Το στοίχημα

- "Βάζεις στοίχημα;" τη ρώτησα;

- "Τι στοίχημα" με ρώτησε εκείνη.

...

Γνωριζόμαστε κάμποσες μέρες. Υπήρχε χημεία μεταξύ μας αλλά δεν είχαμε προχωρήσει πολύ. Είμαι συνήθως διστακτικός σε τέτοιες προσεγγίσεις καθότι δεν με ικανοποιούν οι απλές σχέσεις. Είχα παρατηρήσει κάμποσα ενδιαφέροντα σημεία στην εν γένει συμπεριφορά της αλλά φυσικά δεν μπορούσα να πάρω και όρκο.

Την κοίταξα σαν να την έβλεπα για πρώτη φορά. Ήταν καθισμένη οκλαδόν απέναντί μου. Ψηλή κοπέλα, καστανή. Ομορφούλα.

Η ώρα του ρίσκου. Ρίσκο, τέλος πάντων. Το πολύ πολύ να μου έλεγε όχι και το πολύ πολύ να το έπαιρνα ελαφρά κατάκαρδα για καμιά δυο μέρες. Δε βαριέσαι, αν είναι κάτι να στραβώσει ας στραβώσει στην αρχή.

Παρόλα αυτά ήλπιζα πως την είχα κόψει σωστά.

...

- "Αν κερδίσω" της είπα "για ένα 24άωρο θα κάνεις ό,τι σου λέω".

Λάμψη στα μάτια. Αστραπιαία αλλά την έπιασα. "Ενδιαφέρον" σκέφτηκα.

- "Τι εννοείς;" με ρώτησε.

- "Αυτό που κατάλαβες" της απάντησα. "Εντάξει, δε θα σου πω να πηδήξεις και στο γκρεμό. Οι απαιτήσεις μου θα είναι σε λογικά πλαίσια."

- "Και αν χάσεις;" με ρώτησε

- Δεν θα χάσω" της απάντησα με σιγουριά.

- "Και αν χάσεις;" επέμεινε.

- "Δεν θα χάσω, αλλά άμα χάσω θα κάνω το ίδιο."

- "Δέχομαι" μου είπε.

...

Και όμως το όλο σκηνικό είχε ξεκινήσει από το παιδικό παιχνίδι "όνομα/ζώο/πράγμα". Κάποια στιγμή έτυχε το "Η" και όταν στο ζώο της έγραψα "ηώιππος" δεν πίστευε ότι υπήρχε τέτοιο ζώο. Της εξήγησα ότι υπήρξε, ότι ήταν ο πρόγονος τον αλόγων. Δεν πείστηκε.

Τότε σκέφτηκα το τεστ. Και το στοίχημα.

...

-"Άνοιξε τη wikipedia, στα ελληνικά και ψάξε στο λήμμα 'Άλογο'" της είπα. Άνοιξε το laptop της και πήγε στη σελίδα. Άρχισε να διαβάζει μέχρι που έφτασε στο επίμαχο σημείο. "Το άλογο προήλθε από τον ηώιππο, ένα μικρό τετράποδο θηλαστικό της εποχής του Ηωκαίνου, πριν 55 εκατομμύρια χρόνια."

Χαμογέλασα θριαμβευτικά.

- "At your services" μου είπε παιχνιδιάρικα.

"Και πού 'σαι ακόμα" είπα χασκογελώντας από μέσα μου.

Ήταν περίπου τρεις το απόγευμα. Της είπα να πάει να βάλει μαγιό της να πάμε για μπάνιο. Πήγε μέσα και άλλαξε και βγήκε φορώντας το μαγιό της.

- "Εσύ δε θα αλλάξεις" με ρώτησε;

- "Όχι" της είπα. "Μπάνιο θα κάνεις μόνο εσύ. Εγώ θα έρθω για την παρέα."

Κατεβήκαμε με το αυτοκίνητο στην παραλία. Της είπα ότι θα κατεβούμε στην παραλία ξεχωριστά. Θα πάω πρώτος εγώ, θα με ακολουθήσει αλλά θα κάτσει δυο ξαπλώστρες πιο πέρα. Όχι δίπλα μου.

Πήγα και διάλεξα μια ξαπλώστρα σ' ένα σημείο στο οποίο δίπλα καθόταν μια παρέα φοιτητών. Ακολούθησε εκείνη και πήγε και κάθισε εκεί που της είχα υποδείξει.

Εγώ έβγαλα ένα βιβλίο και άρχισα να το διαβάζω. Εκείνη με κοίταξε λιγάκι με απορία. Την κοίταξα αυστηρά και της έκανα νόημα να πάει για μπάνιο. Μπήκε στη θάλασσα τη στιγμή που είχε αρχίσει να φυσάει ένα ελαφρό αεράκι. Δροσερό. Από τις πρώτες δροσιές του Σεπτέμβρη.

