Search This Blog

Wednesday, September 8, 2010

Για πάντα

- "Κοιλιακή μαρμαρυγή"

- "Φέρτε τον απινιδιστή"

- "300... απομακρυνθείτε"

Το σώμα σπαρτάρισε.

...

Γονατισμένη μπροστά του ακουμπάει το σαγόνι της στο γόνατό του ενώ το χέρι του της χαϊδεύει το κεφάλι. Χαμογελά χωρίς να τον κοιτάζει ενώ το κεφάλι της στρέφει ελαφρά προς τη μεριά του χαδιού. Εκεί καθώς είχε γαληνέψει ταράχτηκε από τον ήχο του κινητού.

Εκείνος το κοίταξε χωρίς ενδιαφέρον.

- "Δε θα το απαντήσεις" τον ρώτησε;

- "Όχι της είπε"

- "Τι περίεργος ήχος είναι αυτός που έχεις" του είπε.

- "Είναι ο ήχος του game over από ένα παλιό παιχνίδι υπολογιστή" της εξήγησε. "Του Monty on the run".

- "Πολύ θλιβερός ήχος" του είπε.

- "Κάθε τέλος έχει θλίψη" της απάντησε.

- "Και γιατί τον έχεις ως ήχο στα μηνύματα;" τον ρώτησε.

- "Γιατί μ' αρέσει ως ήχος. Don't read too much in that."

...

- "Ακόμα..."

- "320... απομακρυνθείτε"

...

Χαμήλωσε και άρχισε να του φιλάει τα γυμνά του πόδια. Αργά, ηδονικά, η γλώσσα της εξερευνούσε κάθε μέρος του ποδιού του ενώ ανέβαινε σιγά, βασανιστικά σιγά, προς τα πάνω. Του έγλυψε το κεφαλάκι και μετά τον πήρε μέσα στο στόμα της.

Ένας βαθύς ήχος ικανοποίησης βγήκε από το στόμα του. Εκείνη τη στιγμή το κινητό χτύπησε καθώς ήρθε νέο μήνυμα.

Εκείνη έκανε να τραβηχτεί μα εκείνος δεν την άφησε. Την πίεσε στο κεφάλι και την έκανε να τον πάρει όλο μέσα στο στόμα της. Η κοπέλα πνίγηκε για λίγο αλλά κατάφερε να συνεχίσει.

- "Ξέρεις..." της είπε "υπάρχει κάτι το απίστευτα μοναδικό όταν σου κάνει πίπα μια σκλάβα. Φυσικά δεν το κάνουν μόνο οι σκλάβες και υπάρχουν και πολλές βανίλα οι οποίες μπορούν να το κάνουν ίσως και καλύτερα. Αλλά όσο καλά και αν το κάνουν δεν μπορούν να προσφέρουν αυτό που προσφέρει μια σκλάβα, το απόλυτο δώσιμο. Αυτό το δώσιμο είτε στην πίπα είτε ακόμα και σε κάτι τελείως μη ερωτικό, είναι για τον Αφέντη σχεδόν κάτι το οργασμικό".

Εκείνη φυσικά δεν μπορούσε να απαντήσει αλλά συνέχισε να του προσφέρει ικανοποίηση με ακόμα μεγαλύτερο ενθουσιασμό.

...

- "Τίποτα."

-"340, πάμε πάλι. Απομακρυνθείτε"

...

- "Μην καταπιείς αν δε σου πω... Αααααααχ" φώναξε τη στιγμή που τελείωνε. Είχε πολύ καιρό να το νιώσει τόσο έντονα.

Τραβήχτηκε από το στόμα της.

- "Άνοιξέ το να τα δω" της είπε.

Η κοπέλα άνοιξε προσεκτικά το στόμα της.

- "Κοίτα με στα μάτια".

Τον κοίταξε.

- "Κατάπιε" τη διέταξε.

Η κοπέλα κατάπιε ενώ το βλέμμα της ήταν καρφωμένο πάνω του.

Το κινητό χτύπησε καθώς ήρθε και τρίτο στη σειρά μήνυμα. Δεν έκανε καν τον κόπο να το κοιτάξει.

Η κοπέλα του αγκάλιασε ξανά το αριστερό πόδι και γέρνοντας το κεφάλι της στα γόνατά του τον κοίταξε χαμογελαστή.

- "Θα μπορούσα να μείνω για πάντα εδώ" της είπε.

- "Για πάντα" τον ρώτησε;

- "Για πάντα" της απάντησε.

...

Ο γιατρός πέταξε πέρα το μηχάνημα. Τον είχε χάσει.

Κοίταξε το ρολόι στον τοίχο.

- "Ώρα θανάτου 00:23" είπε και πέταξε σε ένα κάδο τα ματωμένα γάντια.

No comments: