πόσο";
-"Πολύ... πολύ..."
-"Πολύ τι;"
-"Μ' αρέσει... μ' αρέσει που με γαμάς από πίσω..."
-"Μήπως να σταματήσω;"
-"Όχι! Όχι... μη... μη σταματάς. Γάμα με... Γάμα με, σκίσε με."
Συνέχισα να τη γαμάω, λυσσασμένα σχεδόν για μερικά λεπτά ακόμα και τότε ένιωσα τη γνώριμη έκρηξη και τέλειωσα με σπασμούς βαθιά μέσα στο κωλαράκι της ενώ ταυτόχρονα τη χούφτωνα με δύναμη κρατώντας την και από τα δυο βυζιά.
-"Ααααχ... αααχ... χύνω... χύνω πουτανάκι μου..."
-"Ναι... ναι... χύσε με... χύσε με γαμιά μου."
Ποιος να μου το έλεγε και πώς να το πίστευα όταν την είχα γνωρίσει.
Τραβήχτηκα διαπιστώνοντας με ανακούφιση πως ούτε αυτή τη φορά είχαμε ατύχημα. Ευτυχώς το κάθε WC είχε ατομικό νιπτήρα οπότε μπόρεσα και πλύθηκα εκεί. Άνοιξα ελαφρά την πόρτα και είδα ότι ήμασταν μόνοι μας, οπότε βγήκα έξω και την άφησα και εκείνη να καθαριστεί με την ησυχία της. Πήγα και κάθισα στο τραπέζι μας αλλά όπως είπα είχε λίγο κόσμο οπότε ήλπιζα να μην έγινε αντιληπτή η ταυτόχρονη απουσία μας.
Πέντε λεπτά αργότερα ήρθε και η Α. η οποία κάθισε σαν να μην έτρεχε τίποτα.
-"Πώς είναι η μέση σου;"
-"Πονάει... σήμερα έχω γαμηθεί" της είπα με νόημα.
-"Εγώ τι να πω δηλαδή;" απάντησε παιχνιδιάρικα στον ίδιο τόνο.
-"Ξέρεις... το πρωί... η πίπα που μου έκανες... αααχ"
-"I take you liked it."
-"I liked it? Ήταν το τσιμπούκι της ζωής μου και το λέω με πλήρη διαύγεια και χωρίς δίχως υπερβολής."
-"Χαχα, τόσο καλό ήταν;"
-"Μέχρι σήμερα το πρωί, ποτέ μα ποτέ, δεν είχα τελειώσει σε πίπα χωρίς να κρατήσω την ανάσα μου και ακόμα και έτσι υπήρχαν φορές που δεν τα κατάφερνα και χρειαζόταν να τον παίξω για τα τελειώσω. Σήμερα... σήμερα, για πρώτη φορά στη ζωή μου τέλειωσα χωρίς να σφιχτώ, χωρίς να κρατήσω ανάσα... χωρίς να καταλάβω από που μου ήρθε. Και δεν ήταν απλά έντονος, ήταν και η διάρκειά του, ήταν ο τρόπος σου μετά..."
Η Α. δεν είπε τίποτα απλά με κοιτούσε μειδιώντας.
-"Με ξετρέλλανες. Έτσι απλά, με ξετρέλλανες."
-"Όχι, παίζουμε" απάντησε απλά.
-"Τι θες να κάνουμε αργότερα;" τη ρώτησα.
-"Θέλω να μου μαγειρέψεις."
-"Δυστυχώς μόνο με το ψήσιμο το έχω... αλλά στο υπόσχομαι, θα σε κάνω να φας τα δάχτυλά σου."
-"Τι θα ψήσεις;"
-"Μοσχαρίσια... στο αίμα της."
-"Τώρα μιλάς σωστά."
-"Και μετά θα σε κάνω μπάνιο... και θα σε λούσω... και θα σε τρίψω... και μετά θα σε βάλω στο κρεββάτι και δε θα αφήσω ούτε σημείο του κορμιού αφίλητο."
-"Χμμμ..."
-"Διαφωνείς με το πρόγραμμα;"
-"Ναι... ψήνουμε αργότερα!"
-"Λυσσάρα!"
-"Είμαι και φαίνομαι!"
-"Βασικά είσαι αλλά δε φαίνεσαι" της είπα βγάζοντας τη γλώσσα.
Η Α. αντί απάντησης μου πάτησε μια τσιμπιά στην κοιλιά που μ' έκανε να πω το Δεσπότη Παναγιώτη.
-"Όχι βία στα γήπεδα!" της είπα.
-"Σκάσε" μου είπε τσιμπώντας με ξανά.
-"Σκάω" της είπα σχεδόν με δάκρυα στα μάτια από τον πόνο.
Και σαν να μην έφτανε που κόντεψε να μου κόψει κομμάτι από τη βουδιστική μου κοιλιά, μου πάτησε και μια γερή δαγκωνιά στο σαγόνι και μετά μου έκανε μια γερή πιπιλιά σε εμφανίσιμο μέρος του λαιμού.
-"Copyright, trademark, all rights registered και τα ρέστα!" μου δήλωσε.
-"Ποιος ήρθε;"
-"Δικό μου είναι!" μου είπε δείχνοντάς με.
Δικός της ήμουν.
~.~
-"Δικό σου είναι."
Με κοίταξε χαμογελαστή, έλαμπε το πρόσωπό της.
-"Άντε γιατί... άντε!"
-"Βρε μπελά που βάλαμε στο κεφάλι μας!"
-"Είμαι σε βολικό μέγεθος, δε συμφωνείς;."
-"Δεν απαντάω, είναι ερώτηση παγίδα!"
-"Αν είναι δυνατόν! Μ' έχεις για τέτοια;"
-"Περιμένεις απάντηση;"
-"Ναι!"
-"Καλά που κάθεσαι, δε θα πιαστείς κιόλας!"
-"Χρουμφ!"
-"Κάτω στης μαργαρίτας τ' αλωνάκι στήσαν χορό τρελό τα μελισσόπουλα. Ιδρώνει ο ήλιος, τρέμει το νερό. Στάχια ψηλά λυγίζουνε στον μελαμψό ουρανό..."
-"..."
-"Πέρα μέσα στα χρυσά νταριά κοιμούνται αγοροκόριτσα. Ο ύπνος τους μυρίζει πυρκαγιά, στα δόντια τους ο ήλιος σπαρταράει."
-"Δεν είμαι αγοροκόριτσο" είπε όμως ήταν χαρούμενη και φανερά ικανοποιημένη.
-"Όχι, είσαι υπέροχα θηλυκή, μα συνάμα... συνάμα είσαι φωτιά και πέτρα. Φωτιά και πέτρα!"
Με τράβηξε προς το μέρος της και με φίλησε, άγρια, παθιασμένα. Η γλώσσα της ψαχούλεψε κάθε γωνιά του στόματός μου, ήταν ενεργητικό το φιλί της. Δε μου αρέσει να μου βάζουν γλώσσα στο στόμα μου, έχω κι εγώ τα χούγια μου. Δε μου έδωσε ωστόσο περιθώριο, ήταν ορμητική, με παρέσυρε και απλά αφέθηκα και ανταπέδωσα.
-"Σε θέλω" της είπα όταν σταμάτησε.
-"Πάλι ρε λυσσάρη; Και μετά λες για μένα."
-"Δε με κατάλαβες οπότε θα το ξαναπώ. Σε θέλω. Εσένα."
-"Με έχεις Τζ. μου" είπε καταλαβαίνοντας...
...και χρησιμοποιώντας το ίδιο χαϊδευτικό με το οποίο με αποκαλούσε κάποτε η Κ.
Κοκάλωσα...
Για μια στιγμή κοκάλωσα.
Για μια στιγμή, μόνο για μια στιγμή ένιωσα πάνω μου το βλέμμα που είχα ερωτευτεί για πρώτη μου φορά. Το βλέμμα που κάποτε με είχε σηκώσει από την Άβυσσο μου για να με σπρώξει μετά και πάλι βίαια πίσω.
Για μια στιγμή, μόνο για μια στιγμή.
Και τότε το φάντασμα, το φάντασμα της Κ. εξαφανίστηκε. Εξαφανίστηκε και επανήλθα στην πραγματικότητα, στην υπέροχη πραγματικότητα. Σ' αυτό το γλυκό προσωπάκι που με κοιτούσε χαμογελαστό. Σ' αυτά τα λαμπερά καστανά μάτια που μ' έκαναν να θέλω να χαθώ μέσα τους.
Ήταν μια λέξη, μια λεξούλα. Μα ήταν αυτή που κατάφερε να σπάσει τα δεσμά μου.
Μια λέξη.
Ελεύθερος. Θεέ μου, ήμουν ελεύθερος. Η καρδιά μου πήγαινε να σπάσει. Δάκρυσα.
-"Τι είναι Τζ. μου;"
-"Είμαι ελεύθερος μαϊμουδίτσα" της είπα με σπασμένη φωνή. "Είμαι ελεύθερος! Ελεύθερος!"
Με πήραν τα ζουμιά. Δε μ' ένοιαζε που έκλαιγα σαν παιδάκι μέρα μεσημέρι μέσα στον κόσμο.
Ήμουν λεύτερος!
Δε χρειάστηκε να πω τίποτε άλλο. Δε χρειάστηκε να κάνει τίποτα περισσότερο, απλά με έσφιξε πάνω της και με χάιδευε και μου μιλούσε γλυκά. Δεν άκουγα τι έλεγε αλλά η φωνή της ήταν απαλή και με καθησύχαζε.
Είχα να κλάψω έτσι από την παραλίγο μοιραία νύχτα που ο δαίμονάς μου είχε σπάσει τα δεσμά του κυριεύοντάς με. Από εκείνη τη νύχτα που... δεν ξέρω ποιος καλός Θεός με σπλαχνίστηκε και χτύπησε το κινητό μου και μ' έβγαλε... μ' έβγαλε από τη μεθυστική λύσσα που με είχε κυριέψει και με έκανε να συνειδητοποιήσω τι έκανα εκείνη τη στιγμή... τι πήγαινα να κάνω.
Αλλά αυτό το κλάμα... μέσα σε αυτή την αγκαλιά... Δεν ήταν πόνος.
Ήταν Λύτρωση. Ήταν η Κάθαρση που τόσα χρόνια απελπισμένα αναζητούσα.
Ήμουν λεύτερος!
-"Αυτά τα κομμουνιστικά να τα αφήσεις Μ." μου είπε όταν ηρέμησα. "Δικό μου είναι." συνέχισε σφίγγοντάς με.
-"Όσο δε φαντάζεσαι, μαϊμουδίτσα. Όσο δε μπορείς να φανταστείς και εφτά φορές άλλο τόσο."
-"Χμμμ..."
-"Χμούξις!"
-"It's alive" μου είπε κοροϊδευτικά.
-"More than you can imagine" της απάντησα σοβαρά.
Και το εννοούσα!
-"Τι θα κάνουμε TPM της καρδιάς μου;"
-"Αυτά που σου υποσχέθηκα!"
-"Ουφ, ζέστη κάνει!" μου είπε παιχνιδιάρικα. "Ζέστη και υγρασία!"
-"Φεύγουμε;"
-"Να μην πληρώσουμε;"
-"Πλήρωσα όσο καθάριζες ψυχή και σώμα από την αμαρτία!"
-"Τι χρωστάω;"
-"Φιρί-φιρί το πας να δοκιμάσεις τη ζώνη."
-"Από την άλλη, τώρα που το σκέφτομαι..." είπε και σταμάτησε χαμογελαστή.
-"Έτσι. Να σέβεσαι!"
-"Σε φαγουρίζει κι εσένα, ε;"
-"Όχι ιδιαίτερα."
-"Μωρέ θα σε ξύσω και θα πεις κι ένα τραγούδι!"
-"Αχ ναι, πέτα με στα βράχια, χτύπα με κάτω σαν χταπόδι βάναυσε Σατράπη μου."
-"Καλάααααααα."
-"Πάμε;"
-"Ναι, πάμε!"
-"Δεν καθίσαμε και πολύ πάντως."
-"Για το ψαροχώρι που μ' έφερες και πολύ ήταν!"
-"Το δικό σου είναι ψαροχώρι!"
-"Το δικό μου είναι Ριβιέρα, το δικό σου είναι γραβιέρα!"
-"Μη μου αρχίζεις εμένα τη σονική ποίηση γιατί θα την αρχίσω κι εγώ και δε θα ξέρεις που να κρυφτείς!"
-"Την ποια;"
-"Ήρθε η άνοιξη καρότα! Χειροκρότα! Χειροκρότα"
-"Τι λες μωρέ;"
-"Εμ βέβαια, που να ξέρεις από Φρουτοπία άθλιο μειράκιο"
-"Εγώ είμαι παιδί των '90s"
-"Δεν υπάρχει παιδεία στην Ελλάδα!"
-"Ρε θα φύγουμε;"
-"Αυτό προσπαθώ να κάνω και μ' έχεις πιάσει στο κουβεντολόι και μπουρ-μπουρ μπουρ-μπουρ πάει η γλώσσα σου ροδάνι και σταματημό δεν έχεις."
-"Αχ... σε τρώει!"
-"Μεταξάς;"
-"I give up"
-"Έτσι! Σούζα!"
Κομμάτι κόντεψε να μου κόψει, τι διάολο, body building στα δάχτυλα έκανε ο Ταζ;
-"Άουυυυυυυ"
-"Έλεγες;"
-"Άουυυυυυυ"
-"Now move your ass!"
-"Άουυυυυυυ"
-"Θα μάθεις ρε να συμπεριφέρεσαι;"
-"Μη σώσω να δω τον Ολυμπιακό πρωταθλ... ΑΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥ"
-"Για να μην ξεχνιόμαστε" είπε και σταμάτησε να προσπαθεί να μου αποκολλήσει κομμάτι από τη μέση μου με τα δάχτυλά της.
Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία. Και αντοχή στον πόνο κατά τα φαινόμενα. Σοφά ποιώντας το έραψα και την ακολούθησα -από απόσταση ασφαλείας- στο αυτοκίνητο.
-"Σουμάχερ, θες να επιστρέψουμε από άλλη διαδρομή, έτσι για την αλητεία;"
-"Από που;"
-"Από Διόνυσο, έχει και περισσότερες στροφές να το ευχαριστηθείς."
-"Υπονοείς κάτι για την οδήγησή μου;"
-"Αν είναι ποτέ δυνατόν."
-"Εύγε νέε μου, μαθαίνεις."
-"Η μάθηση είναι ιερή. Και χρήσιμη... ειδικά όταν σε γλιτώνει από το ξεπέτσιασμα."
-"Όταν μου μαύρισες τον πισινό δεν σου έκανα παράπονα!"
-"Τώρα μιλάμε για τις δικές μας αδερφές, όχι των άλλων!"
-"Τα καλά και συμφέροντα ρε αλήτη;"
-"TPM της καρδιάς σου ή έστω μπουρζουά γιδοβοσκός!"
-"Ουφ, εντάξει, πες μου πως πάμε!"
-"Και αν ο σκοπός μου είναι να σε παρασύρω στις ερημιές με βδελυρούς σκοπούς για να χορτάσω τις ακόρεστες ορέξεις μου;"
-"Καλή τύχη μέσα στο 500ράκι ειδικά όπως είσαι υπό διάλυση."
-"Αυτή την παράμετρο ομολογώ πως δεν τη σκέφτηκα."
-"Γι αυτό είσαι TPM κι εγώ μηχανικός."
-"Μου μιλάς πρόστυχα τώρα!"
-"Ε;"
-"Όλα εν καιρώ μικρή, όλα εν καιρώ."
-"Μικρό είναι το μάτι σου!"
Δεν ξέρω πως μου ήρθε εκείνη τη στιγμή, αλλά την άρπαξα από το μαλλί και τη έφερα βίαια προς εμένα και τη φίλησα βαθιά.
Ξαφνιάστηκε αλλά ανταπέδωσε, αφέθηκε και σε λίγο ήταν η δική μου γλώσσα που εξερευνούσε το στόμα της, ενώ η δική της απλά χάιδευε τη δική μου, χωρίς να την αντιπαλεύει. Της έσφιξα τη βάση των μαλλιών και την κόλλησα πάνω και παραδόθηκε τελείως στο φιλί μου.
Την άφησα και τραβήχτηκα απαλά ενώ εκείνη είχε μείνει στην ίδια ακριβώς θέση με κλειστά τα μάτια.
-"Πάμε μικρή;" της είπα τονίζοντας το μικρή.
-"Ναι... πάμε." είπε αφηρημένα.
Βγήκαμε στον κεντρικό Μαραθώνα-Σουλίου αλλά όταν φτάσαμε στο Μαραθώνα αντί να στρίψουμε στο φανάρι προχωρήσαμε ευθεία. Περάσαμε το Μαραθώνα, φτάσαμε στη Νέα Μάκρη και στρίψαμε στη στροφή για Διόνυσο.
Όταν πηγαίναμε έτρεχε σαν παλαβή, αυτή τη φορά πήγαινε πιο σιγά και πιο συγκρατημένα. Όταν φτάσαμε στον Άγιο Πέτρο δεν συνεχίσαμε προς Διόνυσο. Της είπα να πάρει το δρόμο πίσω από την Πεντέλη πράγμα που έκανε.
Κάποια στιγμή φτάσαμε στο πλάτωμα στο οποίο έχω παρασύρει ικανό τον αριθμό κορασίδες προκειμένου να τις κυλήσω στο βούρκο. Ήταν μέρα μεσημέρι και δεν είχε κόσμο. Την οδήγησα στην κρυφή καβάντζα, σε σημείο που κρύβεται από το υπόλοιπο πλάτωμα αλλά χωρίς να χάνει κάτι από την υπέροχη θέα.
-"Χμμμμ" μου είπε και έσβησε τη μηχανή.
Αντί απάντησης την έπιασα πάλι από το μαλλί και την κόλλησα πάνω μου. Όπως και πριν έτσι και τώρα έλιωσε στα χέρια μου παραδομένη στο φιλί μου. Άρχισα να της ψαχουλεύω το στήθος. Πέρασα το χέρι μου μέσα από τη μπλούζα και κάτω από το σουτιέν της και άρχισα να της μαλάζω το δεξί στήθος ενώ το άλλο μου χέρι την κρατούσε σφιχτά από τη βάση των μαλλιών της. Την άφησα, της σήκωσα τη μπλούζα και της ανέβασα το σουτιέν και ρίχτηκα στις ρώγες της, δαγκώνοντας, γλείφοντας και πιπιλώντας.
Η Α. μου έβαλε χέρι της ανάμεσα στα πόδια μου. Μου ξεκούμπωσε το παντελόνι και έκανε να κατέβει προς τα κάτω αλλά τη σταμάτησα απαλά.
Με κοίταξε απορημένη.
-"Δε θέλω αυτό, μαϊμουδίτσα μου" της είπα τρυφερά.
-"Τι... τι θέλεις;"
-"Τίποτα παραπάνω από αυτό που κάνουμε."
Χαμογέλασε και ανέβηκε πάλι και αφέθηκε στο χάδι της γλώσσας μου στο στόμα της και των χεριών μου στα στήθη της ενώ εκείνη μου χάιδευε και μου έπαιζε απαλά το πέος.
Δυστυχώς η μέση μου, δεν είχε βοηθήσει η πρωινή μου ταρζανιά, δεν άντεχε άλλο οπότε το χαμούρεμα δεν κράτησε όσο πραγματικά θα ήθελα.
-"Βγαίνω να κάνω ένα τσιγάρο."
-"Άναψέ το εδώ, δε χρειάζεται να βγεις."
-"Σε ευχαριστώ αλλά όχι, δεν καπνίζεις και δεν θέλω να σου γεμίσω τσιγαρίλα το αυτοκίνητο. Βγες κι εσύ να μου κάνεις παρέα."
Έστριψα ένα τσιγάρο, πήρα τον αναπτήρα και βγήκα έξω. Ακούμπησα -χωρίς να κάτσω πάνω του- στο καπό του αυτοκινήτου και άναψα το τσιγάρο. Η Α. ήρθε κι στάθηκε δίπλα μου και την πήρα αγκαλιά από τη μέση και έτσι καθίσαμε μέχρι που τέλειωσα το τσιγάρο και το πέταξα στο χώμα σβήνοντάς το πολύ προσεκτικά με το πόδι μου.
Η Α. έσκυψε και έπιασε το πατημένο τσιγάρο από την άκρη του και όταν μπήκαμε μέσα το έριξε στο άδειο και αχρησιμοποίητο τασάκι του αυτοκινήτου της.
-"Πάμε, Τζ. μου;"
-"Πάμε, μαϊμούδι μου"
Φτάσαμε στην Νέα Πεντέλη κι από εκεί πήραμε τον πίσω δρόμο που βγάζει στην Πολιτεία και από τον δρόμο πάνω στο βουνό φτάσαμε μέχρι την πλατεία της Εκάλης. Της είπα να σταματήσει στο περίπτερο της πλατείας και κατέβηκα να της πάρω μπύρα και πήρα και ένα οικογενειακό μεγέθους παγωτό τσιζκέηκ φράουλα που ήξερα ότι της άρεσε.
Σε λίγη ώρα φτάσαμε σπίτι μου. Ήταν μεσημέρι και είχαμε απαρτία, φαίνεται είχαν έρθει και κάποιοι οικογενειακοί φίλοι της αδερφής μου και του γαμπρού μου οπότε παρκάραμε έξω.
Πήραμε τα πράγματα, δηλαδή το σεσουάρ, τα νερφ γκανς , τα νεροπίστολα, τις μπύρες και το παγωτό και κινήσαμε για πάνω. Τα σκυλιά ήταν δεμένα λόγω των επισκεπτών.
-"Φοβάμαι ότι το ψήσιμο στη σχάρα έξω αναβάλλεται για σήμερα, μας πρόλαβαν άλλοι."
-"Μπορώ να φτιάξω τη μακαρονάδα που δε φτιάξαμε χθες."
-"Θέλεις να πάμε πίσω στο σούπερ μάρκετ να πάρουμε παγουρίνο και γκουαρντιόλα;"
Έβαλε τα γέλια.
-"Πεκορίνο και γκουαντσιάλε!"
-"Ναι αυτά!"
-"Χαχα, έχω ακούσει την ιστορία του συστήματος Βρασίδας, που στη συνάντηση με τους <Χ> ξέχναγες συνεχώς το όνομα της πλατφόρμας και άρχισες να το λες Βρασίδα και τελικά όλη η εταιρία πλέον το λέει Βρασίδα"
-"Είμαι πολύ εφευρετικός με τα ονόματα καθότι πάσχω σοβαρά από αφηρημάδα."
-"Ναι, το έχω προσέξει."
-"Λοιπόν, θες να πάμε για ... για... παγουρίνο και γκουαρντιόλα;"
-"Όχι, ας τη φτιάξουμε με τα υλικά που έχεις και σ' αρέσουν."
Ανεβήκαμε στο σπίτι μου χωρίς να πέσουμε σε κανέναν. Πήγα και άναψα το θερμοσίφωνα.
-"Θα μαγειρέψουμε;" με ρώτησε
-"Κάποια στιγμή..."
-"Και τι θα κάνουμε;"
-"Αυτό που σου υποσχέθηκα το πρωί!"
-"Δε θα κάνουμε μπάνιο;"
-"Αν είναι να δηλητηριαστώ, αν είναι να δηλητηριαστώ, αν είναι να δηλητηριαστώ θέλω μόνο μαζί σου!"
-"Ει! Δεν είμαι και μέσα στη μπίχλα!"
-"Μ' αρέσει που μου μιλάς βρώμικα!"
-"Καθαρά σου μιλάω!"
-"Πολλά λες!"
Την άρπαξα και την πήγα και την έριξα στο κρεβάτι και όπως της είχα υποσχεθεί την έγλυψα από την κορυφή ως τα νύχια.
Με κοίταξε χαμογελαστή, έλαμπε το πρόσωπό της.
-"Άντε γιατί... άντε!"
-"Βρε μπελά που βάλαμε στο κεφάλι μας!"
-"Είμαι σε βολικό μέγεθος, δε συμφωνείς;."
-"Δεν απαντάω, είναι ερώτηση παγίδα!"
-"Αν είναι δυνατόν! Μ' έχεις για τέτοια;"
-"Περιμένεις απάντηση;"
-"Ναι!"
-"Καλά που κάθεσαι, δε θα πιαστείς κιόλας!"
-"Χρουμφ!"
-"Κάτω στης μαργαρίτας τ' αλωνάκι στήσαν χορό τρελό τα μελισσόπουλα. Ιδρώνει ο ήλιος, τρέμει το νερό. Στάχια ψηλά λυγίζουνε στον μελαμψό ουρανό..."
-"..."
-"Πέρα μέσα στα χρυσά νταριά κοιμούνται αγοροκόριτσα. Ο ύπνος τους μυρίζει πυρκαγιά, στα δόντια τους ο ήλιος σπαρταράει."
-"Δεν είμαι αγοροκόριτσο" είπε όμως ήταν χαρούμενη και φανερά ικανοποιημένη.
-"Όχι, είσαι υπέροχα θηλυκή, μα συνάμα... συνάμα είσαι φωτιά και πέτρα. Φωτιά και πέτρα!"
Με τράβηξε προς το μέρος της και με φίλησε, άγρια, παθιασμένα. Η γλώσσα της ψαχούλεψε κάθε γωνιά του στόματός μου, ήταν ενεργητικό το φιλί της. Δε μου αρέσει να μου βάζουν γλώσσα στο στόμα μου, έχω κι εγώ τα χούγια μου. Δε μου έδωσε ωστόσο περιθώριο, ήταν ορμητική, με παρέσυρε και απλά αφέθηκα και ανταπέδωσα.
-"Σε θέλω" της είπα όταν σταμάτησε.
-"Πάλι ρε λυσσάρη; Και μετά λες για μένα."
-"Δε με κατάλαβες οπότε θα το ξαναπώ. Σε θέλω. Εσένα."
-"Με έχεις Τζ. μου" είπε καταλαβαίνοντας...
...και χρησιμοποιώντας το ίδιο χαϊδευτικό με το οποίο με αποκαλούσε κάποτε η Κ.
Κοκάλωσα...
Για μια στιγμή κοκάλωσα.
Για μια στιγμή, μόνο για μια στιγμή ένιωσα πάνω μου το βλέμμα που είχα ερωτευτεί για πρώτη μου φορά. Το βλέμμα που κάποτε με είχε σηκώσει από την Άβυσσο μου για να με σπρώξει μετά και πάλι βίαια πίσω.
Για μια στιγμή, μόνο για μια στιγμή.
Και τότε το φάντασμα, το φάντασμα της Κ. εξαφανίστηκε. Εξαφανίστηκε και επανήλθα στην πραγματικότητα, στην υπέροχη πραγματικότητα. Σ' αυτό το γλυκό προσωπάκι που με κοιτούσε χαμογελαστό. Σ' αυτά τα λαμπερά καστανά μάτια που μ' έκαναν να θέλω να χαθώ μέσα τους.
Ήταν μια λέξη, μια λεξούλα. Μα ήταν αυτή που κατάφερε να σπάσει τα δεσμά μου.
Μια λέξη.
Ελεύθερος. Θεέ μου, ήμουν ελεύθερος. Η καρδιά μου πήγαινε να σπάσει. Δάκρυσα.
-"Τι είναι Τζ. μου;"
-"Είμαι ελεύθερος μαϊμουδίτσα" της είπα με σπασμένη φωνή. "Είμαι ελεύθερος! Ελεύθερος!"
Με πήραν τα ζουμιά. Δε μ' ένοιαζε που έκλαιγα σαν παιδάκι μέρα μεσημέρι μέσα στον κόσμο.
Ήμουν λεύτερος!
Δε χρειάστηκε να πω τίποτε άλλο. Δε χρειάστηκε να κάνει τίποτα περισσότερο, απλά με έσφιξε πάνω της και με χάιδευε και μου μιλούσε γλυκά. Δεν άκουγα τι έλεγε αλλά η φωνή της ήταν απαλή και με καθησύχαζε.
Είχα να κλάψω έτσι από την παραλίγο μοιραία νύχτα που ο δαίμονάς μου είχε σπάσει τα δεσμά του κυριεύοντάς με. Από εκείνη τη νύχτα που... δεν ξέρω ποιος καλός Θεός με σπλαχνίστηκε και χτύπησε το κινητό μου και μ' έβγαλε... μ' έβγαλε από τη μεθυστική λύσσα που με είχε κυριέψει και με έκανε να συνειδητοποιήσω τι έκανα εκείνη τη στιγμή... τι πήγαινα να κάνω.
Αλλά αυτό το κλάμα... μέσα σε αυτή την αγκαλιά... Δεν ήταν πόνος.
Ήταν Λύτρωση. Ήταν η Κάθαρση που τόσα χρόνια απελπισμένα αναζητούσα.
Ήμουν λεύτερος!
-"Αυτά τα κομμουνιστικά να τα αφήσεις Μ." μου είπε όταν ηρέμησα. "Δικό μου είναι." συνέχισε σφίγγοντάς με.
-"Όσο δε φαντάζεσαι, μαϊμουδίτσα. Όσο δε μπορείς να φανταστείς και εφτά φορές άλλο τόσο."
-"Χμμμ..."
-"Χμούξις!"
-"It's alive" μου είπε κοροϊδευτικά.
-"More than you can imagine" της απάντησα σοβαρά.
Και το εννοούσα!
-"Τι θα κάνουμε TPM της καρδιάς μου;"
-"Αυτά που σου υποσχέθηκα!"
-"Ουφ, ζέστη κάνει!" μου είπε παιχνιδιάρικα. "Ζέστη και υγρασία!"
-"Φεύγουμε;"
-"Να μην πληρώσουμε;"
-"Πλήρωσα όσο καθάριζες ψυχή και σώμα από την αμαρτία!"
-"Τι χρωστάω;"
-"Φιρί-φιρί το πας να δοκιμάσεις τη ζώνη."
-"Από την άλλη, τώρα που το σκέφτομαι..." είπε και σταμάτησε χαμογελαστή.
-"Έτσι. Να σέβεσαι!"
-"Σε φαγουρίζει κι εσένα, ε;"
-"Όχι ιδιαίτερα."
-"Μωρέ θα σε ξύσω και θα πεις κι ένα τραγούδι!"
-"Αχ ναι, πέτα με στα βράχια, χτύπα με κάτω σαν χταπόδι βάναυσε Σατράπη μου."
-"Καλάααααααα."
-"Πάμε;"
-"Ναι, πάμε!"
-"Δεν καθίσαμε και πολύ πάντως."
-"Για το ψαροχώρι που μ' έφερες και πολύ ήταν!"
-"Το δικό σου είναι ψαροχώρι!"
-"Το δικό μου είναι Ριβιέρα, το δικό σου είναι γραβιέρα!"
-"Μη μου αρχίζεις εμένα τη σονική ποίηση γιατί θα την αρχίσω κι εγώ και δε θα ξέρεις που να κρυφτείς!"
-"Την ποια;"
-"Ήρθε η άνοιξη καρότα! Χειροκρότα! Χειροκρότα"
-"Τι λες μωρέ;"
-"Εμ βέβαια, που να ξέρεις από Φρουτοπία άθλιο μειράκιο"
-"Εγώ είμαι παιδί των '90s"
-"Δεν υπάρχει παιδεία στην Ελλάδα!"