Κάθισε για μια ώρα μέσα μέχρι που της έκανα νόημα να βγει έξω. Βγήκε ψιλοτρέμοντας καθώς το αεράκι είχε δυναμώσει. Οι ρώγες τις είχαν πετρώσει και διακρίνονταν καθαρά πάνω στο πλούσιο στήθος της που με δυσκολία κάλυπτε το πάνω μέρος του μαγιό της. Την άφησα να σκουπιστεί -μη μου κρύωνε κιόλας- και την άφησα να κάτσει. Έγραψα κάτι σ' ένα χαρτάκι. Ένας του μαγαζιού ήρθε για παραγγελίες. Του ζήτησα μια μπύρα για μένα, μια μπύρα για την κοπέλα. Του είπα να φέρει πρώτα τη μπύρα σ' εμένα. Όταν επέστρεψε του έδωσα το χαρτάκι να το δώσει στην κοπέλα. Χαμογέλασε πονηρά καθώς νόμιζε ότι της κάνω καμάκι.

Εκείνη διάβασε το σημείωμα και γούρλωσε τα μάτια της. Με κοίταξε. Της έγνεψα "ας πρόσεχες".

Δεν το κρύβω, ένιωσα αγωνία.

Σηκώθηκε όρθια και έβγαλε το πάνω μέρος του μαγιό της. Μετά πήρε αντηλιακό και άρχισε να πασαλείβεται αργά και

προκλητικά δίνοντας έμφαση στο σημείο του στήθους. Βαρύ στήθος αλλά όχι πεσμένο. Από αυτά που σε βοηθούν να κάνεις μπράτσα με παράλληλη ανάπτυξη τριχοφυΐας στην παλάμη.

...Αν είσαι από τους άτυχους που θα φάνε τα μάτια τους ψάρια.

Οι φοιτητές την κοίταξαν με λιγωμένο βλέμμα τ' αγόρια, με ζήλια οι κοπέλες.

Το αεράκι που φύσαγε καθώς και το άπλωμα του αντηλιακού και μαζί και η καύλα είχαν κάνει τις ρώγες της να πετρώσουν.

Της έκανα νεύμα να σηκωθεί και να έρθει κοντά μου. Πήγε να κάτσει στην διπλανή ξαπλώστρα αλλά την έκοψα.

- "Κάτσε στην άμμο" τη διέταξα.

- "Να στρώσω τουλάχιστον μια πετσέτα;" με ρώτησε. Της έγνεψα καταφατικά. Έστρωσε την πετσέτα και κάθισε οκλαδόν.

Στεναχώρια τα αγόρια χαρά τα κορίτσια. Μία αντίζηλη λιγότερη.

- "Έχεις πολύ όμορφο στήθος" της είπα.

Κοκκίνισε. Χαμήλωσε τα μάτια της.

- "Αλήθεια ή θάρρος;" τη ρώτησα;

Πάλεψε για λίγες στιγμές με τον εαυτό της και τελικά είπε "θάρρος".

Αλήθεια ήλπιζα να πει. Well, θα τιμωρούνταν για την εν αγνοία της ανυπακοή στην επιθυμία μου.

- "Πήγαινε στη φοιτητοπαρέα και ζήτα τους δύο τσιγάρα. Γυμνόστηθη εννοείται".

Γούρλωσε τα μάτια της.

- "Εύχεσαι να είχες πει αλήθεια, ε; Be a sport" της είπα. "Off you go" συνέχισα.

Σηκώθηκε και προχώρησε διστακτικά προς την φοιτητοπαρέα. Πήρε δυο τσιγάρα που σκοτώθηκαν όλα μαζί τ' αγόρια να της δώσουν και γύρισε πίσω.

- "Σβηστά θα τα καπνίσουμε;" τη ρώτησα όταν γύρισε. "Πήγαινε και ζήτα τους και φωτιά".

Τα μάτια της σπινθήρισαν για μια στιγμή αλλά υπάκουσε. "Σε καλό δρόμο είμαστε" σκέφτηκα με ικανοποίηση.

Όχι απλά της άναψαν αλλά της έδωσαν και ένα αναπτήρα. Κόκκινο. Γύρισε και μου τον έδειξε. Πήρα το ένα τσιγάρο και τράβηξα μια ρουφηξιά.

- "Νομίζω ότι σου είχα πει ότι είμαι Παναθηναϊκός. Αυτά δεν τα ξεχνάνε."

- "Συγνώμη" μου είπε χωρίς να το εννοεί ιδιαίτερα. Αλλά το είπε με την κατάλληλη φωνή.

Όχι, δεν ήμουν για να σηκωθώ χωρίς να γίνω θέαμα.

Καθίσαμε για λίγο ακόμα, βασικά περίμενα να μου πέσει αλλά ο άτιμος έκανε κάμποση ώρα. Της είπα να σηκωθεί αλλά να μη ντυθεί από πάνω. Με ακολούθησε στο αυτοκίνητο αλλά δίστασε στην πόρτα.

- "Δεν μπορώ να κυκλοφορώ έτσι στην πόλη" μου είπε.

- "Συμφωνώ απόλυτα" της είπα και χαμογέλασε. Κούνια που την κούναγε. "Βάλε το από πάνω σου και βγάλε το αποκάτω."

Κέρωσε. Έχω δει ομοιώματα της Τισό με μεγαλύτερη ζωντάνια.

- "Be a sport" της είπα. "Έχει και συνέχεια".

Είχε πετρώσει και με το δίκιο της εδώ που τα λέμε. Ήταν λιιιιιιιγο too much.

- "Δε χρειάζεται να τα βγάλεις εδώ στα όρθια. Μπες στο αυτοκίνητο και βγάλε το αποκάτω σου. Φόρα και τη μπλούζα σου ώστε αν χρειαστεί να μπορείς να το καλύψεις".

Φόρεσε τη μπλούζα της και μπήκε στο αυτοκίνητο. Κάθισε στο κάθισμα και με μια κίνηση έβγαλε το αποκάτω του μπικίνι. Μπήκα στο αυτοκίνητο. Της είπα να γυρίσει με κλειστά πόδια ελαφρά προς εμένα. Υπάκουσε. Έσκυψα και τη φίλησα τρυφερά στην αρχή, με πάθος στη συνέχεια. Την ένιωσα να λιώνει στο φιλί και χωρίς να το καταλάβει τα πόδια της άνοιξαν. Την χούφτωσα στο στήθος και έπιασα την πετρωμένη ρόγα του δεξιού της στήθους στο ένα μου χέρι. Την πίεσα δυνατά. Στην αρχή το απολάμβανε αλλά γρήγορα άρχισε να δυσφορεί. Δεν επέμεινα.

- "Αυτό για να μάθεις να ανοίγεις τα πόδια όταν σε διέταξα να τα κρατάς ανοιχτά."

Ήταν η στιγμή της αλήθειας. Ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι την είχα κόψει σωστά. Αν είχα κάνει λάθος πιθανώς να κέρδιζα από βρίσιμο μέχρι σφαλιάρα.

- "Μάλιστα" μου είπε χαμηλώνοντας το βλέμμα.

Γκοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοολ !

Της χαμογέλασα. "Πάμε βολτίτσα της είπα".

Έβαλα μπρος το αυτοκίνητο και αρχίσαμε να γυρνάμε το νησί χωρίς προορισμό. Απλά μιλούσαμε για τις ζωές μας, είπαμε πράγματα που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχαμε πει ο ένας στον άλλον. Προσπάθησε κάμποσες φορές να φέρει την κουβέντα σε αυτό που γινόταν αλλά κάθε φορά της άλλαζα την κουβέντα. Χρόνια στο κουρμπέτι είχα μάθει την τεχνική του να αλλάζεις κουβέντα χωρίς ο άλλος να το πάρει χαμπάρι.

Κάποια στιγμή γυρίσαμε στο ξενοδοχείο που μέναμε. Εκεί στο σκοτάδι, έβαλε το κάτω μέρος από το μπικίνι και βγήκαμε από το αυτοκίνητο. Πήγαμε και οι δύο στο δωμάτιό της.

- "Πήγαινε να κάνεις ένα ντουζάκι" της είπα. "Με ανοιχτή την πόρτα".

Της είχαν φύγει οι περιττές ντροπές. Γδύθηκε μπροστά μου και πήγε στο μπάνιο. Άκουσα το νερό να τρέχει. Σηκώθηκα και την ακολούθησα. Στερέωσα το τηλέφωνο και εκεί κάτω από το νερό που έτρεχε άρχισα να τη φιλάω. Πέρασα απαλά το χέρι μου από το στήθος της και μετά το κατέβασα κάτω. Άνοιξε ενστικτωδώς τα πόδια της αλλά δεν της έκανα τη χάρη. Την πίεσα απαλά στους ώμους μέχρι που έπιασε το υπονοούμενο και γονάτισε μπροστά μου. Με κοίταξε αλλά δεν έκανε την κίνηση. Δεν της είπα τίποτα, απλά την κοιτούσα και με κοιτούσε. Καθίσαμε να χαλάμε το νερό για κανένα πεντάλεπτο μέχρι που με πήρε διστακτικά στο στόμα της. Την σταμάτησα σχεδόν αμέσως. Απόρησε.