-"Ρε θα φύγουμε;"
-"Αυτό προσπαθώ να κάνω και μ' έχεις πιάσει στο κουβεντολόι και μπουρ-μπουρ μπουρ-μπουρ πάει η γλώσσα σου ροδάνι και σταματημό δεν έχεις."
-"Αχ... σε τρώει!"
-"Μεταξάς;"
-"I give up"
-"Έτσι! Σούζα!"
Κομμάτι κόντεψε να μου κόψει, τι διάολο, body building στα δάχτυλα έκανε ο Ταζ;
-"Άουυυυυυυ"
-"Έλεγες;"
-"Άουυυυυυυ"
-"Now move your ass!"
-"Άουυυυυυυ"
-"Θα μάθεις ρε να συμπεριφέρεσαι;"
-"Μη σώσω να δω τον Ολυμπιακό πρωταθλ... ΑΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥ"
-"Για να μην ξεχνιόμαστε" είπε και σταμάτησε να προσπαθεί να μου αποκολλήσει κομμάτι από τη μέση μου με τα δάχτυλά της.
Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία. Και αντοχή στον πόνο κατά τα φαινόμενα. Σοφά ποιώντας το έραψα και την ακολούθησα -από απόσταση ασφαλείας- στο αυτοκίνητο.
-"Σουμάχερ, θες να επιστρέψουμε από άλλη διαδρομή, έτσι για την αλητεία;"
-"Από που;"
-"Από Διόνυσο, έχει και περισσότερες στροφές να το ευχαριστηθείς."
-"Υπονοείς κάτι για την οδήγησή μου;"
-"Αν είναι ποτέ δυνατόν."
-"Εύγε νέε μου, μαθαίνεις."
-"Η μάθηση είναι ιερή. Και χρήσιμη... ειδικά όταν σε γλιτώνει από το ξεπέτσιασμα."
-"Όταν μου μαύρισες τον πισινό δεν σου έκανα παράπονα!"
-"Τώρα μιλάμε για τις δικές μας αδερφές, όχι των άλλων!"
-"Τα καλά και συμφέροντα ρε αλήτη;"
-"TPM της καρδιάς σου ή έστω μπουρζουά γιδοβοσκός!"
-"Ουφ, εντάξει, πες μου πως πάμε!"
-"Και αν ο σκοπός μου είναι να σε παρασύρω στις ερημιές με βδελυρούς σκοπούς για να χορτάσω τις ακόρεστες ορέξεις μου;"
-"Καλή τύχη μέσα στο 500ράκι ειδικά όπως είσαι υπό διάλυση."
-"Αυτή την παράμετρο ομολογώ πως δεν τη σκέφτηκα."
-"Γι αυτό είσαι TPM κι εγώ μηχανικός."
-"Μου μιλάς πρόστυχα τώρα!"
-"Ε;"
-"Όλα εν καιρώ μικρή, όλα εν καιρώ."
-"Μικρό είναι το μάτι σου!"
Δεν ξέρω πως μου ήρθε εκείνη τη στιγμή, αλλά την άρπαξα από το μαλλί και τη έφερα βίαια προς εμένα και τη φίλησα βαθιά.
Ξαφνιάστηκε αλλά ανταπέδωσε, αφέθηκε και σε λίγο ήταν η δική μου γλώσσα που εξερευνούσε το στόμα της, ενώ η δική της απλά χάιδευε τη δική μου, χωρίς να την αντιπαλεύει. Της έσφιξα τη βάση των μαλλιών και την κόλλησα πάνω και παραδόθηκε τελείως στο φιλί μου.
Την άφησα και τραβήχτηκα απαλά ενώ εκείνη είχε μείνει στην ίδια ακριβώς θέση με κλειστά τα μάτια.
-"Πάμε μικρή;" της είπα τονίζοντας το μικρή.
-"Ναι... πάμε." είπε αφηρημένα.
Βγήκαμε στον κεντρικό Μαραθώνα-Σουλίου αλλά όταν φτάσαμε στο Μαραθώνα αντί να στρίψουμε στο φανάρι προχωρήσαμε ευθεία. Περάσαμε το Μαραθώνα, φτάσαμε στη Νέα Μάκρη και στρίψαμε στη στροφή για Διόνυσο.
Όταν πηγαίναμε έτρεχε σαν παλαβή, αυτή τη φορά πήγαινε πιο σιγά και πιο συγκρατημένα. Όταν φτάσαμε στον Άγιο Πέτρο δεν συνεχίσαμε προς Διόνυσο. Της είπα να πάρει το δρόμο πίσω από την Πεντέλη πράγμα που έκανε.
Κάποια στιγμή φτάσαμε στο πλάτωμα στο οποίο έχω παρασύρει ικανό τον αριθμό κορασίδες προκειμένου να τις κυλήσω στο βούρκο. Ήταν μέρα μεσημέρι και δεν είχε κόσμο. Την οδήγησα στην κρυφή καβάντζα, σε σημείο που κρύβεται από το υπόλοιπο πλάτωμα αλλά χωρίς να χάνει κάτι από την υπέροχη θέα.
-"Χμμμμ" μου είπε και έσβησε τη μηχανή.
Αντί απάντησης την έπιασα πάλι από το μαλλί και την κόλλησα πάνω μου. Όπως και πριν έτσι και τώρα έλιωσε στα χέρια μου παραδομένη στο φιλί μου. Άρχισα να της ψαχουλεύω το στήθος. Πέρασα το χέρι μου μέσα από τη μπλούζα και κάτω από το σουτιέν της και άρχισα να της μαλάζω το δεξί στήθος ενώ το άλλο μου χέρι την κρατούσε σφιχτά από τη βάση των μαλλιών της. Την άφησα, της σήκωσα τη μπλούζα και της ανέβασα το σουτιέν και ρίχτηκα στις ρώγες της, δαγκώνοντας, γλείφοντας και πιπιλώντας.
Η Α. μου έβαλε χέρι της ανάμεσα στα πόδια μου. Μου ξεκούμπωσε το παντελόνι και έκανε να κατέβει προς τα κάτω αλλά τη σταμάτησα απαλά.
Με κοίταξε απορημένη.
-"Δε θέλω αυτό, μαϊμουδίτσα μου" της είπα τρυφερά.
-"Τι... τι θέλεις;"
-"Τίποτα παραπάνω από αυτό που κάνουμε."
Χαμογέλασε και ανέβηκε πάλι και αφέθηκε στο χάδι της γλώσσας μου στο στόμα της και των χεριών μου στα στήθη της ενώ εκείνη μου χάιδευε και μου έπαιζε απαλά το πέος.
Δυστυχώς η μέση μου, δεν είχε βοηθήσει η πρωινή μου ταρζανιά, δεν άντεχε άλλο οπότε το χαμούρεμα δεν κράτησε όσο πραγματικά θα ήθελα.
-"Βγαίνω να κάνω ένα τσιγάρο."
-"Άναψέ το εδώ, δε χρειάζεται να βγεις."
-"Σε ευχαριστώ αλλά όχι, δεν καπνίζεις και δεν θέλω να σου γεμίσω τσιγαρίλα το αυτοκίνητο. Βγες κι εσύ να μου κάνεις παρέα."
Έστριψα ένα τσιγάρο, πήρα τον αναπτήρα και βγήκα έξω. Ακούμπησα -χωρίς να κάτσω πάνω του- στο καπό του αυτοκινήτου και άναψα το τσιγάρο. Η Α. ήρθε κι στάθηκε δίπλα μου και την πήρα αγκαλιά από τη μέση και έτσι καθίσαμε μέχρι που τέλειωσα το τσιγάρο και το πέταξα στο χώμα σβήνοντάς το πολύ προσεκτικά με το πόδι μου.
Η Α. έσκυψε και έπιασε το πατημένο τσιγάρο από την άκρη του και όταν μπήκαμε μέσα το έριξε στο άδειο και αχρησιμοποίητο τασάκι του αυτοκινήτου της.
-"Πάμε, Τζ. μου;"
-"Πάμε, μαϊμούδι μου"
Φτάσαμε στην Νέα Πεντέλη κι από εκεί πήραμε τον πίσω δρόμο που βγάζει στην Πολιτεία και από τον δρόμο πάνω στο βουνό φτάσαμε μέχρι την πλατεία της Εκάλης. Της είπα να σταματήσει στο περίπτερο της πλατείας και κατέβηκα να της πάρω μπύρα και πήρα και ένα οικογενειακό μεγέθους παγωτό τσιζκέηκ φράουλα που ήξερα ότι της άρεσε.
Σε λίγη ώρα φτάσαμε σπίτι μου. Ήταν μεσημέρι και είχαμε απαρτία, φαίνεται είχαν έρθει και κάποιοι οικογενειακοί φίλοι της αδερφής μου και του γαμπρού μου οπότε παρκάραμε έξω.
Πήραμε τα πράγματα, δηλαδή το σεσουάρ, τα νερφ γκανς , τα νεροπίστολα, τις μπύρες και το παγωτό και κινήσαμε για πάνω. Τα σκυλιά ήταν δεμένα λόγω των επισκεπτών.
-"Φοβάμαι ότι το ψήσιμο στη σχάρα έξω αναβάλλεται για σήμερα, μας πρόλαβαν άλλοι."
-"Μπορώ να φτιάξω τη μακαρονάδα που δε φτιάξαμε χθες."
-"Θέλεις να πάμε πίσω στο σούπερ μάρκετ να πάρουμε παγουρίνο και γκουαρντιόλα;"
Έβαλε τα γέλια.
-"Πεκορίνο και γκουαντσιάλε!"
-"Ναι αυτά!"
-"Χαχα, έχω ακούσει την ιστορία του συστήματος Βρασίδας, που στη συνάντηση με τους <Χ> ξέχναγες συνεχώς το όνομα της πλατφόρμας και άρχισες να το λες Βρασίδα και τελικά όλη η εταιρία πλέον το λέει Βρασίδα"
-"Είμαι πολύ εφευρετικός με τα ονόματα καθότι πάσχω σοβαρά από αφηρημάδα."
-"Ναι, το έχω προσέξει."
-"Λοιπόν, θες να πάμε για ... για... παγουρίνο και γκουαρντιόλα;"
-"Όχι, ας τη φτιάξουμε με τα υλικά που έχεις και σ' αρέσουν."
Ανεβήκαμε στο σπίτι μου χωρίς να πέσουμε σε κανέναν. Πήγα και άναψα το θερμοσίφωνα.
-"Θα μαγειρέψουμε;" με ρώτησε
-"Κάποια στιγμή..."
-"Και τι θα κάνουμε;"
-"Αυτό που σου υποσχέθηκα το πρωί!"
-"Δε θα κάνουμε μπάνιο;"
-"Αν είναι να δηλητηριαστώ, αν είναι να δηλητηριαστώ, αν είναι να δηλητηριαστώ θέλω μόνο μαζί σου!"
-"Ει! Δεν είμαι και μέσα στη μπίχλα!"
-"Μ' αρέσει που μου μιλάς βρώμικα!"
-"Καθαρά σου μιλάω!"
-"Πολλά λες!"
Την άρπαξα και την πήγα και την έριξα στο κρεβάτι και όπως της είχα υποσχεθεί την έγλυψα από την κορυφή ως τα νύχια.
~.~
Το squirt το είχα ακουστά αλλά δε μου είχε τύχει ποτέ και ξαφνιάστηκα όταν τα υγρά της μου πετάχτηκαν στα μούτρα: Δηλαδή έμεινα τελείως μαλάκας να αναρωτιέμαι τι πάθαμε στα καλά καθούμενα. Εντάξει, δεν ήταν καλά καθούμενα but you get the idea. Όπως και να έχει συνέχισα το θεάρεστο έργο μου, after all αφού κατά τα φαινόμενα τα είχα καταφέρει καλά θα ήταν μεγάλη μαλακία να το χαλάσω κάνοντας όπως ο Παπαδόπουλος στους απαράδεκτους.
Ευτυχώς πάνω είχαν μουσικές οπότε αυτή τη φορά η Α. δεν ακούστηκε, πάνω δηλαδή, γιατί στο δωμάτιο που ήμασταν μια φορά ακούστηκε.
Η όποια υπερηφάνεια μου γι αυτό το σπουδαίο κατόρθωμα ξεφούσκωσε αργότερα όταν έμαθα ότι δεν ήμουν ο πρώτος που το είχε καταφέρει, το είχε ξαναζήσει με κάποιους 15+ -άλλωστε η ίδια είχε δηλώσει ότι όλο και κάποιος μπορούσε να της έχει ξεφύγει στην καταμέτρηση- που είχαν προηγηθεί στη σειρά.
-"Στης Λαρίσης το ποτάμι..."
-"Χιχιχι!"
-"Για όλα υπάρχει η πρώτη φορά!" είπα φουσκωμένος σα διάνος.
-"Ε... εχμ..." είπε και ξεφούσκωσα απότομα.
-"Εγώ πάντως ήμουν παρθένα!"
-"Αχου το μωρέ που το ξεπαρθένιασα!"
-"Η προίκα μου ήταν η τιμή μου, κυρία μου, και μου την έφαγες!"
-"Εγώ πάντως λέω να μην απλώσουμε το σεντόνι."
-"Λες;"
-"Λέω λέω!"
-"Μπορούμε να απλώσουμε σουτιέν σου, διάολε, μόνο στο αυτοκίνητό μου θα το αφήνουμε;"
-"Μη μου το θυμίζεις αυτό!"
-"Tough luck!"
-"Πάω να καθαρίσω ψυχή και σώμα. Θα έρθεις;"
-"Μακαρόνια είπαμε να βράσουμε, όχι εμένα!"
-"Κοτάρα!"
-"Που δε θέλει να γίνει βραστή!"
-"Εσύ χάνεις!"
-"Θα σου τραγουδήσω μετά το <<Άντεξα>>"
-"Είσαι και ρουβίτσος... ρε πού έχω μπλέξει;"
-"Είναι που δεν έχει σίδερα η καρδιά σου!"
-"Δεν σε αντέχω άλλο, πάω, έχουμε και να μαγειρέψουμε."
-"Μακαρόνια με κιμά;"
Δεν απάντησε, σήκωσε το κεφάλι της προς το ταβάνι μουρμουρίζοντας -ή ρίχνοντας κατάρα στην κακή της μοίρα- και πήγε να κάνει ντουζ. Όταν μετά από κάμποση ώρα τελείωσε μπήκα και εγώ στο μπάνιο το οποίο είχε κάτι από χαμάμ και συγχάρηκα τον εαυτό μου που έδειξε χαρακτήρα και δεν την ακολούθησε στο Yellowstone.
Έκανα κι εγώ το ντουζάκι μου και βγήκα. Η Α. είχε φορέσει μια απλή φόρμα -ροζ και αυτή, δηλαδή για όνομα!- και με περίμενε.
-"Μη σχολιάσεις!"
-"Μ' έχεις για τέτοιο άνθρωπο ...κουφετάκι μου;"
-"Γιατί δε διάλεξες κρεμάλα ή δηλητήριο; Γιατί τα κάνεις όλα πολύπλοκα;"
-"Vivere pericolosamente, μόνο καρμπονάρα με γκουαρντιόλα σε έμαθε ο ιταλός σου;" τη ρώτησα και έβαλε τα γέλια.
-"Προχώρα ρε ανεπρόκοπε!"
Πήγαμε στην κουζίνα και γέμισα μια κατσαρόλα με όσο νερό μου είπε και αυτό μαζί με το κόψιμο του bacon σε κομματάκια ήταν όλη μου η συμβολή στην παρασκευή της μακαρονάδας. Ψέμματα, έβγαλα και την κρέμα γάλακτος από το ψυγείο, αμέ!
Όσο άχρηστος τέλος πάντων και να αισθανόμουν κάθισα να της κάνω παρέα όσο έκανε τις αλχημείες της και ομολογώ ότι το τελικό αποτέλεσμα μπορεί να μην λέγεται ορθόδοξη -έστω, καθολική- καρμπονάρα άλλα ήταν νοστιμότατη. Εγώ τουλάχιστον έφαγα δύο πιάτα. Το κροκοδειλάκι έφαγε ένα πιάτο αλλά καλό.
-"Θες καφεδάκι;"
-"Άμα φτιάξεις δε θα πω όχι."
-"Μήπως θες γαλλικό;"
-"Γιατί, έχεις;"
-"Έχω καφετιέρα, αν και η αλήθεια είναι ότι την έχω ξεπακετάρει ακόμα. Καφέ... θα κλέψω από τη μάνα μου, μη στεναχωρηθεί που σταμάτησα να της κλέβω το σεσουάρ!"
-"Άστο, δεν πειράζει. Φτιάξε μου νες."
-"Okie Dokie!"
Η Α. μάζεψε τα πιάτα και τα έβαλε στο νεροχύτη για να τα πλύνει.
-"Η καλή νοικοκυρά είναι δούλα και κυρά!"
-"Καλά... λέγε εσύ, λέγε..."
Παράτησα την προετοιμασία του καφέ και πήγα και κόλλησα από πίσω της. Τη φίλησα στο σβέρκο και στο λαιμό και μετά της χούφτωσα τον κώλο.
-"Θα με αφήσεις να πλύνω τα πιάτα ρε;"
-"Γιατί, που σε εμποδίζω;" της είπα και αντί απάντησης γύρισε και μου πέταξε σαπουνάδα στη μούρη και η ξαφνιασμένη φάτσα μου την έκανε να βάλει τα γέλια.
-"Άφρισες!"
Της έχωσα μια αρκετά δυνατή στον κώλο.
-"Λύσσα θα 'ναι!"
-"Μπα που να λυσσάξεις!"
Της κατέβασα απότομα το παντελόνι κι απομακρύνθηκα σε απόσταση ασφαλείας.
-"ΝΙΑ ΝΙΑ ΝΙΑ ΝΙΑ ΝΙΑ!"
-"Ετοίμασε τα nerf guns και ετοιμάσου να πεθάνεις!"
-"Να μη φτιάξω καφέ πρώτα;"
-"Θα πιω τον καφέ της παρηγοριάς μονάχη, εσύ θα έχεις αφήσει τον μάταιο τούτο κόσμο."
Πήγα γελώντας σαν ηλίθιος στο -ίσως κάποτε στο μακρινό μέλλον- παιδικό δωματιάκι/αποθήκη βιβλίων/παπουτσιών/διαφόρων αξεσουάρ όπου είχα αφήσει τα nerf guns και γέμισα το καθένα με 5 αφρολέξ ...βλήματα και πήρα κι άλλα πέντε στο χέρι.
-"Σε περιμένω" της είπα.
Η Α. όταν τελείωσε σε λίγη ώρα το πλύσιμο των πιάτων ήρθε στο σαλόνι. Την υποδέχτηκα με ...ομοβροντία.
-"ΝΙΑ ΝΙΑ ΝΙΑ ΝΙΑ ΝΙΑ!"
-"Ρε αλήτη!"
-"Είμαι και φαίνομαι!"
-"Ρε δε θα σε πιάσω στα χέρια μου;"
-"Η ιδέα είναι να πυροβολούμε ο ένας τον άλλον από μακρυά, αλλιώς το ρίχνουμε στο σούμο!"
-"Φέρε το όπλο μου και θα είσαι τυχερός αν δε στο φέρω στο κεφάλι όπως μου το δίνεις!"
-"Πού είναι το sportsmanship σου, άθλιο μειράκιο;"
-"Το πήγαν τρεις και ο παπάς τέσσερις! Το όπλο, τώρα!"
Της έδωσα το όπλο της και τα πολεμοφόδιά της.
-"Πριν αρχίσουμε" της είπα "να ορίσουμε το έπαθλο!"
-"Που θα βγεις ζωντανός δε σου φτάνει;"
-"Ε, είναι σαν να παίζεις πόκερ χωρίς λεφτά, δεν έχει αδρεναλίνη."
-"Χμμμ... Σωστά. Σ' ακούω!"
-"Αν κερδίσω για όλο το υπόλοιπο διάστημα της ημέρας θα με υπηρετήσεις!"
-"Γιατί ρε, παράπονο έχεις;"
-"Όχι σεξουαλικά, νυμφομανές γύναιο! Θα με υπακούς, θα κάνεις ό,τι σου λέω!"
-"Χμμμ..."
-"Και κάθε φορά που δεν υπακούς ή δεν κάνεις κάτι καλά πέντε στον κώλο με τη ζώνη."
-"Και αν κερδίσω;"
-"Θα φροντίσω να σε υπακούσω σωστά, η ζώνη μου αρέσει σε ξένους κώλους, όχι στο δικό μου!"
-"Deal!"
Από τη μία εγώ, 90+ κιλά, με ένεση από το πρωί λόγω μέσης, από την άλλη η Α 1,55 (με τα νύχια άκοπα) , 45 κιλά με κύριο χόμπι της το χορό.
Δεν λέω, προσπάθησα φιλότιμα αλλά ακόμα και μετά από τρεις γύρους παραδέχτηκα την ήττα μου μη μπορώντας να πάρω άλλο τα πόδια μου.