- "Δεν θέλω τσιμπούκι" της είπα. "Όχι τώρα" συνέχισα.

Έγνεψε καταφατικά και απλά με κοίταζε γονατισμένη κλείνοντας που και που τα μάτια από το νερό που έτρεχε πάνω μας.

- "Πάμε έξω" τη διέταξα.

- "Πάω στο δωμάτιό μου να φέρω κάποια πράγματα" της είπα. "Φόρα σε παρακαλώ το νυχτικό σου. Όχι σουτιέν. Κυλοτάκι μπορείς να φορέσεις".

Έφυγα χωρίς άλλη κουβέντα και πήγα στο δωμάτιό μου. Έβγαλα το τσαντάκι με τα σύνεργα και τα κοίταξα εξεταστικά. Νωρίς για μαστίγιο, νωρίς για κεριά, πολύ νωρίς για σκοινί. Διάλεξα ένα crop και ένα paddle που τα θεώρησα κατάλληλα. Μετά μπήκα και έκανα άλλο ένα ντους και όταν βγήκα έξω πήγα και κουστουμαρίστηκα. Χτένισα τα μαλλιά μου, έδεσα τη γραβάτα μου σφιχτά και πήγα και της χτύπησα την πόρτα. Φορούσε ένα υπέροχο μοβ ανοιχτό νυχτικό που έδειχνε ακριβώς όσα χρειαζόντουσαν και άφηνε στη φαντασία τα υπόλοιπα.

Τι κι αν την είχα δει πριν; Καύλωσα αμέσως.

Όχι, δεν περίμενε να με δει κουστουμαρισμένο. Κοίταξε εξεταστικά το σάκο που είχα. "Μη φοβάσαι της είπα" και μπήκα μέσα.

Άνοιξα το σάκο και της τα έδειξα. Όταν πήγε να με ρωτήσει απλά της έβαλα το δάχτυλό μου στο στόμα της νεύοντάς της να σωπάσει. Κάθισα στην πολυθρόνα και τη διέταξα να γονατίσει μπροστά μου χωρίς να είμαι σίγουρος ότι θα το κάνει.

Γονάτισε.

Πιάσαμε την κουβέντα. Της μίλησα για τα πράγματα που είχα αποφύγει να της πω στο αυτοκίνητο παρατηρώντας προσεκτικά τις αντιδράσεις της. Της έδειξα το crop και το paddle.

- "Απλά στα έφερα να στα δείξω" της είπα. "Δε θα τα χρησιμοποιήσω... όχι σήμερα". Άφησα το "ίσως ποτέ και καλά να περνάς" να αιωρείται.

Δεν κάναμε σεξ. Δεν την ακούμπησα καν. Απλά μιλούσαμε, μιλούσαμε, μιλούσαμε... μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Την καληνύχτισα, της έδωσα ένα απαλό φιλί στα χείλια και την είδα να με κοιτάζει με ονειροπόλο βλέμμα.

Την άλλη μέρα, κατά το μεσημεράκι, άκουσα την πόρτα να χτυπάει. Σηκώθηκα και άνοιξα. Ήταν εκείνη. Της χαμογέλασα και της είπα να περάσει μέσα. Πήγα στο μπάνιο να ετοιμαστώ και βγήκα έξω.

Είχε καθίσει στην πολυθρόνα.

Κάθισα στο κρεβάτι μου και την κοίταξα.

- "Δεν κοιμήθηκα σχεδόν καθόλου" μου είπε. "Σκεφτόμουν την κουβέντα μας".

"Ωχ" σκέφτηκα μέσα μου.

Το βλέμμα της ήταν ανεξιχνίαστο. Τελικά μάλλον την είχα διαβάσει λάθος και όμως όσο και αν σκεφτόμουν δεν μπορούσα να βρω που είναι αυτό.

- "Μου άρεσαν αυτά που μου είπες" ξεκίνησε "αλλά... αλλά δεν είμαι σίγουρη."

- "Δεν υπάρχει καμιά βιασύνη" την καθησύχασα.

Μου χαμογέλασε.

- "Μ' ένα μικρό βήμα αρχίζει ακόμα και ένα ταξίδι χιλίων μιλίων" της είπα.

Εντάξει, με πρόλαβε οι Lao Tzu και είναι καρακλισέ. Αλλά είναι αλήθεια. Άλλωστε της το είχα ξαναπεί σε μια άσχετη κουβέντα και μου είχε πει ότι της άρεσε πολύ αυτό το γνωμικό.

- "Κομφούκιος" μου είπε.

Μπερδεύτηκα. Της είχα πει ότι το είχε πει ο Lao Tzu.

- "Lao Tzu" τη διόρθωσα μηχανικά.

Χαμογέλασε και με κοίταξε στα μάτια. "Βάζεις στοίχημα;"