-"Νίκησα" μου είπε.
-"Νίκησες" παραδέχτηκα.
-"Για πήγαινε τώρα να μου φτιάξεις τον καφέ!"
Τι να κάνω, έπαιξα κι έχασα.
Πήγα και της έφτιαξα τον καφέ της -αλλά και τον δικό μου- και της τον έφερα.
-"Ορίστε Κυρία, ο καφές σας!"
-"Τι καλόοοος" έκανε ειρωνικά.
-"Μπορώ να κάτσω γιατί έχω διαλυθεί;"
-"Ωραίος υπηρέτης θα είσαι, μμμμμ!" έκανε ειρωνικά.
-"Είμαι υπό διάλυση, το παραδέχομαι, but it is what it is."
-"Έστω."
-"Θέλεις να σου τρίψω τα πόδια; Αυτό τουλάχιστον μπορώ να το κάνω!"
-"Αμέ!" είπε και έβγαλε τις -Θεέ μου που έχω μπλέξει- ροζ παντόφλες της και κάθισε στη μία άκρη του καναπέ. Εγώ έκατσα δίπλα, πήρα τα πόδια της πάνω μου και άρχισα να της τρίβω τις πατούσες. Η Α. είχε κλείσει τα μάτια και το απολάμβανε.
Δεν είμαι ιδιαίτερα ποδολάγνος αλλά εκτιμώ τα όμορφα πόδια και παρά το μέγεθός της η Α. τα έχει όλα πάνω της σε εξαιρετικές αναλογίες. Όμορφα, περιποιημένα σε γαλλικό στυλ νύχια σε λεπτά και μακρυά δάχτυλα. Έβγαλα τα σοσόνια της και άρχισα να τρίβω απαλά το γυμνό δέρμα. Μετά προσπαθώντας να βολευτώ όσο καλύτερα μπορούσα -καταραμένη μέση- πήρα τα δάχτυλά της στο στόμα μου και τα πιπήλησα. Και μετά το άλλο πόδι. Και μετά τρίψημο. Και μετά το άλλο πόδι. Της έτριψα απαλά και τις γάμπες και μετά της ζήτησα να κάτσει πλάτη προς εμένα για να της κάνω μασάζ σε ώμους, λαιμό και πλάτη.
Της έκανα μασάζ αρκετή ώρα -και το παραδέχομαι, κάμποσες φορές της χούφτωσα και τα βυζιά γιατί το αίμα νερό δε γίνεται- μέχρι που κουράστηκαν τα δάχτυλά μου.
-"Γιατί σταμάτησες;"
-"Γιατί κουράστηκα!"
-"ΜΜΜ, ωραίος μασέρ είσαι!"
-"TPM είμαι, δεν σκοπεύω να κάνω αλλαγή καριέρας!"
-"Αν άντεχες μπορεί και να στο συμβούλευα, κάνεις αρκετά καλό μασάζ."
-"Τι καλήηηηηη!"
-"Με ειρωνεύεσαι, τιποτένιε δούλε;"
-"Αν είναι δυνατόν Κυρία! Να πέσει φωτιά να κάψει το Βύντρα!"
-"Αυτόν δεν τον έβριζες πριν μερικές μέρες;"
-"Α, το θυμήθηκες;"
-"Σε τρώει ο κώλος σου;"
-"Χιχι, όχι ιδιαίτερα!"
-"Γι αυτό σταμάτα να ξύνεσαι στη γκλίτσα."
-"Μάλιστα κυρία Κορνηλία!"
-"Ποια είναι πάλι αυτή;"
-"Μια όμορφη, μικρή τσοπάνα!"
-"Τι λες μωρε;"
-"ΙΙΙΚ, δεν έχεις ακούσει το άσμα των τσοπάνα rave;"
-"..."
-"Τώρα θα σας πούμε, μία ιστορία, για τη μικρή τσοπάνα, την ωραία Κορνηλία;"
-"No habla inglés!"
-"Κάτσε, κάπου το έχω στο κινητό νομίζω."
-"Όχι τώρα. Τώρα θέλω κάτι άλλο."
-"Τι θέλεις;"
-"Να... χμμ..."
-"Ορίστε;"
-"Να... να με γλείψεις."
-"Σοβαρά τώρα, ντρέπεσαι να μου το πεις;" τη ρώτησα με ειλικρινή απορία.
-"Από πίσω..."
-"Στας διαταγάς σας. Μπορούμε μόνο να πάμε στο δωμάτιο μέσα γιατί δεν μπορώ να σκύψω;"
Σηκώθηκα με κάποιο κόπο είναι η αλήθεια και πήγαμε στο δωμάτιο. Ξάπλωσα στο κρεβάτι και την έβαλα να κάτσει στα τέσσερα, ανάποδα προς τα εμένα και μου έφερε το υπέροχο κωλαράκι της κοντά στο πρόσωπό μου. Χούφτωσα και τα δύο κωλομέρια και τα άνοιξα... και έβαλα τη γλώσσα μου μέσα της κάνοντάς την για μία ακόμα φορά να κοκαλώσει. Το έχω κάνει αυτό με κάμποσες κοπέλες αλλά η Α. ήταν η πρώτη που της άρεσε τόσο πολύ και αυτό με έκανε να συνεχίσω το έργο μου με μεγαλύτερο ακόμα ενθουσιασμό.
Την είδα να αρχίζει να με ψαχουλεύει, προφανώς ήθελε να με πάρει στο στόμα της αλλά τότε θα αποσυντονιζόμουν εγώ.
-"Μη το κάνεις."
-"Γιατί;"
-"Γιατί θα αποσυντονιστώ και δε θέλω!"
Συνέχισα να παίζω με γλώσσα και με δάχτυλο -όχι βαθιά ωστόσο- για πολύ ώρα. Ήταν υπέροχη αυτή η αλμύρα του κορμιού της στο συγκεκριμένο σημείο και λάτρευα το πόσο της άρεσε, που ξαφνικά κοκάλωνε, τις κοφτές της ανάσες και τις φωνούλες...
Κάποια στιγμή μου ζήτησε να σταματήσω.
-"Σήκω όρθιος" μου είπε και την υπάκουσα έστω και αν μου πήρε λίγη ώρα να σηκωθώ γιατί η μέση μου είχε αρχίσει πάλι να με πονάει έντονα.
Κάθισε στην άκρη του κρεβατιού και με έφερε μπροστά της. Μου κατέβασε τη φόρμα και το μποξεράκι και σκύβοντας με πήρε στο στόμα της.
Έκλεισα τα μάτια, από τη μία το απολάμβανα και από την άλλη με πονούσε η μέση μου όπως καθόμουν.
Σταμάτησε για λίγη ώρα αλλά πριν προλάβω να τη ρωτήσω τι συμβαίνει άρχισε και πάλι τραβώντας με καταπάνω της κρατώντας με από πίσω.
...και τότε μου έβαλε δάχτυλο και ξεχνώντας τη μέση μου αναπήδησα κάνοντάς την ακόμα χειρότερα.
-"Κάτσε ακίνητος!"
-"Δε μπορώ... η μέση μου."
-"Θα σε ισιώσω εγώ!" μου είπε και μου έχωσε όλο το δάχτυλο μέσα μου.
Το έχω δοκιμάσει και δε μου αρέσει καθόλου, δεν το κάνω για ψευτοϊδεολογικούς λόγους. Ένιωθα απίστευτα άβολα, δεν ήταν ότι πονούσα ιδιαίτερα, ένιωθα σαν να ήθελα να πάω τουαλέτα και φοβόμουν μην έχουμε κανένα ατύχημα.
Η πίπα ήταν σαν να μη γινόταν, το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν το δάχτυλό της στον κώλο μου.
Και με πονούσε, διόρθωση, με είχε γαμήσει και η μέση μου.
Πέρασα κάμποσα λεπτά -που φάνηκαν ώρες- μιζέριας μέχρι που τράβηξε το δάχτυλό της. Με κοίταξε στα μάτια σκεφτική.
-"Τόσο χάλια είναι;"
-"Δεν είναι το αγαπημένο μου και έχω και τη μέση μου."
-"Καλά, ξάπλωσε."
-"Μπορείς σε παρακαλώ να μου απλώσεις θερμαντική και να με τρίψεις λίγο πίσω;"
-"Βεβαίως, το ρωτάς; Που την έχεις;"
-"Στην τουαλέτα, στο ράφι, κάτω από εκεί που έχω τα ξυριστικά μου."
Πήγε και έφερε την κρέμα, την άπλωσε πάνω μου και άρχισε να με τρίβει. Ήταν βάλσαμο. Βέβαια σε λίγη ώρα θα ένιωθα ότι είχα πιάσει φωτιά στη μέση και στα κωλομέρια αλλά είναι προτιμότερο από τον πόνο και δεν είχε περάσει το δωδεκάωρο από την προηγούμενη ένεση.
Οι Θεοί να με λυπηθούν είπα μέσα μου σκεπτόμενος ότι τη δεύτερη ένεση θα μου την έκανε η Α. Ξάπλωσα στο κρεβάτι και όντως σε λίγο άρχισα να νιώθω το κάψιμο.
-"Συγνώμη που στο χάλασα" της είπα.
-"Τι να σε κάνω που είσαι κωλόγερος και μου διαλύεσαι;"
-"Handle with care, do not bend!"
-"Καλά, τραγούδα!"
-"Σύλλογος Μεγάλος, δεν υπάρχει Άλλος..."
-"Όχι, σταμάτα το τραγούδι!"
-"Προθερμαίνομαι!"
-"What?"
-"Σ' αρέσει, δε σ' αρέσει;"
-"Να τραγουδάς, όχι!"
-"Να βάζεις δάχτυλο."
-"Yup!"
-"Ε, θα μάθω να τραγουδάω"
Μου χαμογέλασε.
-"Αλλά μην περιμένεις να τελειώσω έτσι σε πίπα!"
-"Ευκαιρία σου να μάθεις."
-"Δεν μπορώ να κρατήσω *τόσο* πολύ την ανάσα μου!"
-"Μα κι εσύ, ούτε ένα μισάωρο να μη μπορείς να την κρατήσεις..."
-"Είμαι παλιάνθρωπος, το παραδέχομαι!"
-"Είσαι είσαι!"
-"Επίσης το βράδυ, αν μπορώ δηλαδή να κουνηθώ, θα πάμε σε ένα karaoke bar που έχει εδώ κοντά, να τραγουδήσω και στους άλλους!"
-"Γιατί, τι σου έκαναν;"
-"Σε εμένα τίποτα αλλά για να τους τιμωρήσει το σύμπαν με την πάρτη μου το βράδυ, ε δε θα είναι αθώοι!"
-"Να σε ρωτήσω κάτι;"
-"Μόλις ρώτησες!"
-"Χρουμφ!"
-"Έλα, πες μου."
-"Το μεσημέρι... που... που..."
-"Ναι;"
-"Μου είπες... μου είπες με δάκρυα στα μάτια ότι... ότι είσαι ελεύθερος... πριν... πριν σπάσεις."
-"Ναι, στο είπα"
-"Ελεύθερος σε τι;"
-"Να ερωτευτώ και πάλι" της είπα παίρνοντάς την αγκαλιά και φιλώντας την.
Να ερωτευτώ και πάλι.
Ευτυχώς πάνω είχαν μουσικές οπότε αυτή τη φορά η Α. δεν ακούστηκε, πάνω δηλαδή, γιατί στο δωμάτιο που ήμασταν μια φορά ακούστηκε.
Η όποια υπερηφάνεια μου γι αυτό το σπουδαίο κατόρθωμα ξεφούσκωσε αργότερα όταν έμαθα ότι δεν ήμουν ο πρώτος που το είχε καταφέρει, το είχε ξαναζήσει με κάποιους 15+ -άλλωστε η ίδια είχε δηλώσει ότι όλο και κάποιος μπορούσε να της έχει ξεφύγει στην καταμέτρηση- που είχαν προηγηθεί στη σειρά.
-"Στης Λαρίσης το ποτάμι..."
-"Χιχιχι!"
-"Για όλα υπάρχει η πρώτη φορά!" είπα φουσκωμένος σα διάνος.
-"Ε... εχμ..." είπε και ξεφούσκωσα απότομα.
-"Εγώ πάντως ήμουν παρθένα!"
-"Αχου το μωρέ που το ξεπαρθένιασα!"
-"Η προίκα μου ήταν η τιμή μου, κυρία μου, και μου την έφαγες!"
-"Εγώ πάντως λέω να μην απλώσουμε το σεντόνι."
-"Λες;"
-"Λέω λέω!"
-"Μπορούμε να απλώσουμε σουτιέν σου, διάολε, μόνο στο αυτοκίνητό μου θα το αφήνουμε;"
-"Μη μου το θυμίζεις αυτό!"
-"Tough luck!"
-"Πάω να καθαρίσω ψυχή και σώμα. Θα έρθεις;"
-"Μακαρόνια είπαμε να βράσουμε, όχι εμένα!"
-"Κοτάρα!"
-"Που δε θέλει να γίνει βραστή!"
-"Εσύ χάνεις!"
-"Θα σου τραγουδήσω μετά το <<Άντεξα>>"
-"Είσαι και ρουβίτσος... ρε πού έχω μπλέξει;"
-"Είναι που δεν έχει σίδερα η καρδιά σου!"
-"Δεν σε αντέχω άλλο, πάω, έχουμε και να μαγειρέψουμε."
-"Μακαρόνια με κιμά;"
Δεν απάντησε, σήκωσε το κεφάλι της προς το ταβάνι μουρμουρίζοντας -ή ρίχνοντας κατάρα στην κακή της μοίρα- και πήγε να κάνει ντουζ. Όταν μετά από κάμποση ώρα τελείωσε μπήκα και εγώ στο μπάνιο το οποίο είχε κάτι από χαμάμ και συγχάρηκα τον εαυτό μου που έδειξε χαρακτήρα και δεν την ακολούθησε στο Yellowstone.
Έκανα κι εγώ το ντουζάκι μου και βγήκα. Η Α. είχε φορέσει μια απλή φόρμα -ροζ και αυτή, δηλαδή για όνομα!- και με περίμενε.
-"Μη σχολιάσεις!"
-"Μ' έχεις για τέτοιο άνθρωπο ...κουφετάκι μου;"
-"Γιατί δε διάλεξες κρεμάλα ή δηλητήριο; Γιατί τα κάνεις όλα πολύπλοκα;"
-"Vivere pericolosamente, μόνο καρμπονάρα με γκουαρντιόλα σε έμαθε ο ιταλός σου;" τη ρώτησα και έβαλε τα γέλια.
-"Προχώρα ρε ανεπρόκοπε!"
Πήγαμε στην κουζίνα και γέμισα μια κατσαρόλα με όσο νερό μου είπε και αυτό μαζί με το κόψιμο του bacon σε κομματάκια ήταν όλη μου η συμβολή στην παρασκευή της μακαρονάδας. Ψέμματα, έβγαλα και την κρέμα γάλακτος από το ψυγείο, αμέ!
Όσο άχρηστος τέλος πάντων και να αισθανόμουν κάθισα να της κάνω παρέα όσο έκανε τις αλχημείες της και ομολογώ ότι το τελικό αποτέλεσμα μπορεί να μην λέγεται ορθόδοξη -έστω, καθολική- καρμπονάρα άλλα ήταν νοστιμότατη. Εγώ τουλάχιστον έφαγα δύο πιάτα. Το κροκοδειλάκι έφαγε ένα πιάτο αλλά καλό.
-"Θες καφεδάκι;"
-"Άμα φτιάξεις δε θα πω όχι."
-"Μήπως θες γαλλικό;"
-"Γιατί, έχεις;"
-"Έχω καφετιέρα, αν και η αλήθεια είναι ότι την έχω ξεπακετάρει ακόμα. Καφέ... θα κλέψω από τη μάνα μου, μη στεναχωρηθεί που σταμάτησα να της κλέβω το σεσουάρ!"
-"Άστο, δεν πειράζει. Φτιάξε μου νες."
-"Okie Dokie!"
Η Α. μάζεψε τα πιάτα και τα έβαλε στο νεροχύτη για να τα πλύνει.
-"Η καλή νοικοκυρά είναι δούλα και κυρά!"
-"Καλά... λέγε εσύ, λέγε..."
Παράτησα την προετοιμασία του καφέ και πήγα και κόλλησα από πίσω της. Τη φίλησα στο σβέρκο και στο λαιμό και μετά της χούφτωσα τον κώλο.
-"Θα με αφήσεις να πλύνω τα πιάτα ρε;"
-"Γιατί, που σε εμποδίζω;" της είπα και αντί απάντησης γύρισε και μου πέταξε σαπουνάδα στη μούρη και η ξαφνιασμένη φάτσα μου την έκανε να βάλει τα γέλια.
-"Άφρισες!"
Της έχωσα μια αρκετά δυνατή στον κώλο.
-"Λύσσα θα 'ναι!"
-"Μπα που να λυσσάξεις!"
Της κατέβασα απότομα το παντελόνι κι απομακρύνθηκα σε απόσταση ασφαλείας.
-"ΝΙΑ ΝΙΑ ΝΙΑ ΝΙΑ ΝΙΑ!"
-"Ετοίμασε τα nerf guns και ετοιμάσου να πεθάνεις!"
-"Να μη φτιάξω καφέ πρώτα;"
-"Θα πιω τον καφέ της παρηγοριάς μονάχη, εσύ θα έχεις αφήσει τον μάταιο τούτο κόσμο."
Πήγα γελώντας σαν ηλίθιος στο -ίσως κάποτε στο μακρινό μέλλον- παιδικό δωματιάκι/αποθήκη βιβλίων/παπουτσιών/διαφόρων αξεσουάρ όπου είχα αφήσει τα nerf guns και γέμισα το καθένα με 5 αφρολέξ ...βλήματα και πήρα κι άλλα πέντε στο χέρι.
-"Σε περιμένω" της είπα.
Η Α. όταν τελείωσε σε λίγη ώρα το πλύσιμο των πιάτων ήρθε στο σαλόνι. Την υποδέχτηκα με ...ομοβροντία.
-"ΝΙΑ ΝΙΑ ΝΙΑ ΝΙΑ ΝΙΑ!"
-"Ρε αλήτη!"
-"Είμαι και φαίνομαι!"
-"Ρε δε θα σε πιάσω στα χέρια μου;"
-"Η ιδέα είναι να πυροβολούμε ο ένας τον άλλον από μακρυά, αλλιώς το ρίχνουμε στο σούμο!"
-"Φέρε το όπλο μου και θα είσαι τυχερός αν δε στο φέρω στο κεφάλι όπως μου το δίνεις!"
-"Πού είναι το sportsmanship σου, άθλιο μειράκιο;"
-"Το πήγαν τρεις και ο παπάς τέσσερις! Το όπλο, τώρα!"
Της έδωσα το όπλο της και τα πολεμοφόδιά της.
-"Πριν αρχίσουμε" της είπα "να ορίσουμε το έπαθλο!"
-"Που θα βγεις ζωντανός δε σου φτάνει;"
-"Ε, είναι σαν να παίζεις πόκερ χωρίς λεφτά, δεν έχει αδρεναλίνη."
-"Χμμμ... Σωστά. Σ' ακούω!"
-"Αν κερδίσω για όλο το υπόλοιπο διάστημα της ημέρας θα με υπηρετήσεις!"
-"Γιατί ρε, παράπονο έχεις;"
-"Όχι σεξουαλικά, νυμφομανές γύναιο! Θα με υπακούς, θα κάνεις ό,τι σου λέω!"
-"Χμμμ..."
-"Και κάθε φορά που δεν υπακούς ή δεν κάνεις κάτι καλά πέντε στον κώλο με τη ζώνη."
-"Και αν κερδίσω;"
-"Θα φροντίσω να σε υπακούσω σωστά, η ζώνη μου αρέσει σε ξένους κώλους, όχι στο δικό μου!"
-"Deal!"
Από τη μία εγώ, 90+ κιλά, με ένεση από το πρωί λόγω μέσης, από την άλλη η Α 1,55 (με τα νύχια άκοπα) , 45 κιλά με κύριο χόμπι της το χορό.
Δεν λέω, προσπάθησα φιλότιμα αλλά ακόμα και μετά από τρεις γύρους παραδέχτηκα την ήττα μου μη μπορώντας να πάρω άλλο τα πόδια μου.
-"Νίκησα" μου είπε.
-"Νίκησες" παραδέχτηκα.
-"Για πήγαινε τώρα να μου φτιάξεις τον καφέ!"
Τι να κάνω, έπαιξα κι έχασα.
Πήγα και της έφτιαξα τον καφέ της -αλλά και τον δικό μου- και της τον έφερα.
-"Ορίστε Κυρία, ο καφές σας!"
-"Τι καλόοοος" έκανε ειρωνικά.
-"Μπορώ να κάτσω γιατί έχω διαλυθεί;"
-"Ωραίος υπηρέτης θα είσαι, μμμμμ!" έκανε ειρωνικά.
-"Είμαι υπό διάλυση, το παραδέχομαι, but it is what it is."
-"Έστω."
-"Θέλεις να σου τρίψω τα πόδια; Αυτό τουλάχιστον μπορώ να το κάνω!"
-"Αμέ!" είπε και έβγαλε τις -Θεέ μου που έχω μπλέξει- ροζ παντόφλες της και κάθισε στη μία άκρη του καναπέ. Εγώ έκατσα δίπλα, πήρα τα πόδια της πάνω μου και άρχισα να της τρίβω τις πατούσες. Η Α. είχε κλείσει τα μάτια και το απολάμβανε.
Δεν είμαι ιδιαίτερα ποδολάγνος αλλά εκτιμώ τα όμορφα πόδια και παρά το μέγεθός της η Α. τα έχει όλα πάνω της σε εξαιρετικές αναλογίες. Όμορφα, περιποιημένα σε γαλλικό στυλ νύχια σε λεπτά και μακρυά δάχτυλα. Έβγαλα τα σοσόνια της και άρχισα να τρίβω απαλά το γυμνό δέρμα. Μετά προσπαθώντας να βολευτώ όσο καλύτερα μπορούσα -καταραμένη μέση- πήρα τα δάχτυλά της στο στόμα μου και τα πιπήλησα. Και μετά το άλλο πόδι. Και μετά τρίψημο. Και μετά το άλλο πόδι. Της έτριψα απαλά και τις γάμπες και μετά της ζήτησα να κάτσει πλάτη προς εμένα για να της κάνω μασάζ σε ώμους, λαιμό και πλάτη.
Της έκανα μασάζ αρκετή ώρα -και το παραδέχομαι, κάμποσες φορές της χούφτωσα και τα βυζιά γιατί το αίμα νερό δε γίνεται- μέχρι που κουράστηκαν τα δάχτυλά μου.
-"Γιατί σταμάτησες;"
-"Γιατί κουράστηκα!"
-"ΜΜΜ, ωραίος μασέρ είσαι!"
-"TPM είμαι, δεν σκοπεύω να κάνω αλλαγή καριέρας!"
-"Αν άντεχες μπορεί και να στο συμβούλευα, κάνεις αρκετά καλό μασάζ."
-"Τι καλήηηηηη!"
-"Με ειρωνεύεσαι, τιποτένιε δούλε;"
-"Αν είναι δυνατόν Κυρία! Να πέσει φωτιά να κάψει το Βύντρα!"
-"Αυτόν δεν τον έβριζες πριν μερικές μέρες;"
-"Α, το θυμήθηκες;"
-"Σε τρώει ο κώλος σου;"
-"Χιχι, όχι ιδιαίτερα!"
-"Γι αυτό σταμάτα να ξύνεσαι στη γκλίτσα."
-"Μάλιστα κυρία Κορνηλία!"
-"Ποια είναι πάλι αυτή;"
-"Μια όμορφη, μικρή τσοπάνα!"
-"Τι λες μωρε;"
-"ΙΙΙΚ, δεν έχεις ακούσει το άσμα των τσοπάνα rave;"
-"..."
-"Τώρα θα σας πούμε, μία ιστορία, για τη μικρή τσοπάνα, την ωραία Κορνηλία;"
-"No habla inglés!"
-"Κάτσε, κάπου το έχω στο κινητό νομίζω."
-"Όχι τώρα. Τώρα θέλω κάτι άλλο."
-"Τι θέλεις;"
-"Να... χμμ..."
-"Ορίστε;"
-"Να... να με γλείψεις."
-"Σοβαρά τώρα, ντρέπεσαι να μου το πεις;" τη ρώτησα με ειλικρινή απορία.
-"Από πίσω..."
-"Στας διαταγάς σας. Μπορούμε μόνο να πάμε στο δωμάτιο μέσα γιατί δεν μπορώ να σκύψω;"
Σηκώθηκα με κάποιο κόπο είναι η αλήθεια και πήγαμε στο δωμάτιο. Ξάπλωσα στο κρεβάτι και την έβαλα να κάτσει στα τέσσερα, ανάποδα προς τα εμένα και μου έφερε το υπέροχο κωλαράκι της κοντά στο πρόσωπό μου. Χούφτωσα και τα δύο κωλομέρια και τα άνοιξα... και έβαλα τη γλώσσα μου μέσα της κάνοντάς την για μία ακόμα φορά να κοκαλώσει. Το έχω κάνει αυτό με κάμποσες κοπέλες αλλά η Α. ήταν η πρώτη που της άρεσε τόσο πολύ και αυτό με έκανε να συνεχίσω το έργο μου με μεγαλύτερο ακόμα ενθουσιασμό.
Την είδα να αρχίζει να με ψαχουλεύει, προφανώς ήθελε να με πάρει στο στόμα της αλλά τότε θα αποσυντονιζόμουν εγώ.
-"Μη το κάνεις."
-"Γιατί;"
-"Γιατί θα αποσυντονιστώ και δε θέλω!"
Συνέχισα να παίζω με γλώσσα και με δάχτυλο -όχι βαθιά ωστόσο- για πολύ ώρα. Ήταν υπέροχη αυτή η αλμύρα του κορμιού της στο συγκεκριμένο σημείο και λάτρευα το πόσο της άρεσε, που ξαφνικά κοκάλωνε, τις κοφτές της ανάσες και τις φωνούλες...
Κάποια στιγμή μου ζήτησε να σταματήσω.
-"Σήκω όρθιος" μου είπε και την υπάκουσα έστω και αν μου πήρε λίγη ώρα να σηκωθώ γιατί η μέση μου είχε αρχίσει πάλι να με πονάει έντονα.
Κάθισε στην άκρη του κρεβατιού και με έφερε μπροστά της. Μου κατέβασε τη φόρμα και το μποξεράκι και σκύβοντας με πήρε στο στόμα της.
Έκλεισα τα μάτια, από τη μία το απολάμβανα και από την άλλη με πονούσε η μέση μου όπως καθόμουν.
Σταμάτησε για λίγη ώρα αλλά πριν προλάβω να τη ρωτήσω τι συμβαίνει άρχισε και πάλι τραβώντας με καταπάνω της κρατώντας με από πίσω.
...και τότε μου έβαλε δάχτυλο και ξεχνώντας τη μέση μου αναπήδησα κάνοντάς την ακόμα χειρότερα.
-"Κάτσε ακίνητος!"
-"Δε μπορώ... η μέση μου."
-"Θα σε ισιώσω εγώ!" μου είπε και μου έχωσε όλο το δάχτυλο μέσα μου.
Το έχω δοκιμάσει και δε μου αρέσει καθόλου, δεν το κάνω για ψευτοϊδεολογικούς λόγους. Ένιωθα απίστευτα άβολα, δεν ήταν ότι πονούσα ιδιαίτερα, ένιωθα σαν να ήθελα να πάω τουαλέτα και φοβόμουν μην έχουμε κανένα ατύχημα.
Η πίπα ήταν σαν να μη γινόταν, το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν το δάχτυλό της στον κώλο μου.
Και με πονούσε, διόρθωση, με είχε γαμήσει και η μέση μου.
Πέρασα κάμποσα λεπτά -που φάνηκαν ώρες- μιζέριας μέχρι που τράβηξε το δάχτυλό της. Με κοίταξε στα μάτια σκεφτική.
-"Τόσο χάλια είναι;"
-"Δεν είναι το αγαπημένο μου και έχω και τη μέση μου."
-"Καλά, ξάπλωσε."
-"Μπορείς σε παρακαλώ να μου απλώσεις θερμαντική και να με τρίψεις λίγο πίσω;"
-"Βεβαίως, το ρωτάς; Που την έχεις;"
-"Στην τουαλέτα, στο ράφι, κάτω από εκεί που έχω τα ξυριστικά μου."
Πήγε και έφερε την κρέμα, την άπλωσε πάνω μου και άρχισε να με τρίβει. Ήταν βάλσαμο. Βέβαια σε λίγη ώρα θα ένιωθα ότι είχα πιάσει φωτιά στη μέση και στα κωλομέρια αλλά είναι προτιμότερο από τον πόνο και δεν είχε περάσει το δωδεκάωρο από την προηγούμενη ένεση.
Οι Θεοί να με λυπηθούν είπα μέσα μου σκεπτόμενος ότι τη δεύτερη ένεση θα μου την έκανε η Α. Ξάπλωσα στο κρεβάτι και όντως σε λίγο άρχισα να νιώθω το κάψιμο.
-"Συγνώμη που στο χάλασα" της είπα.
-"Τι να σε κάνω που είσαι κωλόγερος και μου διαλύεσαι;"
-"Handle with care, do not bend!"
-"Καλά, τραγούδα!"
-"Σύλλογος Μεγάλος, δεν υπάρχει Άλλος..."
-"Όχι, σταμάτα το τραγούδι!"
-"Προθερμαίνομαι!"
-"What?"
-"Σ' αρέσει, δε σ' αρέσει;"
-"Να τραγουδάς, όχι!"
-"Να βάζεις δάχτυλο."
-"Yup!"
-"Ε, θα μάθω να τραγουδάω"
Μου χαμογέλασε.
-"Αλλά μην περιμένεις να τελειώσω έτσι σε πίπα!"
-"Ευκαιρία σου να μάθεις."
-"Δεν μπορώ να κρατήσω *τόσο* πολύ την ανάσα μου!"
-"Μα κι εσύ, ούτε ένα μισάωρο να μη μπορείς να την κρατήσεις..."
-"Είμαι παλιάνθρωπος, το παραδέχομαι!"
-"Είσαι είσαι!"
-"Επίσης το βράδυ, αν μπορώ δηλαδή να κουνηθώ, θα πάμε σε ένα karaoke bar που έχει εδώ κοντά, να τραγουδήσω και στους άλλους!"
-"Γιατί, τι σου έκαναν;"
-"Σε εμένα τίποτα αλλά για να τους τιμωρήσει το σύμπαν με την πάρτη μου το βράδυ, ε δε θα είναι αθώοι!"
-"Να σε ρωτήσω κάτι;"
-"Μόλις ρώτησες!"
-"Χρουμφ!"
-"Έλα, πες μου."
-"Το μεσημέρι... που... που..."
-"Ναι;"
-"Μου είπες... μου είπες με δάκρυα στα μάτια ότι... ότι είσαι ελεύθερος... πριν... πριν σπάσεις."
-"Ναι, στο είπα"
-"Ελεύθερος σε τι;"
-"Να ερωτευτώ και πάλι" της είπα παίρνοντάς την αγκαλιά και φιλώντας την.
Να ερωτευτώ και πάλι.
No comments:
Post a Comment